«حذف» ترمزهای مخفی ذهن درباره ثروت - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

به نام رب یگانه فرمانروای کیهان کسی که قدرت آسمان ها و زمین در دستان اوست.

درود و سلااام بر همه ی عشاق ره خود شناسی و خدا شناسی

این مطلب رو که اینجا زیر این فایل ارزشمند میگذارم مدت ها پیش در خلوت خودم نوشتم و فکر میکنم شاید اینجا جای مناسب و زمان مناسبش باشه.امیدوارم که اگر برای هر کدام از دوستان راهگشاست بهش به لطف خداوند هدایت بشن و من هم به نوبه ی خودم دستی از دستان خداوند شده باشم برای گسترش این جهان زیبا و پهناور.

گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

آره بعد از حدود 6 سال معنی این بیت رو تا حدودی فهمیدم.

چند شاه کلید رو تازه فهمیدم خواستم عنوانشون کنم.

سبک زندگی شخصی

به راحتی

الهام

حضور دایمی در پیشگاه خداوند

مسخر شدن زمین و آسمان برای ما

طرفت العین

توکل

قدرت خلق کنندگیمون

باور فراوانی

باور لیاقت

آسان شدن برای آسانی ها

مداومت

تکامل

لذت بردن از مسیر

برای هر کدومشون میتونم صفحه ها بنویسم.این ها درک منه ازین شاه کلیدها.چیزهایی که منو به این باور رسوند که آره شدنیه و منم برگزیده ی پروردگار عالمم.منم همون بنده ایم که خدا به محض خلقتم به فرشتگانش دستور داد به من تعظیم کنند.منم همونیم که طبق آیه قران خدایا من نمیدانم و تو میدانی و در آغوش پروردگارم و روی شونه هاش نشستم اجازه دادم رب العالمین به وعده های حقش عمل کنه و من تنها باور کردم.هرآنچه بیشتر باور کردم هر آنچه بیشتر از جلوی ورود راحت نعمت ها بیشتر کنار رفتم بودنشون تو زندگیم بیشتر و پر رنگ تر شد.

یاد گرفتم بپذیرم که نمیدانم و یاد گرفتم که بفهمم فقط باید لذت ببرم و یاد گرفتم اجازه بدم خدا کارش رو انجام بده.

سبک زندگی شخصی: یه دنیا حرف هست تو دل این سه کلمه.وقتی بپذیریم که هر نفر از ما مستقل از هر کس دیگه زندگیه خودمونو داریم با ویژگی های منحصر به فرد خودمون دیگه دست از تقلا برای رقابت حسادت احساس عقب موندن از زندگی احساس پایمال شدن حقمون احساس کمبود احساس حسرت به زندگی دیگران در نطفه خفه میشه.

وقتی بپذیریم که ما باید خاصه خودمون زندگی کنیم دیگه تقلا برای راضی نگه داشتن دیگران برای نگه داشتن دیگران و یا توقع داشتن از دیگران در صدم ثانیه پودر میشه.

وقتی بفهمیم ما فقط وظیفمونه که خودمونو راضی نگه داریم سبک شخصیمونو پیدا کنیم دیگه تمامه.

به راحتی: واااای ازین کلمه.من میخوام اینو هر روز به خودم یادآوری کنم که به رااااحتییییی.چطووور متوجه این کلمه نشدم تا الان.چطور فکر کردم همش باید بجنگم و تلاش کنم.نه مثل قبل اما بازم در تکاپو بودم.

آره باور کنیم به راحتی میشه به همه چیز رسید.چون ما از کسی درخواستامونو میکنیم که به ما وعده ی وفای به عهد داده و فرمانروای کیهانه و قدرت تمام زمین و آسمان ها در دستان اوست و بر خودش واجب کرده که به درخواست های ما پاسخ بده و زمین و آسمان رو مسخر ما کرده.

برای رب العالمین خواسته های ما چیزی نیستند که نتونه اجابتشون کنه یا به زمان نیاز داشته باشه برای خلقشون.

بااااور کنممممم که به راااحتی خواسته هام اجابت میشه و در زندگیم جاری میشه.

