درباره قانون آفرینش | تقسیم کار با خدا - صفحه 5

سلام مهناز قشنگم

سلام دوست ارزشمند و شجاعم

سپاسگزارم برای اینکه نقطه آبی رنگ رو امروز با اسم و عکس زیبای تو دریافت کردم و منو کلی س.رپرایز و خوشحال کردی.واقعا ازت سپاسگزارم که هستی و اینقدر خوب حواست به خودت هست و حتی اگر در این مسیر زخمی بشی یا بیفتی باز خودتو میتکونی و بلند میشی. واقعا ماشالله واقعا آفرین…

من کامنتت رو با دقت خوندم و قبل اینکه بخوام ادامه بدم به نوشتن هم رفتم دوباره از اول خوندم و مرور کردم در مورد کامنتت در مورد عکس العمل های تو و آدم ها و جهان خیلی میشه توش حرف زد. خیلی ردپای قانون رو میتونیم توش پیدا کنیم و با هم درس هاشو مرور کنیم.خیلی چیز تو ذهنم میچرخه که بنویسم و واقعا نمیدونم چی بنویسم و چطور. واقعا اینقدر تو ذهنم چیز داره میچرخه گیجم چی بنویسم و فقط دارم مینویسم تا بدونی من تو چه احوالی در حال نوشتنم.

من یک گوشه ایی از حال رو به پنجره نشستم و صدای پرنده ها از حیاط خونه هم میاد ولی در کل یک سکوتی عمیق حکم فرماست(یخچال هم صداش چندثانیه قبل قطع شد) و من بعد نوشتن ستاره قطبی ام و تمرینم و درخواست هام از خدا اومدم لپ تاپ رو روشن کردم و طبق معمول خواستم به سایت سری بزنم و بعد هدایتی گفتم برم شروع کنم یا دوره هامو یا یک فایلی بزارم و بشنوم و البته گوشه ی ذهنمم تلگرام چک هم بود. خلاصه سایت اومد و دیدم واوووو نقطه آبی رنگ زیبا کنار اسمم داره میدرخشه و گفت بیخیال فهیمه گوشی رو بزار زمین بیا تو لپ تاپ برو دیدگاهی که برات اومده رو بخون منم با عشق و اشتیاق گفتم چشم. واوووو بازم سورپرایز ببین کی برام کامنت گذاشته “مهناز دژبانی مقدم” تا دیدمت گفتم آفرین مهناز، سپاسگزارم مهناز….

اومدم با عشق کامنتت رو باز کردم و شروع کردم به خوندن.

“سلام فهیمه عزیزم”

چقدر خوبه که اینجا هستی و چقدر خوبه که لحظه ای کامنت مینویسی که من نیاز دارم بشنوم و بهتر تصمیم بگیرم شاید اگه چند هفته پیش برام نوشته بودی تاثیری که الان داره رو نداشت

ببین این جمله ات خیلی توش درس داره برامون. چقدر خوشحالم چقدر ممنونم که نوشتی چقدر سپاسگزارم برای تمام صداقتت برای تمام تیز بینی و دقتت.اصلا میخواد الان اشکم بیاد اینقدر ذوق زده ام از این همه.

میدونی من همون روزی که کامنت زده بودی هم میتونستم بنویسم اما حسش نبود و بعد الویت هام چیزدیگری بود و گذشت و گذشت تا فرصت مناسبش شد اون روزی که با عشق اومدم پاسخ دادم به کامنتت و چیزایی رو نوشتم و حال وو هوایی بودم که که تو “لازم داشتی”. میدونی کهناز جون من خیلی دارم سعی میکنم هماهنگ بشم با خدا و قوانینش. خیلی دارم سعی میکنم آسان بشم برای آسانی ها(آخه ما اغلب آسان شدیم برای سختی هاو سختی کشیدن ها). خیلی دارم سعی میکنم از استاد جون الکو بگیرم و هدایتی عمل کنم، حتی هدایتی هم بیام تو سایت کامنت بچه ها رو بخونم یا ینویسم. خیلی دارم سعی میکنم سوار بر جریان هدایت بشم. خیلی دارم سعی میکنم که همش از خدا بخوام تا منو در بهترین زمان و و بهترین مکان هدایت کنه. و جالبه وقتی توی مسیر هدایتت قرار میگیری نه تنها برای خودت در بهترین زمان یک کاری رو(مث همین مثال ساده کامنت رو زمانی نوشتم که بهترین زمان بود) میدی بلکه اون بهترین زمان برای کسی هم که خودش رو داره با خدا و قوانین هماهنگ میکنه هم میشه بهترین.

