چگونه به راه راست هدایت می شویم یا از آن دور می شویم - صفحه 37

سلام و درود فراوان به استاد عزیز و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

امروز دوست داشتم در مورد سپاسگزاری صحبت کنم و اینکه بگم واقعاً چقدر سپاسگزار بودن ، تاثیرات مثبتی توی زندگی آدم می‌تونه داشته باشه.

قانون سپاسگزاری رو از چن سال پیش یاد گرفته بودم هم تو فایلهای استادعزیز که تو دوره های مختلف زیاد صحبت شده هم اینکه تو فایلهای شهد و شکر با این قانون آشنا شدم.

دقیقاً یادم نیست تو کدوم دوره‌ها ولی یادمه که استاد می‌گفتن ما به خاطر دیدن هر زیبایی و استفاده از هر چیزی از خداوند سپاسگزاری می‌کنیم .

می‌گفتن با وجود اینکه سالها تو یه محل بودیم و حتی اون دوران از امکانات زیادی برخوردار نبودیم اما به خاطر استفاده از هر چیزی مدام خداوند رو سپاس می‌گفتیم و از زیبایی های اطرافمون لذت می‌بردیم .هیچ چیزی برامون تکراری نمیشد و همچنان از داشته‌هامون لذت می‌بردیم منم از همون جا استارد سپاسگزاری رو زدم .

مدام صحبتهای استاد تو گوشم بود . سعی می‌کردم آگاهانه این تمرین رو داشته باشم اگه لباسشوییم روشن میشد می‌گفتم خدایا شکر می‌کنم لباس‌ها راحت شسته میشه .

از هر ظرفی که برای پخت و پز استفاده می‌کردم بابتش خدا رو شکر میکردم . یاد گرفتم هرچی که می‌خوریم از اونجایی که من از خوردن کلاً خیلی لذت می‌برم بخاطرش سپاس بگم .

یاد گرفتم هر خریدی که می‌کردیم از خداوند تشکر کنم .برای اینکه باور فراوانی رو تو وجودم تقویت کنم همیشه به خدا میگم خدایا ممنون و سپاس به خاطر برکتی که به مالمون میدی . حتی بابت استفاده از هر چیزی این جمله رو میگم : خدایا سپاس بخاطر برکتی که مثلاً به برنجی که می‌خوریم میدی و الی آخر….

دقیقاً بخاطر دوش حمام ، استفاده از آب گرم و آب سردش و هر چیزی که قابل استفاده باشه از خداوند تشکر می‌کنم. خیلی وقتا یه چیزایی رو یادم میره سپاس بگم وقتی که به تضادی بر می‌خورم تازه یادم میفته بخاطر داشتنش سپاس بگم و قدر داشتنشو بدونم مثلاً شاید وقتی که سلامت هستیم فراموش کنیم لحظه به لحظه از خداوند تشکر کنیم اما وقتی بیمار میشیم فرقی نمی‌کنه یا خودمون یکی از اعضای خانواده تازه می‌فهمیم چ نعمت بزرگی رو داشتیم و قدرشو نمی‌دونستیم حتی اگه یه سرماخوردگیه جزئی باشه. حتی اگه یک سردرد جزئی باشه . حتی اگه یه پا درد یا دست درد جزئی باشه که هیچ چیزی قابل قیاس با سلامتی نیست حتی با دیدن یا شنیدن مرگ هر کسی، بخاطر زنده بودن خودمو و عزیزانم از خداوند سپاسگزاری می‌کنم.

امروز خیلی خوشحالم که یاد گرفتم قدر داشته‌هامو بدونم .

بخاطر دیدن هر زیبایی تو طبیعت از گل و درختای خوشگل بگیر تا دیدن ماشین و ابرای آسمون و ماه و خورشید بخصوص طلوع و غروبشون که معرکس .

این فصلم که زیبایی های خودشو داره که آدم از دین این طبیعت زیبا سیر نمیشه .

