سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 234 - صفحه 6 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیز ونازنیم و مریم جان عزیزم و دوستان نازنین این سایت بینظیر

این میامی واقعا توصیفش از کلام خارجه، مث نقاشی میمونه ، مث انیمشن میمونه

چقدر ثروت بود،چقدر زیبایی

سوای اینهمه زیبایی ثروت و دوتا انسان بینظیر استاد دوست داشتنی و دلبر و مریم زیبا و شیرین،، نکته ای که خیلی برام درس داشت و منو به فکر برد جمله ی استاد بود

استاد گفتن که ما این زیبایی ها رو میبینیم،فیلم میگیریم، بارها نگاه میکنیم، کمنتای شما رو میخونیم و به این ترتیب ما توجه میکنیم به زیبایی و ورودی خوب میدیم به ذهنمون.

این جمله باعث شد که دید من عوض بشه به مسیری که دارم میرم. البته که استاد بارها این رو گفتن ولی بحث شنیدن نیست ،بحث اینکه در مدار اون آگاهی باشی و درک کنی.

خب این الان یعنی چی،، گفتم ببین هاجر این جمله باید باعث بشه که تو مسیر درست قدم برداری، اصلاح مسیر و دید بکنی

استاد داره زندگی میکنه تو این کشور زیبا،میامی تفریح رفته ، این خواسته ای ک ما میخایم رو داره و داره تو خیلی از خواسته های خیلی از ماها زندگی میکنه،عملا اونجا هست اون ثروت رو داره، اون رابطه ی عاشقانه، اون بیزنس موفق، اون سلامتی،آزادی زمانی مالی مکانی رو داره ولی چیکار میکنه الان؟ صرف داشتن اون خواسته ها خوشبختش کرده؟ نه، کنترل کانون توجه ش خوشبختش کرده و اینکار یک کار دایمی هست اگر که میخای خوشبخت باشی همیشه بع معنای واقعی. این زیبایی ها رو دارن میبینن،فیلم میگیرن، بارها نگاه میکنن، کمنت میخونن با همدیگه صحبت میکنن

این منو به فکر برد، این یک سبک زندگی هست،نه صرفا راه رسیدن به خواسته.شاید خیلی از ماها تمرکز برنکات مثبت رو صرفا برای رسیدن به خواستمون بکار میبریم،که اینم بد نیست البته ولی کامل نیست. در صورتی که باید به این درک برسیم زندگی کلا همینه، یا زندگی صبر کردن تا رسیدن به یک خواسته و بعد دیدن زیبایی ها و خوشحال و خوشبخت شدن نیست.

فلش بک زدم به زندگی خودم برای تایید این موضوع، من رشته م علوم آزمایشگاهی هست و چندسال تو آزمایشگاه بیمارستان کار میکردم، خیلی با روحیاتم در تضاد بود، هم محیط بیمارستان و دیدن مریضی و این بحث ها هم کارمند بودن و پذیرفتن قوانین اداری و چهارچوب ها، آزادی دوست داشتم. چندبار هم اخطاریه گرفته بودم بخاطر رعایت نکردن قوانین اداری، تا اینکه با آموزه های استاد جسارت پیدا کردمو و بیزنس خودمو شروغ کردم،چه نگاهیی داشتم فکر میکردم اگر من از این کار برم ، و تو کسب کار خودم باشم دیگع خوشحالم خوشبختم،رسیدم به خواسته ولی واقعا از نظر احساسی فرق زیادی نکرد،موقتی بود اون حس خوشی که صرف رسیدن به خواسته بود.

به این درک باید برسیم که خواسته ها و احساس خوب و خوشبختی رو جدا کنیم،، قبلا که استاد میگفتن با خودم میگفتم استاد به خواسته هاشون رسیدن الان آسونه بیان اینطوری حرف بزنن،ولی الان که درکم بهتر شده از قانون درک میکنم منظور استاد چی بوده، اگر به این درک برسیم باعث میشه از عجله و مسابقه بیایم بیرون و دیگه حق ندیم که حسمون بد باشه چون هنوز به فلان خواسته نرسیدم،البته اینا تکرار میخاد تمرین میخاد، مخصوصا مثل زندگی الان من که تصادهای زیادی دارم و تو اوضاع خیلی چالشی هستم و مهاجرت کردم و تو یک کشوری ام منتظر رفتن به کشور دیگه و ترمزهام که باید رفع بشن، سخته تو این اوضاع این دید رو به خواسته ت و احساس ت داشته باشی ، ولی هنر اینه. بقدری که بتونم اجرا کنم نتیجه میگیرم.

از بس ما جهان رو فزیکی دیدیم همش فکر میکنیم در ظاهر این روش رو پیش بریم یعنی اینکه بیخیال خواسته مون شدیم، در صورتی که فراموش میکنیم جهان فرکانسیه و این یعنی تخت گاز رفتن به سمت خواسته ت در صورتی که خواسته ت میاد باز حست رو بهتر میکنه و لذتت رو بیشتر.

