سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۵ - صفحه 6 (به ترتیب امتیاز)

سفر به دور آمریکا قسمت 15

به نام خدای غفور رحیم

با سلام خدمت استاد عزیزم خانم شایسته ی عزیز و همه ی دوستان خوبم

خدا رو شکر که باز هم فرصتی فراهم شد تا با جریان این آگاهی ها همراه بشم و با اونها بزرگ

اونقدر نکات کپشن فایل عمیق و تاثیر گزار هستن که میخوام اول این نکات رو برای خودم مرور کنم و بعد برم سراغ فایل:

روح ما به سادگی گرایش داره و وقتی ما به خودمون ساده میگیریم در اصل با روح الهیمون هماهنگ میشیم

سفر جادوی سادگیه و هر چی سفر طولانی تر باشه ضرورت ساده گرفتن هم بیشتر

ساده گرفتن ارتباط تنگاتنگی با عزت نفس داره هرچی عزت نفس قویتر ساده گرفتن بیشتر

وقتی ساده میگیریم یعنی با ذات وجودی خودمون یکی میشیم ذاتی که ذاتا ارزشمنده و نیازی به چیز بیرونی نداره نه تایید دیگران و نه اثبات خودش به دیگران

وقتی فایل شروع شد اولین نکته ای که توجه من رو به خودش جلب کرد آرامش این افرادی بود که دور هم هستن که این نتیجه ی همون ساده گرفتنه چون همه غذاشون رو با خودشون دارن و از قبل اونجا هست دیگه کسی استرس و اضطرابی نداره برای پذیرایی .اصلا قرار نیست کسی از کسی دیگه ای پذیرایی کنه هر کسی خودش مسئول خودشه حالا میخواد غذا بخوره یا نخوره دیگه به خودش بستگی داره .بقول استاد کسی مسئول خوش گذشتن به کس دیگه ای نیست هر کسی باید خودش کاری کنه که بهش خوش بگذره حالا یکی با آواز خوندن یکی مثل استاد با تحسین کردن و ناز کردن ی سگ ملوس و با سوال پرسیدن یکی مثل خانم شایسته با ضبط کردن این لحظات زیبا و قشنگ و اون بچه ها با اون حرکات دوست داشتنیشون

نکته ی بعدی زنده نگه داشتن رخدادهای ملی و ارزش قایل شدن برای اونهاست به شکل های مختلف جوری که جزیی از فرهنگشون شده که نسل به نسل منتقل میشه و از همین هم دارن ثروت خلق میکنن مثل فروش همون دستمال کاغذی ها و ظرف هایی که پرچم آمریکا روش حک شدن

داشتم فکر میکردم که چرا رویدادهای ملی توی کشور ما دارن به فراموشی سپرده میشن و مردم میل و رغبتی بهشون ندارن!!!!!

و حتی از خیلی هاش پشیمان هستن

در حالیکه توی آمریکا این رویدادها هی دارن زنده نگه داشته میشن

شاید ی دلیلش این باشه که توی آمریکا این رویدادها با لذت همراه هستن و با شادی و اینکه با یادآوری اون رویدادها احساس اعتماد به نفس و عزت نفس میکنن و از حالشون لذت میبرن

با شنیدن صدای اون پرنده ها به یاد آوردم که من هم هر روز صبح صدای گنجشک ها و بعضی وقتها بلبل رو از روی درختای همسایه میشنوم و این یعنی همون اصل توجهی که لستاد میگن که به هرچی توجه کنی از جنس همون وارد زندگیت میشه حالا میخواد بلبل باشه یا گنجشک یا شانه به سر یا هر چیز دیگه ای مهم اون اصله هست که من هم دارم تجربش میکنم

چقدر همین صدای پرنده ها داره احساس زنده بودن این تجربه رو به من هم انتقال میکنه انگار که اونجا هستم و ناظر این اتفاقات

چقدر قشنگ خانم ریشل اشاره کردن به نوشته ی روی تیشرت استاد و تاییدش کردن که درسته این جمله و بعضی وقتها ما بدنبال چیزهای بزرگ هستیم که ازشون لذت ببریم اما اصل همینه

خدای من این آهنگه که شروع شد با گذر کردن از اون مناظر زیبا احساس کردم قلبم از جاش کنده شد و سوار بر این جریان قرار گرفت

چقدر این سرسبزی و تمیزی و وضوح هوا روح آدم رو جلا میده

اون ساختمون ها و خونه های زیبای توی مسیر واقعا دل آدم رو میبره چقدر به وجد میام برای تجربه کردنشون همینه که میگین آدم با سفر کردن خواسته هاش رو بهتر میشناسه من عاشق این سرسبزی و تمیزی و خلوت و آرامش هستم آرامشی که از فرسنگ ها دور دارم حسش میکنم تمیزی و خلوت و آرامشی که مدتهاست دارم توی خونه ی خودم تجربش میکنم و هر روز بابتش سپاسگزاری میکنم چون میدونم سپاسگزاری بابت داشتن همین ها میتونه من رو به ی همچین جاهایی که توی این سریا ل دارم میبینم هدایت کنه

موسیقی و تن صدای این خواننده هم زیبایی این فایل رو دو چندان کرده رفتم سرچ کردم متنش رو هم اینجا میزارم

It’s four in the morning, the end of December

I’m writing you now just to see if you’re better

New York is cold, but I like where I’m living

There’s music on Clinton Street all through the evening

I hear that you’re building your little house deep in the desert

You’re living for nothing now, I hope you’re keeping some kind of record

Yes, and Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear

Did you ever go clear?

Ah, the last time we saw you you looked so much older

Your famous blue raincoat was torn at the shoulder

You’d been to the station to meet every train, and

You came home without Lili Marlene

And you treated my woman to a flake of your life

And when she came back she was nobody’s wife

Well I see you there with the rose in your teeth

One more thin gypsy thief

Well, I see Jane’s awake

She sends her regards

And what can I tell you my brother, my killer

What can I possibly say?

I guess that I miss you, I guess I forgive you

I’m glad you stood in my way

If you ever come by here, for Jane or for me

Well, your enemy is sleeping, and his woman is free

Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes

I thought it was there for good so I never tried

And Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear

Sincerely, L Cohen

سپاسگزارم