آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 3 - صفحه 39 (به ترتیب امتیاز)

آرامش درپپرنوی آگاهی ، قسمت3.

فایل روز سی و هشتم .

سلام.

وقت همگی بخیر.

میخواهم یه رد پایی بگذارم تا 10ماه دیگه بخونمش و بخندم.

وقتی داشتم متن فایل رُ می خوندم بیشتر از همه یه جمله توجهم را جلب کرد؛واون این بود که ” همین حالا تمام وسایل اضافی اتاقت را دور بریز. حتی تمام چیزهای اضافی درونِ قلبت را

و راهی برای دیدن خداوند باز کن. آن‌وقت پی‌ می‌بری که همراه با گردگیری خانه‌، قلبت هم گردگیری شده و درخششی تازه یافته”

وقتی این جمله را خواندم کمی فکر کردم که چه چیزهای اضافی در اتاق من وجود دارد؟!

حالا نمیدونم از نوشته های استاد براداشت درستی کردم یا خیر.

من یه عادتی دارم که بسته ها و جعبه های بعضی از وسایل یا لوازم رُ نگه می دارم(قبلا خیلی بیشتر بود) که شاید بعدا به دردم خورد.مثلا دو سه ماه پیش موتور سیکلتم را بردم تعمیرگاه و رینگ پیستون و صفحه کلاجش رُ تعویض کردم این لوازم داخل یه بسته های فلزیِ محکم و خوشگل بودند و درب هم داشتند. و من هم با خودم آوردمشون و تازه یکی هم اضافه از تعمیرکارم گرفت؛ پیش خودم ،نَه تازه به تعمیر کار هم گفتم که اینها رُ میخوام ببرم تا بشورم و داخلشون چای و قند و آویشن و نمک بریزم و بگذارمشون ئاخل کوله پشتیم تا هروقت که میرم کوهنوردی ازشون راحت تر استفاده کنم ؛ چون خیلی قبل تر داخل کیسه فریزر نگه می داشتم البته هرچه پیش می رفتم و تکاملم رُ (نا آکاهانه) طی می کردم کیسه فریزر جای خودش رُ به مشماهای زخیم تر بعد این زخیم تر ها جای خود را به ظرف های پلاستیکیِ حلوا شکری بعد همین بسته های فلزی لوازم یدکی و در ادامه هم شاید از لوازم کوهنوردی ها ظرفهای مخصوص خودشون رُ تهیه کنم.

خُب اینجا بودیم که داشتم فکر می کردم چه وسیله ای کُنج اتاقمان ارم که به درد نمی خورند و ذهنم به سمت همین قوطی های لوازم یدکی رفت و یه لحظه گفتم بزار برم بریزمشون داخل سطل زباله اما هی برای خودم توجیه می آوردم که دُرُسته که هنوز ازشون استفاده نکردی و خالی هستند اما فعلا دست نگه دارر شاید – قبل از این که وضع مالیت بهتر میشه که بخواهی بری لوازم کوهنوردی ظرفهای حرفه ای و مخصوصش رُ بگیری به دردت خوردند- اما نمی دونم این دل کندن ازشون آیا تاثیری در هیچ جنبه از زندگیم داره یا خیر مثلا اگه بریزمشون بیرون آیا راحت تر میتونم تصمیم بگیرم یا خیر یا یه همچین چیزهایی.

وایی خدای من اخه من اگه نتونم از همچین چیزهای بی ارزشی دل بکنم پس جا داره خیلی خیلی روی خودم کار کنم .

آخه فعلا فکر نکنم بتونم این تصمیم رُ بگیرم تا اینکه استاد ازم بخواد ؛ یعنی در یه فایلی به عنوان یه تمرین بخواد که هرچیزی کخ در اناقتون درید و کم ارزشه و خیلی وقته که ازشون استفاده نکردید رُ بریزید بیرون تا چیزهای بهتر و با ارزش تری جاشون رُ بگیره.

