درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 2 - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد جان حالتون چطوره؟! حتما که عالی هستین

چه خونه ی زیبایی چه طبیعتی از پشت پنجره ها احساس کردم

و مطمئنم شما همیشه بهترین هارو برای زندگی و لذت بردن انتخاب میکنید و به انتخابتون ایمان دارم

سلام میکنم مگبه مریم خانوم همیشه حاضر در پشت صحنه و آقا ابراهیم مسئول فنی این سایت الهی و خانم فرهادی عزیز در بخش پشتیبانی

،

استاد من خودم به شخصه تو خیلی از مسائل و موارد از بچگی اصلا کمال گرا نبودم و تو هر قسمتی از زندگیم نگاه میکنم میبینم که تو این چیزایی که میخواستم و لازم بوده قدم به قدم مسیر رو طی کردم و در نهایت به خواستم رسیدم

واضح ترین چیزی که میتونم بهش اشاره کنم ورزشم بود

باور کنید یک روزی منم آرزوم بود که من هم بتونم تو هنر های رزمی خیلی عالی بشم و خوب عمل کنم

اما همیشه یه حسی از درون به من می‌گفت که بهش میرسم و منم بالاخره یه روزی توش خوب میشم

اینم فکر میکنم به خاطر نحوه ی تربیت پدرم بوده چون من در بیشتر مواقع پیش پدرم کار میکردم از بچگی و پدرم با شیوه ی صحیح گفتار و رفتار به من هنرشو آموزش میداد و من هم در 99 درصد موارد بالاخره کار درست رو انجام میدادم و حتی خیلی فراتر هم میرفتم خیلی بهتر از انتظارات هم عمل میکردم

خدارو شکر میکنم بابت این موضوع

و بعد هم که با شما و قانون آشنا شدم

من متوجه شدم که به خاطر فضای مجازی و دیدن فیلم های دیگران انگار آروم آروم داشتم از اون سیکل آهسته و پیوسته خارج میشدم یعنی منم هرچی رو می‌دیدم میخواستم همون موقع یا در نهایت خیلی زود داشته باشمش و در 99 درصد مواقع هم احساس نام توانی و نا امیدی میومد سراغم چون خودم رو با اون لحظه‌ی اون فرد موفق حالا تو هر حوضه ای مقایسه میکردم

میخواستم یک شبه موفق بشم

میخواستم یک شبه ثروتمند بشم

میخواستم یک شبه مشهور بشم

میخواستم یک شبه چمیدونم کلی فالور داشته باشم مثلا

و خدارو شکر خدارو شکر که خداوند منو هدایت کرد

و با شما آشنا کرد

و یکی یکی به یاد آوردم که من تو چه مواردی آروم آروم شروع کردم از مسیر لذت بردم هر روز یک قدم کوچیک براش برداشتم و رشد کردم و همش برام لذت بوده

و باعث شد هر چی جلوتر اومدم خودمو از اون چرخه‌ی معیوب عجله ، چشم و هم چشمی با دیگران ، خدوتو به بقیه ثابت کردن و از بقیه عقب نیفتادن و جلو زدن بیام بیرون خارج بشم،

و الان به معنای واقعی دوباره دارم از زندگیم از مسیری که توش قدم گذاشتم دارم لذت میبرم

،

میدونید

اول از همه ما بااااید خودمونو جدا کنیم از فضای جامعه از باورهای اشتباه از فوضولی و سرک کشیدن تو زندگی بقیه از فضای مجازی

تا اصلا خواسته های اصلی خودمون بیادمون بیاد

خواسته های اصلیمون فرصت ابراز وجود پیدا کنن

و بعد به یاد بیاریم مسیر رسیدن به خواسته های قبلیمون رو که مسیرش چی بود؟

هدف ما از رسیدن به اون خواسته ها چی بود؟

چه عاملی باعث شد ما به اون خواسته ها برسیم؟

چه عاملی باعث شد ما تو اون موضوع مورد علاقه حرفه ای بشیم؟

آیا برای رسیدن بهش عجله داشتیم یا نه داشتیم با هر بار انجام دادنش لذت میبردیم؟

آیا با زجر و عجله اون کارو انجام می‌دادیم و تمرین می‌کردیم یا با لذت و حس کنجکاوی و آرامش انجامش میدادیم؟

