«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 248

به نام خداوند مهربانم

به نام خداوند بخشنده ی عاشقم

خدایی که هر کیو بیشتر دوست داره، بیشتر بهش نعمت و ثروت و سلامتی و شادی میده. بیشتر حمایتش میکنه، هدایتش میکنه. بیشتر توی کارها ایده ها رو بهش الهام میکنه. و خدا رو شکر که این عشق بدست آوردنیه. اکتسابیه. هر کدوم از ما میتونیم عشق خدا رو نسبت به خودمون هر روز در وجودمون افزایش بدیم.

خدایاشکرت که اینقدر عاشق منی و هر روز عاشق تر میشی. چون هر روز داره بهم نعمت بیشتری میده. هر روز منو بیشتر هدایت میکنه. البته یعنی من هر روز دارم هدایتشو بیشتر دریاقت میکنم. صداشو واضح تر میشنوم. هر روز سعی میکنم خودمو به فرکانسش نزدیک تر کنم تا حمایت و هدایتشو بیشتر دریافت کنم.

استاد جانم چقدر این موضوغ عذاب وجدان اساسی و کلیدیه. اینقدری اساسیه که منی که وقتی سیزده چهارده سالم بود، به خاطر اینکه یک بار نمازم دیر شده بود، مینشستم و به خدا التماس میکردم که منو ببخشه. اگر که توی همون سن با خانمی دست میدادم مینشستم و زجه میزدم که خدا یه وقت عذابم نکنه و منو ببخشه. هی میگفتم چیکار کنم تا این گناه وحشتناک و بزرگ رو جبران کنم. چقدر نماز بخونم؟ چقدر کار خوب کنم؟

الان خندم میگیره وقتی به این کارام نگاه میکنم. چقدر توی گوش ما از ترسیدن از خدا خوندن. چقدر از عذاب ها خوندن. چقدر از اینکه گناه کنی دیگه دهنت آسفالته حرف زدن. چقدر ما رو با احساس گناه و عذاب وجدان بار آوردن.

این همه به ما گفتن که اگه غیبت کنی نمیدونم اون دنیا زبونت وسط زمین پهن میشه و مردم روش راه میرن و ما اگه اشتباهی یه وقتی غیبت میکردیم از ترس دیگه نمیدونستیم چی کار بکنیم.

خدارو شکر الان دیگه من سعی میکنم که کار اشتباهی انجام ندم و به قول استاد جهان کاری میکنه تا من اصولا کار اشتباهی انجام ندم ولی خب همون درصد خیلی ناچیز رو هم الان دیگه به خاطرش نمیترسم. نمیگم که دیگه همه چیز تموم شد و خدایا غلط کردم. یه وقت نزنی داغونمون کنی تو این دنیا، نمیدونم آبرومو نبری ، رسوام نکنی و ……. میگم که درسته، قبول دارم که من به خودم ظلم کردم و خداوندا منو ببخش و خودمم خودمو میبخشم

خدارو شکر توی این مدت تونستم عشق خدا رو توی وجود خودم پیدا کنم و اگر کار اشتباهی انجام دادم سریع طلب مغفرت کنم و خدارو شکر مطمئن هستم که این خدایی که من دارم، اونقدر غفاره که حد نداره. همیشه منو میبخشه. همیشه منو دوست داره. توی هر حالتی که هستم عاشقمه.

خدایی که میدونه توی دلم چه خبره. خدارو شکر موقعی که اشتباها یه کار نادرستی انجام میدم، سریع توی ذهنم میاد که همون موقع توبه کنم و خودمو ببخشم و از همه مهمتر ، احساسمو خوب کنم. چون میدونم که خدا منو میبخشه و خودم باید بیشتر خودمو ببخشم. چون وقتی که احساسم بد بشه، از در و دیوار اتفاقات بد وارد زندگیم میشه و اگر خوب باشه از در و دیوار سیل وار اتفاقات خوب توی زندگیم سرازیر میشه.

خدارو شکر میکنم که به جایی هدایت شدم که به جای اینکه بخوام با عوامل به درد نخور بیرونی حالمو خوب کنم که فقط باعث ضربه زدن به خودم میشه، بیام و از درونم احساس شادی عمیق و ذاتی رو توی خودم زنده کنم و از هر چیزی توی زندگیم لذت ببرم.