الهام: وقتی من بپذیرم که به راااحتی خواسته هام برآورده میشه خوب باید راه رسیدن بهشونو بدونم.این راه چیزی نیست جز الهام.فکر نکنیم که خداوند فقط به پیامبرانش الهام میکرده.خداوند در قرآن گفته ما حتی به زنبور عسل هم الهام میکنیم.مااا که دیگه اشرف مخلوقااتیم.بپذیریم که الهام میشه بهمون و سعی کنیم خودمونو از آلودگی ها پاک کنیم تا قلبمون جای پیام سرووش بشه.

الهامات لحظه به لحظه میان و لازمش چیه؟آره لازمش حضور دایمی در پیشگاه رب العالمینه.

بپذیریم اینوووو تا آسان بشیم برای آسانی ها.

حضوردایمی در پیشگاه خداوند: این ایمان بالایی میخواد که لحظه به لحظه خودمونو در پیشگاه خداوند بدونیم.وقتی اینو درک کنیم آگاهیم به همه چیز و حضور و انرژی خدا رو در همه چیز درک میکنیم و میبینیم نشونه هاش رو.میفهمیم دلیل بودنمون در یک مکان در یک زمان در یک شرایط همهههه معنا داره و باور میکنیم که خداوند داره با ما دایما سخن میگه هدایت هاشو میفرسته الهاماتش رو میفرسته و لحظه ای از ما غافل نیست.

پیغامش رو درک میکنیم و پذیراتر میشیم و بلهههه قلب ما آماده میشه برای پذیرفتن پیغام سروووش.

مسخر شدن زمین و آسمان ها برای ما: واای که برای این دوست دارم ساعت ها حرف بزنم.زمانی ما این موضوع رو پی میبریم که به قدرت بی انتهای پروردگار پی ببریم.

زمانی که بفهمیم خالق ما خالق کهکشان ها و زمین و تمام موجودات و جامدات و هرآنچه شگفتی درین جهانه و همینطور خالق مااست.هیییچ میدونید خودمون چقدر خاص و منحصر به فرد و شگفت انگیزیم.از سیستم بدنیمون از تکامل سیستم عصبیمون حتی از تکامل سیستم دهانمون که الان انقدر راحت حرف میزنیم صدا تولید میکنیم یا حتی آواز میخونیم و هرچی بگم از شگفتی این بدنی که خداوند خلق کرده و در اختیارمون قرار داده کم گفتم حالا از روح خودش از شعور و آگاهیه خودش در ما دمیده و ما از جنس خودشیم.خداوند خواسته که این دنیا رو به واسطه ی تک تک ماها که جزیی از خودشیم تجربه کنه.مارو خلاق و هر شخص رو با استعدادها و ویژگی های خاص خودش خلق کرده.

پروردگار عالم با عشق مارو خلق کرده به خودش فتبارک الله احسن الخالقین گفته و لذت برده از این خلقتش.

فرصت تجربه ی زندگی رو به ما داده و همچنین دوست داره از طریق ما دنیاشو که ساخته تجربه کنه و هر لحظشو لذت میبره.وقتی میبینه که باورش داریم میپذیریم و از خودش میخواهیم و درک میکنیم این قدرت رو که در عین مستقل بودنمون همه یک واحدیم و برای رشد خودمون قدم برمیداریم و از خودش هدایت میخواهیم زمین و زمان و آسمان هارو به امداد ما میرسونه.(همچنین برای خداوند کاری نداره که بخواد هر شخص رو خاصه اون شخص هدایت کنه و یا اینکه خدا که کارا رو قاطی نمیکنه که.)

طرفت العین: وقتی بپذیریم که ما قدرت خلق کردن زندگیمون بهمون داده شده و ما لشکر توانمند قدرت های زمین و آسمان ها رو داریم وقتی درک کنیم ما از کسی امداد میخواهیم و فقط از کسی درخواست میکنیم که تمام قدرت ها در دستان اوست و بر خودش واجب کرده که خواسته های مارو اجابت کنه میبینیم که چه طور بدون وقفه خواسته های ما اجابت میشن.هر چی بیشتر بپذیریم و قدرتش رو باور کنیم و بدون آلودگی وابسته به غیر از قدرت منبع و اصل و خودش بخواهیم خیلییی رااااااحت و سریع به خواسته هامون میرسیم.

توکل: وااای ازین کلمه که پایه و اساس همه چیزه.خواستن خاالصااااانه با اطمینان قلبیییییی از خود خوده خدااااا و آلوده نکردن نگاهمون به هر چیزی و قدرتی به غیر از خودش.

