مصاحبه با استاد | مدیریت 2 خرابکار ذهنی با نامهای «ترس» و «طمع» - صفحه 98

درود بر استاد بزرگوارم جناب عباس‌منش گرامی و بانو شایسته‌ی عزیز و یکایک دست‌اندرکاران سایت الهی عباس‌منش و همه‌ی عزیزان همراه و هم‌فرکانسم

در حدود سال 1381 بود که من دانشجوی دکتری بودم. همکاری در دانشگاه داشتم که در گُلد کوئست بود و همش تبلیغ می‌کرد. منم که مثل بسیاری از اعضای هیئت علمی و مانند بسیاری از مردم ساده دل و البته ضعیف از نظر مالی، آرزوی داشتن ثروت‌های نجومی را بدون طی کردن مراحل تکاملی‌ام داشتم، سرانجام اسیر این تبلیغات شدم. یادم میاد با پسر بزرگم که اون موقع حدود چهار سالش بود توی مترو در تهران نشسته بودم و از جلسه‌ی پرزنت ایشان داشتم به سوی خانه‌ای که برای سکونت برای گذراندن دوره‌ی دکتری اجاره کرده بودیم بازمی‌گشتم. وسط راه یک‌دفعه فکری به ذهنم رسید که با معاون امور مالی دانشگاه تماس بگیرم و درخواست وام کنم تا بتونم در گُلدکوئست ثبت‌نام کنم. ایشان گفتند که من حائز شرایط هستم و منم خوشحال شدم و وقتی به شهرم( که هر هفته می‌بایست برای تدریس می‌رفتم) بازگشتم، وام را دریافت کردم و ثبت‌نام را انجام دادم.

الان یاد این حرف استاد در گفتگوی ایشان با استاد عرشیان‌فر افتادم که داشتند از قول قرآن می‌گفتند که خدا برای ما هیچ چیزی نمی‌خواد، خدا همان چیزی را به ما میده که ما ازش می‌خوایم و براش تلاش می‌کنیم.

آره ثبت‌نام کردم و من که باید روی تحصیل دوره‌ی دکتری متمرکز می‌بودم، همش سرگرم گُلدکوئست شدم و تمرکزی بر درسهام نداشتم و به همین خاطر بسیار ضعیف پاس کردمشان.

در گُلدکوئست که پیشرفتی نداشتم، درسهام را هم که ضعیف پاس کردم و از هر دو کار افتادن. تا این‌که همون همکارم که مثلا بالاسری من بود، یه روز بهم گفت: پسر یه کاری نو داریم که اصلا گُلدکوئست در برابرش هیچه! منم که تشنه‌ی پول بودم، پذیرفتم. اسم اون ترفند پونزی، سوئیس کش بود. شاید اسمش را شنیده باشید. تو اون ترفند پونزی به نام گول زننده‌ی سوییس کش، پول ورودی این‌بار یک میلیون تومان بود و این در حالی بود که دلار هزار تومان بود، یعنی هزار دلار. خوب می‌تونستی مجموعه بسازی و بعدش هر ماه بیست درصد از سرمایه‌گذاری طرف را به‌عنوان سود بهش برمیگردوندی. سود افراد را هم از پول ورودی‌های جدید بهشون می‌دادیم. من تو اون کار که البته چه کاری؟! همش حقه‌بازی بود و کلاه‌برداری، خوب پیشرفت کردم ولی پس از هشت ماه یک شبه اون پول‌ها با پاک شدن سایت شرکت مجازی رفت و دیگه پیداش نشد و من موندم کلی طلب‌کار.

یادمه که درست یک شب پیش از پاک شدن سایت اون شرکت مجازی، ماها را برده بودن در یک سالنی نزدیک میدان تجریش که فکر کنم مال آموزش و پرورش بود و یه آقایی که مثلا استاد موفقیت بود داشت از اون کار تمجید می‌کرد. ما هم همه شارژ شده بودیم و می‌خواستیم از فرداش بترکونیم که یهو سایت رفت و دیگه نیومد. چه‌ها که نکشیدیم و چه بیچارگی‌ها که ندیدیم! خدا بهم رحم کرد و اگر رحم خدا نبود، شاید حالا هیچ هم نبودم! خدایا پروردگارا سپاس بیکران دارم که مرا در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت گذاشته‌ای و خورشیدهای هدایت را بر سر راهم نهادی تا راه گم نکنم.

پس از شش ماه که ازون ماجرا گذشت، شرکتی در رسته‌ی آب را با چند نفر دیگر تاسیس کردم و شروع کردیم به پیمان‌کاری با شرکت آب منطقه‌ای استان. اوائل کار همه چیز خوب بود چون ما لقمه‌های کوچک برمی‌داشتیم و از پسش برمیامدیم. ولی کم‌کم من که مدیر عامل بودم طمع کردم و خواستم با پارتی‌بازی پروژه‌ای را بگیرم که گرفتیم ولی از پسش برنیامدیم و ازش انصراف دادیم که همون سبب برهنه خوردن شرکت و انحلالش شد. بار دیگر هم مراحل تکاملی را رعایت نکردم و ضربه‌اش را خوردم.

چند سالی دیگه فقط به کار تدریس و پژوهش در دانشگاه پرداختم ولی چهار ساله که نماینده‌ی یک شرکت آبرومند و‌ جهانی هستم که خدا را شکر درسته که اوضاع بد نیست ولی اگر در این‌ موقعیت هستم، بازم دلیلش رعایت نکردن قانون تکامل و پیوسته بودنه! و این‌که ظرف ذهنی من پر بود از دانایی‌هایی که در این‌کار هیچ کارایی ندارند. الان تازه کم‌کم دارم این ظرف را خالی می‌کنم تا درش مطالب سودمند برای آموزش کارم جای بگیره. حالا دیگه نباید شتابزدگی داشته باشم! باید اجازه بدم که تکامل کار خودش را بکنه! من تنها باید به خدا توکل کنم و ترس‌هام را کنار بگذارم. واقعا اگر اینجام، این یعنی که خدا خیلی دوستم داره که منو آورده تا از این آموزه‌ها( سخنان استاد بزرگوارم و کامنت های دوستان گرامی) استفاده کنم.

خوب، هنوز هم می‌ترسم که به با برخی از آدما در مورد محصولاتم حرف بزنم. البته این همیشگی نیست و گاهی که فروشم پایین میاد این احساس ترس بیشتر میشه. به خودم میگم که ببین، تو ترسیدی ولی خدا که نمونه! اگه همون وقتا که فروشت خوب بود و تو شجاعت اینو داشتی که با هرکسی در مورد محصولات صحبت کنی، حالا هم همونه! خدا همونه و توکل بهش حالا و گذشته و آینده و وضع خوب و خراب نمی‌شناسه! تو تنها کاری باید بکنی اینه که بهش اعتماد کنی و راه را برای، چه هوا صاف و آفتابی و آبی باشه و چه توفانی و پر از ابرهای سیاه و رعد و برق! خدا همونه! و مزد را کسی می‌گیره که ایستادگی کنه و شجاع باشه و با این‌که می‌ترسه، دلش را به خدا گرم کنه، خودش را با هیچ کسی مقایسه نکنه و صبور باشه و پیوسته! ته این مسیر روشنیه! پس برو و برو برو!

خدایا پروردگارا دوست دارم و از این‌که مرا در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت و هدایت گذاشتی و خورشیدهای هدایت را بر سر راهم نهادی تا راه گم نکنم از تو سوتی بیکران دارم.

ارادتمند شما