خدایاشکرت که از همون اول زشتی این عوامل بیرونی مضر رو بهم نشون دادی تا دیگه جرئت نکنم برم طرفشون چون اگه برم نه تنها به خودم ظلم میکنم بلکه خودمو نابود میکنم. خدایاشکرت.

واقعا باید چشمامون رو بشوریم وجور دیگری ببینیم. به جای اینکه مسائلی که توی فرهنگ های مختلف معانی گوناگونی داره رو بیایم اصل قرار بدیم، بگردیم ببینیم اصل واقعی چیه.

ببینیم قرآن چی گفته. به خودم بگم: ببینم قرآن چی گفته. بیشتر قرآن بخونم. بیشتر روی آیاتش فکر کنم. هر آیه ای رو با تفکر قبول کنم نه از روی عرف و حرف بقیه. بیام و عینک ها رو از روی چشمم بردارم وببینم که قوانین جهان چیه، قوانین اصلی رو توی زندگیم اجرا کنم و باهاش زندگیمو اونجوریکه میخوام بسازم.

چقدر این حرفتون رو دوست داشتم در مورد حق الناس.

ما هیچ قدرتی توی زندگی بقیه نداریم. نه میتونیم خرابش کنیم نه میتونیم درستش کنیم. اگر کسی پول کس دیگری رو بخوره به اون ظلم نکرده، خودشو داغون کرده،(البته اگه اون طرف مقابل باور های مناسبی داشته باشه). جهان دو تا جسم، دو تا تفکر، دو تا فرکانسی که از هم فاصله دارن رو در کنار هم قرار نمیده.

کبوتر با کبوتر باز با باز کند همجنس با همجنس پرواز

توی این دنیا هیچ کس توی زندگی ما هیچ قدرتی نداره. بقیه فقط دستی از بینهایت دست خداهستند که فقط وفقط اجازه دارند توی زندگی ما از طرف خداوند تاثیر مثبت بذارن. ولا غیر

خدایاشکرت که توی این جمع دوست داشتنی هستم.

جایی که همه حرفای خوب میزنن. جنس حرف ها و باور ها تفاوت داره با بقیه جاها.

خدارو شکر که لیاقت اینجا بودن رو داغرم. لیاقت معتمد بنفس بودن رو دارم. لیاقت ثروتمند،شاد،سالم،سعادتمند بودن و با خدا بودن رو دارم.

خدایا صد هزار مرتبه شکرت

به نام خدای مهربان

سلام استاد عزیزم.

سلام به همه ی دوستان هم فرکانسیم که دارن این کامنت رو میخونن.

خداروشکر که دوباره فرصتی شد تا توی قسمت اول سفرنامه بیام و تمرین این فایل رو انجام بدم.

به نظرم انسانی که عزت نفس داره،

1از لحاظ ظاهری: خودشو انگشت نمای بقیه نمیکنه. به دنبال این نیست که لایک بقیه رو بگیره. به خاطر راضی کردن بقیه رفتار نمیکنه( ما ناتوان هستیم در راضی کردن بقیه ولی توانا هستیم در راضی کردن خودمون). حرفهایی رو نمیزنه فقط به خاطر این که توجه بقیه رو به خودش جمع کنه. به دنبال این نیست که بقیه رو به دنبال خودش بکشونه که در این صورت نه تنها کسی دنبالش نمیاد بلکه اونه که دنبال بقیه میره و عروسک خیمه شب بازیشون میشه. واسه اینکه چهار نفرو دور خودش نگه داره مدام تقلا نمیکنه از این ور بپره اون طرف چون بقیه گفتن، از اون ور بپره این طرف چون مردم گفتن.

به خاطر اینکه بتونه چهار نفر رو راضی نگه داره(که نمیتونه) به خدا شرک نمیورزه. نمیاد قدرتو از خودش و خدا بگیره بده به مردم. مردم فلانن و مردم بهمانن و اگه نباشن من هم نیستم و نمیدونم همین مردمن که من رو به اینجا آوردنو از این جور چرت و پرت ها. تا جایی این موضوع برای همون مردم هم انگار تبدیل به عقیده میشه که فکر میکنن اونان که یه نفرو به یه جایی رسوندن. اگه کسی به یه جایی برسه میگن نمیدونم خب ما بودیم که به اینجا رسوندیمش و ……….

