سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 197 - صفحه 4 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه دوستان

بعد از خوردن یه صبحونه دلچسپ

نشستم و با عزیز دلم تقریبا دوساعتی درباره رشدمون و پیشرفتامون صحبت کردیم و کلی فرکانس مثبت فرستادیم و خودمون را با رفتارهای گذشتمون مقایسه کردیم و خیلی شگفت انگیز بود.

من خودم در گفتگو با همسر عزیزم

به این نکته اشاره کردم که استاد جان و خانم شایسته با خودشون خیلی در صلح هستن.

این انسان شریف و بزرگ وقتی که تو خونه کرج زندگی می‌کرده از دیدن 4 تا درخت که جلوی خونشون بوده هر بار تشکر و قدردانی میکرده

و باور می‌ساخته که اگر من هزار بار این شکر را به جا اووردم بار هزارو یکم جنس این شکر نعمت و احساسش فرق خواهد کرد و من را در یک مدار بالاتر قرار خواهد داد پس هر بار باید این کار را با دیدن هر زیبایی انجام دهم و این کار اصلا و ابدا تکراری نخواهد شد بلکه باور من را قوی تر خواهد کرد و جز شخصیتم خواهد شد.

داشتم فکر میکردم چقدر باگذشته احساس لیاقتم بیشتر شده و وقتی این در درونم حل شد باز خوردهاش را از بیرون دارم می‌بینم که چقدر دیگران از خانواده و همکارها و افرادی که باهاشون در ارتباطم میشه دید.

در یه روز یه نفر از همکارها سه مرتبه بهم گفت تو چه آدم دوست داشتنی هستی .واقعا از ته قلبم میگم.

این در حالی هست که من دارم یه ماهی است این جمله را شب و روز به خودم میگم که در همین موقعیت مالی و مکانی و شخصیتی که هستی رسول جان تو توانمندی ،بینطیری،فوق العاده ای،ارزشمندی دوست داشتنی هستی،لایق بهترینهایی،چون هدایت شده خدایی،چون عزیز کرده خدایی و عزیز دردونه خدایی.و این جمله ورد زبونم شده.

منم لبخندی زدم و گفتم حتما همینطوره که میگی.

این پروسه از جایی شروع شد که من سر کارم روی تمام رفتارهای همکارها زوم میکنم و خوبیها و نکات مثبتشون را می‌بینم و عنوان میکنم .نه به خاطر اینکه اون آدم را خوشحال کنم.این در اولویت آخر شاید باشه .بلکه کاملا خودخواهانه دارم ظرف وجودما و کانون توجه و لیاقت را بالا میبرم. و نتیجه این عمل که تقریبا دو سه سالی هست انجام میدم، را با بازخوردها از همه دارم می‌بینم.

امکان نداره کسی برفرض مثال بخواد پشت سر کسی حرفی بزنه و من مشاهده گر اون باشم

هر کسی که باشه اون مکان را ترک میکنم .کاملا بی‌رحم بی‌رحم هستم با اطرافیانم در این مورد و خودما کاملا دوست دارم و از این مورد که خط قرمز منه نمیتونم به راحتی بگزرم.

توخانواده همسرم و خانواده خودم کاملا همه اینا میدونن.

اگر مثلا من خونه پدر همسر عزیزم برم .

اگر ایشون اخبار گوش میده و یا میداد الان با کمال احترام شبکه را عوض میکنه و یا کلا تلوزیون را خاموش میکنه.

یا اگه مثلا صحبت‌های دور همی به جایی کشیده بشه که از خط قرمز من عبور کنه.من همون لحظه پا میشم و میگم الان وقت پیاده روی منه.

مثال دیگه اینه که نه گفتن جز شخصیت من شده و اینم جز خط قرمزهای منه به هیچ وجه اولویت خودم و احساسم را به احساس دیگران ترجیح نمیدم.

قبلا مثلا سه سال پیش اگر به من پیشنهاد مسافرت جمعی میشد همون لحظه بدون درنگ و بدون فکر قبول میکردم.ولی الان باید اون آدم در فرکانس من باشه وگرنه با کمال احترام قبول نمیکنم و الان مسافرت با همسر و فرزندانم را ترجیح میدم .مگر اینکه این پیشنهاد از یه ادم با همفرکانس خودم و یا از من بالاتر باشه قبول میکنم.