دقیقا مثل فایل های استاد. اصلا یکجوری بود اون اوایل که فکر میکردم استاد میدونه من چه آگاهی و محتوایی رو لازم داشتم و جوری فایل ها میاد روی سایت که نه تنها برای من و بلکه برای خیلی ها بهترین زمان اومده و هرکسی اون مطلبی که لازم داشته رو استاد به نوعی اشاره کرده که سورپرایز شدیم از این هماهنگی و همزمانی ها. بنظر من این یعنی هدایت خدا،

این یعنی هماهنگ شدن با قانون خدا،

این یعنی آسان شدن برای آسانی ها،

این یعنی در مدار درست قرار داشتن،

این یعنی به اصل وصل بودن،

این یعنی عمل به ایده ها و الهاماتی که از طرف خدا گفته میشه.

این یعنی ما اگر احساس مون رو خوب نگه داریم اگر شاخک هامون رو تیز کنیم و برای دیدن نشانه ها رو تیزبین بشیم، اگر درمدت زمان بیشتری روی خودمون کار کنیم و “اجازه بدیم که هدایت ما رو هدایت کنه.” اون موقع خدا برامون کارهایی میکنه با هیچ برنامه ریزی و زمان بندی اینطور جفت و جور نمیشد. اون موقع است که ما یک قدم خودمون رو برداشتیم و خدا هزاران قدم برمیداره وما رو به سمت خواسته هامون در مقیاس ریز تا بزرگ میرسونه. این عظمت خداست، این قدرت خداست برای اداره ی همه امور در جهان، این یعنی فرمانروا خداست. این یعنی خدا بی خطا میتونه هر چیزی رو به موقع به هرچیزی متصل کنه و منفصل کنه.

اینا رو که دارم میگم قوانین خداست و میخوام درکم از قانون بیشتر بشه. و همین جمله اول کامنت تو رو میشه با هم حرف ها راجع بهش بزنیم و به یاد بیاریم که خدا چقدر بی نقص همه چیز و همه کس رو هدایت میکنه. تازه غیر از من و تو ببین هدایت هایی که خانم مریم شایسته عزیزو استاد عزیز میشن که کی کامنت ها رو بخونن و تایید کنن و توی سایت منتشر کنن هم خودش یک طرف داستانه. چون میتونست دیرتر یا زودتر این کامنت ها منتشر بشه. اما اینجا اینطوری برای من بهترین جای دنیاست.(من اسم سایت رو برای خودم روی لپ تاپم گذاشتم بهترین جای دنیا) اینطوری که همه ی اتفاقات داخل این سایت از کامنت و فایل و هر چیزی در بهترین زمان و بهترین مکان اتفاق می افته. چون اینجا همه داریم تلاش میکنیم که با اون” تنها بهترین هماهنگ بشیم.”

خلاصه میکنم و خلاصه حرف من فقط برای یک بخش اول و کوچیک کامنتت هست.

خدا کمکم کنه تا بتونم چیزهایی که لازمه رو بنویسم و درست کامنتم رو تموم کنم.

در ادامه نوشته بودی که:

“خیلی دلم میخواد امسال متفاوت تر باشم . تمام تلاشمو میکنم ولی این وسطا خیلی اتفاقا میفته که انتظارشو ندارم ازت میخوام کامنتمو تا آخر بخونی و زود قضاوتم نکنی شاید یکم ناراحتت کنه ”

تحسینت میکنم که میخوای امسال متفاوت شروع کنی و تمام تلاشت رو داری میکنی و داری ادامه میدی.و نکته این قسمت و چیزی که من با خوندنش به ذهنم اومد و گفتم همینه. آفرین داری درست پیش میری.

