آنچه از سفر به لاس وگاس آموختم - صفحه 23 (به ترتیب امتیاز)

با سلام و درود فراوان خدمت شما دوستان عزیز.

در طول زندگی یاد گرفتیم هر تفاقی برامون میفته به گردن عوامل بیرونی میندازیم و حتی برای اینکه حالمونم خوب باشه باز متوسل به عوامل بیرون میشیم یا حتی به دیگران .

از دیگران توقع داریم کاری رو انجام بدن تا ما احساس بهتری داشته باشیم.حرف هایی رو بزنن تا ما حالمون خوب بشه.

مثالی بزنم براتون من روزهای اولی که به این شغلم وارد شدم کارفرمام همیشه دوست داشت من کارهایی رو انجام بدم که بهش احساس بهتری بده مثلا من حین کار مجبور بودم یه سری کارها و امور رو باهاش هماهنگ کنم اما اینقدر تمرکزش به این کار بهم میریخت که همیشه سر این مسئله بحث پیش میومدو خیلی مسائل دیگه ولی حاضر به تغییر خودش نبود و فقط امور بیرون رو دخیل میدونست.

و اما تا امروز که همه چی تغییر کرد و عوض شد شیوه ی کار من طوری شده که خیلی کمتر مجبورم با کارفرما صحبت کنم و اصلا این مشکلات دیگه وجود نداره و زمانی این اتفاقات خوب افتاد که من تصمیم گرفتم تغییر کنم و خودم رو و باورهامو عوض کنم اتفاقات کم کم تغییر کرد و حالا با خیال راحت در محل کارم کارهامو انجام میدم و دیگه کارفرما نمیخاد کارهایی رو انجام بدم که اون احساس بهتری داشته باشه چون اونم الان احساسش خوبه.و خداروشکر میکنم که در هر لحظه مارو هدایت میکنه.

نتیجه گیری که میتونم از تجربه خودم بکنم اینه که هیچ چیز بیرون از من اتفاق نمیفته و هر چی هست درون منه ثروت ، احساس خوب، آرامش، سلامتی یعنی وقتی من حالم خوب باشه دیگران هر کاری بکنن مثل غیبت توهین هرکاری از دستشون بربیاد بکنن نمیتونن حال منو خراب کنن چون آرامشی که من باخداوند دارم به این سادگی ها از بین نمیره.گاهی یادم میره خدا همه ی نعمتهارو به من میده و باز به دیگران تکیه میکنم و حساب میکنم اما بعد یهو به خودم میام و به خودم میگم ای داد ، داشتی رو بنده خدا حساب میکردی؟؟؟

من هر چی دارم از رب عالم دارم و همه چیز رو از اون میخام

در پناه خداوند یکتا.