معرفی دوره شیوه حل مسائل زندگی | قسمت 1 - صفحه 1

سلام به زیبایی کلام و وجود استاد عباسمنش عزیزم

به مریم جان مستقل و مهربونم :)

و به خانواده ی عباسمنشی نازنینم

باورتون میشه من امروز از صبح داشتم دقیقا در مورد همین موضوع توی لپ تابم می نوشتم؟

و خداوند گفت بیام به سایت و نوشتم رو اینجا کپی کنم؟

2 / اسفند / 1401

شاید اصلا حواس مون نیست؛ ولی خیلی از ما ها از شادی کردن، تجسم خوشبختی، خوشحالی و افتادن

اتفاقات خوب می ترسیم!

چرا؟ چون یاد نگرفتیم که

الف: چطور به مسائل نگاه کنیم

ب: چطور مسائل رو حل کنیم

خیلی از ماها چنین تجربیاتی داشتیم که

وقتی یه اتفاق خوبی واسه مون می افته، استرس می گیریم از اینکه نکنه بعدش اتفاق بدی بیفته!

یا سعی می کنیم به روی خودمون نیاریم و زیاد شادی نکنیم؛ از ترس اینکه نکنه جهان یا خدا فکر

کنه بی جنبه بازی در آوردیم و بعدش اتفاق بدی بیفته و حال مون رو بگیره!

می ترسیم از اینکه آینده رو زیبا و موقع رسیدن به اهداف و خواسته هامون تصور کنیم و نشه!

پس ترجیح میدیم برای اینکه توی ذوق مون نخوره یا برعکسش رخ نده،

به آینده فکر نکنیم یا اینکه اجازه بدیم افکار و نجواهای منفی، ذهن مون رو از آینده ای نه چندان جالب

و از اگر ها پر کنن.

حتی خیلی از اوقات، به طور ناخوداگاه سعی می کنیم با یادآوری تلخی ها و ترس های زندگی مون،

اجازه ندیم اون میزان از شادی و آرامش، کل وجودمون رو فرا بگیره!

انگار به طور ناخودآگاه از خوشحالی و اتفاق خوب، می ترسیم و فرار می کنیم؛ چون

ترس از دست دادنش برامون سخت تر از نداشتن شه!

چون نمی دونیم چیکار کنیم و بر اساس غریزه ی مغز باستانی مون، یا فرار و انکار می کنیم

یا می جنگیم!

درسته که ریشه ی این احساسات، از عدم عزت نفس، عدم احساس لیاقت و باور های کمبود نشأت گرفته

؛ اما من میخوام به باور و راهکار های ریشه ای تری بپردازم که میتونه این ترمز رو تا حد زیادی رفع کنه!

باوری که حتی مدام توی فیلم ها، رمان ها و زندگی عادی زیاد تکرار شده.

مثلا بارها دیدیم توی فیلم یا رمانی، وقتی کاراکترها خوشحال میشن و ذوق میکنن،

بعدش اتفاق بدی می افته و زمانی که غصه می خورن و ناامید میشن، یهو اتفاق خوب و شاد کننده

ای می افته.

باور هایی که میگه هیچ وقت زیادی خوشحال نشو؛ چون نمیدونی بعدش چی میشه!

باورهایی که میگه خنده ی زیادی گریه میاره …

حتی این باور که اگر گریه کنیم، دل خدا واسه مون می سوزه و دعامون رو می پذیره.

حتی اگه جدا از قوانین جذب، چنین باورهایی داشته باشیم، به سادگی باید اینو متوجه شده باشیم که

هیچ وقت در زندگی نمی تونیم خوشبختی و خوشحالی واقعی رو حتی ذره ای تجربه کنیم!

اول از همه، باید این حقیقت رو بپذیریم که

قرار نیست همیشه “همه چیز “در دنیا و زندگی مون، مطابق میل و خواسته ی ما باشه!

و قانون جذب هم هرگز به این معنا نیست!

قانون فرکانس که ریشه ی قانون جذبه، بدون اینکه افکار مثبت یا منفی ما رو از هم جدا کنه،

ما رو به سمت باورها و چیزهایی که بیشتر از همه چیز بهشون فکر می کنیم هدایت میکنه و

ما رو در شرایط ، موقعیت ها و ارتباطاتی مشابه با فرکانس های ارسالی مون قرار میده تا به

خواسته مون برسیم.

ولی فرکانس، مسئول جدا کردن خواسته ها و افکار مثبت و منفی از هم نیست!

جهان خنثی ست و قانونش اینطوره که هرچیزی که بیشتر از همه چیز بهش فکر می کنیم، باور داریم و با تمام وجود

احساس می کنیم، خواسته ی ماست و باید بهمون داده بشه.

این ماییم که به خواسته ها، اتفاقات و افکار رنگ میدیم و بهشون برچسب می زنیم.