من که تو این فصل عاشق پیاده رویم .انقد از دیدن درختای پاییزی و برگهای رنگارنگشون لذت میبرم که دلم نمیاد با ماشین برم که بخاطر همین لذت بردن و حس خوب گرفتن از خداوند بی نهایت سپاسگزاری میکنم .

خب تا اینجای کار رو شاید اکثریت یاد گرفتیم شایدم بلد بودیم این پرونده هیچ وقت بسته نمیشه و تا زنده هستیم باید بخاطر لحظه به لحظه زندگی کردنمون سلامت بودنمون شاد بودنمون سپاسگزار باشیم. در گذشته نمی‌دونستم لحظاتی که شاد هستم و لحظاتی که آرامش دارم و حالم خوبه نیاز به سپاسگزاری داره اما امروز یاد گرفتم بخاطر تمام لحظات قشنگم از خداوند ممنون باشم.

تازه متوجه شدم که چرا الان عمیقاً و با جون و دل از خداوند تشکر و سپاسگزاری می‌کنم چون تازه فهمیدم اعتبار تمام لحظات خوب من به وجود خدای خوب و مهربونم برمی‌گرده . من هرچی دارم و ندارم از وجود پر برکت خداست .

شاید در گذشته آگاهی نداشتم شاید خودخواه و مغرور بودم و اعتبار هر چیزی رو به خودم مید‌ادم از اینکه سطح آگاهیم بالا رفته هم از خداوند سپاسگزاری می‌کنم حتی یاد گرفتم از کسانی که به من درس زندگی میدن سپاسگزاری کنم حتی کسانی که درسهای تلخی ازشون گرفتم .

حالا میفهم که باید این افراد تو زندگی ما باشن تا با دیدن رفتارها و کردارهاشون یاد بگیریم رفتارها و کردارهای درستی داشته باشیم همونطور که استاد عزیز همیشه عرض می‌کنن تضادها هستن و باید باشن تا ما رشد کنیم دقیقاً همینطوره.

استاد عزیز همیشه میگن من اگه یه اشتباهی بکنم سعی می‌کنم اون اشتباه رو تکرار نکنم اما متاسفانه من از اون دسته آدمهایی بودم که همیشه از اطرافیانم ضربه و آسیب خوردم بعد یاد گرفتم که چطور باشم .

خدا رو شکر هیچ وقت کسی آسیب جدی و ضربه شدیدی بهم نزده همیشه همه چیز سطحی بوده و در حد کلام بوده اما خب ‌میتونسته اونها هم نباشه.

نمی‌دونم شاید سطح توقعم از خودم بالاست که اینطور میگم چون نمیشه خانواده‌ها رو با هم قیاس کرد . من تو خانواده ی پرجمعیتی بزرگ شدم اقوام و فامیلهای زیادی داریم که در حد تعادل با هم رفت و آمد داریم .خانواده ی همسرمم به نسبت پرجمعیت هستن و با اقوام اون‌ها هم در حد تعادل رفت و آمد داریم. به نظرم باید طبیعی باشه که با چنین مشکلاتی مواجه بشم یا اینکه دیر به نتیجه ی دلخواه خودم برسم و تغییرات اون طور که خودم میخوام شکل بگیره.

با گذر زمان و روند طبیعی تکامل، خدا رو شکر که امروز بدون اینکه با کسی مشکلی داشته باشم می‌دونم با هر کسی چطور رفتار کنم و چ برخوردی داشته باشم.

سپاسگزاری با ارزشی که تو این چن وقت اخیر یاد گرفتم و ازش خیلی نتیجه دیدم بابت دیدن ویژگیهای مثبت همسرم و قدردان و سپاس گذار بودن بابت تک تک محبتهاش نسبت به خودمه .

