مثل ابوموسی نباشیم - صفحه 34 (به ترتیب امتیاز)

روز 118

روز شمار تحول زندگی من فصل 4

مثل ابوموسی نباشیم

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته ی نازنینم و جا داره برای متن انتخابی این قسمت نهایت تشکر و قدردانی رو کنم ممنون و سپاسگذارم

سلام به دوستان عزیز همیشگی در این قسمت

خدایاا منو بسمت تغییر و تحول فوق العاده معجزه آسای بینظیرم هدایتم کن تا مدارم بالاتر بره

داستان ابوموسی

خدا رو شکر از روز سیزده بدر شروع کردم .. اینکه کوه رفتم و بعدش دوباره روز گذشته رفتم کوه .. یعنی تصمیم گرفتم حداقل هفته ای دو سه بار کوه تپه رو برم بالا .. و کلی احساس خوبی داشتم چون در طول این ایام عید و مراسم دید و بازدید ها و میهمونی رفتن که خدا رو شکر فقط یک جا اونم منزل خاله جانم رفته بودیم ولی بازم زیاد وقت و زمانی رو برای خودم نداشتم یعنی تا میومدم کارهای خونه رو انجام میدادم و برنامه های مهمون بازی و پخت و پز و صبحانه و جمع آوری رو انجام میدادم و بعدش میومدم توی سایت و چند ساعتی بطور پراکنده توی فایل ها و کامنت ها می چرخیدم دیگه وقت و زمانی برای پیاده روی و کوه رفتن برام باقی نمی موند.. ولی شکر خدا از روز سیزده بدر رفتم کوه تپه ی نزدیک منزل .. چقدر زیبا بود .. انگار بهشت رو روی تپه ها می‌دیدم . همه جا داشت سبز میشد . گل های ریز ریز کوچولو و رنگارنگ زیبایی این سبزه زارهای تپه ها رو زینت بخشیده بود . همینطور که روی این شیب های تند این کوه تپه ها راه می رفتم مورچه ها داشتند مثل جت حرکت می کردند و خونه سازی می کردند شبیه خونه فضایی ها گرد گرد و دانه به دانه شن های زیر زمین رو می‌آورند بیرون . خدایا چقدر هم با دقت کارهاشون انجام میدادند.. چند نفری اومده بودند که کنار اون پایه ی کوه اطراق کنند و به اصطلاح سیزده بدر رو بگذرونند .. ولی انگار چون با مراسم قدر و قتل وماه رمضان و این حرف ها مصادف شده بود . پلیس اومد که بساط سیزده بدر نداشته باشند .. خلاصه من از کنارشون عبور کردم و رفتم بسمت بالای کوه و همینطوری داشتم فایل های روز شمار همان روزم رو بارها و بارها توی اون مسافت گوش میدادم و با خودم تجزیه و تحلیل می کردم و صحبت می گردم و بعداز یکساعتی برگشتم تا بیام پایین دیدم توی همون سبزه زارها چند نفر خانواده و بچه دارند قدم می‌زنند و راه میرند . بازم از دیدن این افراد خوشحال شدم ..

