شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 254

به نام خداوند بخشنده ی مهربان.

سلام به همه ی شما عزیزان.

اول از همه سپاسگزار خدواندم برای هدایتم به این مسیر زیبا

بعد از استاد عزیزم، مریم جان و سپس دوستان عزیزم بخاطر کامنت های خوبی که گذاشتین.

عالی بودن. عاااالی.

دفترم داره پر می شه.

راستش می خوام درک خودم رو البته بعد از مطالعه ی کامنت ها و آگاهی هایی که حس کردم بهم گفته شده رو بیام درج کنم.

1. خداوند نسبت به شرک خیلی موضع گرفته توی قرآن. می گه من شرک رو به هیچ کس نمی بخشم

در جای دیگه می فرماید: خودت رو برای من خالص کن.

ایمانت رو.

در واقع فرکانست رو خالص کن.

خلوص فرکانسی از مهمترین عوامل در دریافت هدایت، دریافت نعمت ها و ثروت از طرف خداونده.

اولش اینکه اومدم توی ذهنم کلمه ی نعمت رو به جای ثروت قرار دادم دیدم خیلی نعمت توی زندگیم هست و هر روز داره بیشتر و بیشتر می شه

قضیه پوله.

من با پول چه کارهایی می تونم انجام بدم؟

نسبت به پول چه احساسی دارم ؟

و پول چه کارهایی انجام می ده ؟

خب تا اینجا که باید بشینیم ساعت ها فکر کنیم و بیاریم روی صفحه و بنویسیم تا واضح بشه برامون

.

2. من چطور آدمی هستم. در مقابل خودم.

در مقابل بقیه

نوع رفتارم

نوع نگاهم به خدا

نوع نگاهم به زندگی

نوع نگاهم به پول

بعد توی نوشته ها و فکر ها خب متوجه الگوهای رفتاری متعددی می شیم

ما توی جامعه ای بزرگ شدیم که: فداکاری و ایثار یه نوع مزیت و حُسن معرفی شده.

فداکاری مادر برای فرزند.

فداکاری افراد برای هم از نوع همسر، دوست، خواهر، برادر، و و و و

از خود کندن و به دیگران دادن

یه جا هست که می گن به هر چی شرک بورزی، به همون واگذار می شی.

به تعبیر فرکانسی، به هر چی توجه کنی، به سمت همون کشیده می شی.

خب اینکه خدایا به من بده، تا من به خانواده م بدم که خوشحالشون کنه چندین ترمز و فرکانس ناخالص داره

1. شرک. به من بده تا…

خالصش اینه: من ثروت می خوام. ثروت حق الهی منه.

وظیفه ی الهی منه

من لیاقتشو دارم. باید بدی.

2. فرکانس ناخالص و گمراه کننده ی دلسوزی یا به تعبیری: ایثار.

توضیح: جهان یه جهان کوانتومی هست.

یک جهان در حال حرکت.

یک جهانی که با دید نظاره گر داره واکنش می ده.

وقتی می گم خدایا به من بده که بتونم فلانی رو خوشحال کنم، دارم فرکانسم رو می برم سمت فلانی که نمی تونه خودش ثروت خلق کنه. اون ناتوانه. اون فقیره. عدالتی وجود نداره. هیچی جای درستش نیست

این فرکانس ها می شه خشم که چرا من دارم روی خودم کار می کنم اما ثروت نمیاد.

چرا من قصدم خیره اما ثروت نمیاد

چرا چرا.

پـــس خدا عادل نیست.

قضیه اینه که خدا عین عدالته. به قول استاد خدا یه نظمه، یه تعادل

داره هم فرکانس هارو در کنار هم قرار می ده

ما با این ترمز ها نه تنها ثروت خلق نمی کنیم، که دیگرانو خوشحال کنیم بلکه اگر اگر به هر دلیلی این ثروت بیاد توی زندگیمون به خاطر فرکانس عدم لیاقت، و فرکانس عدم نظم و عدالت نمی تونیم از اون ثروت استفاده کنیم.

