دلسوزی بی جا | به کبوترها غذا ندهیم! - صفحه 36 (به ترتیب امتیاز)

با سلام

خدایا شکرت بخاطر همین لحظه….در مورد پرندگان خیلی جالب بود واقعا نمیدونستم من خودم یکی از کسانی بودم که خیلی اعتقاد به این مسئله داشتم که به پرنده ها دانه بدهم مخصوصا تو زمستون …ممنونم که آگاهم کردید..

الان وقتی به گذشته نگاه میکنم وقتی که فامیل به من می گفتن چقدر مادر بیرحمی هستی و عاطفه نداری که بچه به این کوچکی را تنها میذاری و به کلاس میری ….

و الان که نتیجه ها را می بینم شکر خدا پسرم نسبت به بچه های فامیل هم موفق تر و هم مستقل تره … و از اون گذشته احترامی که خودم تو خونه دارم ..مادرهای فامیل که به قول خودشان مادری را تمام کرده بودند و بسیار عاطفی بودند ندارند .. و خدا را شکر می کنم ..البته من ان وقتها از قوانین کیهانی چیزی نمیدانستم .. ولی بر این اعتقاد بودم که بچه باید مستقل باشد ..تازه به نظر خودم بعضی جاها باید سختگیر تر میشدم.. ولی من با مادرهای دیگه صحبت میکنم که باید بگذارن بچه ها کارهای خودشون یاد بگیرن میگن اصلا نمیتونیم این کار را بکنیم و دلمون نمیاد ..بچه ها الان مثل قدیم نیستن !!!!!! واقعا نمیدونم چی بگم ….

ما تو فامیل داشتیم یه پسر 15 ساله که یک سال تو پارکها تو زمستون میخوابید …… ولی الان ماشااله تو یکی از خیابانهای تهران مغازه گرفته و خیلی مستقل و موفق شده..

به امید اینکه سختیها را جزوی از زندگی بدونیم و وقتی با مسئله ای مواجه میشیم بگیم آخ جون….یه فرصت دیگه واسه پیشرفت …. با تشکر