اتفاقا دیروز هم رفتم کوه و همینطوری داشتم از قدرت و عظمت خداوند لذت می بردم و تشکر و قدردانی می کردم که دیدم موتور سواری با کلاه کاسکت داره از بالای کوه میاد پایین و منم رفتم اونورتر که راحتر بتونه کنترل کنه .. موقع رد شدن از کنارم البته با فاصله چهار پنج متری .. کلی ازم تشکر کرد .منم براش دست تکون دادم .. بعدش صدای غرررررررغرررررررقررررر موتور رو می‌شنیدم که داره توی اون فضا میپیچه..و دور میشه .. خلاصه منم بسمت بالا ادامه مسیر دادم و رفتم چند تا تپه های دیگر رو ادامه دادم .. یعنی بالای این کوه تپه چهارتا تپه های دیگر بهم پیوسته وجود داره که آنقدر باد شدید داره که تمام گوش و سرم یخ زده بود البته کاپشن و کلاه بافتنی سرم بود ولی خوب هم باد میومد هم آفتاب خوبی بود ساعت حدودا چهار بعد ظهر بود که من اون بالا بودم .. خلاصه کلی از اون تنهایی و سکوت و آرامش اون بالا لذت می‌بردم و فقط صدای طبیعت بود و چند تا پرنده توی اون آسمان که سرعت باد زیاد بود و اون پرنده در آسمان معلق بود مثل اینکه فکر کنم یک چیزی مثل عقاب بود چون بال بلندی داشت که می تونست توی اون شدت باد توی آسمان معلق باشه انگار بال نمی‌زد .. منم همینطوری بهش خیره بودم یک لحظه پیش خودم گفتم این پرنده چرا حرکت نمی کنه و یا چرا بال نمیزنه . یعنی آنقدر قشنگ توی آسمان مثل استخر آب شناور بود که چند دقیقه ای چشمم بهش خیره مانده بود . آخه من تنهایی تنها بودم با این طبیعت زیبای خداوند و کوه های دور تا دور اطراف این شهر بزرگ پردیس . بعد گفتم نکنه این پرنده می خواد منو شکار کنه که اینقدر توی اوج آسمان بی حرکته خخخخخخخ .. خلاصه صدای باد بهاری هم توی فضا می پیچید و من همین طور داشتم فایل های مصاحبه با استاد رو گوش میدادم و قوانین رو با خودم مرور می کردم .. موقع برگشتن دوباره دیدم همون آقای موتور سوار داره از کوه میاد بالا .. منم فوری رفتم کنار تر تا اون بتونه بیاد بالا .. منم داشتم موتورشو و خودش و اون کلاه کاسکت سبز رنگشو که با موتورش ست بود رو نگاه می کردم که کمی بالاتر وایستاد و با علامت تکان دادن دستش تشکر کرد و بعدش با من شروع کرد به صحبت کردن .. گفت.. ببخشید موقع پایین رفتن گرد و خاک شد .. منم گفتم چون سرعت شما گم بود گرد و خاکی هم نبود .. اسم موتورشو پرسیدم الان یادم رفت خخخخ چون تقریبا شبیه موتور استاد بود ولی اسمش با موتور استاد فرق می کرد .. خلاصه همین طوری که کلاه سرش بود من چهره اش رو از اون شیشه تلقی کلاه نمی‌دیدم صحبت می کرد … خلاصه داشت از اون کوه می گفت . پرسید . تا اون چشمه ی اون سمت رفتید .. گفتم نه چون تنها هستم می ترسم تنهایی تا اون دور دورها برم ( خب برای یک خانم تنها احتیاط شرط عقل هست )بعدش می گفت آره از اون کوه هم با دوستمون میریم بالا پشت اون یکی کوه دشت و سد لار هستش منم چون آشنایی داشتم (چون همسر خدا بیامرزم رییس حفاظت محیط زیست اون مناطق پلور و لار و اون مناطق بود می شناختم) بعد می گفتم یعنی با موتور از اون مسیرهای جاده ای می‌رید .. گفت نه ما از مسیرهای کوه تا ارتفاع نمی‌دونم چقدر. میریم بالا و بعدش میرسیم به دشت لار … خلاصه بهش گفتم بله من با اون سد لار و ماهی های قزل آلاش آشنایی دارم .. خلاصه همینطوری داشت صحبت می کرد از پشت کلاهش گفت شما هم اگر دوست داشتید با اکیپ ما می تونی بیایی شماره تلفنتون رو بدید که اگر خواستید باهاتون تماس بگیرم .. منم خنده ام گرفته بود .. گفتم یعنی می خواهید منو سوار موتور کنید و ببرید اون بالا بالاهاااااااا اونم با خنده گفت مگه چیه !!! خلاصه منم یک شماره تلفنی که کلا باهاش کار نمی کنم رو بهش دادم (بخاطر اینکه هیچ عکسی روی پروفایل ندارم و یکی اینکه اگر ایشون زنگ زد بفهمم) بعدش بهش گفتم اون کلاه تون رو بردارید من چهره تون رو ببینم … فوری با یک تشکیلاتی کلاهشو از سرش در آورد یعنی این کلاه های مخصوص پیست رو من هرگز از نزدیک ندیده بودم .. خیلی خیلی جالب بود چقدر امنیتش بالا بود ..یعنی کلاهش خوشکل بود .. بعدش گفتم چقدر شما جوان هستید .. اتفاقا یک دوست دیگه تون. که اونم همیشه اینجا صدای موتورش می یومد. رو دیدم باهاش صحبت کردم اسمش آقا ابوالفضل بود … گفت آره اون از من کوچکتره … بعدش گفت من متولد 66 هستم … گفتم بله معلومه شما خیلی جوان هستید ی ته ریش تقریبا رنگی سفیدی هم داشت .. گفتم در هر صورت خیلی جوان هستید و چقدر خوبع جوان ها از وقتشون استفاده کنند و چنین ورزش هایی رو دوست دارند … بهش گفتم اتفاقا خونه ی ما اون دومین خیابان هست که یک کانتر آبی رنگ پاییی خیابونش هست من مدام صدای موتور سوارها رو می شنوم و میبینم تون یعنی کوه رو میبینم .. بعدش یک سمت دیگه رو نشون داد و گفت .. تا حالا اسب های وحشی رو دیدید ؟؟؟؟ گفتم نه .. مگه اسب وحشی هم اینورا هست … گفت یک گله ی اسب های وحشی از زمان های خیلی پیش اونجا زندگی می کردند که تا الان هم هستند . گفتم مگه عمر اسب چقدره که از زمان های قدیم تا به الان اونجاها زندگی می کنند .. گفت مثل عمر انسان ها حدودا تا شصت سال عمر می کنند ..