موضوع دیگه که خیلی خوب شدم و بازم جاداره موضوع کمک و دلسوزی به دیگرانه که میشه گفت تا حد بسیار بالایی درک کردم که به قول استاد عزیزم ما برای کمک به دیگران عاجز و ناتوانیم و برای کمک ورشد و پیشرفت خودمون تا بیکران و کیهان توانمندیم چون خدا روح خودشا در وجودمون نهاده که قدرت خلق هرچیزی را که بخواهیم داریم.

سر کارم در روابط با اطرافیانم امکان نداره هیچ دلسوزی داشته باشم و اینم از خط قرمزهای من شده و میشه گفت بزرگترین و بزرگترین پاشنه آشیلم محسوب می‌شده و تاحد بسیار بالایی بهتر شده.

آقا جان قبلا رسول تو هر کاری به هر ماجرایی سرک می‌کشید و شده بود کدخدای محل همه بهش رجوع می‌کردند.

به عنوان مثال

یکی از اقوام میومد و می‌گفت من با پسرم مشکل دارم و من سریعا وارد ماجرا میشدم با این باور که من در کمک به دیگران توانمندم و اینقدر نصیحت وراهکار میدادم و نتیجه این دخالت در کار خدا و جهان

میشد که من خودم روابط با همسر فرزندم به چالش کشیده میشد و چک ولقد را میخوردم.

الان فقط و فقط به رشد و پیشرفت خودم کمک میکنم و اگر هم کسی از من درخواست کنه در حدی که بتونم سعی میکنم با این تفکر که من توان کمک به این فردرا به اندازه سر سوزنی ندارم و اگر او در فرکانس کمک من باشد به او کمک می‌شود .و من با این کار فقط د فقط به خودم کمک میکنم و طرف حسابم خداست.

چند روز پیش کل خونه خودما نقاشی کردم (رنگ روغن) .این در حالی بود که زمان مجردیم من یه آچار هم دستم نگرفتم و کلا دوتا برادرای عزیزم همه کارها را تو خونه انجام می‌دادند.

نقاشی خونه به زیباترین وجه ممکن تموم شد .

این درحالی هست که من سرویس کولر و کارهای از این دست را بعد از دیدن کارهای استاد عزیزم در سریال زندگی در بهشت، خودم انجام میدم و اگر کمکی هم بخوام سریع تو گوگل سرچ میکنم و انجامش میدم و تو این کارها هم خیلی خیلی پیشرفت کردم.

از خط قرمزهای دیگه من گرفتن وام و قسطه که تعهد دادم که ایشالله به زودی همش را صفر میکنم.همونطور که آقای عطار روشن عزیز و اسدالله تونست پس منم میتونم.

قسط هام یکی پس از دیگری داره صفر میشه.

از دیگه کارهای عملی من که به باور کمبود کمک کرده از خرید برنج 120 کیلو و تقریبا صفر کردن اون استفاده اون رسیدم به خرید برنج 10 کیلویی و همش به خودم میگم هست .همیشه برای من هست.

خرید سیب زمینی پیاز که سه سال پیش با یه خرید خیلی زیاد از هر چیزی بود که اونم نشان از باور کمبود داشت و یه صندوق خرید از بازارچه ها انجام می‌گرفت رسیده به یک کیلو شکر ،یه کیلو از هر چیزی و وقتی تموم شد میرم میخرم. و اونم از مغازه ها و هایپر استار که دارن به پیشرفت جهان کمک بیشتری میکنن.

یکی دیگه از پیشرفت‌های که خیلی در اون خوب شدم و جز پاشنه آشیل بوده به همه آدمهای دورو اطرافم به یه میزان احترام میزاشتم که الان بر اساس احترام و درجه شخصیت طرف مقابل و فرکانس اون طرف احترام میزارم.

چه لزومی داره با فردی ‌که فرکانس درب و داغونی داره همکلام بشم،من برا خودم الان خیلی ارزش قائلم در ضمن اینکه اون انسان را به عنوان انسان بودنش دوست دارم ولی بایه سلام و احوالپرسی ساده ازش میگزرم.

و در عوض اگه کسی برام شخصیتش ارزشمند باشه شاید یه ساعت باهاش در حال گپ زدن باشم و کلی از این مصاحبت کیف و لذت ببرم ،چون خودما خیلی دوست دارم.

نمیدونم اول صبحی چطور شد اینهارا نوشتم .

ولی اینم یه ردپای دیگه از رسول هست که بعدها میتونم ببینم و به خودم بیشتر افتخار کنم.

براهمه عزیزانم و استاد جانم و خانم شایسته بهترینها را آرزو دارم.

سلامت و ثروتمند باشید.