یه انسانی که با اعتماد به نفسه حتی اگه بقیه بدشون بیاد هم کار درستو انجام میده. خودشو به دست بقیه نمیده. نمیترسه از اینکه کار خودشو بکنه چه حالا بقیه خوششون بیاد چه نیاد.

انسان معتمد به نفس حتی اگه یه روز هیچ کسی هم توی خیابون نباشه، بهترین ظاهر رو درست میکنه و بهترین لباس هاش رو میپوشه. حتی اگه بره توی یه شهری که همه کر باشن، زیبا و مرتب و شمرده صحبت میکنه. حتی اگه بره یه جا که همه کور باشن، رفتار درست رو از خودش ارائه میده.

2درونی: به خودش و توانایی هاش اعتماد داره. تنها خدا رو منبع خیر و خوبی میدونه و همچنین خودشو پاره ای از وچود خدا میدونه.برای همین میدونه که خدا بهش بینهایت قدرت داده ، توانایی داده. اعتماد بنفس داده تا هر کاری رو که میخواد به بهترین و درست ترین و راحت ترین شیوه ممکن انجام بده.

یه همچین انسانی سعی میکنه شرک نورزه و قدرتو از خدا نگیره و بده به عوامل بیرونی. سعی میکنه همیشه سپاس گزار خداوند باشه به خاطر هر زیبایی که به زندگیش وارد میکنه. به خاطر شجاعتی که بهش داده.

یه همچین آدمی توی کار هاش با وجود ترس اقدام میکنه چون میدونه توانایی حل هر مسئله ای رو خدا در درونش قرار داده و فقط باید بگرده و پیداش کنه. اون میدونه که انسان ارزشمندیه و لیاقت هم صحبتی با خدا رو داره پس اجازه میده توی زندگیش خداوند هدایتش کنه.

توی محافل نظرشو به راحتی بیان میکنه. نگران تحقیر شدن نیست. نگران نیست که نظرش مورد قبول واقع نشه.

این آدم بقیه رو بالاتر از خودش نمیبینه و موقع رویارویی با اونها دست و پاشو گم نمیکنه.

از کلمه نشد و نمیتونم و نمیشه استفاده نمیکنه چون میفهمه که توانایی رسیدن به هر خواسته ای رو داره.میدونه که میتونه توی زندگیش به فراتر از خواسته هاش برسه. خداوند بهش قدرت خلق زندگیشو داده تا بتونه هر جور که خواست اونو بسازه. میدونه که بینهایته و لیاقت بینهایت نعمت رو داره. لیاقت بهترین ها رو داره.

یه انسان معتمد بنفس همیشه سعی میکنه در زندگیش آرامش داشته باشه و احساس خوب چون میدونه که موقعی که آرامش داره صدای خدارو بهتر میشنوه.

اگر که جواب مسئله ای رو ندونه یا راه رسیدن به خواسته ای رو بلد نباشه اصلا نگران نمیشه چون میدونه موقع درستش خدا راه رو بهش نشون میده. به موقع ایده های مناسب رو بهش الهام میکنه.

یک همچین انسانی به خاطر کارهای خطایی که در گذشته انجام داده احساس گناه نمیکنه چون میدونه خداوند غفاره و حتما اونو بخشیده. خودشو مدام سرزنش نمیکنه. خودشو میبخشه. به خودش امید میده . خودش به خودش انگیزه میده. خودشو انسان درستکاری میدونه که جاش توی بهشته. خودشو برای انجام کارهای بزرگ به چالش میکشه. هر روز سعی میکنه ورژن بهتری از خودشو ارائه بده. جهان رو جایی میبینه که میتونه توی اون هم خودش رشد کنه و هم کمک کنه تا اونجا جای بهتری برای زندگی کردن بشه.

خدایاشکرت که تونستم گوشه ای از ویژگی های یک انسان معتمد بنفس رو با ندای درونم بنویسم. امید وارم که لذت برده باشید.

شاد و پیروز و سلامت و ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشد

فعلا بای