مصاحبه با استاد | پاداش های جهان به «استمرار در مسیر درست» - صفحه 22

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ(18 حشر)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید از (مخالفت) خدا بپرهیزید؛ و هر کس باید بنگرد تا برای فردایش چه چیز از پیش فرستاده؛ و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است!

وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(19 حشر)

و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به «خود فراموشی» گرفتار کرد، آنها فاسقانند.

لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّهِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّهِ هُمُ الْفَائِزُونَ(20 حشر)

هرگز دوزخیان و بهشتیان یکسان نیستند؛ اصحاب بهشت رستگار و پیروزند!

لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ ۚ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ(21 حشر)

اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، می‌دیدی که در برابر آن خاشع می‌شود و از خوف خدا می‌شکافد! اینها مثالهایی است که برای مردم می‌زنیم، شاید در آن بیندیشید!

=======================================================================================

سلام به استاد عباس منش عزیزم،سلام به استاد شایسته ی مهربانم،سلام به هم پروژه ای های ثابت قدم و متعهدم.

رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ

خداروصد هزارمرتبه شکر برای جریان جاری نور،برای شونه ای به وسعت تمام مخلوقات جهان،برای پرواز بر بلندای جریان هدایت…

وَیَزِیدُ اللَّهُ الَّذِینَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ مَرَدًّا(76مریم)

کسانی که در راه هدایت گام نهادند، خداوند بر هدایتشان می‌افزاید؛ و آثار شایسته‌ای که باقی می‌ماند، ثوابش در پیشگاه پروردگارت بهتر، و عاقبتش خوبتر است!

نفس کشیدم استاد،نفس کشیدم،نفس کشیدم،جان به گلوگاه رسید اما به مرگ نه،به قد مو باریک شد اما پاره نه،شبیه آدمی که آب تو نایش پریده و برای نفس کشیدن داره تموم تلاشش رو میکنه و …یکی از راه میرسه …میزنه پشتش و نفسش میاد بالا….نفسم اومد بالا استاد…

یعنی امروز صبح بیدار شدم،به سمت چپم نگاه کردم دیدم دیواره،سمت راستم رو نگاه کردم دیدم دیواره،رو به رو دیواره،پشت سرم دیواره….تاریک…تاریک…دستم به هیچ جا بند نبود …این جور مواقع قشنگ شیطان و دار ودسته ش رو میبینی که دارند دورت میپرخند و با عشق گومبا گومبا میکنند،خوشحال وراضی که برای گمراه کردن بنده ی خدا،به موفقیت رسیدند…

نه …نه…وَکَفَىٰ بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا

همین الآن صدای استاد در قدم نه داره توی سرم میپیچه:

من دااارم از قدرت رب صحبت میکنم!بقیه کی باشند که بخوان بگن نه!،نه اینکه بقیه قدرتشون کمتره نهههه!بقیه اصلا قدرتی ندارند!ون ربه!اون رب الاربابه!اون دسسست بالای همه ست!

اون هایی که تازه با من آشنا شدید،میرید میگردید توی این دنیای پهناور…و بعد آخرش به حرف من میرسید که همه چیز توحید بود،همه چیز!

این روز ها منم و صدای استاد و صوت قرآن و صدای سامی یوسف:

حسبی ربی جل الله،الله الله…

مافی قلبی غیر الله،الله،الله…

لا اله الله الله،الله…

امروز میخواستم به نیلا نیکا دیکته بگم،چون ذهنم کلا تاریک بود،از قرآن طلب هدایت کردم همزمان به کدوم سوره گوش بدم،یک صفحه از سوره ی هود اومد…خب قبلا من خیلی با این سوره ارتباط برقرار نکرده بودم،آخه تقریبا تموم صفحاتش با یک آیه ی عذاب طور شروع میشه…انگار برای من خیلی احساس خوبی نداشت،درصورتیکه کل این سوره داستان نجات اهل ایمان از کافرانه،خلاصه که تسلیم شم و گذاشتم که همزمان که دارم دیکته میگم،صوتش پخش شه،به تجربه متوجه این موضوع شدم که حتی نورِ صوت قرآن میتونه خیلی از تاریکی هارو از بین ببره …

همینطور که خودمو مشغول خوندن متن کتاب کرده بودم و ذهنمم همچنان درحال جفت پراکنی و ترسیم آینده ی ترسناک بود….شنیدن این آیه روحم رو نوازش داد:

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّهِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٣هود﴾

کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و در برابر پروردگارشان خضوع و خشوع کردند، آنها اهل بهشتند؛ و جاودانه در آن خواهند ماند!

