سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 186 - صفحه 20 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

6و7 دقیقه اول فایل که دیدم به عنوان نشانه ی امروزم، دیگه ادامشو ندیدم که بیام حسمو بنویسم…

حس یا باور یا دیدگاه، هرچی که میشه اسمشو گذاشت…

استاد جانم جدای همه درسهایی که از شما ومریم جان اموختم، یه درس هست که خیلی خیلی توی زندگی شخصی وخانوادگی واجتماعیم تاثیر مثبت زیادی داشته، اونم این بود، که منه مینا بدون ماسک زندگی کنم وخود ( واقعیم ) باشم!!!

توی دنیای امروزی، که تا چشم کار میکنه و چشم می بینه علایق وسلایق مختلف، دیدگاههای مختلف وسبک ها وروشها ومدلهای مختلف وجود داره، در دنیایی که میلیاردها آدم دارن طوطی وار از هم تقلید میکنند یا میخوان که هرکسی غیر خودشون باشند وتنها عده کمی هستند که سبک شخصی خودشون رو دارند تازه توی همون تعداد اندک هم هستند کسایی که سبک شخصیشون درست نیست اصولی نیست یعنی یا به خودشون ویا دیگران اون سبک شخصیتی آسیب میزنه…

مثلا یکی میاد کل بدن خودش رو تتو میزنه جوریکه دیگه اصلا پوست تنش وقیافه واقعیش مشخص نیست ومیگه من دوست دارم این شکلی باشم، ولی به نظر من که اینم یه جور اسیبه، ولی باز من یاد گرفتم به همین سبک شخصی افراد هم احترام بذارم..

اره توهمین دنیا، با این تفاصیل که همیشه یکی یا چند نفر بهتر از من هستند که من باید سعی کنم از اونها بهتر باشم یا مثل اونها باشم…

من از شما یاد گرفتم که خود خود خود،واقعیم باشم….

اگر چه زمان برد ولی نه چهل سال، من 38 سال هرجوری که بود زندگی کردم به جز اونجوری که باب میلم بود، چون نمیخواستم یا شاید نمی تونستم که بفهمم باید چطوری باشم که خوب وایدال باشم…..

اما کم کم فایلهای شمارو دیدم وگوش کردم و ذهنم رو از تعصب ها وباورهای گذشته پاک کردم وسعی کردم قلبم رو دنبال کنم، قلبی که بهم میگفت مگه دنبال سعادت وخوشبختی نمیگردی؟

بیا حالا یکی پیدا شده که هم میگه وهم زندگیش نشون میده که توی تمام جنبه های زندگیش با اونهمه فراز ونشیبی که طی کرده حالا ادم موفق وخوشبختی هست…

پس ازش یاد بگیرم…

استاد جانم چقدر لذت میبرم از این سبک شخصی تون اینکه همیشه وهمه جا سعی کردید خودتون باشید…

البته خود خوب و پاک و درستکار وصادق واهل عمل و با تقواتون…

اینکه انقدر روی خودتون کار کردید وانقدر قوانین جهان هستی رو زیر رو کردید و به چالش کشیدید که همه جوره باهاش انس گرفتید و درک کردید و زندگی کردید باهاش که دیگه باهاش راحت شدید، وبعدش دیگه فقط خوشبختی بود و خیر و خوشی!!

استاد جانم می تونم بگم من الان در جایگاهی هستم توی روابط خصوصی. خانوادگی و احتماعیم وحتی توی رابطه با خودم وخدای خودم که 99 درصد خود واقعیم هستم، یعنی خودی که رو خودش کار کرده…