^ اینکه تقریبا همه ی بچه ها با این حرف من موافق هستن اینه که وقتی داری خوب روی خودت کار میکنی و کم کم میری که بری به مدارهای بالاتر برای رشد و پیشرفت، میری که به مدارهای درک بالاتر از آگاهی ها و قوانین برسی یک اتفاقات ناخوشایند می افته. اتفاقاتی که به قول تو اصلا انتظارش رو نداری.

ما اینو از قانون یادگرفتیم که احساس خوب= اتفاقات خوب و احساس بد=اتفاقات بد و چون اغلب سعی کردیم خودمون رو در احساس خوب قرار بدیم، توجه میکنیم به زیبایی ها و نکات مثبت، سعی کردیم خودمون رو بمب باران کنیم با فایل ها و ورودی های خوب واقعا انتظار اتفاق بد نداریم. حالا اینجا چی میشه؟! این جور مواقع میتونیم بگیم شما دم در ورود به مدار بالاتر هستی و جهان مقاومت میکنه. وقتی میخوای تغییر کنی جهان اتفاقات و شرایطی رو رقم میزنه که بیشتر هماهنگه با فرکانس های قبلی تو و تو رو میخواد تو مرحله ومدار قبل نگه داره و اگر ما “با استقامت مون، با ادامه دادن و صبرکردن و این روند رو درست طی کردن هامون” پیش بریم میبینی که تو وارد فصل جدید زندگیت میشی و قطعا یک مدار رفتی بالاتر.

پس ازت میخوام این تضادها و این مقاومت های جهان تو رو خوشحال کنه نه ناراحت.شاید بگی فهیمه دیونه ایی کی وقتی به تضاد برمیخوره خوشحال میشه!

من و تویی که قانون رو داریم یادمیگیرم باید خوشحال بشیم.

به حرف آسانه ولی واقعا کار سختیه و هرکسی از پسش شاید برنیاد. وقتی وسط یک ماجرایی هستی که کلی احساسات بالا و پایین شده، ذهن و روحت خدشه دار شده واقعا کار سختیه بتونی خوب عمل کنی اما توقع بیجا هم از خودمون نباید داشته باشیم و این کار تمرین میخواد و یک مهارته. و این مرحله ب مهارت کنترل ذهن و درک قوانین با سطحی عمیق تر نیاز داره. و اینم تمرین و ممارست میخواد.

مثلا منی که قبل زودی از کوره در میرفتم و اصلا انتقاد پذیر نبودم و یکسری نقاط ضعف داشتم اصلا نباید انتظار داشته باشم حالا که فهمیدم باید احساس بد نشه، وقتی در شرایطی قرار میگیرم که خشمگین و عصبی میشم بتونم سریع احساس خودمو خوب کنم. نه شاید مثل قبل عمل کنم و بعدش “آخرش” یکهو یادم بیفته وای اشتباه کردم(همین که یادمون میفته و میپذیرم که اشتباه کردیم خیلی خوبه) بعد باز میگذره یک اتفاقی می افته که حالمون رو خراب کنه مثلا عصبانی بشیم خب “وسطــش” یکهو یاد قوانین می افتیم و سعی میکنیم عصبانی نشیم. سعی میکنیم ولی موفق نمیشیم و این خیلی خوبه در این مرحله. بعد یکبار دیگه هم این اتفاق می افته بازم “وسطش” یادمون می افته و اینبار یکم موفق میشیم نزاریم خیلی حال مون خراب بشه و بعد به جایی میرسیم با تمرین کردن و این روند و مسیر تکامل خودمون رو طی کردن که هنوز اول داستان هستیم میتونیم خودمون رو به بیخیالی بزنیم و عصبانی نشیم و اینقدر در این موضوع به مهارت میرسیم و درسش رو یاد میگیرم و تکرار میکنیم که دیگه میبینیم مدت زیادی هست اصلا از شرایطی که بخواد حال ما ر خراب کنه، خبری نیست. اون وقته که یعنی ما خوب روی خودمون کار کردیم. خوب ادامه دادیم و تونستیم بریم مرحله بعد و مداری بالاتر.