انگار یک نوری وسط تاریکی ها اومد…

و بعد این آیه…

تِلْکَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهَا إِلَیْکَ ۖ مَا کُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُکَ مِنْ قَبْلِ هَٰذَا ۖ فَاصْبِرْ ۖ إِنَّ الْعَاقِبَهَ لِلْمُتَّقِینَ ﴿4٩هود﴾

اینها از خبرهای غیب است که به تو وحی می‌کنیم؛ نه تو، و نه قومت، اینها را پیش از این نمی‌دانستید! بنابراین، صبر و استقامت کن، که عاقبت از آن متقین است!

باز ده تا مدار اومدم بالاتر…همینجوری گوشم شنواتر شد:

إِنَّ رَبِّی قَرِیبٌ مُجِیبٌ ﴿6١هود﴾

البته خدای من (به همه) نزدیک است و شنونده و اجابت کننده است.

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ ﴿66هود﴾

مسلماً فقط پروردگارت نیرومند و توانای شکست ناپذیر است.

إِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ ﴿٧٣هود﴾

یقیناً او ستوده و بزرگوار است.

إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ ﴿٧5هود﴾

به راستی که ابراهیم،بردبار و نرمدل و بازگشت‌کننده [به سوى خدا] بود.

إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ ۚ أَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ ﴿٨١هود﴾

موعد آنها صبح است؛ آیا صبح نزدیک نیست؟!»

وَمَا تَوْفِیقِی إِلَّا بِاللَّهِ ۚ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ ﴿٨٨هود﴾

و توفیقم فقط به [یاری] خداست؛ بر او توکل کردم و به سوی او باز می گردم.

اصلا حالم بعد شنیدن این آیه ها عوض شد،از حجم تاریکی ها،کم و کمتر شد…و بارِ فشار خورد کننده ی ذهن یکم سبکتر…تا رسید به این آیه:

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ(96 هود)

ما، موسی را با آیات خود و دلیل آشکاری فرستادیم…

این کلمه ی سلطان یک ارتباط های مغزی جدیدی برام ایجاد کرد و این دعا از آیه 80 اسرا به یادم آورد:

وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا

و بگو: «پروردگارا، مرا [در هر کارى‌] به طرز درست داخل کن و به طرز درست خارج ساز، و از جانب خود براى من تسلطى یارى‌بخش قرار ده.

قلبم همون موقع گفت این کلیده،اینو بگو،اینو بگو،این کمک رو بخواه،خودش بهت این تقلب رو داده،گفته از من تسلط بخواه،از من دلیل روشن بخواه،از من کمک بخواه…تو از خدا بخواه،تو درخواستت رو بده،خدا از بی نهایت راه بهت کمک رو میرسونه …

و بعد یادم اومد چه شیفت هایی از اورژانس کودکان رو من با همین آیه پشت سر گذاشتم…یعنی قدم به قدم از خونه تا بیمارستان و حتی توی شیفت من این آیه رو میخوندم و از خدا طلب کمک میکردم…

دوباره پرت شدم تو خاطرات گذشته و یادم اومد کجاهای زندگیم به دیوار خوردم وفکر کردم اینجا دیگه همه چیز تموم شد و خداوند به طرز جادویی در رو از جایی باز کرد که اصلا در نبود،دیوار بتنی بود.

یک بار دیگه سعیده رو محکم بغل کردم و گفتم غصه نخور دختر،نبینم ناامید بشی،نبینم درگیر نجوای شیطان بشی،نبینم قدرت توحیدیت کم بشه…

اردیبهشت 1402 یادته!!؟یک سال بود که بچه هات رو فرستاده بودی پیش پدرومادرت و درنهایت کمیته ی دانشگاه کلا با انتقالیت مخالفت کرد…یادته فکر کردی به دیوار خوردی!؟یادته چقدر به خودت امید میدادی و میگفتی اشکال نداره،من باید ایمانم رو نشون بدم،یادته میگفتی تموم این مسیری که اومدم برای من کلی درس داشته حتی اگر به نتیجه نرسه…یادته بچه هات رو برگردوندی پیش خودت و حتی برای کلاس اول ثبت نامشون کردی!؟

یادته همون ایمان و توکل و ادامه دادن مسیر درست،بوم،بوم،بوم…پشت هم اتفاقات خوب رو رقم زد و خدا برات مثل یوسف درهارو پشت هم باز کرد…!؟

یادته بعد کلی شیفت استیبل و آرام ICU،وارد جهنم اورژانس کودکان شدی!؟کی اونجا بود که بتونه به دادت برسه!؟کی میتونست اصلا کمکت کنه!؟یادته تا چشم کار میکرد دیوار بود و سیاهی!؟یادته چقدر ایمان نشون دادی!؟یادته چقدر توکل کردی؟!یادته دست هیچ کس،جز خدا همرات نبود!؟خدا چه جوری نجاتت داد؟!خدا چه جوری اون بارهای سنگین رو از دوشت گرفت!؟خدا چه جوری ازون چاه درت آورد..؟!

