سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۰ - صفحه 42 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد و مریم عزیزم

این قسمت از سفر به دور آمریکا واقعاً برای من درس‌های زیادی داشت به نظرم خودش یه دوره بود حل کردن تضادها

برای حل کردن مسائل

وقتی که ما مسئله برخورد می‌کنیم قدم برمی‌داریم که حلش کنیم در واقع عزت نفس خودمون رو بالا می‌بریم و به خودمون اطمینان پیدا می‌کنیم

وقتی که به یک مسئله از بیرون نگاه می‌کنیم و هنوز قدم به درونش نگذاشتیم به نظر خیلی مسئله پیچیده‌ای میاد انگار که هیچ راه حلی نداره

ولی وقتی که وارد اون مسئله میشی می‌بینیم که چقدر راه حل آسونه و خدای من من رو هدایت می‌کنه یعنی همیشه وارد دل مسائل بشم و اجازه بدم خدای خودم نشون بده و هدایتم کنه

قلبم رو برای خدای خودم باز کنم

یه جمله طلایی از استاد که توی فایل شنیدم این بود که

«ادامه بده راه‌ها پیدا می‌شه درها باز میشه ادامه بده و ناامید نشو نگو که راهو بلد نیستم»

وقتی شنیدم گفتم واقعاً ناامید نشو از مسیر دست نکش

و حتی یک روز هم از مسیر خارج نشو

چون وقتی در این مسیر هستی به یکتاپرستی نزدیک‌تری بیشتر در صلح هستی

وقتی وارد یه مسئله میشیم و اون رو حل می‌کنیم پتانسیل‌هایی که درونمون هست رو شکوفا می‌کنیم و خدا ظرف ما رو بزرگ می‌کنه

خدا ما رو می‌افزاید

برای حل کردن مسائل بزرگتر اون وقت انقدر بزرگ میشیم که هیچ مسئله‌ای حریفمون نمی‌شه

مریم جون وقتی که اون قشنگو نشون دادی خودمو وسط اون بارون دیدم که چشامو بسته بودم خودمو رها کرده بودم

بوی سبزی و بوی طبیعت رو حس می‌کردم بارون روی موهام می‌ریخت

روی و روی چشام که بسته بودمشون رهای رها بودم و خودم رو به دست اون نسیم خنک سپرده بودم

چه حس نابی داشت خدا را شکر

وقتی زیر بارون بودم انگار وجودم رو یه بار دیگه زلال تر کرد وقتی بارون میاد از خدای خودم یادم میاد

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللهَ یُزْجِى سَحَاباً ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَاماً فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلاَلِهِ وَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَال فِیهَا مِنْ بَرَد فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشَاءُ یَکَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالاَْبْصَارِ»؛

(آیا ندیدى که خداوند ابرهایى را به آرامى مى راند، سپس میان آنها پیوند مى دهد، و بعد آن را متراکم مى سازد؟! در این حال، مى بینى که [دانه هاى] باران از لابه لاى آن خارج مى شود؛ و از آسمان ـ از کوه هایى در آن [ابرهایى به شکل کوه] ـ دانه هاى تگرگ نازل مى کند، و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان مى رساند، و از هر کس بخواهد این زیان را برطرف مى کند؛ نزدیک است درخشندگى برق آن [ابرها، بینایى] چشم ها را ببرد!).

خدایا من این گونه باران رو نازل می‌کنه و زیان رو از هر کس که بخواد برطرف می‌کنه

وجود هر کس رو که بخواد زلال‌تر می‌کنه

هرکس که بخواد هدایت می‌کنه

و خدای منی که با بارون دانه از زمین رو می‌رویانه

و خدای منی که این سبز می‌کنه برای اینکه من در این زمین زندگی کنه

و گیاهان را بارور می‌کنه که من از نعمت‌های بی‌انتهاش استفاده کنم

عاشقتونم:)))