«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 389

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم ومریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

وقتی اولین بار این فایلو گوش کرده بودم مغزم هنگ کرده بود،خوب انموقعه ها تازه با شما استادعزیزم آشنا شده بودم وهنوز به اونچه که میگفتید باور صد درصد نداشتم برای همین گاهی باگوش دادن این فایل کلی حس خوب میگرفتم ومیگفتم چه خوب چه خدای خوبی رو استادعزیزمون بهمون معرفی کرده چقدر بخشندس، اینجور که استادمیگن پس همه ی گناهام باتوبه دیگه بخشیده شده واصلا کلی حس گناهایی که داشتم الکی بوده و وجدان درد بیخود بود، ویا گاهی پیش خودم میگفتم از کجا معلوم شاید استاد عباسمنش این حرفهارو میزنن تا ما به خودمون حس خوب بدیم ومثلا مثبت نگر باشیم مگه میشه بزرگترهای ما، یا معلمهای دینی ما، یا کساییکه مذهبی هستند دروغ گفته باشن، یا اینکه پس خدا چرا انقدر تو قرآن هی از جهنم میگه وعذاب برای انجام گناهان…..

خلاصه که اون اوایل همش ذهنم درگیر بود بین انتخاب یه اصل، واحساس گناه ویا امنیت وارامش در پناه ایمان وباور خدایی که خودش رو بخشنده ومهربان معرفی کرده…

استاد جانم این احساس گناه یا عذاب وجدان به مرور طی تغییرات شخصیتی من نوع ومدلش تغییر کرد، منم مثل خیلی ها خداوند رو انتقام گیرنده میدونستم وجبار، واز اونجایی که از دید من زندگی فقط جبر بود وبدبختی، باهر عملی که تبعات بد داشت ویاد به من یاد داده بودن که گناهه ویا خودم حس بد بهش داشتم کلی حالم بدمیشد و احساس گناه میومد سراغم…

مثل همون مثال خوبی که شما زدید در مورد راه رفتن رو قبرها، یا آب ریختن رو گربه…که منم تجربشون کردم وچقدر به خاطر اون باورهای خرافی حس گناهای بدی رو تحمل کردم..

من خودم انقدر داغون وخرافاتی بودم که وقتی پسرم تو 6 سالگیش ناخواسته بچه گربه رو از بالکن پرت کرد وبچه گربه مرد وبعد چند ماه همسرم فوت شد تا سالها به پسرم احساس گناه میدادم که تو بچه گربه رو کشتی دیدی خدا باباتو ازت گرفت، یعنی هنوزم یادم میاد حالم بد میشه، یا مثلا میگفتن بخت مادر جهاز دختره مادر ماهم که از نظر دیگران با ازدواج باپدرم خودش رو بدبخت کرده بود هی به ما احساس گناه میداد شماهم مثل من بدشانسید شماهم مثل من شوهر خوب نسیبتون نمیشه حتما یکی مثل باباتون بداخلاق و…گیرتون میاد، یا مثلا چون مچ دست و پام ویا گردنم یه کم مشخص میشد ومثلا مردی وپسری به قول مذهبیا نامحرم منو دید میزد میگفتم میرم جهنم چون من باعث شدم اون مرد گناه کنه بانگاه کردن به اندام من، یا اگه غذا تو بشقابم می موند خصوصا بعدازدواجم خونه ی مادرشوهرم ، بهم میگفتن برکت خدارو چرا دهنی کردی حالا نمیخوری خدا قهرش میگیره من با حالت تهوع به زوری از ترس قهر خدا مجبور بودم اون غذا رو بخورم، یا مثلا اگه یه دروغی میگفتم کلی صدقه مینداختم صندوق صدقات خدا منو ببخشه ولی باز دروغ میگفتم،یا مثلا کتاب قرآن تو اتاق خواب نباید باشه…. سرلخت قرآن نخونید، بدون وضو دست به قرآن نزنید، قرآن رو باید عربی بخونید ثوابش به عربی خوندنشه، یا مثلا زن تحت هرشرایطی باید مرد رو تمکین کنه، اگه گاهی نماز بخونی گاهی نخونی گناهش انقدر سنگینه که انگار داری استغفرالله خدارو مسخره میکنید، یا مثلا از طرف تعریف وتمجدید نکنید چشمش میزنید بعد یه اتفاقی براش میفته،

انقدر زیادن از این چرت وپرتها که توگوشمون خوندند و کردند توی ذهنمون تابشه باورمون تا اصل گم بشه توی حاشیه…

تا به قول شما نتونیم اصل رو تشخیص بدیم، وانهایی که توی دلشون بیماری ومرض بود کلام خداوند رو اصل رو( دین رو) که راه درست زندگی وهدف اصلی خلقت هست رو فرقه فرقه کردن تا ما نه خرما رو داشته باشیم نه خدا رو، که ما هم این دنیامون جهنم بشه وهم اون دنیامون….

