سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 199 - صفحه 17 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدا

سلام

سریال سفر به دور آمریکا

قسمت 199

استاد تحسین میکنم شما رو که تمام سعی تون رو در حفظ و نگهداری و زیباتر شدن جهان انجام میدید و به همین دلیل قدم به قدم هدایت شدید به زیبایی ها بیشتر و مکان هایی بهترتر…

منم از سالها قبل از وقتی یادمه حساس بودم و هستم به تمیز بودن و نگهداشتن محیط اطرافم و همیشه به خودم میگم که شهر ما خانه‌ی ما و تمام سعیم رو میکنم که حتی شده اگه پیاده هستم زباله یا اشغالی که هست رو دستم نگه دارم یا اگه امکانش هست توی کیفم بزارم تا برسم خونه یا سطل زباله ببینم و از وقتی سریال سفر به دور آمریکا و شما رو دیدم دقیق تر شدم توی این ماجرا..قبلا اگه از دستم میوفتاد سهوا دیگه برش نمیداشتم ولی الان آگاهانه برمیگردم تا برش دارم…

چه قدر توی آمریکا برای تلاش و کمک انسانها ارزش و احترام قائل میشن و صادقانه از اونها تقدیر میشه و به این شکل افراد تشویق میشن به انجام کارهای خوب و این چرخه هر بار بهتر و بزرگتر میشه خداروشکر…با یه کار ساده نوشتن و معرفی اسامی اونها

چه قدر برای من جالب هست اینکه فرقی نداره یه استیت پارک یا نشنال پارک در نزدیکی شهرهای بزرگ باشه یا ن..ما همیشه یک بنای زیبا با معماری خلاقانه یا فضای زیبا رو شاهدش هستیم.‌..خداروشکر به خاطر این همه امکانات توی این کشور

چه قدر رنگ های این گل قشنگ بود و جه قدر شما رو تحسین میکنم مریم جون که دیدن و توجه کردن و تمرکز بر روی کوچک ترین قشنگی ها هم نمیگذرید و آگاهانه روی اونها زوم میکنید..

چه قدر نمای بیرونی ویزیتورسنتر توی دقیقه 7:32 که تصویر اون کوه مثل یک کلاهک بالای اون قرار گرفته بود…قشنگ بود…

استاد دمتون گرم تحسین تون میکنم که هر فرصتی رو غنیمت میشمارید و فارغ از نگاه آدم های دیگه از کوچکترین امکانات برای ورزش استفاده می‌کنید…دمتون گرم

استاد ه قدر لذت بردم اینکه شما در رو برای مریم جون باز کردید..چه قدر همین نکات و توجهات ساده توی یک رابطه‌ی عاطفی قشنگ هست خدای من…جه قدر میشه رابطه‌ی زیبا ساخت..یاد حرف سعیده‌ی عزیز توی یکی از کامنت هاش افتادم که گفته بود یه لحظه هایی که خانم شایسته فیلم می‌گیرند و تمام توجه‌شون به این موضوع هست و توی ذهنم پلی میشه که الان استاد عصبانی میشه ناراحت میشه یا داد میزنه و میبینم اینطور نمیشه با خودم فکر میکنم خدای من ذهن من چه قدر بر اساس تجربیاتش تا کجاها رفته…الان وصف حال منِ که همش ته ذهنم میترسیدم از اینکه شما یه وقت داد نزنید…

چه قدر من حس و حال و فضای ویزیتورسنارها رو دوست دارم…میدونی اول اینکه خیلی فضای داخلی تمیز و مرتب و زیبایی دارن که خلاقانه طراحی شده…از تمیزی برق میزنه…دوم این همه تنوع محصولات و کالاها که به نوعی ربط داده شدن به این مکان رو به فردش گذاشتن…

مریم جون چه قدر شما زیبا فکر می‌کنید که هم یه هدیه کوچیک برای دوستانتون میخرید و هم به پارک کمک می‌کنید به این شکل…چه قدر هم شما ذوق داشتید اصلا من دیوانه شدم..

چه قدر نقاشی ها مجسمه ها به زیبایی و دقت طراحی و ساخته شده بودن…چه قدر فضا مثبت بود و اینقدر اطلاعات خوبی رو به بازدیدکننده ارائه میداد..

چه قدر من دوست دارم اینکه تمام کارکنان استیت پارک ها یک شکل از فرم و لباس رو به تن دارن ..چه خانم چه آقا…یک شلوار تقریبا کرم قهوه‌ای و یک پیراهن اکثرا آستین کوتاه سبز سدری..و من این نظم رو دوست دارم

چه قدر اون تصویر نوری که از دور توی تونل میدیدم و هر لحظه با نزدیک تر شدن بهش بزرگ تر میشد خوب بود…و فاینالی تصویری که بعد از پایان تونل از کوه هایی با درخت های سبز دیدیم بی نظیر بود خداروشکر

ابرها رو دیدی خدای من…اخه چه قدر این پفکی های سفید تو دل این آبی بی نهایت قشنگ هستن خدای من…خداروشکر کی غیر تو میتونه این قدر تو انتخاب رنگ ها و نقش ها استاد باشه.؟!

چه قدر قشنگ بود بنای موزه‌ای که توی پارک بود سقف چوبی داشت…الله اکبر اصلا حس و حال بناهای چوبی یه چیز دیگه‌اس

اینکه سیر تکاملی بشر و زندگی انسانها رو از ابتدای که تلاش میکردن تا بر تضادها و محدودیت هاشون غلبه کنن و ابزارهای اولیه اونها رو به زیبایی به نمایش گذاشته بودن تحسین برانگیز بود…

میدونی برام جالب بود که زیر هر کدوم از این ابزار و وسایل یه پارچه یا حصیر یا چیزی برای حفظ بهتر اون قرار داده بودن…چه قدر همه ابزارها تمیز بودن…و خداروشکر که زندگی حال حاضر اینقدر برای ما آسان‌ تر و زیباتر شده‌.خداروشکر

خدایا ما را به راه راست به راه کسانی که به آنها نعمت دادی و نه گمراهان هدایت کن

19/خردادماه/1403