درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1 - صفحه 14 (به ترتیب امتیاز)

به نام خالق عشق و زیبایی

درود و خداقوت به استاد عزیزم، بانو شایسته نازنین و همه دوستان جان

اگر اشتباه نکنم این اولین باری است که قبل از اینکه فایل تمام بشه اومدم و دارم می‌نویسم، چون همیشه فایل را تا انتها حداقل یکبار گوش میدادم و بعد میومدم و می‌نوشتم اما استاد دست گذاشتید روی موضوعی که ناخودآگاه اشکم رو جاری کرد و دیگه نتونستم صبر کنم و تصمیم گرفتم همین الان بیام و دربارش بنویسم، یعنی یه دفعه یه بغضی من رو گرفت که حالم دگرگون شد.

میدونم از قربون صدقه الکی رفتن برای خدا و به قول خودتون ارتباط موثر برقرار کردن با خدا بیزارید، من هم همینطور، اما واقعیت انقدر آیاتش محکم و دقیقه که واکنش نشان ندادن و سپاس‌گزار نبودن سخت‌ترین کار دنیا میشه برات.

همیشه وقتی الگوها و افراد مختلف را بررسی می‌کنم متوجه میشم که خوب هرکس یه زندگی، یه باور و یه مسیر منحصربه‌فردی داره، اما یه موضوعی در بین تمام موفقیت‌های افراد ثابت و مشترک و اون هم همین احساس لیاقته.

همه ما با هم متفاوت هستیم و زیبایی این جهان هم به همین تفاوت‌هاش هست. نقطه اشتراک تمام کسانی که توانستند زندگی را به اون شکلی که دوست داشتند تجربه کنند و خلق کنند آنچه در ذهن دارند را احساس لیاقته.

من انقدر از این موضوع در جهت منفیش ضربه خوردم که فکر نمی‌کنم هیچ باوری در ذهن ما تا‌به‌حال از این مخرب‌تر بوده باشه.

من از اون دسته افرادی نیستم که هیچ کاری تو زندگیش نکرده باشه، برعکس جز کسانی هستم که همیشه کارهایی کردم که از نگاه دیگران به قول معروف خیلی خفن بوده، اما ایراد اینجا بود که هیچ‌وقت نمی‌تونستم اون شرایط عالی را ادامه بدم و گاهی چنان به عقب پرت میشدم که اصلاً از همه چیز و همه کس ناامید و بیزار میشدم و تابه‌حال نتونسته بودم پیداش کنم که چرا من نمی‌تونم شرایط خوب را در زندگیم ادامه بدم. تا اینکه این تیکه از فایل که در مورد احساس لیاقت بود زنگ‌هایی را در ذهنم به صدا درآورد که هنوز آونگش در گوشم به گوش میرسه.

تو دوره‌ها و آموزه‌های استاد و دیگران زیاد از احساس لیاقت شنیده بودم اما کاری که این باور با من کرده بود چنان من رو در گوشه رینگ گیر انداخته بود که بهم جرئت عرضه اندام دوباره نمی‌داد، چون تو ذهنم هرچقدر هم خودم را آدم موفقی می‌دیدم خیلی سریع به این فکر میفتادم که چه فایده یه مدت حالت خوبه و بعد دوباره اون شرایط و اون پسرفت‌ها میاد سراغت و من اصلاً مگه لایق این زندگی که می‌خوام هستم؟

آدم یه وقتایی یه چیزایی تو خودش پیدا میکنه که باورش نمیشه همچین باوری داره اما جهان خیلی زیبا و قشنگ بهت میگه که چی هستی و چی داری در ذهنت می‌پرورونی. خداروشکر برای این که چنین جهان هوشمند و دقیقی داریم.

نمیدونم این لفظ بارها دقیقاً برای چه تعداد باری به‌کار گرفته میشه اما من خیلی خیلی خیلی شرایطی رو تو زندگیم داشتم که یه چیز خیلی خوبی رو وارد زندگیم کردم اما یه جایی به خودم گفتم بابا مگه میشه انقدر خوب؟ مگه میشه انقدر راحت؟ یعنی فکرش رو می‌کنم که چیکار کرده این باور با من در زندگی اصلاً حالم دگرگون میشه، ناخودآگاه سر به سپاس‌گزاری میذارم که هدایتم کرد به جواب مسیر. من همین امروز ازش خواسته بودم. همین امروز ازش خواسته بودم که بابا میگی فراوانی میگی سپاس‌گزاری میگی توحید میگی احساس خوب میگی احساس لیاقت، اوکی، پس چرا جوابی که می‌خوام نمیاد یا میاد اما نمی‌مونه؟

همین امروز جوابم رو دادی.