برام جالب بود چون هیچوقت راجب عمر اسبها اطلاعاتی نداشتم … بعدش برای دیدن این اسب های وحشی استقبال کردم و گفتم انشالله در شرایط مناسب خیلی دوست دارم این اسب های وحشی و آزاد و رها رو ببینم . بعدش یکم دیگه صحبت کردیم و از هم خداحافظی کردیم اون رفت بالاتر و روی تپه های دیگه و منم اومدم پایین و دو سه تا دوستان و همسایگان همین خیابان آخری که پای کوه هست روبرو شدم چون سگ هاشون رو داشتند می برند کوه .. از اون سگ خوشکل های خونگی کوچولو موچولو که صدای پارس شون به قد و قواره شون نمی خوره خخخخ .‌ یک آقایی هم یک سگ خوشکل آلمآنی ژرمن شیپر از نژاد رکس داشت یعنی دقیقا شبیه کمیسر رکس بود .. من عاشق سریال های رکس هستم .. این سگ زیبا که فقط چهار ماهش بود ولی قد و قواره بزرگی داشت .و دقیقا انگار داشتم رگس رو از نزدیک می‌دیدم . از بس فیلمشو دیدم فکر کنم جذبش کردم خخخ . خلاصه این سگ ها و یک سگ نگهبان محله که همیشه با اینا می چرخه سر و صدا می کردند و .. خلاصه از شون خداحافظی کردم و اومدم خونه و رفتم یک دوش آب گرم و بعدش مثل بچه های خوب دفتر شکرگذاری مو نوشتم و رفتم توی رختخواب و چند تایی کامنت عزیزانم رو خواندم و بعدش نمی‌دونم چطوری و کی خوابم برد و امروز صبح زود قبل از ساعت چهار صبح با خوشحالی بیدار شدم و به کامنت شکر گذاری های بینظیر و زیبای پاکیزه جان در قسمت سفر به دور آمریکا قسمت 57 هدایت شدم و خواندم و یک کامنت پاسخگویی هم براش نوشتم و بعدش اومدم سر این فایل روز شمارم و دیدم بععععععععله فایل ابوموسی رزقم شده و دقیقا منم روز گذشته از خصوصیات ابوموسی عبور کردم و به جاهای خوب خوب هدایت شدم و خودم رو از محدودیت خارج کردم

خیلی دوست داشتم این داستان رو توی سایت بنویسم بخصوص داستانش مال دیروز و قبل ترش بود و چقدر من خوشبختم که در همزمانی خوبی با این فایل ابوموسی هدایت شدم و کامنت این قسمت از روز شمار رو در این طلوع خورشید صبحگاهی نوشتم

البته ساعت بالای پروفایل سایت یکساعت جلوتر از ساعت ایران هست و الان ساعت 06:27 صبح پنجشنبه است البته یک همزمانی دیگری هم داریم

April/4/4

خدایاااا شکرت خدایا ممنون و سپاسگذارم خدا رو شکر

خدایااآاا ممنون و سپاسگذارم

خدایاااا کمکم کن که در این مسیر ثابت قدم تر و محکم تر و استوار تر قدم بردارم

خدایااآاا خودت کمکم کن که قدم به قدم حرکت ها و قدم هایم منور به نور الهی خودت باشه و مسیرم رو به نور و عشق الهی خودت روشن و درخشنده و درخشان کنی..

توی تمام جنبه های زندگیمون؛ هر روز به خودمون بگیم و از خودمون بپرسیم چطور با شرایط بهتر و با کیفیت تر و با بهره وری بالاتر میتونیم زندگی مون رو بهتر کنیم و اون زندگی مون خیلی رون تر میشه و تضادهامون کمتر میشه و شخصیت مون در تمام جنبه های زندگیمون تغییر بنیادین و اساسی می کنه خدایاااا ممنون و سپاسگذارم خدایااا شکرت

خدایاااا تنها ترا می پرستم و تنها از تو یاری می جوییم

IN GOD WE TRUST