آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 8 - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

سلام و درود به استاد عزیز و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

گوش کردن این فایل هر چند از خیلی جهات درسها و پیامهای قشنگ و زیبایی داشت اما تو چن مورد ، ناهماهنگی و تناقض بین حرفهای استاد شنیدم که می‌دونم با سیر تکامل و گذشت زمان ، استاد عزیز تغییرات و نگاه خیلی بهتری به این مسائل دارن. مطمئنم اگر الان همین متن و عبارتها رو استاد قرار بود بیان کنن، خیلی خیلی دلنشین‌تر با محتوایی بهتر و لحنی زیباتر با درک و فهمی بالاتر و نگاهی خیلی فراتر برامون بازگو میکردن.

راجع به عشق، صحبت کردن. عشقی که اگه به دستش بیاری خیلی رهاتر زندگی خواهی کرد .اینکه عرض کردن، عشق حد فاصل زندگی و مرگ هستش.

یعنی عدم وابستگی به تمام تعلقات دنیوی!

که به نظر استاد عزیز به این مرحله رسیدن .

با توجه به تمام تجاربی که این همه سال تو همه ی زمینه‌ها داشتن و به خیلی از خواسته‌هاشون رسیدن ، هم اکنون این درک رو دارن که ساده و بی‌آلایش زندگی کنن. یه جورایی به این درک رسیدن که فقط عشق ورزیدن و عشق بازی با خدا می‌تونه حالتو تا ابد خوب نگه داره. این به این معنی هستش که با لذت در لحظه زندگی میکنن و در هر لحظه آماده ی مرگ هستن. به قول خودشون که میگن همیشه طوری زندگی کنید که هر وقت عزرائیل اومد سراغتون بگید« من آماده‌ام بریم».

یکی از خواسته‌های منم همینه. واقعاً از صمیم قلبم دوست دارم به جایی برسم که هیچ چیزی با ارزش‌تر و قشنگ‌تر از عشق خدا تو وجودم نباشه.

لحظاتی داریم که به این درک میرسیم . به خاطر همین از اونجایی که این لحظات خیلی لذت بخش و شیرین هستن، دوست داریم تمام لحظاتمون از همین جنس باشه. کاش روزی برسه تمام لحظاتمون رو با خدا مأنوس باشیم.

فقط ایمان و باور واقعی به خدا داشتن ما رو از هر چیزی ‌نیاز می‌کنه که امیدوارم هرچه زودتر به این درک برسم.

برای هماهنگی بین ذهن و روحمون یا همون صلح با خودمون یا همین عشق ورزی با خدا ، استاد عزیز گذروندن چند مرحله رو بهمون یادآوری کردن:

اول اینکه در لحظه زندگی کنیم. در لحظه باشیم. گذشته رو فراموش و ترس و نگرانیهای آینده رو یدک نکشیم.

پذیرش اتفاقات زندگیمون رو داشته باشیم .

باور کنیم که هر آنچه اتفاق می‌افتد برای رسیدن به خواسته‌هایمان است.

به مشکلات و تضادهایی که برمی‌خوریم به چشم درس و تجربه نگاه کنیم.

از خود واقعیمون فرار نکنیم.

اتفاقات زندگیمونو انکار نکنیم.

بدونیم و باور داشته باشیم که جایگاه ما همین جایی که الان هست هستش و هیچ بی‌عدالتی صورت نگرفته ! هرچه هستیم و نیستیم به خاطر افکار و باورهای خودمون هستش.

قدر لحظه‌ها را بیشتر بدونیم و زمان و فرصتها را بیهوده هدر ندیم.

و بیشتر سعی کنیم در لحظه شاد باشیم و در مقابل ناملایمات زندگی، احساسات خودمون رو کنترل کنیم.

اینکه زیاد فکر نکنیم و ذهنمونو درگیر اتفاقاتی که نیفتاده نکنیم چون فکر زیادی ما را از زندگی در لحظه دور می‌کنه.

دومین مرحله‌ای که گفتن ، این بود که سموم بدنمون را دفع کنیم.

سم‌هایی مثل حس حسادت ، خشم ، کینه و غیره

که لازمه اینها داشتن صبر و سکوت کردن هستش استاد عرض کردن نظاره‌گر باشید .

باید سعی کنیم موقع خشم کنترل ذهن داشته باشیم. بیشتر سکوت کنیم تا بهتر فکر کنیم.

نباید عجله کرد و نباید زود واکنش نشون داد بلکه باید با کنترل ذهن و سکوت کردن ، صبر داشت.

