سفر به دور آمریکا | قسمت 81 - صفحه 1

سلام و درود به استاد عزیزم ؛ دوستان و اعضای خوب سایت

میخوام تجربه ی خودم رو که به این فایل ربط داره رو بگم ؛ من وقتی بچه بودم دوچرخه نداشتم ؛ خیلی دلم میخواست دوچرخه داشته باشم اما دوچرخه سواری برای دخترا ممنوع بود ؛ داداشم از من کوچیکتر بود دوچرخه داشت اما من نمیتونستم سوارش شم من پذیرفته بودم که دوچرخه سواری برای دخترا نیست برای همین بی خیالش شدم اما آرزوش تو دلم بود ……

چند سال بعد دور از چشم کسانی که این کار رو برام ممنوع کرده بودن ؛ یکی دوبار امتحان کردم و خب مشخصه که نتیجه اش چی بود ؛ خوردم زمین و اصلا نتونستم تعادلم رو حفظ کنم ؛ دیگه قبول کردم که برای من دیره و من نمیتونم دوچرخه سواری کنم ………این در حالی بود که من رانندگی رو خوب یادگرفته بودم و رانندگی میکردم اما دوچرخه سواری رو نه …..

بعدش یکی دوبار به اصرار من با دوستم رفتم پارک بانوان تا اونجا آزاد تر باشم شاید یادبگیرم ؛ اونجا تونستم تعادلم رو حفظ کنم ؛ اما تمام تنم میلرزید و می ترسیدم بخورم زمین ؛ با زمین خوردن مشکلی نداشتم ؛ فقط از این ترس داشتم که مسخره بشم ؛ و دیگران ببینن و بگن بلد نیست !!!!!! باز سه چهار سال بی خیال شدم و یادم رفت ………..

پارسال ترس و خجالت رو گذاشتم کنار ؛ وسط تابستون ؛ ( تیرماه ) وسط روز ( ساعت ۱۲ظهر ) رفتم پارک به خاطر اینکه پارک خلوت باشه ؛ کسی جلو دوچرخه نیاد تا من حواسم پرت شه – یه دوچرخه کرایه کردم و رفتم یه جایی که هیچ کس نبود به جز پرنده و سگ و گربه ………..

تلاش کردم سوار شدم و مرتب به خودم میگفتم : میتونی ؛ میتونی ؛ میتونی…………..

یه مسافتی رو رفتم ؛ اما تو سرپایینی سرعت دوچرخه رفت بالا و من از ترس این که نخوردم زمین به شدت ترمز کردم و خوردم زمین ؛ و باعث شد پام آسیب ببینه ؛ تا یه هفته لنگ لنگان راه می رفتم ؛ تا دو سه ماه هم دوچرخه سواری نکردم ………

اما من از رو نرفتم ؛ دوباره و سه باره و …………. صد باره رفتم دوچرخه کرایه کردم و امتحانش کردم تا اینکه تونستم مسلط بشم و از دوچرخه سواری لذت ببرم و یه کمی هم ویراژ بدم ………. اول از دوچرخه سایز کوچیک شروع کردم ؛ بعد دوچرخه سایز بزرگ گرفتم اما زینش رو تا آخر پایین می اوردم ؛ بعد کم کم زین رو دادم بالا و آروم آروم مسلط شدم………

الان شش ماهی میشه که خوب دوچرخه سواری میکنم ؛ اما یه روز متوجه شدم که هنوز نمی تونم به خودم بگم دوچرخه سوار حرفه ای ؛ و هنوز خیلی مونده که بیشتر از این مسلط بشم ؛ هنوز خودمو یه فرد مبتدی حساب میکنم و عجله ای برای حرفه ای شدم ندارم ؛ از دوچرخه سواری لذت میبرم ؛ و سعی میکنم با نگاه کردم به دوچرخه سوارهای دیگه ایراد کارمو متوجه بشم ….

چند بار توی پارک از کسانی که به نظر میرسید حرفه ای هستن سئوالهایی پرسیدم که خیلی کمکم کرد ……….

خبر خوب اینه که من آخر هفته ی آینده قراره با یک تیم حرفه ای ؛ یک تور ۵ساعته دوچرخه سواری رو تجربه کنم ؛ من یه تور ساده انتخاب کردم تا قدم به قدم تکاملم رو طی کنم ؛ هیچ ترسی ندارم ؛ مطمئنم خدا همراهمه ؛ حتی اگه اشتباهی داشته باشم باز هم ترس ندارم که مسخره بشم ؛ چون می دونم برای اینکه توی یه کار مسلط بشم و بعد حرفه ای ممکنه اشتباه هم باشه و این اصلا ایراد نداره………..

اینطوری من ؛ خودم به خودم دوچرخه سواری یاد دادم بدون اینکه تجربه شو در بچگی داشته باشم و بدون مربی و معلم ……

از وقتی فایل مواب یوتا رو دیدم دو تا آرزوی جدید در من شکل گرفت ؛ یکی اینکه موتور سواری یاد بگیرم که توی برنامه ام هست یکی هم اینکه توی یوتا دوچرخه سواری و موتور سواری رو تجربه کنم ؛ البته توی جاده های صاف و هموار……

نمیدونم شاید بعدا توی کوه و سنگلاخ هم بخوام امتحانش کنم ……..

چندتا عامل کمکم کرد تا این کار رو انجام بدم بعد از آشنایی با سایت ؛ یاد گرفتم برای هیچ کاری هیچ وقت دیر نیست ؛ و همیشه میشه شروع کرد…..

یاد گرفتم ؛ حرف و قضاوت مردم اهمیتی نداره ؛ و من باید کار خودمو بکنم

یاد گرفتم ؛ گاهی فکر میکنیم که مردم دارن قضاوت میکنن در واقع اصلا قضاوتی در کار نیست

یادگرفتم ؛ کاری که دوست دارم رو انجام بدم و لذت ببرم ؛ و نذارم آرزوش تو دلم بمونه و حسم بد بشه…….

خدا رو شکر به خاطر این تجربه ی ارزشمند که خیلی اعتماد به نفس من رو بیشتر کرد………….

خدا رو شکر به خاطر این فرصت که تونستم تجربه مو با دوستام به اشتراک بذارم ………

به امید روزهای بهتر ؛ تجربه های شیرین تر ؛ لذت های بیشتر…………به امید الله…………