پذیرفتن اینکه همه چیز از اوووست هر قدرتی هر مقامی هر زیبایی هر شگفتی همه از اوووست و فقط از خودش بخواهیم و اثر نعمت ها رو به غیر ندیم و ببینیم اثر پر رنگ و واضح پروردگار عالم رو در هر چیزییییی.

فقط و فقط از خووودش بخواهیم و بس.

قدرت خلق کنندگیمون: همه ی ما انسان ها با وجود شباهت بی حد و حصرمون به هم اما از هم مستقلیم.این شگفتی خلقت خداونده.این قدرت خلق کنندگی رو هم به ما داده.این ذهن زیبا و جستجو گر و خواهان همه چیز رو به هممون داده و چون قدرت خلقش رو داریم میخواهیمش.باااید اینووو باور کنیم که هرآنچه بخواهیم میتونیم خلق کنیم.

البته نباید دچار کج فهمی بشیم.ماااا باید از زندگی لذت ببریم و باید انقدر به شناخت صحیح از خودمون برسیم و انقدر خوب خودمونو بفهمیم که سبک شخصی خودمونو پیدا کنیم و خواسته های مطابق با خودمونو بخواهیم و این نگاه رو که دیگران هر چی دارن اگه فک میکنم خوبه منم همونو میخوام.ما بااااید خووووبه خودمونو پیدا کنیم و این شگفتی و زیباییه این دنیاست.

خوب خودمونو پیدا کنیم از رب العالمین بخواهیم و بشینیم و از موجود شدنش و مسیر موجود شدنش و مسیر رشد و بالندگیمون لذت ببریم.

خووب هر کس که خاصه خودشه برااااحتی خلق میشه چون ساز و کار جهان اینه.

باور فراوااانی: واااای ازین باااور که هر روز احساس میکنم به درک بهتری ازش میرسم.

اوایل با تعدد وسایل در خودم جاش مینداختم.الان بهتر درک میکنم مفهوم فراوانی در هر چیزی رو.

فراوانی در کهکشان ها فراوانی در سیارات فراوانی در خورشیدها فراوانی در سلول ها فراوانی ها در انسان ها فراوانی در حیوانات فراوانی در گیاهان.حالا ریز شیم تو خود انسان اصلا.فراوانی در تعداد انسان ها.فراوانی در شکل و اقلیت و چهره و مدل صورت و مدل مو و مدل حرف زدن و مدل ناخن ها مدل انگشت ها مدل چشم ها مدل لب و دهان ها بینی ها و مدل دست و پاها قد و جسه ی آدم ها.حالا اینا ظواهره.

فراوانی در خلق و خو ها در احساسات مثل شادی عصبانیت تعجب حسادت غرور حسرت شورانگیزی اشتیاق ذوق زدگی، ناراحتی که باعث گریه شه ،خوشحالی که باعث گریه شه و همه و همههههه.وااای خداااایه ما خالق این چیزااااس در اوج تنوع و فراوانی.از استعدادهای متنوع و فراوون نویسندگی نقاشی آواز خوندن پانتومیم استندآپ کمدین بودن عاشق ریاضیات بودن عاشق پزشکی بودن آشپزی شیرینی پزی بنایی رنگ کاری کار با چوب از تنوع ورزشا ورزش تک نفره گروهی شنا کوه نوردی و همه و همهههه ….

وقتی به این ها فکر میکنم مفهوم فراوانی رو بهتر درک میکنم.وقتی فهمیدم که خالق ماااا این همه شگفتی در این حد از تنوع رو خلق کرده و هنوز داره میکنه و این ها چیزهایین که در بدن مادیم من درک کردم.

پذیرفتم که هیییییییچ منافاتی بین خواسته ی من با فرد دیگر و انسان های دیگری وجود نداره یعنی نه تنها با هر انسانی که با هیچ موجووود دیگری منافاتی وجود نداره.اگر پروردگار عااالم بخواد تمام خواسته های نووع بشر رو برآورده کنه هییییچ چیز از خان نعمت اون کم نمیشه و به طرفت العینی ایجاد میشه.

فهمیدم که باید باور کنم خواسته ی من محترمه مقدسه و رااحت بهش فکر کنم و بخوامش و باور کنم که موجود میشه در لحظه ایییییی.

