همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم - صفحه 63 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عباس منش عزیز و دوستان سایت. استاد بسیار خوب بود ولی این حرف شما که نباید به کسی کمک کرد واز طرفی هم عده ای عقیده دارند که باید به دیگران کمک کرد اگر چه هما نطور که خودتان قبلا فرمودید هرکس هرطور باور داشته باشد جهان همان باور را به او ثابت می کند باید گفت که در وجه جمع حرف شما ودوستا ن که نظر مخالف شما داشتند

که هر دو عقیده تا حدودی درسته این است که کمک خوب است اما به جا باشد وبا توجه به قوانین جهان باشد یعنی کمک طور ی باشد که طرف پله پله در موفقیت به او کمک کنیم نخواسته باشیم که با کمک ما یه شبه زندگی یه فرد دیگه تغییر کنه اگر با این دید به کسی کمک کنیم خوب طبیعتا در کمک به دیگران شکست می خوریم مثل همان مثال هایی که گفتید ولی اگر کمک به جا باشد نه تنها به ماضرری وارد نمی شود بلکه با توجه به کمکی که به شخص دیگری کردیم خودمان هم رشد می کنیم که مثال های فراوانی هم وجود دارد از اشخاصی که به دیگران کمک کردند و موجب رشد خود و تغییر در وضع زندگی دیگران شدند ولی خوب همانطور که گفته شد کمک باید به جا باشد ودرست باشد . و همان طور که فرمودید طرف هم شایستگی کمک شدن داشته باشد حتی خود قرآن هم که امر به انفاق می کند انفاق مگر غیر از کمک به دیگرا ن است همانطور که به وسیله انفاق به دیگری کمک می کنیم این موجب رشد شخصیت ما هم می شود و در موفقیت ما هم تاثیر به سزایی می گذارد اما انفاق هم شرایطی دارد کمک به دیگران هم شرایطی دارد که خود قرآن بیان می فرماید «ولاتجعل یدک مغلوله الی عنقک ولاتبسطها کل البسط فتقعد ملوما محسورا» هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حد آنرا مگشا تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرو مانی. .. یا آیه ای دیگر در قران که می فرماید: والذین اذا انفقوا لم یسرفوا ولم یقتروا وکان بین ذلک قواما» بندگان خاص خداوند رحمن … کسانی هستند که هر گاه انفاق کنند نه اسراف می‌کنند و نه سختگیری، بلکه در میان این دو حد اعتدالی دارند. داستان امام صادق در یکی از روایات اسلامی تشبیه جالبی برای اسراف و اقتار و حد اعتدال شده است و آن اینکه هنگامی که امام صادق علیه‌السلام این آیه را تلاوت فرمود مشتی سنگریزه از زمین برداشت و محکم در دست گرفت، و فرمود این همان اقتار و سخت گیری است سپس مشت دیگری برداشت و چنان دست خود را گشود که همه آن به روی زمین ریخت و فرمود این اسراف است، بار سوم مشت دیگری برداشت و کمی دست خود را گشود به گونه‌ای که مقداری فرو ریخت و مقداری در دستش بازماند، و فرمود این همان قوام است.

حالا اگر کسی آمد در انفاق زیادی روی کرد و به خود وخانواده اش ضرر زد این دلیلی بر بد بود انفاق نیست بلکه دلیلی بر بد بودن وناصحیح بود روش او در انفاق است حالا اگر کسی هم در کمک به دیگری روشی نادرست گرفت یا به هر دلیلی درکمک به دیگر ی شکست خورد ( گرچه این هم چرخه ای از تکامل است به نظرم ) این دلیل نمی شود که مطلقا کمک به دیگری درست نیست . والله اعلم . ان شاالله که خداوند ما را به راه درست و فکر درست هدایت کند . ودر آخر از شما استاد عباس منش عزیز متشکر م شاد و پیروز باشید