اینکه بخاطر حضور و وجود و سلامت فرزندانمون همیشه سپاسگزار باشیم شاید طبیعی باشه اما اینکه تمرکزت روی سپاسگزاری از وجود همسرت باشه، کمی سخت‌تره . اونم به دلایلهای مختلف که خدا رو شکر بالاخره این مقاومتو شکستم.البته جهان هم خیلی چیزا بهم نشون داد و بهم یادآوری کرد که قدر همسرتو بدون . همسرت مرد خیلی خوبیه واقعاً مطابقش ندیدم اخلاق و خصوصیتهای بی‌نهایت خوبی نسبت به منی که همسرشم داره از اونجایی که همیشه وظیفش می‌دونستم هیچ وقت غرورم اجازه نمی‌داد نه تنها پیش خودش حتی تو خلوت خودم به خاطرش از خداوند ممنون باشم. الانی که دارم اینا رو می‌نویسم همینجوری اشک از چشام میاد یه جورایی شرمندشم . یکم از خدا خجالت می‌کشم از اینکه این همه لطف و عنایت خودشو نصیب من کرده بود بدون اینکه این بندش توجهی به این نعمتها داشته باشه.

دلیلشم چیز ساده ای هستش

بخاطر اینکه همیشه سطح توقعم از همسرم خیلی بالا بود. همیشه نگرشم این بود که ایشون باید منو به تمام خواسته‌ها و حال خوب برسونه . برای اینکه همیشه توجه و تمرکزم روی نداشته‌ها و ناخواسته‌هام بود. اینکه تمام فکرم مدام روی نقاط منفیش بود نقاطی که میتونست خیلی کمرنگ باشه.

خیلی به خاطر این موضوع به خودم آسیب زدم حتماً به همسرو و فرزندام هم آسیب زدم .

چون تو این چار دیواری تنها زندگی نمیکردم که ….

صادقانه اعتراف می‌کنم هم خودمو خیلی اذیت کردم و هم اعضای خانوادمو.

اگرچه ظاهرا همیشه فکر می‌کردم زنی هستم که مدیریت خوبی تو زندگیم دارم و به ظاهر از همه چیز راضیم و به خیال خودم چیدمان درستی تو زندگیم داشتم اگه عیب و نقصی می‌دیدم فقط ربطش می‌دادم به همسرم.

حالا بعد از گذشت این همه سال تازه به این درک رسیدم که باید لحظه به لحظه هر وقت و زمانی که همسرم هر محبت یا توجهی بهم می‌کنه همون لحظه از خداوند تشکر کنم. غرورمو کنار بزارم حتی از خودش هم تشکر کنم همیشه فکر می‌کردم اگه از همسرم بخاطر کارای خوبش تشکر کنم به قول معروف روش زیاد بشه یا میگن طرف پرو میشه .

می‌خوام بگم با وجود اینکه نسبت به بهش افکار خوبی نداشتم اما خیلی جاها هم ویژگیهای خوب و مثبتشو می‌دیدم اما نه به روی خودم میووردم نه به روی خودش .

همیشه گفتم همسرم بخاطر وابستگی شدیدی که نسبت به من داشت، که الان خدا رو شکر تو این چن سال اخیر تغییرات خیلی خوبی حتی تو این زمینه داشته یعنی بدون اینکه ذره‌ای از حس دوست داشتن و علاقش نسبت به من کم بشه وابستگیشو کمتر کرده که اینم من میزارم پای اینکه میخواسته عشقشو به من ثابت کنه‌ . چون می‌دید من به خاطر وابستگیش خیلی جاها اذیت میشم ولی الان انصافاً به حد تعادل رسونده من آزادی و رها بودن خودمو تو زندگیم پیدا کردم اینم یکی از الطافی بوده که خداوند تو این چن سال اخیر شامل حالم کرده.

میخوام اینو بگم، از وقتی که تمرکزمو روی سپاسگزاری بخاطر تک تک محبتهای همسرم گذاشتم بطور عجیبی احساسم نسبت بهش تغییر کرده. نمیگم الان دیوونه و شهیدش شدم اما حسم نسبت بهش خیلی بهتر شده. اینکه فهمیدم وجودش چقد باعث درست کردن خاطرات خوب زندگیمه .