با خودم فکر کردم چرا خدا زمین و زمان رو مسخر من کرده و فهمیدم که با درخواست های من و قدم های من به سمت خواسته هام خداوند هم داره به خواستش که گسترشه جهانه زیبا و پهناورشه میرسه و دوست داره از طریق من دنیاشو این شگفتی که آفریده رو با عشق تجربه کنه.پس راحت درخواست کنم و از مسیر لذت ببرم و باور کنم که وجود داره.باور کنم خالق فراوانی ها به طرفت العینی خواستمو خلق میکنه.خلق کنندگیه من فقط خواستنه من و درخواست من هست.

باور لیاقت: به قول استاد جان من همینکه تو این دنیام یعنی لایقم.

من کسی هستم که خدا به محضه خلقتم به خودش فتبارک الله احسن الخالقین گفته.فرشتگان رو به سجده کردنم وا داشته.به این خاطر که ارزشمندم جزیی از خودش هستم و لایق سجده کردن شدم.زمین و زمان رو مسخر من کرده.

حییییفه این گوهر وجودی ارزشمند و نابه منه که منزلگاه کسی جز خداوند بشه.حیفه این روح وسیع و نورانیه منه که به کسی غیر از پروردگارش منزل بده.بله من تا زمانی درک نکنم که چقدر ارزشمندم خودم رو لایق هم صحبتی با پروردگار عالم ندووونم نمیتونم پیغام سروش رو به راحتی بشنوم و دل بدم بهش و طی مسیر کنم و از زندگیم لذت ببرم.

من انقدر ارزشمندم که خواسته هامو به غیر از پروردگار عالم از کس دیگه ای که مخلوقات اونن نمیخوام.من انقدر ارزشمندم که صحبت های ارزشمندمو فقط با خودش دارم ولاغیر.من انقدر ارزشمند و آگاهم که رد پاهای خدا در هر چیزی پیرامونم رو درک میکنم و آگاهم به اثر و حضور دایمیش در زندگیم به وسیله ی اسباب ارزشمندش.من انقدر لایقم که قلب من جای پیغام سروشه.من انقدر لایقم سزاوارم ارزشمندم گرانبهام که پذیرفتم در آغوش پروردگارم روی شونه های اون میشینم و زندگی میکنم و از خودش میخوام و اجابت میکنه به طرفت العینی.

من انقدر سزاوارم انقدر لایقم انقدر گوهر وجودیم ارزشمنده که لایق صحبت کردن با فرمانروای کیهان هستم.خدایا شکرت.

من انقدر ارزشمندم که باور دارم خداوند عالم عاشقه منه دوسم داره به من باور داره و هر لحظه منو هدایت میکنه به سمت خواسته هام به سمت زیبایی ها به سمت انسان های خوب و برگزیدش به سمت شادی به سمت نعمت های بی حساب به سمت راحتی رفاه آسایش سلامتی و هرآنچه زیباییست.

آسان شدن برای آسانی ها: چقدر این جمله ی کوتاه و پر از معنی رو دوست دارم.

اگر من نپذیرم که همه چیز به لطف قدرت لایزال پروردگارم در دسترسه خواستنیه داشتنیه اصلا در وحله ی اول نمیخوامش که.وقتی آسان بشم برای آسانی ها وقتی بپذیرم راه حل هر مسیله تو دلشه وقتی بپذیرم که خداوند هر لحظه با منه و با من سخن میگه و توجهش به من از توجهش به بقیه امور و جهان نمیکاهه برام قابل پذیرش تر میشه که به راحتی میتونم دریافت کنم راه حل ها رو آسانی ها رو.اما اگه سر سخت باشم از نظر ذهنی که مگه میشه آخه چطور با چی با کی خوب متوجه پاسخ واضح خداوند که براحتی جلوی چشم من هست نمیشم.بپذیرم که هر چیزی راحت بدست میاد.خودمو آسون کنم پذیرا کنم برای آسانی ها.

بفهمم که هدف لذت بردن از مسیره.به چیزی نچسبم اجازه بدم قدم به قدم با پذیرا بودنم هم رشد کنم هم آماده بشم برای دریافت و اجازه بدم آسانی ها به سمتم بیان و در واقع میان همیشه میان من باور کنم که پاسخ همینه و بپذیرمشون.