نمیدونم چه قدر طول میکشه تا این کامنتم رُ بخونم و نمی دونم که ایا خندم میگیره یا اینکه به قول استاد یه فکت میشه و بعدا که به اهداف بزرگ تری رسیدم و توانایی خلق زندگی دلخوا هم رُ خیلی خیلی بیشتر افزایش دادم میکَشَمش به رُخ نجواهای ذهنم و میگم بین تو این بودی حالا میبینی چه قدر پیشرفت کردی !!! پس ساکت باش و آیه ی یاءس نخون برام😉 یا اینکه از استاد میخوام تا این کامنت رُ از سایت حذف کُنه!! و استاد هم میگه کور خوندی😎

این متن رُ صادقانه نوشتم تا در آینده نشان دهد که از چه مسیری گذشتم و چه چیزهایی را تغییر دادم و …

حالا هم قسمتی از متن این فایلِ آرام بخش رُ با هم مرور کنیم.

مطمئناً حقایق پنهانی هم هست که من نمی‌دانم.

مشکلات زندگی را به صورت یک عادت پذیرفته بودم . بر این باوربودم که در دنیای اون روز کاملاً طبیعی است که دچار چنین مشکلاتی باشم، طبیعی است که غمگین باشم، عصبانی باشم و پریشان باشم.

فکر می‌ کردم برای همه همین است و همه در این جور مواقع همین قدر پریشان می‌شوند… وقتی عزیزی را از دست می‌دادم تا مدت‌ها غمگین و پریشان بودم و گمان می‌کردم که طبیعی است. … این پریشانی‌ها همان تاثیری را بر وجود من می‌گذارند که مواد و سموم شیمیایی.استرس و پریشانی همه تعادلات وجودی مارا بر هم می زند.

حقایقی در این جهان وجود دارد (و من می‌پندارم می دانم) که با آگاهی از آن‌ها، همه آنچه موجب غم، پریشانی و خشم می‌شده است، از زندگی منرخت بر می‌بندد …

آیا می‌توانم تصور کنم؟!

گمان می‌کردم که همه در روابط مشکل دارند، همه با پدر و مادر، پدر بزرگ و مادر بزرگ، فرزندان، همسر، خانواده همسر، همکاران، کارمندان و مدیران ارشد مشکل دارند… و این بی نهایت عادی به نظر می‌رسید.

عادت کرده ام که رنج ببرم و زندگی نکنم و فکر می‌کردم که این همه، طبیعی و عادی است.

اما این فقط ظاهر قضیه است.

فقط یک فریب بزرگ است.

زیر همین آسمان و در شرایط کاملاً برابر، کسانی هم هستند که با همان شرایط در نهایت آرامش و شادی درون زندگی می‌کنند و کلید این شادی و آرامش از همان حقایقی است که من فکر می‌کنم که می دانم …

و فکر می‌کردم اگر حقیقتی هم باشد که نمی‌دانم، دور است و چندان هم دست یافتنی نیست … فریب بزرگ.

و غافلم که در گوشه و کنار، دور از چشم من، خیلی‌ها خیلی چیزها در گوش هم نجوا می‌کنند که:

یک جمله‌اش در یک لحظه می‌تواند پریشانی‌های بی پایان من را به پروازی آرام و شادمانه بدل کند

و همه نفرت‌هایم را به عشق و من در گوش تو خواهم گفت.

باید به خاطر داشته باشم که همه پریشانی‌های من فقط و فقط وقتی آغاز می‌شوند که فراموش می‌کنم لایتناهی هستم ومن تنها وقتی سقوط می‌کنم که از ابدیت خود‌، از اصل خود‌، از منِ لایتناهی‌، از تو دور شوم و آنچه من را به سعادت می‌رساند بازگشت من به اصل خویش است.

خدا نگهدار همگی.

در پناه اللهِ یکتا شاد،سالم،ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.