از اولم بخاطر این احساسم تقلای زیادی کردم ینی می‌دونستم که عیب از منه ، ولی با تقلاهام به نتیجه خاصی نرسیدم بعد رها کردم.

نمی‌دونم چطور تعریف کنم فقط اینو می‌تونم بگم که پله پله ترقی کردم و تو این زمینه تغییر مثبتی داشتم هر بار سعی می‌کنم خودمو با چن ماه قبلم مقایسه کنم همین که می‌بینم یه کمی بهتر از چن وقت پیشم هستم برام خوشاینده و اینکه نشون میده به مرور دارم بهتر از قبل میشم .

حالا یاد گرفتم چ وقتی باشه کنارم و چ لحظاتی که کنارم نیست مدام بخاطر رفتارها و ویژگیهای مثبتش از خداوند سپاسگزاری کنم شاید باورتون نشه بقدری گذشته ی وحشتناکی داشتم که تو این چن سال اخیر با وجود تغییرات جزئی جزئیم همیشه همسرم ازم تشکر کرده حالا که دیگه هیچی !!!!

از اون دسته مردایی هستش که غریبه و آشنا براش فرقی نداره هرجا هر احساسی نسبت به من داره همونو سریع بیان می‌کنه. هیچ باک و ترس از قضاوتی از کسی نداره. با وجود اینکه از خودم به اندازه ی کافی راضی نبودم اما همسرم همیشه طوری در موردم حرف میزنه که انگار داره با یه فرشته زندگی می‌کنه .

دقیقاً برعکس من برعکس این سالهای گذشته ی من ،همسرم همیشه قدر محبتها و ویژگیهای مثبت منو نسبت به خودش می‌دونست و از تغییراتم خوشحال و امیدوار میشد.

جای سرزنش نیست نمیخوام خودمو سرزنش کنم شاید باید این اتفاقها میفتاد و من با خیلی از تضادها روبرو می‌شدم تا بفهمم و قدر همسرمو بدونم خدا رو شکر می‌کنم قبل از اینکه دیر بشه به این درک رسیدم حالا متوجه شدم همسرم تنها کسیه که بیشترین محبت رو نسبت به من داره. بیشترین عشق را نثار من می‌کنه .بیشترین نگاه لذت بخشش مال منه. بیشترین حس خوبش کنار منه . همیشه هم حسم بهم میگه و اینکه همیشه همسرم بهم ثابت می‌کنه که من تنها مونس و همدم و محبوبه قلبش هستم . این موضوع تو تمام زندگیم بهم ثابت شده منتهی من خیلی جاها بی‌تفاوت ازش می‌گذشتم. از این به بعد بخاطر تک تک این حسهای قشنگی که از همسرم دریافت می‌کنم از خودش و از خداوند سپاسگزاری کنم.

همیشه دوست داشتم تو تمام لحظات زندگیم حس خوب از همسرم بگیرم در حالی که اون یه نفر همیشه کنارم بود ولی من نمیدیدمش . دلم میخواد از این به بعد هرچی نیست و هستم رو نثاره داشتن همچین همسری بکنم . همسری که هم در کلام بی‌نهایت اعتماد به نفس و عزت نفس بهم میده و هم در عمل نشون میده که چقدر دوستم داره.

منظورم این نیست که اعتماد به نفس و عزت نفسمو از ایشون میگیرم منظورم اینه همیشه همه جوره توجه بهم می‌کنه و چیزی کمم نمیزاره.( نیازها و خواسته های یک زن )

استاد جونم مرسی .

مرسی ازت که هستی و هر بار با گوش دادن دوره‌های جدید و فایلهای جدیدت منو آگاه‌تر و بالغ‌تر می‌کنی.

سالهاست بخاطر وجودت از خداوند سپاسگزاری می‌کنم از خداوند میخوام همیشه و در تمام لحظات ، دنیا به کامت باشه .

عاشقتم خیلی برام عزیز و قابل ستایشی .