حتی گاهی ما به شدت به هدف مون نزدیکیم و طبق قانون فرکانس در شرایط و موقعیت درستی

قرار داریم؛ اما چون با توقعی که داشتیم فرق داره، می ترسیم، فکر می کنیم که خطایی کردیم و

الآن در شرایط بدی قرار داریم!

گاهی هم به خاطر رعایت نکردن قوانین کائنات، در شرایط اشتباهی هستیم؛ ولی ظاهر گول زننده و

زیبایی داره.

راهکار چیه؟

اگر مردم به قوانین کائنات آگاه باشن و باور ها و اعمالی در راستای این قوانین داشته باشن،

می تونن حتی در شرایطی که ممکنه ظاهر مخالف امور اذیت شون کنه، به حرکت در راستای

قوانین ادامه بدن و مطمئن باشن که در نهایت به اتفاقات و شرایط درست هدایت میشن.

اگر هم واقعا بر حسب قوانین، اشتباهی کرده و باور غلطی در ذهن داشته باشن،

تغییرش میدن و مسیرشون رو عوض میکنن.

ما باید به این حقایق آگاه باشیم که

1 ـ با وجود قوانین کائنات و مخصوصا قانون فرکانس، گاهی شرایطی پیش میاد که به هر دلیلی فکر می کنیم بده؛

اما کافیه باورها و اعمال مون رو بررسی کنیم.

اگر متوجه میشیم اشتباهی کرده بودیم، باور و عمل مون رو بهبود ببخشیم

اگر فکر می کنیم اشتباهی در کار نیست، به حرکت در مسیر قانون ادامه بدیم و ایمان داشته باشیم که

قانون خطا نمیکنه.

2 ـ حتی با وجود آگاهی به قوانین و بررسی کردن باور ها و اعمال مون در مسیر،ما انسانیم و گاهی اشتباه می کنیم؛

ولی می تونیم با کمک همین قوانین، این بار از نتایج مون درس بگیریم و زودتر از چیزی که فکرشو می کردیم با تغییر واقعی باورها و اعمال مون، جبرانش کنیم.

3 ـ از قوانین دنیای مادی، وجود تضادهاست.

پس به جای فرار، انکار و آرزوی دنیایی بدون چالش و یک رنگ، باید بپذیریم که دنیا هرگز قرار نیست اونطوری که ما فکر می کنیم درسته کار کنه!

قرار نیست مثل اغلب فیلم ها و رمان ها، فقط وقتی همه چیز اون شکلی میشه که ما میخوایم،

خوشحال باشیم!

بلکه دنیا برای هرکس با قوانین کائنات جلو میره و هر کدوم از ما، فقط نتایج باورها و اعمال

خودمون رو دریافت کنیم.

ما نمی تونیم باورها و اعمال گدای کف خیابون رو تغییر بدیم؛ حتی اگر کلی پول بهش بدیم، به خاطر

باورهای غلطی که داره، نمیتونه استفاده ی درستی ازش بکنه.

4 ـ از طرفی دنیای بدون تضاد چطور میتونه در حرکت باشه؟

ما از تضاد ها و چالش های زندگی راه و روش های بهتر رو یاد می گیریم و تجربه کسب

می کنیم؛

دنیای کامل چه نیازی به هدف، انگیزه و تلاش داره؟

از کجا بفهمیم چی میخوایم؟ از کجا بفهمیم اشتباه کردیم؟ از کجا بفهمیم کی هستیم و چه توانایی هایی داریم؟

5ـ تنوع، جزئی جدا نشدنی از جهانه!

خواسته ها، دین، فرهنگ، عقاید و … همه چیز آدما با هم فرق داره؛ تنها قوانینی که لازمه رعایت کنیم، قوانین جهان هستن که

ما رو به خواسته هامون میرسونن؛

ولی خواسته های افراد هم با هم متفاوته و اگر فکر می کنیم همه باید مثل ما فکر کنن،

فقط خودمون رو زجر میدیم!

حتی اگر کسی هیتلر رو دوست داره، ما حق نداریم ازش توقع داشته باشیم احساسی مشابه اغلب مردم به هیتلر داشته باشه!

حتی خدا هم اختیار آدما رو به خودشون داده و فقط راهکار رسیدن به خواسته های متفاوت و متنوعی

که میخوان رو در قوانین جهان قرار داده.

ما فقط در حال دیدن یک بُعد از اتفاقات و انسان ها هستیم!

پس اگر تلاش کنیم هیچ چیز و هیچکس رو قضاوت نکنیم و برچسب نزنیم،

به آرامشی میرسیم که در رویاهامون هم نمی دیدیم و بالاخره می تونیم طعم لذت بخش تسلیم بودن رو

بچشیم.

6ـ ما چه مقصر اتفاقات زندگی مون باشیم و چه نباشیم، مسئول شون هستیم!

و کسی جز خودمون، نمیتونه خواسته های ما رو مهیا کنه و از شرایطی که دوستش نداریم، نجات مون

بده!

توقعات مختلف ما از دیگران، با هر توجیحی، فقط احساسات خوب و آرامش مون رو وابسته به

رفتار و اعمال اونا میکنه.