ولی شکر خدا شما انقدر قانون واصل رو به تکرار هم در حرف وهم در عمل توی فایلهای دانلودی،وهم توی دوره هاتون به زبانی ساده وصمیمی و شیوا توضیح میدید ونسبت بهش تجربه های واقعی دارید وزندگیتون خودش معجزه ی عمل به همین قوانین هست که هرکسی 6 ماه با شما همراه بشه توی این مسیر کم کم راهشو به سمت اصل واساس زندگی پیدا میکنه….

همیشه این حرفتون توی گوشمه وتوی مغزم می پیچه، که میگید آقا آدمیکه هدف داره برنامه دار برای خودش وداره روی خودش کار میکنه مگه وقت هم داره دنبال چیزهای چرت وپرت باشه؟!

چیزهای چرت وپرتیکه یه عمر مارو گرفتار خودش کرده بودند، حاشیه ها امان از حاشیه ها…

شما بارها تو فایلهای مختلف گفتید بچه ها مهمترین رابطه ی زندگیتون باید رابطه ی بین خودتون وخداوند باشه، طول کشید ولی من هر روز بیشتر میفهمم ودرک میکنم این چیزی رو که گفتید،هرچقدر خداوند وجهانش رو بیشتر میشناسم می بینم هیچ چیزی جز رابطه ی من با خداوند اصل نیست، حالا این رابطه چطور به این زیبایی شکل گرفت؟!

از طریق شما، از طریق آموزه هاتون، وقتی که گفتید بابا شما با هیچ آدمی باهیچ پیامبری که بهش وحی میشده فرق ندارید وقتی که توحیدی باشید یکتاپرست باشید در مسیر درست باشید، وقتیکه بدونید تنها نیستید وخداوند هرلحظه منتظره تا هدایتتون کنه بهتون الهام کنه تا مسیر درست رو انتخاب کنیدبه شماهم وحی میشه، ویا اینکه گفتید فلان پیامبر فلان خطا واشتباه رو کرد ولی دوبار تومسیر قرارگرفت وهدایت شد وهیچکس توی دنیا حتی خود پیامبران هم بدون اشتباه وبدون خطاء و معصوم نبودند وبا خودمراقبتی تونستند برگزیده باشن، شماهم از افکارت از گفتارت از رفتارت مراقبت کن تادبرگزیده باشی تا خداوند همه نوع نعمتی رو راحت بهت عطاء کنه….والحق که بهم ثابت شد این موضوع…

شما گفتید وگفتید و من هم کم کم گوش گرفتم وانجام دادم، رفتم به گذشته به یادآوردم جاهایی که توی زندگیم واقعا عاجز وتسلیم شده بودم وخداوند هدایتم کرده بود و خداوند خودش بیشتر از من کارهارو رو انجام داده بود و کوله بار سنگین مسائل ومشکلاتم رو از روی دوشم برداشته بود، به قول شما اونها رو الگو کردم وگفتم باید ببینم اونجاها چیکار کردم چطور سهمم رو پیدا کرده بودم چطور انجامش داده بودم وچطور هدایت شده بودم که اونطور نتیجه عالی ودلچسب ورضایت بخش شده بوده ودوباره از همون الگوها استفاده میکردم وهنوزم استفاده میکنم، چون هربار ایمانم بیشتر میشه واعتمادم به خودم در انجام تصمیمات دزست وعملکرد درست بیشتر میشه وبعد خداوند هم …

واقعا کسیکه توی اقیانوس رحمت ومهربانی خداوند غرق میشه، دیگه راه نجاتی نداره، چون جوری آدمو نگه میداره همونجا و کمک میکنه که باتمام وجودت عظمت وبزرگیش هر روز وشب بارها شاکر باشی…