یعنی سعی کرده از استادش بیاموزه واموزه هاشو به کار بگیره تو زندگیش…

وقتی من با خدا وقوانینش آشنا شدم و هربار که جلسات قرانی 12 قدم رو گوش میدادم و روش تفکر میکردم وسراغ قران میرفتم هربار که فایلهای توحیدی سایت رو میدیدم ومیشنیدم دری از درهای بهشت به روم باز میشد، یعنی میدیدم که خدا چقدر خودش اهل دله، خودش رفیقه، خودش عاشقه، خودش مهربون و به زبون ساده باحاله، منو وقتی افریده از روح خودش در من دمیده، این یعنی هر اونچیزیکه روح من رو اروم میکنه و بهم حس خوب میده دقیقا همون باعث حس خوشبختی در من میشه…

من از اینکه همیشه باید کسی غیر از خود واقعییم رو ارائه میدادم عذاب میکشیدم، اخه چرا نباید خود واقعیم می بودم، چرا نباید نیازهام وخواسته هام رو بروز میدادم وانطور که دوست داشتم رفتار میکردم؟؟

اصلا خوب یا بد رو چه کسانی واز روی چه اصولی برای من تعریف کرده بودند؟

خب این فقط مشکل من نبود مشکل 99 درصد مردم بود، خصوصا مردم کشور ما که از یه سری اصول وعقاید پوچ پیروی میکردند سالها، که لطف خدا شامل حال نسل ما شد و به لطف فضای مجازی حداقل مردم ایران تا حدودی با فرهنگهای دیگه ی دنیا اشنا شدند و فهمیدن نه بابا فقط ما ادم نیستیم فقط خدا مارو دوست نداره وفقط انسان درستکار ما نیستیم، شاید خیلی هامون فهمیدیم که اصلا اون باور وعقیده ای که ما از انسانیت داشتیم اصلا اون نبوده!!!

واین باعث شده شکر خدا الان جامعه ما هم تا حدودی به سمت وسویی رفته که اطلاعات وآگاهی مردم خیلی بالا رفته و انگار جهان داره کاری میکنه ادمها دوباره یکپارچه بشند یعنی همگی از یه اصول وسبک پیروی کنند اونم اصول درست انسانییت ،ان شالله که بشه اینطوری جهانمون..

استاد جانم من خیلی خوشحالم که با جایگزین کردن باورهای درست اونم کم کم وبه تجربه و به عمل، تونستم حالا حداقل در جایگاهی باشم که سعی کنم خودم رو بپذیرم وسعی کنم هر روز حتی هرساعت یه ورژن جدید وبهتری از خودم به جهان ارائه بدم فارغ از اینکه دیگران منو رد یا تایید میکنند وصد البته اونکه با خودش در صلحه با جهان در صلحه، مورد تایید جهان هست وکسی نه باهاش به مشکل میخوره نه نیازه که شکل دیگه ای باشه….

ومن همینو دوست دارم وهمینطوری حالم خوبه…

اینکه بدونم نیازم چیه و چطور بهش برسم از طریق درستش…

من یاد گرفتم اموختم از شما، که اول رابطه ی خودم وخدای خودمو سروسامان بدم، وقتی رابطه ام باخداوند خوب شده وقتی تونستم سرسوزن بشناسمش، اصلا شرایط جوری پیش رفت که بتونم خودم رو دوست داشته باشم نترسم وانقدر توی اضطراب ونگرانی عمرم رو سپری نکنم، اصلا اتفاقات وموقعییت ها، شرایط، آدمها ،اون سنگینی خودشون رو از دست دادن برام چون من دیدم به همشون تغییر کرد…