چون فرکانس من اینه: من لیاقت خوشبختی رو زمانی دارم که اطرافیانم خوشحال باشن. (شرک) لانه ی عنکبوتی سست.

چون فرکانس من اینه که: اونا که نمی تونن خلق کنن، من خلق می کنم و به اونا می دم. نتیجه ش: عدم توانایی خلق چون فرکانسم توجه به عدم توانستن اون شخص در خلق ثروت بوده.

و جهان عین عدالته. ما رو هم مدار هم نگه می داره

تا زمانی که فرکانس ها متفاوت بشه و فرکانس ما خالصتر و خالصتر بشه.

نگاهمون این بشه که هر کسی هر جایی هست جای درستشه.

این بشه که من نمی تونم خدایی کنم. من زندگی خودمو خلق می کنم، خدا خوب خدایی بلده.

من اگر بخوام انفاق کنم، وقتی انفاق می کنم که آگاهانه بدونم برای چی می بخشم.

اینطور مواقع نه تنها وقتی می بخشم متوقع نمی شم

بلکه هر کسی بگه تو ثروت داری باید بیشتر ببخشی هم خم به ابرو نمیارم. چون می دونم هدفم چیه. می دونم چی رو، به چه مقدار و چه موقع و به کی ببخشم. هدایت می شوم.

خیلی ریشه داره این قضیه ی شرک.

خیلی وقت ها فکر می کنیم این ایثار و از خود گذشتگی چه چیز خوبیه در حالی که اگه کمی به حال خودمون رجوع کنیم می فهمیم که از درون راضی نیستیم.

از وقتمون زدیم.

از خوابمون زدیم.

از ثروتمون.

از انرژی انرژی مون زدیم که شرایط دیگرانو سر و سامون بدیم و زهی خیال باطل.

فرکانس ایثار، که من از خودم بزنم برای دیگران، تا فلانی ازم راضی باشه، تا فلان اتفاق بیفته، من دارم توی شرک جلو می رم و هی ناخالص تر.

همه ی ما به یک اندازه به خدا نزدیکیم.

یادم هست یکی دو سال پیش یه پُست توی اینستا دیدم که یه تکه از یه روزنامه بود درباره ی یه خانم سن بالای فوت شده که سالها پیش انسان مطرح و ثروتمندی بوده.

نوشته بود خانم….. در زمان مرگ، توی فقر کامل مرد.

نه لباس خوبی. نه شرایط خوبی. در فقر مرد.

و این زن، کسی بود که وقتی در اوج ثروت بود به فقرا بسیار بسیار اهمیت می داد و بهشون از مال خودش می داد.

اینو که خوندم، همون لحظه گفتم این دقیقا داره قانونو به من می گه.

ما با دلسوزی کردن، داریم هم فرکانس می شیم با اون سری افرادی که می خوایم با رسیدن به ثروت بهشون کمک کنیم.

من وقتی می تونم به خانواده م خدمت کنم، پول بدم که به قول استاد فراوان داشته باشم و بخششمم بخاطر حال خوب خودم باشه.

و اینکه هر چقدر سعی کنیم از بدنه ی جامعه فاصله بگیریم، هر چقدر سعی کنیم فرکانس هامون رو خالص کنیم، توحیدی کنیم، به زیبایی ها، ثروت، نعمت و… توجه کنیم طبق قوانین بدون تغییر جهان، به همون سمت گسترش پیدا می کنیم. رشد می کنیم.

زمانی ببخشم که لذت ثروتی که دارم رو برده باشم.

عزت نفس یک کلمه نیست. دریای هست از درک و آگاهی در تمام مواردد که هر بار شرک های زیادی رو از ما بیرون می کشه. حرف مردم،. مطرح شدن. تقلا کردن برای دریافت ثروت. عدم باور خودمون که موجودی خالق و فرکانسی هستیم (خودم توی این مورد خوب نیستم و تازه پیداش کردم، و کلی موارد دیگه که نیاز به تکامل هم داره)

این جریان آگاهی و درک و عمل صالح برای همیشه ادامه دارد ان شاءالله….

یا رب

یا رب