با اینکه استاد بارها میگن که رسیدن به خواسته ها احساس خوشبختی نمیده، کنترل ذهن و تمرکز بر نکات مثبت هست که احساس خوشبختی رو میاره و اون خواسته ها لاجرم نتیجه ی طبیعی ش هست و میاد. ولی اکثر ما خوشبختی رو فقط رسیدن به اون خواسته میبینیم، احساس خوب رو منوط ب اون خواسته، فکر میکینیم اگر برسیم به اون خواسته حالمون خوب میشه، و فراموش میکنیم حال خوب نتیجه ی کنترل ذهن هست نه یک خواسته ی خاص

دیدن داشته ها نعمت ها و زیبایی ها یک عادته ذهنیه، باید تربیت کرد ذهن رو. مثال اینو میتونم اینجا ببینم چند وقت پیش اینجا مشکل گاز پیش اومد و زمستون و سرما و گاز رسید به دو ساعت در 24 ساعت، من ذهنمو کنترل میکردمو حسمو خوب،سخت هم نبود چون تمرین کرده بودم، من بخاطر اون دو ساعت شکر میکردمو و اون دو ساعت رو میدیدم و کارایی ک میشه تو اون دو ساعت انجام ذاد، تمرکز بر روی برق که هست و لباسای گرمم و پتو و بالکنمون که آفتاب شدید داره و میشه راحت نشست و گرم شد.و تحسین جاهایی که خدمات رفاهی خوبی هست.و اما بحث تمام مردم شهر گلایه از نبودگاز و سرما بود. بعد از یک مدت مشکل گاز رفع شد و حتی بهتر از زمان قبل خرابیش، 24 ساعته و با فشار قوی، من قبل از اون هم داشتم لذت میبردم از بقیه امکانات ،اینطوری ک شد دیکه بینهایت سپاسگزارتر شدم و غرق در لذت از این امکانات خوب و فکر کردم الان همه مردم خوشحالن و سپاسگزار ،چون مشکل، مشکل گاز بوذه و رفع شده ، ولی مردم سپاسگزار و شاد نشدن. چرا؟

چون دولت یک مقذار مالیات روی بِل های گاز گذاشته بود بزای جبران پرداخت هزینه تعمیر گاز، و گویا این ایده هم از یکی از نمایندگان این شهر بوده و دوباره کاندید شده،، مزذم تمام تمزکزشون رفت روی اون بل گرون و سو ظن به اون نماینده که برای اینکه انتخابات شروغ شده اینکارو کرده و هزارتا حرف ، که اینا رو از مادرم شنیدم

چون از این فضای اکثریت و فکری دور بودم تعجب کردم، فکر کردم با خودم و فهمیدم واقعا مشکل ،مشکل گاز نبوده،مشکل عادت به تمرکز بر کمبودو نکات منفی بوده. مشکل اصلی تربیت ذهن مون هست که عادت کرده همیشه یک مشکلی باشه، یک بحثی برای ناسپاسی.

باید از این حرف استاد درس بگیرم و مسیرم رو دوباره اصلاح کنم، استاد به همه ی خواسته های ما رسیدن، و این مکان زیبا رو رفتن. ولی چرا بارها تمرکز میکنن چون قانون جهان رو خوب درک کردن و ایمان دارن. چون میدونن که بحث داشتن یک خواسته نیست، ما هر لحظه داریم فرکانس ارسال میکنیم،پس باید هر لحظه سعی کنیم به زیبایی توجه کنیم مث اکسیژن، و این باید بشه سبک زندگیمون،شخصیتمون نه فقط یک راه برای رسیدن به خواسته.

بعضی وقتا تمرکز بر نکات مثبت هم مث گرو کشی میشه، یک خواسته ای داریم و میگیم پس من تمرکز کنم و به اون برسم، این بد نیست ولی نباید برای صرف رسیدن به اون خواسته باشه، که اینطورباشه حالت عجله میشه،میشه یک شرایط موقتی رو درست کردن. باید اینو بپذیریم برای شیوه ی زندگی تا لحظه ی آخر عمرمون فازغ از اینکه هنوز به خواسته هامون رسیدیم یا نه.

اگر اینو درک کنم از دو جهت کمک میکنه

1:بدونم اینکه جهان هر لحظه به فرکانس من پاسخ میده ، پس این سبک زندگی منه تا آخر عمر ، فارغ از اینکه در چه جایگاهی هستم از لحاظ رسیدن به خواسته هام، مث اکسیژن، قلب مغز و بدن من برای فعالیت نیاز به کسیژن داره فرقی هم نداره کجام و چیکار میکنم. جهان هم از من ورودی میگیره حروجی تحویل میده ، هر لحظه در حال کانورت کردنه.

این باعث میشه آرام بشم و عجله نکنم ،چون الان میدونم وقتی به خواسته هم رسیدم باید اینکار و کنم، اظطرار نداشته باشم برای رسیدن به خواسته م، محتاج رسیدن به خواسته م نباشم، چون میدونم که خواسته به من حس خوب نمیده اگر هم بده موقتی هست،و حتی تمام خواسته هام هم اومدن بازم باید اینکارو انجام بدم و کار اصلی،حس خوب واقعی رو کانون توجه م رقم میزنه، و وقتی بپذیرم که هدف اصلی اینه ،کار اصلی اینه، خب تمرکز بیشتری میذارم بزاش

2:وقتی هم که در حالت اظطرار نباشم و حس خوبم رو منوط به اون خواسته نکنم، در آرامش و حس خوب میرم و لاجرم اون خواسته سریعتر و آسانتر میاد تو زندگیم

استاد سپاسگذارم که اینهمه زیبایی رو عاشقانه به اشتراک میذارین با ما و در لابه لاش باز هم این قانون و اصل جهان رو تکرار میکنید برای ما

بهترین ها رو میخام براتون بهتزین استاد دنیا عاشقتونم

در پناه رب شادو ثروتمند و آرام باشین