دلسوزی بی جا | به کبوترها غذا ندهیم! - صفحه 19 (به ترتیب امتیاز)

با سلام و عرض ادب به استاد گرامی.

متشکرم از گفته های قشنگ تون.

مطلبی رو خواستم عنوان کنم از کمک و دلسوزیی که منجر به مرگ یکی از دوستانم شد.

سالها پیش که تولید کننده تجهیزات ورزشی بودم ،یکی از دوستان ورزشکارم که با هم ورزش هم میکردیم،و این پسر به واسطه همین ورزش به شدت خوش تیپ هم شده بود و توی ورزشش هم خیلی داشت موفق میشد و کم کم داشت سر زبونا میفتاد اسمش،این یه روز اومد پیشم و گفت میخوام از بانک وام بگیرم،و باید یک فاکتور سوری درست کنم و به بانک بدم و یک وام 20 م تومانی با بازپرداخت خیلی کم بهم خیلی سریع میدن،اما آشنا ندارم و هر جام رفتم نتونستم از کسی فاکتور بگیرم،میخوام باشگاه مو بزرگ تر کنم و از این حرفا…

منم فرد قانونمندی بودم و اولش یکم مقاومت کردم..اما بعد از مدتی با مهر امضای شرکتم یک فاکتور بهش دادم و رفت…دیگه کمتر میدیدمش ویک سالی شد که ازش خبری نداشتم ..تا یک روز توی جریان یک مسابقه از بچه شنیدم که فلانی از کلی مواد مخدر ازش گرفتن و اعدام شده و از مرگش به شدت ناراحت شدم…بعد از مدتی داداش کوچیکش که توی مسابقات میدیدمش جویای قضیه شدم…فهمیدم همون موقع که وام و میگیره..کم کم دور از چشم خانواده دست به کارای ناجور میزنه که به درآمد بالاتر برسه و خوبم میشه اوضاش که البته خانواده فکر میکن از راه ورزشه…تا اینکه با 20 کیلو شیشه میگیرنش و بعد شم اعدام…

واقعا میتونستم اون فاکتور و بهش ندم.

البته سالها بود عذاب وجدان داشتم اما بعد از شنیدم فایل عفو بخشش شما بسیار آروم شدم و براش طلب عفو و بخشش از پروردگارم کردم.خدا بیامرزش.

از شما بسیار سپاسگزارم.