من اینا رو کلی گفتم تا تو اصل قضیه رو بگیری و با هم قانون رو مرور کنیم و به قول استاد عزیز. ما وقتی یاد میگیریم مسئله حل کنیم مثلا مسئله انتگرال و مشتق رو حالا ممتحن هرجور امتحان و سوالی برای ما طرح کنه چون ما بخوبی مشتق و انتگرال رو درک کردیم به راحتی اون سوال رو پاسخ میدیم و از پسش برمیایم.حالا داستان اینجوری جواب دادن منم اینه و دارم جلوی استاد عزیز و برای خودم اول درس پس میدم که اصل رو بگم و خیلی دیتیلی وارد اون موضوعی که گفتی نشم.هر چند اون داستانی که واقعا شجاعانه و با صداقت از خودت و ورودی های ذهنت برام نوشتی کلی ازش میشه باورهای محدود کننده کشید بیرون. ولی حسم میگه دیگه خیلی همه چیز رو من مو به مو بهت نگم و به مسیر تکامل و درک تو دست نزنم. فقط خلاصه وار چیزایی رو میگم و بهشون بیشتر فکر کن و برو دنبالشون عزیزم.

_ تضادها، مسائل و مشکلات اومدن تا خواسته هامون برامون واضح بشن.

_ با هر بار حل کردن یک مسئله اعتماد به نفس و عزت نفس مون میره بالاتر.

_ هر کسی هرجایی هست جای درستشه و هیچ چیز غلط و اشتباهی در این جهان وجود نداره. اگر به ما بی احترامی و تحقیر و تمسخر میشه ما جای درستی هستیم و اگر این چیزا رو نمیخوایم و داریم با این اتفاقات بیشتر میفهمیم که چی رو میخوایم باید توجه و تمرکزمون به خواسته مون باشه نه ناخواسته هامون.

_ هر لحظه حواس مون باید به احساس مون باشه و سعی کنیم هر بار یک کوچولو احساس مون رو بهتر از قبلش کنیم.

_ باید ناظر بر افکار و گفتگوهای ذهنی مون باشیم و اگر چیزهایی هست که دوستش نداریم و به ما کمکی نمیکنن با باورهای قدرتمندکننده و باروهای خوب برای خودمون جایگزینش کنیم.

_اصلا نظر بقیه برامون مهم نباشه. حرف مردم و نگاه مردم برامون مهم نباشه و سعی کنیم توحیدی عمل کنیم.

_ اعتماد بنفس مون رو ببریم بالا وقتی جایی قراره حرفی بزنیم که درسته و جای مناسبش هست بزنیم.

_ هر ویژگی شخصیتی و اخلاقی و حتی ظاهری که داریم رو بپذیریم و خودمون رو همونجور که هستیم دوست داشته باشیم.مثلا اگر قدمون کوتاهه یا خیلی بلنده. یا اگر خیلی جدی هستیم یا خیلی شوخ. یا اگر خیلی مغرور هستیم یا خیلی متواضع.

بنظر من هیچ ویژگی به خودی خود بد نیست و نگاه ما انسان ها و استفاده ما از اون ویژگی ها اونا رو خوب یا بد میکنه. مثلا ویزگی خساست به خودی خود بد نیست. من اینو از ذهنم بیرون کردم که اگر میگن خسیس بودن بده منم تایید کنم من میگم خسیس بودن ویژگی هست که هرجایی نباید ازش استفاده کرد و حدش رو بدونیم و بعضی ها اینقدر از این ویژگی ازش استفاده میکنن که دیگه کلا با این ویژگی اغلب میشناسنش. و نکته دیگه اینه اگر ان شخص با خسیس بودن خودش راحته خب چه اشکالی داره این ویزگی رو برای خودش نگه داره.

بنظر من مادامی که یک ویژگی مزاحمت یا اختلالی در جهان و ادم ها ایجاد نمیکنه هر کسی مختاره هر ویژگی رو در خودش نگه داره.

پس بیخیال حرف مردم و من میگم ما باید یاد بگیریم فقط کاردرست خودمون رو انجام بدیم و تامام.

_ ما نباید کار داشته باشیم بقیه چطورین. ما باید فقط تمرکزمون روی خودمون باشه.

تمرکز بر آنچه میتوانم بهبود دهم.

