آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 5 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه دوستای عزیزم. به استاد عزیزم و مریم بانوی شایسته عزیزم

روز چهل و نهم

خداروشکر میکنم که در نسلی از جهان به دنیا آمده ام و زندگی میکنم که پر از پیشرفت ها و اطلاعات و آگاهی های واضح است. برخلاف تمام داروهایی که برای برای انواع بیماری ها کشف شده و در سراسر دنیا پخش هستند، توجه به این نکته که جسم هر انسانی بزرگترین داروخانه جهان است، نگاهی کاملا توحیدی میطلبد. نگاهی که از تمام و کمال بودن خلقت خدا سرچشمه میگیرد. مکر میشود خدا چیزی در این دنیا خلق کرده باشد و در عالی ترین و کاربردی ترین حالت خود خلق نشده باشد؟! اگر به جوابی به غیر این رسیدیم، صد در صد مطمئن باشیم که با توجه به قانون احساس خوب = اتفاق خوب، احساس بد= اتفاقات بد، خودمان از جهان درخواست کردیم که در مقابل عالی ترین، بدترین رو بفرسته و خدا از آنجایی که عادله، هرکسی رو سرنوشت ساز سرنوشت خودش قرار داده و هرکی بخواد میتونه از عالی ترین حد خلقت خودش لذت ببره و یکی دیگه از بدترین حالتی که خودش از سیستم درخواست کرده!! وگرنه خدا به درست ترین گونه با درنظر گرفتن تمام جوانب بدنمون رو خلق کرده و یقین دارم این بدن خیلی فوق العاده تر از درمان بیماری آپشن داره. حتی این بدن نیز به صورتی طراحی شده تا من بتونم با استفاده از اون از زندگی و دنیا و نعمت های خدای بزرگ لذت ببرم. مثلا با چشمانی که خدا بهم داده و نحوه قرار گیری اون میتونم دنیا رو در قالب زیبا ببینم. تصوراتم رو که به صورت لمسی تو زندگیم اومده رو ببینم. با دستانی که عصب هایش به شکل فوق العاده ای با هم هماهنگ هستن و در آن واحد تمام حس ها و تجربه ها رو به ذهن میفرستن، اون تجارب رو لمس کنم و لذت ببرم و خیلی کاربرد های دیگه. پس اگر بدن من مشکلی داره، ذهن و باورهای من مشکل داره، مشکلی از خلقت نیست چون جهان در استوار ترین و عالی ترین حالت خودش خلق شده و این من هستم که باید با افزایش آگاهی و درک بیشتر خودم رو به حد فهم اون هماهنگی و استفاده از اون برسونم.

خیلی جالبه، قبل اینکه صفحه این روز رو باز کنم، با خودم میگفتم حتما راجب یه تجربه شیرینی که مربوط به صورتم هست رو میگم، حالا هرچقد مرتبط تر یا غیر مرتبط تر دوست داشتم بگم و ذوق داشتم که وقتی صفحه رو باز کردم، دیدم فایل دقیقا راجب همین موضوعه!!

دوست دارم تجربه شیرین کوچکی براتون تعریف کنم که دیروز بهش پی بردم. من از یه برندی یه صابون و آبرسان گرفته بودم.باورم رو این بود که این صابون فوق العادس و …. و به همه هم توصیه میکردم. تا اینکه چن روز پیش صورت خواهرمو دیدم که برخلاف اینکه هر روز داره از اون صابون استفاده میکنه، نتیجه ای نگرفته. بعد ازم پرسید صورت تو هم در اوایل مصرف اینجوری میشد که من گفتم اره ولی بعدش جوشا رفت و باید همزمان با مصرف صابون، آب هم بخوری چون لازمه تا پوست از اون آبی که میخوری استفاده کنه و شفاف بشه و اونجا به فکر فرو رفتم و با خودم گفتم بذار آب بیشتری بخورم و ببینم تاثیرش چیه(بدون صابون و آبرسان) که بعد به طور کاملا اتفاقی رو آورده بودم به دمنوش پونه که تو حیاط عموم فک و فراوونه و هر بار که میدیدمشون با خودم میگفتم اینا چه کاربردی دارن و… که یهو به ذهنم رسید که خوب بیام دمنوش درس کنم ازشون. البته یاداور بشم که خداروشکر با تمام وجودم دارم جوری زندگی میکنم که بتونم تو هر لحظه حس خوب داشته باشم و سپاسگذار خدا باشم. که این اتفاق شیرین کوچیک رو هم به دید احساس خوب=اتفاق خوب میبینم.

خلاصه بعد اینکه یکی دو روز دمنوش پونه خورده بود و اتفاقا همون روز نه از صابون استفاده کرده بودم و نه آبرسان، صورتمو داشتم میشتم که متوجه شدم صورتم ۹۰ درصد صافه!!! اتفاقی که از ۲۰ سالگی تا ۳۰ سالگی حتی یه بار هم رخ نداده بود. اینقد ذوق داشتم سری رفتم تو آینه نگا کردم و دیدم، حتی اون چروک بین دو ابرومم رفته و اثری ازش نیست.دوباره به صورتم دست زدم و از این همه صافی لذت بردم. هی دلم میخواست صوتمو بشورم و از صاف بودنش لذت ببرم. برام عجیب تر اینکه من هر برا صابون میزدم این چروک و این حد صافی نبود. بعد تصمیم گرفتم روز بعد صابون و آبرسان بزنم تا اثرشو ببینم، روز بعد که اینکار رو کردم، دیدم بلههه چروکه برگشته و صورتم زمخت تر شده!!!! خیلی برام جالب بود که صورت من تنها با نوشیدن آب و دمنوش پونه اینقد میتونه سری خودشو بازیابی کنه و حتی جوون تر از حالتی باشم که در دوران جوانی تجربه کردم. و البته آدم وقتی تو مدار درست و حس خوب باشه، الهامات در جهت تجربه اتفاقات شیرین، خودکار از طرف جهان بهت میرسه. من هر روز بعد مصرف صابون و آبرسان از خدا بابت داشتنشون تشکر میکردم، نگو که من با یه راهکار دیگه میتونستم بدنم رو به حرکت دربیارم تا خودش دست به کار بشه!!!! چقد همه خوبی ها و لذت ها ساده بدست میاد. چقد مسیر لذت کلا سادس!!! دیگه نیازی نیست هر روز صابون بزم و یا هی با خودم این ور و اون ور ببرم تا استفاده کنم! و تصمیم گرفتم دیگه استفادخ نکنم و بیشتر رو مایعات بدنم کار کنم.

خدایا شکرت که دنیا رو جوری خلق کردی که هرچی لذت بیشتر ببرم= لذت بیشتر های دیگه با توان ها و شدت بالاتر هستش. ممنونم که جهان رو سرتاسر خیر و شادی و مهمتر از همه احساس خوب بنا نهادی. ممنونم که هستی تا با درک و شناخت بیشترت، آرامش بگیرم و رهاتر حرکت کنم. خیلی ممنونم که صورتی صاف و شفاف بهم دادی و این یه نعمت فوق العادس.