مثل ابوموسی نباشیم - صفحه 18

سلام استاد عزیزم.

یکی از موارد رشد من بعد از آشنایی با شما همین بود. من خودم ذاتا عاشق حرکت کردن و تجربه کردن هستم اما قبل از شما اینقدر واضح نمیشناختم این بُعد از شخصیتمو و اینقدر هم شجاع نبودم مثل الان که خیلی راحت تر وارد ناشناخته هام بشم.

استاد عزیزم تا همین چند ماه پیش من تا حالا یک بار هم تنهایی بیرون نرفته بودم از خونه خونوادم اجازه نمیدادند . اون شرایط و اصلا دوست نداشتم اما حتی به ذهنم نرسیده بود که وارد این ترسم بشم تو خیال خودم به این شکل بود که صبر کن میری دانشگاه آزاد میشی.. دقیقا آبان ماه بود که داشتم یکی از قسمت های مصاحبه با شما رو گوش میکردم دفعه دوم که گوش کردم یه جرقه در من زده شد که پاشو تنهایی برو بیرون و وارد ترسات شو و من اون روز برای اولین بار تنهایی بیرون رفتم و نگم از حس بی نظیرش براتون..بعد از اون بار ده ها بار بیرون رفتم و جالبیش اینه که تنهایی بیرون میرم خودم با خودم میرم کافه میرم پیاده روی. من امسال از خواسته هام این بود که دانشگاه برم یه شهر دیگه و توی ذهنمم منطقم این بود که میخوام قوی تر و مستقل تر بشم و وابستگی هام از بین بره.چند وقت پیش با کامنت آقای ابودردایی محترم به یکی از بچه ها توی عقل کل متوجه شدم که دلیل اصلی این خواسته من اینه که من میخوام فرار کنم من میخوام برم یه شهر دیگه تا به راحتی به خواسته هام برسم مثلا همین بیرون رفتن تنهایی خیلی راحت تر بشه یا اینکه توی پوششم راحت تر باشم متوجه شدم که من دارم فرار میکنم و اگر برم قطعا چیزی بهتر نمیشه و من باید همین جا تو شهر خودم با شجاعت به آزادی هایی که میخوام دست پیدا کنم و بعد هدایت میشم به مهاجرت متوجه شدم که اصلا شیراز(شهرم)هنوز نقطه امن من نیست که من از دایره امنم خارج بشم من باید همین جا بمونم با قدرت به هر ترسی که باید وارد بشم از بابا نترسم و پوششم و به همون شکل دربیارم که خودم میخوام از بابا نترسم و هر وقت دلم میخواد با هر کی دلم میخواد برم بیرون و آزاد باشم. من باید توی همین شهر و در کنار خونوادم استقلالمو بدست بیارم و وابستگی هارو از بین ببرم .اصلا شیراز کلللللی جا داره که من هنوز نرفتم و تجربش نکردم… و به لطف و هدایت خدا الان با قدرت شیراز و برای ادامه زندگی انتخاب میکنم و جالبیش اینه از وقتی به این نتیجه رسیدم شجاع تر شدم و جسور تر. اون موقع خیلی از ترس هارو واردش نمیشدم و حتی شرک میورزیدم با این خیال که فقط چند ماه تحمل کن میری یه شهر دیگه و بعد دیگه همه چی عالی میشه.خدایا شکرت برای این هدایت بی نظیرت❤️❤️

استاد هر بار که میرم بیرون سعی میکنم جاهای متفاوتی رو برم و این یه فرایند تکاملیه .اولا جاهای نزدیک به خونمون بعد هی میرفتم یه کوچولو دورتر هی یه کوچولو دورتر تا این که تا الان کللی تجربه های جدید و متفاوت داشتم و من اگر وارد ترسم نمیشدم کلی لذت زندگی و اعتماد بنفس و نزدیکی به خدا رو از دست میدادم.

استاد یکی از شجاعت ها و مهارت های من توی حوزه رانندگی بود. خیلی وقت بود بلد بودم اما اکثرا خارج از شهر میروندم و اگر توی شهر هم بود یکی کنارم مینشست.یکی دوبار اول که تنهایی رفتم توی شهر خیلی از ترافیک میترسیدم و یکی از ترسای من بود اونم به خاطر اینکه از بچگی همیشه فکر میکردم خیلی سخته هی بخوای سرعتتو کم کنی دنده رو بزنی یک و .. خلاصه یکی دوبار اول خیلی میترسیدم و وقتی میخواستم برونم بدنم کاملا منقبض بود و کلا تو فرمون بودم ولی دفعه های بعدی اعتماد به نفسم بیشتر و تواناییم بیشتر و این تجربه که تنهایی با ماشین بری بیرون یکی از بی نظیر ارین های دنیاس. و من الان آماده هستم تا یه مهارت جدید رو یاد بگیرم و میخوام برم کلاس کامپیوتر و کامپیوتر و حرفه ای یاد بگیرم💪

استاد چند روز خودم تنها پیش رفتم خونه پدر بزرگم و چقدر محیط خونه دلگیر و دل مرده بود. پدر بزرگم به بهانه پیری و اینکه من نمیتونم هیچ کاری انجام بدم از صبح تا شب فقط غذا میخوره و میگیره میخوابه خیلی بخواد فعالیت بکنه یک ساعتم میره بیرون میاد درصورتی که پدربزرگ من کاملا سلامته و میتونه راه بره و بنظرم حتی روحیش هم از بقیه هم سن و سالاش بهتره..بنظرم یجورایی منتظر نشسته تا زمان مرگش فرا برسه چون عملا هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگیش نداره..

منم دلم میخواد زندگی کنم دوست دارم تجربه کنم دوس دارم نامحدود ترین شخصی باشم که میشناسم ازاد آزاد. دوس دارم بی نهایت طعم غذا رو تجربه کنم دوس دارم به هزاران هزار جای جدید و تجربه کنم دوس دارم مهاجرت کنم به جاهای مختلف به خارج از کشور. دوس دارم نماد یه زن قوی و قدرتمند باشم و این چیزیه که بهش مطمئنم..

چقدر حس قدرت میکنم وقتی نگاه میکنم به زندگی ای که گذروندم و بخش اعظم اون و حال خوب و لذت و زندگی برای خودم تشکیل داده..الهی شکرتتت..