پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 1 - صفحه 89

به نام خدایی که بی اذن او حتی برگی از درخت نمی‌افتد

به نام خدایی که عاشقانه دوستش دارم و ازش بی نهایت ممنونم که این روزها به محض اینکه ازش درخواستی میکنم با فایل ها و آگاهی های اون و کامنت دوستان من رو هدایت بارون می‌کنه

و الان من بسیار خوشحالم چون احساس میکنم دارم پاشنه های آشیل ام رو پیدا میکنم

و از خدا میخوام کمک‌م کنه که به راحتی و آسانی و روان اونها رو رفع کنم

و زندگیم رو جوری بسازم که لیاقتش رو دارم

امیدوارم بتونم این باورهای مخرب رو که پیدا کردم رفع کنم و دیگه بعد از این الگوهای تکرار شونده واسم به وجود نیاد و بتونم زندگی سراسر شادی و آرامش و توحیدی داشته باشم

خدایا بی نهایت شکرگزارتم

———————————————————————-

سلام به استاد عباسمنش عزیزم بهترین استاد توحیدی دنیا که منو با خدا و خودم آشتی داد

و سلام به مریم بانو شایسته نازنین که هر چقدر از توانمندی شما بگم کمه و چقدر زیبا که خدا شما دو‌تا رو کنار هم قرار داده که مسیری به این زیبایی رو واسه ما ایجاد کنید

و سلام خدمت هم دوره ای های عزیزم و مخصوصا جناب آقای بهروز مروی که با کامنت شون ذهن من باز شد و‌ هدایت شدم به ترمزهای مخفی خودم

———————————————————————

یه درس خوب دیگه که گرفتم از کامنت زیبای آقا سید علی خوشدل عزیز بود که گفت:

بشین و باورها رو با منطق بساز و با باورهای غلط بجنگ نه اینکه مثل بزغاله ورد بخون

و من الان دارم سعی میکنم که با منطق برم به جنگ باورهای غلط ذهنی ام و بهشون حمله کنم که به امید خدا بتونم باورهای درست رو جایگزین اونها بکنم و از این جنگ‌ نه چندان آسون با پیروزی خارج بشم

خدایا به من جرئت و جسارت لازم برای شکستن و تیشه زدن به باورهای غلط و سفت و محکم ذهنم بده ، خدایا بهم کمک کن که سربلند بیرون بیام که بدون کمک تو من هیچی نیستم

———————————————————————-

1- اولین خطای فکری و باور اشتباه من اینه که:

همیشه علاوه بر اینکه خودم رو مسئول اشتباهات

خودم میدونم حتی مسئول اشتباهات دیگران و

اطرافیانم می‌دونم!

یعنی علاوه بر اینکه اگر خودم اشتباهی مرتکب

بشم خیلی خودم رو سرزنش میکنم و‌ بابتش

ناراحت میشم حتی وقتی دیگران(اطرافیانم) هم

اشتباهی میکنند باز هم من خودم رو مقصر

می‌دونم که مثلا این موضوع رو بهشون یاد ندادم

یا ازشون نخواستم که این کار اشتباه رو نکنند یا

فلان کار رو درست انجام بدن!

این باور خانمان سوز و مخرب همیشه آدم هایی رو وارد زندگی من می‌کنه که خلأهای درونی و شخصیتی زیادی دارند!

و‌ جالبیش اینجاست که این افراد و مخصوصا پارتنرم همیشه من رو مقصر اتفاقات نادلخواه و شرایط پیش بینی نشده می‌دونند و من هم میپذیرم که مقصر منم و همیشه در حال عذرخواهی کردن هستم !

بابت اشتباهاتی که من واقعا تقصیری ندارم!

ولی اونها رو گردن میگیرم!

و لحظه به لحظه به خاطر این احساس کمبود و احساس گناه از احساس لیاقت و ارزشمندی من کاسته میشه و این موضوع خودش اتفاقات نادلخواه بعدی رو به وجود میاره!

وای خدایا من واقعا تازه فهمیدم ریشه این اتفاقات از کجاست و‌چقدر این باورها زنجیر وار به هم وصلند!

این باور مخرب باعث میشه دیگران از طرف من، پروبال زیادی بگیرن و احساس کنند که خیلی محق هستند و هر جوری که دلشون خواست می‌توانند با من برخورد کنند و به من توهین کنند و با همون پر و بالی که خودم بهشون دادم اوج‌ بگیرند و منو رها کنند و‌ برن و من رو با یه عالمه احساس بد و بی لیاقتی و حس اینکه بهم توهین و بی احترامی و خیانت شده تنها بگذارند!

وای که هر چی بیشتر بهش فکر میکنم چیزهای بیشتری در موردش یادم میاد و میبینم که چقدر از مشکلات و تضادهای فعلی زندگی ام ریشه اش اینجاست!

منطق درست برای این باور تخریب کننده:

من فقط مسئول زندگی خودم هستم و اشتباهات دیگران ربطی به من ندارد!

هر کس مسئول زندگی خودش و اشتباهات و رفتارهای خودشه !

حتی خدا هم که خودش همه انسان ها رو آفریده مسئول رفتار و اشتباهات اونا نیست و این موضوع رو خدا هم گردن نگرفته!

مَا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَهٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَکَ مِنْ سَیِّئَهٍ فَمِنْ نَفْسِکَ

آیه 79 سوره نسا

آنچه از نیکی به تو رسد، از سوی خداست و آنچه از بدی به تو رسد، از سوی خود توست!

دیگه بعد از دیدن این آیه مگه حرفی هم میمونه؟؟؟

حالا من چی کاره ام که اشتباهات دیگران رو گردن بگیرم؟

اصلا کی همچین باور اشتباهی رو تو ذهن من فرو کرده؟؟؟

در کودکی به غلط و اشتباه و از روی ناآگاهی هر اتفاقی افتاده گردن من انداختن و به من گفتند تو مقصری و به اندازه کافی خوب نیستی و پر از خطا و اشتباهی! و‌ این باورهای مخرب در من ایجاد شده که هیچ کدوم واقعیت نداره و کذبه!

حتی و حتی اگر من خودم هم اشتباهی رو مرتکب بشم قطعا از روی ناآگاهی هست و هیچ موردی نداره چون من انسان هستم و اشتباه کردن جز وجودی من هست و ریشه کلمه انسان هم از اشتباه اومده !

من که خدا نیستم که اشتباه نکنم

اصلا با این اشتباهات هست که من رشد میکنم و به کمال نزدیک میشم

پس بابت اشتباهات خودم هم از این به بعد خودمو سرزنش نمیکنم

و فقط ازشون درس میگیرم و در مسیر رشد و تکامل خودم ازشون استفاده میکنم!

پس من فقط و فقط مسئول زندگی خودم هستم نه هیچ کس دیگری!

و من مسئول اشتباهات دیگران نیستم!

هر فردی با افکار و باورها و فرکانس های خودش زندگی و شرایط اون رو خلق می‌کنه

و من نمیتونم جلوی شرایط بد و اشتباهات اونها رو‌ بگیرم. وسلام

خطاهای فکری و باورهای مخرب دیگه ام رو تو یه کامنت جداگانه میزارم

چون این کامنت خیلی طولانی شد

فقط نمی‌دونم که چه جوری کامل این باورهای مخرب از من کنده میشه و رها میشم ازشون

ممنون میشم اگه تجربه مشابهی دارید که تونستید باورهای غلط تون رو تغییر بدید حتما با ما هم به اشتراک بگذارید

بهترین ها رو از خدا واستون آرزو دارم

یا حق!