هرچقدر میفهمی و به این درک میرسی که این خودت بودی که باعث اونهمه درد ورنج وسختی وعذاب شده بودی توی زندگیت بیشتر باور میکنی یقین پیدا میکنی که خداوند فقط برات خیر میخواد وخوبی…

چقدر توی زندگی عجله کردیم وعجول بودیم، چقدر چشممون به زندگی مردم بود، چقدر دیگران خدای ما بودند وما خدای زندگی دیگران، چقدر کار وبارو رفتار وبرو بیای دیگران برامون مهم بود، چقدر قضاوت و تایید وتصویب دیگران برامون مهم بود، چه کارها که نکردیم تا تایید بشیم، چه اذییتها نشدیم که مورد احترام باشیم ودوستمون داشته باشند ولی نه دیده شدیم ونه مورد پسند واقع شدیم، چقدر وابستگی داشتیم به دیگران به مال وامول به شهرت و به اینکه تنهامون نذارن… به اینکه تردمون نکنند…

هنوزم هستند همه ی این نقص ها، میان ومیرن، میان سراغمون وقتی دوباره از اصل دور بشیم از اینکه هدفمون چی بود چی هست از این آفرینش از این زندگی و وارد حاشیه ها می شیم ومیرن از وجودمون وقتی یادمون هست که هدفمون از زندگی اینه که مفید باشیم خوشبخت باشیم شادباشیم عاشق باشیم ثروتمند باشیم سلامت باشیم در امنیت وآرامش باشیم صبور باشیم متوکل وموحد باشیم سپاسگزار وقدر دان اونچه که داریم باشیم،وقتی هر روز باخودمون مرور می کنیم که برای چی اومدیم؟ که زیبا زندگی کنیم وکاری کنیم جهان جای زیباتری برای زندگی باشه…

اصلا کسیکه کنار خداست، دوست خداست، همراه خداست مگه می تونه احساس گناه هم داشته باشه؟!

مگه تو فرکانس خوبیها جز امنیت وآرامش هست؟!

جاییکه میدونی خودت مسئول صد درصد زندگیت هستی و به لطف خدا تمام تلاشت رو کردی که بهترین خودت رو اجرا کنی، واگر تضادی باشه میدونی اومده تا درسی بهت بده واگر خطا واشتباهی ازت سربزنه میدونی که تکراری درش نیست وازش درس میگیری ورهاش میکنی…

این حس امنیت وآرامش، این حس نزدیکی با خداوند واین حس خوشبختی رو که نمیشه با هیچ پولی خرید همرو از روی لطف ورحمت خداوند واز آموزه های شما استادعزیزم دارم…

وقتی من میدونم فقط خداوند تنها قدرت رو در دست داره، وقتی من میدونم تمام تلاشم رو انجام میدم که رضای خداوند رو در انجام کارهام داشته باشم وقتی سعی میکنم بازم میگم سعی میکنم افکار وگفتار واعمالم برپایه ی صداقت ودرستی و رضای خداوند باشه، دیگه چه ترسی، چه احساس گناهی؟!

خداوند بسیار پاداش دهندس، دیگه میفتی تومسیری که یه قدم برمیداری خداوند صدقدم هزار قدم، هی توبهش نزدیکتر میخوای بشی اون خودش بیشتر تورو احاطه میکنه وپناهت میده، کارهاتو سروسامون میده…

به الله قسم که از وقتی حرف وقضاوت مردم رو گذاشتم کنار وفقط از قضاوت خداوند ترسیدم و به عدل وانصافش دلخوش کردم، خودش کاری کرده مردم همه جوره دارن بهم خدمت میکنن، شما هرچی گفتید طی این سالها به شرط عملکرد توی زندگیه تک تک ما اتفاق افتاده، چرا؟ چون توی فرکانس خوبیها، توفرکانس مثبت، توی فرکانس نور وروشنی فقط خیر دنیا واخرت وجود داره، ثروت وسلامتی وارامش وحس خوشبختی وجود داره برعکس فرکانس منفی واحساس گناه که توش فقط شر وبدی وترس واضطراب ونگرانی وبیماری و ….هست

الهی هزاران بار شکر الله مهربان رو به خاطر این اگاهیهای ناب…

انشالله هممون هرلحظه وهمیشه در پناه امن خداوندباشیم