دلسوزی بی جا | به کبوترها غذا ندهیم! - صفحه 34 (به ترتیب امتیاز)

سلام من تو ارتش خدمت کردم . و اونا بدون هیچ گونه دلسوزی به ما آموزش دادن و کلی ما رو دواندند و سینه خیز بردن و بی نهایت با بشین و پاشو جریمه مان کردند . خیلی اذیت شدیم. اونا می گفتن اگه حالا از پس این تمرینات و سختی ها بر بیاید و موقع رژه اسلحه تون رو محکم و استوار تو دست بگیرید و پا محکم به زمین بکوبید آنگاه تو زندگی تون هم محکم و با صلابت و با سر بالا و سربلند و با افتخار زندگی خواهید کرد . و اتفاقا این گونه هم شد و من کلی مدیون اونا هستم که برام دلسوزی نکردن تا یه گوشه ای بشینم و مانند روباه شل رژه رفتن دیگران رو ببینم بلکه خودم بشم شیر درنده و به دیگران نون رسانی کنم با کار آفرینی و ایجاد شغل و کسب و کار های مختلف و با ایجاد سیستم و ابداع و خلاقیت و ایتکار و نوآوری هم زمینه رشد خود و خانواده و هم نان رسانی به دیگران داشته باشم خدا رو شکر که نازم رو نکشیدی و سختی ها رو بهم نشون دادی.الحمدالله رب العالمین.