آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 1 - صفحه 46 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای مهربان 🪴

آرامش در پرتو آگاهی قسمت 1

باید تصمیم بگیرم تا از ذهنم روی برگردونم همون ذهنی که هیچ وقت دست از قضاوت بر نمیداره

همیشه برای همه چیز عجله میکنه

و قسم خورده تا با برپا کردن مسابقه بی پایان و رنج‌آور با این واون حواسم رو از زیبایی ها و برکت های هر لحظه برداره و نگرانی و ناامیدی رو بخش جدایی ناپذیر از تجربه زندگیم کنه

باید سعی کنم پیام واضح قلبم رو بشنوم برکاتش رو بپذیرم و به نیروی خیال وصل بشم

همون نیرویی که راهکار هاش اینقدر ساده و وعده هاش اینقدر ناباورانه عالی و بی‌نقصِ که قبول کردنش به این آسونی نیست

برای همینه که این حقیقت رو نیروی خیال گذاشتیم

نیرویی که امید رو در اعماق وجودم میاره و به طرز عجیبی نسبت به همه چیز خوشبینه نیروی که پیام خداست

یا نه اصلاً خودِ خداست

چون محدودیت رو نمیشناسه

زمان و مکان رو نمیشناسه

مرزی نداره و مقایسه و فاصله و اندازه براش معنایی نداره

نیرویی که قلبم همیشه اونو تایید میکنه

و ذهنم منو از نزدیک شدن به اون دور میکنه این نیروی خیال ذات راستین منه

اتصال به این نیرو برای خلق جهان دلخواهم کافیه

باید به جای کناره گیری بهش وصل بشم

به جای حساب و کتاب کردن برکت هاش رو بپذیرم و اجازه بدم در من جاری بشه

باید سعی کنم بر فشار سنگین ذهنم غلبه کنم و با راه حل های ساده این نیرو همراه بشم

باید به جای استدلال‌های منطقی ذهنم به نوید این نیروی نامرئی دل خوش کنم پیروش باشم

روی اون حساب کنم

به اون وابسته باشم

و چنان در درستیش سرشار از یقین بشم که اجرا کردن راهکار هاش رو وقت تلف کردن ندونم و با هیچ دلیل و منطقی

از زندگی به روش این نیرو دست برندارم

نیروی خیال ملکوت خداست

جایی که همه چیز امکان ظهور داره

باید قلبم رو پاک کنم و جایی که من و خدا یکی هستیم را گرامی بدارم

چه اهمیت دارد که من کجا هستم و تو کجا چه اهمیت داره که من به چه باور دارم و تو به چه

اینها همه قیل و قال های نفس من است

ولی خود متعالیم میخواد که آرام باشم

بی هیچ نام، بی هیچ مکان، بی هیچ قبیله، بی هیچ قضاوت

آزاد و نامحدود بی هر فرم و غالب

باید این قید و بندهای زمینی و این طبقه بندی های نفسانی را کنار بزنم

نام را، مکان را، باور را، و هر تفاوتی را با ذهنی آرام بشنوم

باید از پیش داوری ها و قضاوت ها رها شوم و فقط گوش کنم

باور کنم که لزومی ندارد که همیشه از خودم دفاع کنم

باید گوش دادن ساده را تجربه کنم و رها شوم از قضاوت ها

از هرگونه قبیله و طبقه

رها از باورها و قالب هایی که محدودم کرده

چون تنها رها و آرام است که میشنود

باید فقط گوش دهم و تجربه کنم

باید قلبم را پاک کنم

چون اتفاقات خوب وقتی از راه می‌رسند که قلبم را پاک کرده باشم

من پاره‌ای از خدا هستم

من فراتر از جسم و ذهنم، آگاهی هستم

آگاهی من اصلِ من است

خودِ حقیقی من است

خودِ متعالی من است

من لایتناهی هستم و مقدس

آگاهی من پاره‌ای از آگاهی جهان است

پاره ای از خداست

خود خداست

مثل قطره ای از دریا که پاره‌ای از دریاست، خودِ دریاست

من پاره‌ای از خدا هستم و او که کنار من نشسته است

و او که آن سوی دنیاست

جایگاهی را ارج می‌نهم که من و خدا یکی هستیم

سعی کنم با همه هستی یکی شوم

و همه هستی را پاره‌ای از وجود خودم ببینم

خودم را و همه را گرامی بدارم

چون پاره‌ای از خودم

چون قلبم

چون پاره‌ای از خداوند

با هر موجودی که روبرو می شوم

این جمله را در ذهن تکرار کنم

او پاره‌ای از من است پاره‌ای از خداست🪴