_ ما باید کسی رو قضاوت نکنیم حتی خودمون رو هم قضاوت نکنیم و فقط در لحظه زندگی کنیم بدون پیش داوری خودمون و آدم ها.

_ ما باید یادبگیریم عجول نباشیم. عجله یعنی رعایت نکردن قانون تکامل.(من این موضوع پاشنه آشیلم هست.) به وقتش به همه ی خواسته هامون میرسیم ما فقط باید یادبگیریم از مسیر رسیدن به خواسته هامون لذت ببریم نه مقصد.خودش اتفاق می افته و یک روزی میشه میبینم که وسط خواسته هامون هستیم.

_ باید مهارت اعراض رو بیشتر رو بیشتر یادبگیریم. اعراض از شنیدن حرف های که منو میترسونه، به من احساس بدبختی میده، احساس عقب افتادن از غافله رو میده. ما در مسابقه با هیچ کس و هیچ چیزی نیستم ما به این دنیا اومدیم فقط تجربه کنیم و سعی کنیم هر روز کمی از دیروز خودمون بهتر باشیم.

_این قانون رو همیشه باید بهش توجه کنیم و به یاد خودمون بیاریم شده حتی مثل یک ذکر: احساس خوب= اتفاقات خوب. احساس بد= اتفاقات بد

_ عقاید و رسم و رسوم ها هستند ولی قرار نیست که ما مثل گذشتگان خودمون عمل کنیم تو هرکاری که درسته انجام بده و راجع بهش فکر کن و دیگه بهش کاری نداشته باش بقیه در مورد مثلا حجاب، مثلا نماز مثلا نوروز مثلا تولد و تحول چی فکرمیکنن. تو به سبک خودت و معنایی که دریافت کردی زندگیتو خلق کن.

_باید یادمون باشه که ما خالق شرایط هستیم نه قربانی اون. اگر چیزی بده پس بگریدم ببینم اشکال وجود ما و درون ما کجاست چه باوری چه فرکانسی باعث شده این چیزا رو تجربه کنم.

_احساس ارزشمندی درونی و احساس لیاقت خودمون رو باید بازسازی کنیم و به یاد خودمون اینم مثل یک ذکر بندازیم که ما اشرف مخلوقاتیم و لایق داشتن بهترین تحربه ها، بهترین آدم ها، بهترین….

مهناز عزیزم یک پیشنهاد دارم برات اینکه وقتی یک همچین تجربه ایی یا سوال و ابهامی برات پیش میاد که مثلا انتظارفلان چیز رو نداشتی. یا درک نکردی این داستان چرا اینجوری شد. برو تو بخش “عقل کل” بنویس و اگر دوست داری منم ببینمش برام لینکش رو بفرست یا بگو پروفایلت رو خودم چک کنم.(البته یک قسمت فوق العاده تو “پروفایل عمومی مون” هست که بالای عکس پروفایل یک نوشته و در اصل یک دکمه است که میتونیم فعالش کنیم که نوشته:

زمانی که ….. در سایت پیامی قرار می‌دهد‌، به من ایمیل بفرست

این بخش برای من چندماهی هست درست کار نمیکنه حالا مشکل فنی از کجاست نمیدونم از ایمیلم هست یا هرچی. که اونم هدایت خدا بود برام که دیگه چند وقتی هست از سایت ایمیلی برام نمیاد.وگرنه پروفایل تو رو فعال میکردم (هر چند برای عقل کل فرق میکنه.)خلاصه پیشنهادم این بود دیگه اینجور کامنت ها رو برو در جای درستش توی سایت بنویس. و نهایت چکیده اش رو در زیر یک کامنتی که از من میخونی و از حال احوالت میگی بنویس.حرف اینه اینجا رو جای بهتری کنیم برای خودمون و بقیه و به قوانین سایت هم احترام بزاریم.

ازت سپاسگزارم که برام نوشتی و باعث شدی کلی چیز یادبگیرم عزیزم.

واقعا تحسینت میکنم برای این استمرارت، برای آرزوهای قشنگت

واقعا اشک شوقم رو امروزز درآوردی و من به محض خوندنم نزدیک یکساعت هست دارم برات با عشق مینویسم.دوستت دارم مهناز جونم

ارادتمندت فهیمه