یادته از کارت انصراف دادی!؟یادته تک و تنها بودی و هیچ کس حامی تو نبود!؟یادته تو وبودی خدا و ایمان و توکل؟!یادته تا چشم کار میکرد دیوار بود و سیاهی!؟یادته دستت به هیچ جا بند نبود!؟یادته مسخره ت میکردن!؟یادته بهت تیکه مینداختن که باریکلا از کی خونه دار شدی!؟یادته سعیده…!؟کی بهت گفت برو کیش؟! کی اون در جادویی رو برات باز کرد…؟!کی وسط دیوار های بلند بتنی،پروازت داد…؟!

یادته دست خالی و تک و تنها و جیب خالی مهاجرت کردی!؟یادته بچه هات رو ابراهیم وار سپردی به خدا!؟یادته شهر جدید بود،کار جدید بود و هیچ آشنایی دوربرت نبود!؟کی اونجا همدت بود!؟کی تورو آروم میکرد!؟سرت رو هرشب روی پای کی میزاشتی و میخوابیدی!؟یادته در تک به تک اون لحظه دست خدا روی شونه ت بود و بهت میگفت نترس،من کنارت هستم…؟!

یادته جریان هدایت با نشانه های واضح بهت میگفت ماموریتت تمومه برگرد و تو ترسیدی و قبول نکردی!؟یادته روی عقل پوکت حساب کردی و با مخ رفتی ته دره!؟یادته چقدر اوضاع سخت شده بود!؟یادته برای اینکه پول کرایه ت رو مدیریت کنی،مدت ها منتظر مینی بوس میموندی!؟یادته اتیکت شرکت رو از روی لباست درمیاوردی که اونایی که توی مینی بوس هستند نفهمن تو،توی کدوم شرکت بزرگ کار میکنی!؟یادته تو شرجی و گرمای ظهر مردادماه،میرفتی پیاده روی و با خدا حرف میزدی!؟یادته هرچی طلا داشتی فروختی برای اینکه بتونی از پس خرج هات بربیای!؟یادته تا چشم کار میکرد دیوار بود و سیاهی!؟یادته دستت به هیچ جا بند نبود!؟یادته صدای قرآن رو میزاشتی کنار سرت،و خود قرآن رو با دستات روی قفسه ی سینه ت نگه میداشتی و بعد میخوابیدی!؟کی نجاتت سعیده!؟کی دستتو دوباره گرفت!؟کی از وسط اون همه دیوار بلند بتنی پروازت داد!؟کی دوباره تورو روی دوش خودش سوار کرد!؟کی بهت گفت شجاعت رو جایگزین ترس هات کن و برگرد…؟!

استاد….اونجایی که با خنده گفتی …فقط یک نفر ثبت نام کرد…من اون خنده رو نفهمیدم،من اون خنده رو زندگی کردم….بارها و بارها از پس اون یک نفر ثبت نام کردن ها …از پس اون ایمان نشون دادن ها خدا برام درهارو باز کرد…منم بعدا نشستم و به اون موقعیت خندیدم….

استاد شما تو جلسه 5 قدم 8 میگید دوستتون که درگیر مسئله شده،بهتون میگه مسئله های قبلی به این دلیل،به اون دلیل حل شد،ولی این مسئله دیگه حل نمیشه…و شما هم در جوابش میگید:آره،الان که حل شده میگی،اون موقع که توی مسئله بودی میگفتی نه اصلا حل نمیشه….

این حکایت این روز های منه،خدا هزاران بار از جاهایی که به عقل جن هم نمیرسید،مسئله های منو حل کرده…اما ذهنم میگه نه این دیگه حل نمیشه…

ولی قدرت ایمان خیلی بیشتره استاد،قدرت شجاعتم خیلی بیشتره،قدرت منطق نتایج قبلی،قدرت توکل….قدرت هدایت…قدرت هدایت…قدرت هدایت…

نمیدونم از صبح چند بار به این فایل گوش دادم…اما الان دیگه وقتشه برم خط به خطش رو بنویسم…تا دوباره قدرت بگیرم برای قدم های بعدی ….

وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا

وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ

وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلًا مُبَارَکًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ

قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی ۖ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