آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 1 - صفحه 45 (به ترتیب امتیاز)

آرامش در پرتو آگاهی

سلام

اولا باید بگم این فایلها واقعا زیباست و آرامش بخش و ممنونم استاد که به حرف دلتون گوش کردید.

الان که فکر میکردم یه زمانهایی از فوتبال بازی کردنم یادم افتاد که این نیرو چه کمکهایی بهم کرده.اون موقع ها وقتی به حرفش گوش میکردم و مثلا یه حرکت خاص میزدم خوب نشناخته بودمش و فقط متوجهش میشدم که میگفت این کارو بکن و هروقت انجام دادم نتیجش خوب شده. همین الانشم همینه.

یه نمونه دیگه هم ازش بخوام بگم همین چند وقت پیش بود.داشتم با دوچرخه از محل تمرین برمیگشتم و یه حسی بهم گفت از فلان بلوار برو.خب من همیشه از بلوار بقلی اون میرفتم.خب نجواها سریع دست به کار شدن.سریع یعنی دقیقا بعد اینکه اون حس گفت.گفت نه چرا میخوای بری.راهت دور میشه.خسته میشی و جملاتی که میخواست حواسم رو از اون حس پرت کنه.بعد به خودم آمدم سریع و گفتم باید بپیچم تو اون بلوار حتی اگه قراره چیزی نباشه که خدا قرار باشه بهم نشون بده.فقط میخواسته ببینه من به حرفش گوش میکنم یا نه.بعد رفتم.یکم که رفتم دوباره گفت بپیچ تو خیابون فلان.خب رفتم و تو راه دو تا کارواش رو دیدم شاید به فاصله کمتر از ۵۰۰ متر که هردو سرشون شلوغ و پر از مشتری و گفتم خدایا شکرت.میخواستی به من یه نشونه واضح از فراوانی جهان رو نشون بدی.واقعا تاثیر خوبی برام داشت دیدن اون کارواش ها.

تازه دارم برمیگردم به کودکی و به اصلم و میفهمم نجواها چیه الهامات چیه و خیلی الان بهتر میتونم بهشون گوش کنم.یعنی عمل کنم.حتی تو خیلی یا بهتره بگم همه کامنت هایی که تو این سفر گذاشتم از خدا میخواستم بهم موضوع رو بده و بگه چی بنویسم و یه جاهایی اصلا اینقدر همه چی با اون پیش میرفت که دیگه دستام فقط میرفت رو کلمات و نوشته میشد و چیزایی نوشته میشد که خودم از خوندنش کیف میکردم.

واقعا برکات این نیرو زیاده فقط وقتی بهش وابسته بشیم و روش حساب کنیم.

وقتی الان کامنت دوستمون در مورد تخیلش رو خوندم و آرامش حاصل ازش رو گفتن یاد خودم افتادم که این تخیل چه کمک هایی بهم کرده.حتی امشب یهو یه پوشه آهنگ رو از یانی پلی کردم که گوشش نکرده بودم قبلا و شروع کردم به تجسم روزای آینده و روزی که وارد باشگاه محبوبم شدم و براشون گل زدم.خیلی حس خوبی داد.آرامش رو حس میکردم.خیلی بهتر از خیلی مواقع تجسمش کردم.الان میتونم بگم بیشتر باور کردم و حسش دارم میکنم که میتونم برسم.

یه چیز جالبم تو بچگی تجربه کردم.نمیدونم کسی تا به حال این حسو داشته یا نه.حتما داشته.یادمه تو بچگیام یه سوالی تو ذهنم بود و اون این بود که چرا من منم چرا من اون نیستم؟ میدونی یعنی یه حسی داشتم که تفاوتی بین خودم و اون آدما نمیدیدم.اون یگانگی با تمام موجودات رو حس میکردم.اون انرژی رو حس میکردم.الان میفهمم که دلیل این سوالم این بوده که من با خودم در صلح بودم.