حالا یه تجربه بگم براتون

درسته که در خیلی از موارد کمالکرا نبودم و حرکت کردم کوچولو کوچولو و هر بار بهتر شدم

اما در مواردی هم که بیشتر مربوط میشه به همین چند سال اخیر اگر جلوی کماگرایی رو نمی گرفتم هرگز کاری که دوست داشتم رو انجام نمی‌دادم و دستاوردی هم نداشتم

با این که این همه سال هنر های رزمی رو تمرین کرده بودم و توش میتونم بگم عالی بودم اما وقتی میخواستم آموزش دادنش رو به خصوص در فضای مجازی شروع کنم دائم ذهنم میخواست منو با اون مربی که سالها در حال آموزش دادنه مقایسه کنه

نه از لحاظ فنی چون من از لحاظ فنی از 99 درصدشون بهتر بودم بلکه از لحاظ تعداد مخاطب و مشتری

چقدررر فایلها ی استاد و صحبت های استاد به من کمک کرد که با این کماگرایی مقابله کنم

و شروع کردم البته شروع کردنم هم بسیار کمالگرایانه بود

یعنی با دوربین که البته داشتم از قبل و میکروفون بیسیم که اینقدر صبر کردم که میکروفون خریدم و به محض اینکه خریدم شروع کردم،

و به طرز عجیبی خیلی آمادش بودم یعنی اولین ویدئو آموزش من از صدمین ویدئوی آموزشی اساتید دیگه بهتر بود ، و اینقدر ادامه دادم که دیگه خیلی راحت و فی البداهه وقتی میرم پشت دوربین یا با گوشی تلفنم خیلی پشت سر هم آگاهی های که تو ذهنم دارم رو در موردش صحبت میکنم

و خدارو شکر چقدرررر کمرنگ شده نظر دیگران برام تو این موضوع

البته میگم

هرچقدر که با خودم خلوت کردم با خودم تنها شدم و دور شدم از فضای جامعه

به خودم فرصت دادم که ببینم اصلا چی میخواد

دوست داره کجا و چه فعالیتی رو با چه افرادی انجام بده

و خدارو شکر آدمی هستم که وقتی چیزی رو دوست داشته باشم یاد بگیرم و انجامش بدم اگر کل دنیا هم با هم جمع بشن بگن تو نمیتونی به این خواستت برسی من میگم میتونم و انجامش میدم و اینقدر تمرین میکنم تا بالاخره به دستش بیارم

اینو از کجا میگم

از اونجایی که استاد من طی 10 سالی که پیشش تمرین میکردم همش می‌گفت بوکس خیلی سخته بخوای توش به جایی برسی خیلی باند بازیه خیلی مافیاست خیلیا هستن که عالی هستن الان

مثل احسان روز بهانی

باورتون میشه یک روزی احسان روزبهانی الگوی من بود توی بوکس من عاشقانه میشستم بازی هاشو تو ی اینترنت می‌دیدم که تو سازمانهای حرفه ای مبارزه میکرد و یک چیزی تو وجود من فریاد میزد که تو هم میتونی

و به محض اینکه این خواسته در من شدت گرفت

با اینکه الگویی هم ندیده بودم که تو سازمان WBC از ایران بره مبارزه کنه من میگفتم من میرم و تو این سازمان مبارزه میکنم

و یادمه حتی روزهای اولی هم که اومده بودم تهران با اینکه هنوز دستاورد خیلی بزرگی توی بوکس نداشتم اما تو یکی از ویدئو های آموزشیم گفتم که میشود و انشاالله خودم به زودی بازی میکنم در بوکس حرفه ای ولی همون موقع گفتم که مسیرش از همین قهرمان شدن تو شهر و کشور خودت شروع میشه

که خدارو شکر قدم به قدم به همش رسیدم

و الان این باورو دارم که به هرچی که بخوام میتونم برسم

برام مهم نیست که چند نفر از من بهتر تو دنیا هست یا بقیه بگن تو نمیتونی یا میتونی،