مداومت: اگر بپذیرم که زندگی رسیدن به یک نقطه ی خاص نیست و زندگی همین امروز همین لحظست و من فقط باید لذت ببرم و رشد کنم و باور کنم لذت واقعی در رشد لحظه به لحظمه در بزرگ شدنه ظرف وجودیمه درک کنم که هر روز در هر جایگاه و شرایطی که هستم لازمه ی سرخوش شدنه منه و وقتی حض کاملش رو بردم به چیزی وابسته نشم و نچسبم و ادامه بدم. موندن زیاد تو یک موقعیت و جایگاه دلپذیر و خاصه وجود ارزشمندم نیست و بپذیرم که باید ادامه بدم باید از مسیر لذت ببرم و برای این ادامه دادن باید مداومت داشته باشم.بپذیرم که انقدر وجودم پر از شگفتی و ارزشمندیست که باید تا میتونم خودم رو در شرایط و موقعیت های جدید تجربه کنم و خودمو بارور کنم و لذتش رو ببرم.

تکامل: باور به اینکه هر چیزی ازینم میتونه بهتر باشه میتونه راحتتر باشه میتونه لذت بخش تر باشه و اینکه خدای ما انتهایی در نعمت هاش و فرصت هاش وجود نداره.

اینکه بدونیم هر خواسته ای کسب کردنی هست اما به شرطه آماده بودن ظرف وجودیمون برای اون.عجله رو کنار بگذاریم و باور کنیم درین لحظه داریم آماده میشیم برای داشتن نعمت ها فرصت ها و آگاهی های بیشتر.بدونیم این مسیره که لذت بخشه این که خودمونو داریم تجربه میکنیم اینکه وقتی تمام قد آماده ی دریافت یه نعمت و فرصتیم لذتش برامون هزار چندانه.چه بسا اگه درک نکنیم ارزش یه چیزاییو وقتی آماده دریافتشون نیستیم حتی متوجه بودنشونم نمیشیم.پس بپذیریم الان در بهترین زمان ممکن و در بهترین مکان ممکن از زندگیمون قرارداریم و حض کامل اون روز اون لحظه رو ببریم و به مسیر تکاملیمون اعتماد کنیم.وقتی سرخوشیم وقتی در آغوش خداوندیم و روی شونه ی خداوندی هستیم که خودش جهان رو با تکامل خلق کرده پس عجله ای نیست.قدم به قدم از تکاملمون لذت ببریم و ادامه بدیم.اجازه بدیم آماده بشیم برای قدم های بعدی تا بهتر لذتشو و کاملتر لذتشو ببریم.

لذت بردن از مسیر: وقتی آگاه باشیم که هر لحظه در پیشگاه خداوندیم و وقتی بپذیریم که در حال تجربه کردنه این دنیا با ویژگی های خاصه خودمونیم و این ها همه منحصر به فرد و برای ما هست پس درک میکنیم ارزش لحظه به لحظه ای که سپری میکنیم.درک میکنیم ارزش یکایک زیبایی ها و شگفتی ها یی که خداوند برای ما خلق کرده.همشونو میچشیم.از دیدن پرنده ها ابرها تلعلع خورشید وزش باد گلها انسان های زیبا طبیعت تکنولوژی و همه و همه.ما به یک جهان پر از شگفتی دعوت شدیم.عجله ی کجارو داریم.باید از لحظش لحظش سیراب لذت بشیم.آره باید از مسیر لذت ببریم.باید قدم زنون دست در دست خدا دنیایه شگفت انگیزمون که برای ما خلق کرده رو تجربه کنیم و لذتشو ببریم.

به هر روز به چشم یه هدیه ی بی نظیر که فرصت باز کردنش رو داریم فرصت تجربه کردن و داشتنش رو نگاه کنیم.جوری که این هدیه برای امروزه فقط و کاملا لذتش رو ببریم.از عجله دست برداریم از ترس نرسیدن دست برداریم و فقط سعی کنیم برای لذت بیشتر از این هدیه ها هر روز قدمی به سمت هدفامون که باعث تجربه ی خودمون میشن که باعث رشد ما و آگاهی هامونه لذت بیشترمونه برداریم.

در پناه رب فرمانروای کیهان کسی که قدرت آسمان ها و زمین در دستان اوست باشید.