پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 4 - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

سلام خدمت شما استاد عزیز که مثل فانوس که نور ازش میتابه از شما آگاهی میتابه

این جلسه و این سوال تا حدود زیادی مورد علاقه منه

چون یکی از پر تکرار ترین اتفاقات زندگی منه چه الان که سمتش به سوی رشده و چه گذشته که برام سخترین لحظات زندگیم بود و سخت خودمو درگیرش میکردم از جنبه منفیش

استاد عزیزم من یادمه چون در گذشته فقط خودمو قربانی زندگی میدونستم و این چیزی بود که تقریبا با هر کسی توی زندگیم در ارتباط بودم همین عقیده رو داشت و این فکر غالب من بود در برخورد با تضادهای که پیش میومد

من گذشته زیاد جالبی از دید خودم نداشتم و همش سخت کوشی و درد رنج بود چه بخاطر شرایط خانوادگیم و چه بخاطر عدم عزت نفس خودم که از جامعه دریافت کرده بود

یعنی استاد یه چیزی میگم یه چیزی میشنوی ،اگه من با یه چالش روبرو میشدم سرتاپام استرس میشد و نگران بودم روزها درگیر این موضوع بودم که چرا اینطوری شد و شروع میکردم به خودخوری و هر کسی مقصر میدونستم الا خودم رو

پدر ،مادر ،دوستان ،مسئولین خلاصه هر کسی

موقع استرس گرفتن بشدت پرخوری میکردم ،بشدت دمای بدنم میرفت بالا ،با کسی حرف نمیزدم و میریختم توی خودم ،نجواها هم همه جوره بهم فشار میاورد و بشدتی که اون تضاد بزرگ بود حتی تا تصمیم خودکشی هم رفته بودم

جالب بود برام با اینکه از لحاظ جسمانی بشدت قوی بودم اما با برخورد با یه تضاد ساده کل بدنم سست میشد جوری که انگار هیچ توانی ندارم

همیشه هم اخرین کسی که مقصر میدونستم خدا بود که باعث این اتفاق شد

اما به لطف خدا الان اینطور نیست و با اینکه چالشهام بیشتر از هر موقعی بزرگتر شده برخورد من بشدت عوض شده و راهکارهای زیادی بکار میبرم براش

1.وقتی تضادی بهش بر میخورم و شروع میشه به تند تند زدن قلبم و یکم استرس میگیرم و نجواها مثل گذشته میخواد همه رو مقصر بدونه در حد چند دقیقه نجواها هجوم میارن چند نفس عمیق میکشم خودمو مشغول کاری میکنم که یکم فاصله بگیرم از این شرایط

یکم آروم شدم شروع میکنم به حرف زدن با خودم و سعی میکنم با هر نوع تغییر زاویه دید مسئله رو برسی کنم که کجای کار میلنگه

و البته که این باور که این تضاد میخواد یه نقطه ضعفمو بهم یاداور کنه زاویه دیدم عوض میشه ،بعدش خیلی زود به درجه کمتری از استرس میرسم ایدها کم کم میاد و حسابی آروم میشم

2.وقتی که تضاد خیلی بزرگ باشه و حسابی منو درگیر کنه باورهای توحیدی که درست کردم برا خودم و بارها توی همچین شرایطی تونستم ذهنمو کنترل کنم باهاش و نتیجه برعکس شد برام با خودم تکرار میکنم و تمام تلاش خودمو میکنم که به آرامش برسم

و در آخر وقتی میبینم از پسش بر نمیام میخوابم و صب که بیدار شدم تمرکز روی هر چیزی میزارم که دیگه بهش فک نکنم

3.بزرگترین باوری که توی این چالشها بهم کمک کرد اینکه هر چی پیش بیاد داره به من کمک میکنه تا مسیرم بهتر بشناسم و بتونم به سمت هدف متعالی خودم برسم .و تهش هیچ چیز بدی برای من پیش نمیاد چون ما حرکتمون به سمت سرچشمست (منبع نور و خداوند) بقول استرهیکس که میگه فقط کافیه توی این رودخانه ای که سرچشمش مشخص و انتهاشم که خداوند مشخص کافیه دست پا نزنی و خودتو رها کنی تا به مسیر برگردی و به خداوند و نور برسی …این باور توی چالشهای بزرگ زندگیم خیلی بهم کمک کرد و توی بحرانهای بزرگ باعث شد خیلس آروم باشم اخرشم همه چی یه جوری درست شد برام که شاخام در میمومد ..

سپاسگزارم از شما استاد عزیز