من فهمیدم که تا خودم نباشم تا خودم رو درک نکنم تا خودم رو نپذیرم ودوست نداشته باشم نه می تونم با دیگران در صلح باشم نه دیگران با من در صلح وسازش خواهند بود، من یاد گرفتم که بپذیرم به عنوان یک انسان قلب دارم احساس دارم نیاز جنسی وعاطفی دارم نیاز مالی دارم نیاز به عشق دادن وگرفتن عشق از دیگران رو دارم من نیاز دارم که الوییت زندگیم اول حال خوب خودم وتوجه به نیازهای خودم باشه، وقتی من سرجای خودم باشم وقتی من سهم خودم رو بشناسم ودرست انجام بدم، اموراتم به شکل خاصی خوب پیش میره ودر نتیجه هم حال من خوبه وهم حال جهان وجهانیان با من خوبه، اگر هم این وسط کسی حالش با من خوب نیست از من خوشش نمیاد ویا اعقاید منو نمی پذیره برام زیاد مهم نیست، اتفاقا از وقتی یاد گرفتم خودم باشم ودیگران رو همونطوری که هستند بتونم بپذیرم از چشم دیگران انسانی دوستداشتنی تر شدم و خیلی ها دلشون میخواد که هم نشین وهم صحبت و کنار من باشند و از اینکه می بینند انقدر با خودم در صلح هستم خوشحال میشند و دلیلش رو از من جویا میشند…

اینجوری نبود که سریع شخصیتم تغییر کنه واینطوری نبود که بخوام خودم رو مجبور به تغییر کنم مثل گذشته ها، جوریکه مدام خودم رو بشددت کنترل کنم وتا دست از پا خطاء کردم خودن رو سرزنش کنم نه، من از شما یاد گرفتم رها باشم وفقط اجازه بدم اوضاع پیش بره وهر جا نیاز بود فقط برای همون لحظه همون ساعت همون روز اون کاری که باور دارم درسته رو انجام بدم، فقط همین اینطوری یه وقتایی میگذره برمیگردی نگاه میکنی می بینی چند ماهه که شکر خدا داری در مسیر درست پیش میری، حالا این وسط اگر هم خطایی ازت سر بزنه به خودت فرصت جبران میدی…

استاد جانم اینکه بدونی وتشخیص بدی سهمت چیه توی زندگی وچطور بهتره که انجامش بدی اصلا سخت نیست، 99 درصد ادمها می تونند تشخیص بدن که چی خوبه وچی بد، ولی اینکه بتونی کنترل ذهن داشته باشی و اگاهانه زندگی کنی، یعنی هوشیار باشی نسبت به افکارت وگفتارت و کردارت، همین باعث میشه در عمل درست انجامش بدی….

من قبلا زندگیم کلا این شکلی بود که هیچ مکثی بین فکر تا حرف وعملم وجود نداشت!!!

فکر میکردم دهنم باز میشد حرف میزدم دلم میخواست وانجامش میدادم، حالا پیامدش هر چی بود بود دیگه اگه درد بود دردشو می کشیدم واگر خوب بود لذتش رو میبردم..

ولی الان مدتهاست اول فکر میکنم قشنگ فکر میکنم به احساساتم توجه میکنم از خودم سوال میکنم هدفم از این حرف واین رفتار چیه؟ به چی میخوام برسم؟

این سوالات رو که از خودم میپرسم چون به خودم اگاهم وخودم رو میشناسم سریع جواب رو هم دریافت میکنم بعد انجامش میدم، من میدونم که جهان سطل زباله نداره، پس اگر من آشغال وکثیفی ( افکار وگفتار ورفتار ) نادرست به جهان بدم همونو دریافت میکنم…

همیشه تو انجامش موفق نیستم ولی سعی میکنم حواسم به خودم باشه، چون میدونم ارامش وشادی وحس خوشبختی چیزی نیست که کسی بهم بده، باید خودم بسازمش، درستش کنم و به خودم هدیه بدمش، واین هدیه ارزشمند فقط وفقط با کنترل ذهن( تقوا ) بدست میاد…

الهی هزاران بار شکر الله مهربان رو که همیشه از بهترین راه پاسخ میده ، سوال هر درخواست کننده ای رو، وحالا چند ساله که داره از طریق شما واگاهیهاتون پاسخ میده به درخواستهای من ، برای داشتن زندگی بهتر، ودریافت خیر دنیا و بدست اوردن خیر آخرت ان شالله…

در پناه امن خدا باشید استاد قشنگم، برم باقی فایل رو ببینم