«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 290

خداروشکر که این فرصت رو در اختیارم قرار داد تا بتونم بعد تقریبا یک سال و نیم جسارت کامنت گذاشتن رو داشته باشم.

سلام به استاد عزیزم استاد عباس منش و سرکارخانم مریم شایسته عزیز و دوست‌داشتنی و تمام عباس منشی ها.

آره من تقریبا یک سال و نیمه عضو این خانواده باشکوه هستم اما هیچ وقت کامنتی نزاشتم(فکر کنم یبار فقط)

چون متاسفانه همیشه میخواستم یه چیزی بگم که خیلی منحصر به فرد و خاص باشه همیشه میخواستم چیزی کامنت بزارم که هیچ مشکلی و ایرادی نداشته باشه، خلاصه هر بار که میومدم بنویسم، بخاطر وسواسی که رو ایراد های ریز داشتم هیچ وقت متن کامنت من کامل نمیشد، همیشه خراب میشد.(البته از نظر خودم)

تا اینکه سرکارخانم شایسته عزیز لطف کردن با استفاده از فایل رایگان های سایت این دوره قشنگ رو خلق کردن.

شک داشتم که شروع کنم یا نه، با خودم گفتم من چجوری میخوام هر روز کامنت بزارم، چجوری به خودم تعهد بدم!!

تو همین فکر بودم که از خدا هدایت خواستم، گفتم خدایا اگه قراره این دوره رو بگذرونم خودت هدایتم کن، داشتم لیست روز شمار تحول زندگی من رو میخوندم که دیدم متن روز 23 ام با همه متن ها متفاوته(من از بچگیم چون روز 23ام به دنیا اومدم به عدد 23 علاقه داشتم) همین جا دیگه تصمیم گرفتم که شروع کنم.

بعد وقتی متن توضیح فصل اول روز شمار تحول زندگی من رو خوندم با خودم گفتم دیگه وقتشه به این ترسی که دارم غلبه‌ کنم و با عشق، به خودم تعهد دادم که هر روز فایلم رو ببینم و کامنت بزارم، گفتم همون طور که استاد عباسمنش عزیز میاد جلوی دوربین و چیز هایی که باید، به ایشون گفته میشه، منم شروع میکنم به نوشتن و از خداوند مهربون هدایت میخوام تا چیز هایی که باید رو بنویسم.

هدایت، خیلی جالبه، وقتی از خداوند هدایت میخواییم و کنترل صد درصدی زندگیمون رو می‌سپاریم به خودش، قطعا به سمت خواسته هامون و مسیر درست هدایت میشیم، همین قدر ساده و آسون، اینو تقریبا هممون میدونیم ولی یجا هایی که یه کوچولو شرایط سخت میشه الخیر فی ما وقع رو یادمون میره، دقیقا مثل چند وقت پیش من که وقتی میخواستم کامنت بزارم روی عقل زمینیم حساب باز کرده بودم و یادم رفته بود که من تحت هدایت هستم، اصل مطلب چیز دیگه ای از اینه که من آماده کردم و بخاطر عجله‌ای که داشتم کلمات کنار هم نمی‌نشستن و جمله هام جور در نیومدن.

منبع اصلی همیشه حواسش به ما هست این ما هستیم که گاهی یادمون میره که ما همیشه وصل بودیم و هستیم، فقط باید به یاد بیاریم که وصلیم، فقط باید به یاد بیاریم که ما بخشی از اصلیم،فقط باید باور کنیم که در واقع ما خود اصلیم و چیزی غیر از این نیست.

نیازی نیست برای بدست آوردن چیزی یا رهایی از مسائله ای…. عجله کنیم و بخوایم خودمون اوضاع رو کنترل کنیم. فقط کافیه توکل کنیم، به یاد بیاریم خودش گفته وبشر الصابرین.

با یقین آوردن به این علم، به احساس خودارزشی می‌رسیم که این احساس مهمترین عامل اعتماد به نفس هست و اعتماد به نفس یا عزت نفس مهم ترین عامل در موفقیت هست.

اگه ایرادی تو نوشته هام بود که دیگه خودتون رو بزنین به اون راه انگار ندیدین انشالله یواش یواش درست میشه.

خداروشکر تونستم کامنت اولین روزم رو بزارم.