وقتی صبر میکنیم از اون حالت خشم و عصبانیت پایین میایم و بهتر میتونیم تصمیم بگیریم. در نهایت واکنش و عملکرد بهتری هم خواهیم داشت.

و مرحله سوم را تقسیم کردن و بخشش در مال و احساس و محبت رو عنوان کردن یعنی سعی کنی از مالت ببخشی و شادیهایت را با دیگران تقسیم کنی . لزومی نداره وقتی غمگینی همه متوجه بشن و دنبال ترحم و جلب توجه بگردید.

ولی هنگام شادی و خوش گذرانی میتونید دیگران را هم سهیم کنید.

و اینکه هر بذل و بخششی به دیگران می‌کنی منتظر پاداش و سپاسگزاری از سمت مقابلت نباش .

چیزی که استاد یاد دادن : هر کاری خواستی انجام بدی برای خوشحال کردن خودت باشه تا هیچ توقعی از دیگران نداشته باشی .

بخشش مساوی با فراموشی .

و اما مرحله آخر هیچ بودن یعنی اینکه به هر جایگاه و منزلتی که رسیدی به خاطرش فخر فروشی نکنی و با غرور و تکبر با دیگران برخورد نکنی اون عشقی که ما دنبالش هستیم رو روزی به دست میاریم که اعتبار همه ی موفقیتها و هر آنچه که تو زندگیمون بدست اووردیم رو به خداوند وصل بدیم. حتی از لحاظ ظاهری هم همینطور.

و اینکه باور داشته باشیم همه ی ما یعنی من و شما همه از خداییم و یک روحیم در بی‌نهایت جسم !

بنابراین باید همه را دوست داشت و بی‌قید و شرط به همه عشق ورزید .وقتی ما در چنین فرکانسی باشیم خود به خود بی ‌نهایت پاداشها دریافت خواهیم کرد و در آرامش و سلامت کامل در اوج خوشبختی به روند زندگی ادامه خواهیم داد و در هر لحظه پذیرای مرگ هم خواهیم بود.

یعنی هیچ ترس و هراسی بابت مرگ نداریم چون بر این باوریم که مرگ پلی برای رسیدن ما به خداوند هستش.

به میزانی که ایمانمون نسبت به خداوند محکم‌تر باشه به همون میزان این ترس از ما دور خواهد شد.

زمان این فایل خیلی کوتاه بود اما بی‌نهایت پرمحتوا بود .

که هر جمله و عبارت از استاد دنیایی حرف توش بود که نیاز به تفکر و تامل بسیاری دارد.

از خداوند درخواست می‌کنم منو به درک حقیقی زندگی در این دنیا برسونه تا خیلی رهاتر و بی‌نیازتر و آسوده خاطرتر زندگی کنم.

هیچ چیزی این دنیا رو جدی نگیرم . هر حرکت و تلاشی که لازمه انجام بدم و بقیشو بسپارم به خود خداوند!

متاسفانه درگیریهای ذهنی ما اکثریت به خاطر اینه که فکر می‌کنیم تا ابد اینجا هستیم. طوری تقلا و زور می‌زنیم که انگار تا ابد در این دنیا ماندگار هستیم.

خیلی جالبه هممون تو اطرافمون از پیر و جوون می‌بینیم که دار فانی رو میگن و از این دنیا میرن. اما باز برامون درس عبرت نمیشه و همچنان بطور خیلی جدی، خودمونو درگیر امورات و مسائل زندگی می‌کنیم. در حالی که خیلی وقتا اگه توجه و تمرکزمون رو از روشون برداریم زودتر به نتیجه ی دلخواه می‌رسیم.

زمانی که خودمونو عقل کل بدونیم و خدا رو دست کم بگیریم با همچین احساساتی مواجه میشیم.

دنبال آرامش و لذت بردن از دنیا هستیم اما راه و مسیرو اشتباه میریم البته خدا رو شکر مایی که اینجا هستیم با تمام قوا سعی می‌کنیم مسیر درستی رو طی کنیم به قول استاد عزیز ، مسیر راستی و صداقت و پاکی !

راه کسانی که به آنها نعمت داده ای !

از خداوند میخوام همیشه و در هر لحظه کنار ما باشه و در هر لحظه ما رو به هر مسیری که خودش بهترین مید‌ونه هدایت کنه . واقعاً در هر لحظه نیاز به کمک و یاری خداوند داریم.

باشد که از رستگاران باشیم.

استاد جونم مرسی . مرسی که هستی.