خدارو شکر من آموزش دیده ی سید حسین عباس منش هستم

کسی از که از کارگری تو بندرعباس بدون هیچ مدرک خاصی بدون هیچ پیشینه و دستاورد خاصی شده بهترین استاد موفقیت دنیا که هنوز 99 درصد مردم دنیا نمی‌شناسنش اما همین 1 درصد که می‌شناسنش میلیون ها نفر هستن که هر کدوماشون شاید خیلی بهتر از اساتید موفقیت دنیا به قانون موفقیت مسلط هستن و بعضاً از شرایط زیر صفر به حلهای خیلی بالا رسیدن

خدارو شکر من شاگرد همچین فردی هستم

و اون چیزی که خواستش در وجودم شکل میگیره با توجه به ارزشهای خودم و علایق خودم برام خیلی خیلی ارزشمنده چون خواسته ی خداونده که میخواد از طریق من در جهان تجلی پیدا کنه

و شروع میکنم به یادگیریش و همیشه این مسیر موفقیت تو بوکس رو به یاد خودم میارم که از کجا شروع کردم و به یکی از بهترین ها توی بوکس تبدیل شدم، تا بتونم با آرامش بیشتر و لذت بیشتری مسیرمو طی کنم و از تک به تک پیشرفت های کوچیکم از تک به تک درک های جدیدی که در مسیر جدیدم میکنم خوشحال بشم عشق کنم سپاسگذار باشم لذت ببرم و زندگی کنم واقعا

منم ذهنم خیلی از مواقع میخواست به من بگه که درسته تو بوکس خیلی عالی هستی اما تو این موضوع نمیتونی این موضوع خیلیای دیگه هستن که الان توش عالی هستن و از این حرفهای تا امید کننده

اما خدارو شکر من تو این زمینه ذهن به شدت قوی دارم یعنی اینقدر میرم تو دل داستان که ساااکت بشه این ذهنم

استاد مرسی که اینقدر خوب و با عشق آموزش میدین و درکتون رو از جهان از موضوعات مختلف با ما به اشتراک می‌گذارید خیلی ارزشمنده خیلییی

من چقدرررر از شما یاد گرفتم چقدر زیاد

شما به من یاد دادین که فکر کنم تعقل کنم به من یاد دادین که خودم مسیر زندگیم رو انتخاب کنم با فکر کردن با تجربه کردن با بهش رسیدن

این بزرگترین چیزی بود که از شما دریافت کردم

این این منطق من رو قوی کردین در مورد موضوعات که خیلی از مواقع قشنگ میشنم یک موضوعی رو با منطق تو ذهنم حلش میکنم و البته نیاز داره به تکرار

یک سری از دوستان میخواستن منو به اجبار گیاه خوار کنن

از اونجایی که من فکر میکنم در مورد موضوعات و یاد گرفتم که احساس رفتار نکنم و تصمیم نگیرم

و البته از اونجایی هم که استادی دارم که به حرفاش کاملا ایمان دارم و باور دارم و ازشون نتیجه گرفتم و خودش هم داره با نتایجش با ما حرف میزنه

،

در حین گفت و گو با اون دوستان اولا دیدم که چقدررر توی کنترل ذهن و احساساتم عالی تر شدم و اصلا در حین این گفت و گو احساسم بد نشد چون با دید مربیگری داشتم این گفت و گو رو انجام میدادم و سعی کردم بدون قضاوت حرفهاشونو بشنوم و اصلا نه تایید کنم و نه نفی، من فقط با منطق درکم رو از موضوعات گفتم،

جوری شد که اونها از من تاثیر گرفتن و به رفتارشون شک کردن نه به گیاه خواری بلکه به رفتارشون برای قانع کردن دیگران که به شیوه ی اونها روی بیارن،

و خیلی از خودم از خدای خودم از آموزش های استادم لذت بردم

و حس کردم که خیلی قوی تر شدم نسبت به گذشته در بیان خودم و افکارم و عقایدم بدون ثابت کردن چیزی به دیگران و فقط مهم بودن و ارزشمند بودن دیدگاهم و چیزی که بهش رسیدم

،

استاد جان من خیلی دوستتون دارم و همیشه قدر دان و سپاسگذار لطف و بزرگ منشی شما هستم شما قلب بسیار پاک و رئوفی دارین که اینقدر عاشقانه و دست و دلبازانه این آگاهی ها و این زیبایی هارو با ما به اشتراک می‌گذارید

خدارو شکر که بهم فرصت نوشتن داد

از همگی سپاسگذارم