پس درست عین کنترلی میشیم که حتی اختیار دکمه های خودشو نداره!

اولین کسی که باید نیازهای روحی و مالی ما رو مهیا کنه، خودمونیم.

اگر مسئولیت همه جانبه ی زندگی مون رو بپذیریم، توقع مون از دیگران کم، حال مون به شدت بهتر

و در نتیجه روابط خیلی بهتری می سازیم.

پس طبیعیه که وقتی آرامش و خوشحالی ما به هیچکس وابسته نیست،

خواه ناخواه افراد بهتری وارد رابطه با ما میشن؛ چون فرد مستقل از هر نظر، بهترین روابط رو میسازه

و به خاطر عدم دریافت چیزی که از دیگران توقع داره، پرخاش، قهر و سردی نمیکنه!

به علاوه، افراد هم فرکانس با خودش رو جذب میکنه.

6 ـ خداوند انسان نیست!

پس یه موجود احساسی نیست که با شادی ها و غمگین شدن های ما، موضعش رو عوض کنه و قوانین جهانش رو تغییر بده!

7 ـ همه چیز خیر است

اگر قوانین رو یاد بگیریم و در راستای این قوانین باورهای درستی بسازیم،

متوجه خواهیم شد که هر اتفاقی تا به امروز افتاده، به خیرمون تموم شده و ما رو به مسیری هدایت کرده

که مسائل زندگی مون رو حل و خودمون رو اصلاح کنیم.

اگر این تضاد ها و چالش ها نبودن، آیا ما اصلا می فهمیدیم کی هستیم؟ آیا اصلا جهان پیشرفت می کرد؟

8 ـ زندگی در گذشته و آینده:

اگر در کنار یاد گرفتن قوانین جهان و ساخت باورهای درست تر،

بهترین راه و روش های حل مسائل و چالش های زندگی مون رو یاد بگیریم،

دیگه حسرتی درباره ی گذشته

و ترسی از آینده نمی مونه!

نمیگم صفر و صدی به نجواها و افکار منفی ذهن نگاه کنیم؛ چون بالاخره این افکار و نجواها میان.

ولی نکته اینه که هم خیلی کمتر میشن، هم خیلی زودتر تاثیرشون رو روی ما از دست میدن.

چون اونقدر به قوانین خداوند اعتماد داریم، اونقدر به خودمون اعتماد پیدا کردیم

و اونقدر عزت نفس و احساس لیاقت مون افزایش یافته که

خیلی زود با اون چالش برخورد و حلش می کنیم.

دیگه مثل قبل تا مدتی طولانی دست به انکار، فرار و جنگیدن نمی زنیم!

9 ـ اگه نشه چی؟

این یکی، از بزرگترین ترس های ما آدماست.

الف: قانون خطا نمیکنه: اول از همه، کسی که قوانین رو یاد گرفته و باورهای درستی داره می سازه، میدونه اگر این مسیر

رو متعهدانه جلو ببره، قانون خطا نمیکنه و حتما اتفاقی که میخواد می افته.

ب: قانون تکامل: یعنی هر چی بیشتر تکرار کنی و استمرار به خرج بدی، بیشتر تجربه کسب میکنی و

راحت تر و سریع تر به هدفت میرسی؛ ولی فکر اینو که یکدفعه ای به هدفت برسی، از سرت بیرون

کن!

عادت ها و باورهای ما یک روزه شکل نگرفتن که یک روزه هم از بین برن!

پس اینجا صبر و استمرار، تکرار و پشتکاره که در کنار رعایت قوانین جهان،

باعث میشه “آروم آروم” به خودت ایمان بیاری که میتونی انجامش بدی و اونقدر قوی میشی که

خواسته ای که داری اتفاق می افته.

پ: اگه نشه، درس می گیری و باز تلاش میکنی که بشه!

ته تهش اینه که نمیشه و درس می گیری.

ولی خبر خوب اینه که ما توی جهان شانسی زندگی نمی کنیم که تصور کنیم به خاطر شانس نشده!

اگر به نظم دنیا و قوانین خداوند آروم آروم ایمان بیاریم، متوجه میشیم که باز هم می تونیم برای

اهداف مون تلاش کنیم و کاری کنیم به واقعیت بپیوندن.

ت: باور های کمبود:

اگه فکر میکنی دیگه به خاطر سن، حرف مردم یا هر دلیل دیگه ای، هیچ راهی واسه رسیدن به

هدفت نیست و دیر شده، یا غیرممکنه و… حتما باید روی باور فراوانیت کار و ایمانت رو به خودت و

خدا آروم آروم تقویت کنی.

پس آزادانه و بدون ترس، از ته دل به اتفاقات زیبای زندگیت بخند

و اونقدر روی خودت کار کن که حتی به چالش های زندگیت هم بخندی

چون بعد از هر چالش، تو دیگه آدم قبلی نیستی!

و مطمئن باش که خنده، خنده میاره :)