همین امروز یه شرایط مالی خیلی خوبی شکر خدا برام پیش اومد که یه دفعه باز همین نجوا اومد که: بابا مگه میشه انقدر خوب؟ مگه میشه انقدر راحت؟

چی بگم غیر از سپاس‌گزاری که ای جان من شکرت، شکرت برای این جریان دقیق هدایت.

شکرت که داری بهم میگه بسارش هرچی که می‌خوای رو و چه کسی از تو لایق‌تر برای تجربه این موقعیت؟

چقدر دیگه باید تقلا می‌کردم تا بفهمم آقا موضوع مهارت نیست، موضوع لیاقته.

تو استاد بزرگ هر کاری هم که باشی اما اگر خودت را لایق ندونی هیچ اتفاقی برات نمیفته و این اتفاقات خیلی راحت‌تر از اون چیزی که فکر می‌کنم برات میفته.

مشتری‌های عالی به سادگی وارد کسب‌وکارت بشن، بدون اینکه تو کار عجیب‌و‌غریبی انجام بدی و فقط خودت را لایق بدونی.

عشق و آسایش و محبت و سلامتی را ازجهان دریافت کنی و بگی مگه من لایق این هم اتفاق خوب هستم؟

اصلاً فکر کردن به این موضوع انقلابی در من ایجاد کرد. قشنگ حس می‌کنم جنب‌وجوشی که در وجودم به راه افتاده را.

تمام تغییرات از همین نقطه باید شروع بشه.

اصلاً خود این قانون احساس خوب=اتفاقات خوب هم از در همین باور لیاقت عبور میکنه چون گاهی انقدر در این منجلاب عدم‌خودباوری گیر کردیم که حتی خودمون رو برای در احساس خوب بودن و موندن هم لایق نمیدونیم، چه برسه که بخواهیم به اهداف و خواسته‌هایمون برسیم.

برای همینه خدا میگه فلیستجیبو لی و لیومنو بی، چون میدونه این بزرگ‌ترین سد سر راه اجابت درخواست‌هاست. تحقق همه خواسته‌ها از این باب عبور میکنه. باور احساس لیاقت. باور به‌اینکه من به این دنیا آمدم تا لذت ببرم و خداوند هرآنچه موجب لذت بیشترم می‌شود را بر سر راه من قرار میدهد. باور اینکه همه چیز طبیعی بدست می‌آید و احساس خوب راه رسیدن به همه خواسته‌هاست.

درک این موضوع خیلی مهمه که باورسازی یعنی رسیدن به احساس خوب.

وقتی میگم من لایق دریافت نعمت‌های الهی هستم یعنی من هستم که انتخاب می‌کنم چه چیزهایی وارد زندگیم شود.

یعنی من خواسته‌ام که دنیا این شکلی باشد.

یادم میاد اوایلی که با قانون آشنا شدم انقدر سرعت رشد و تحولاتم عالی بود که برای هیچ‌کس قابل باور نبود که مگه میشه یه نفر انقدر تغییر کنه؟ چون من از نظر مالی هم خیلی خیلی خوب رشد کردم اما دقیقاً همین باوری که مگه میشه همه چیز انقدر عالی و راحت باشه همه اون دستاوردها را از بین برد و عزت نفس من را نیز بسیار تضعیف کرد.

اما حالا حس می‌کنم پیدا کردم اون معلولیت رو. بعضی باورهای مخرب دیگه کارش از پاشنه آشیل گذشته تبدیل به یک معلولیت شده، درست شبیه استعاره‌ای که استاد در مورد ثروت و اون تمثیل مسابقه معلولان می‌زنند. یعنی انقدر تضعیف کننده هستند که تو حس می‌کنی نمی‌تونی هیچ کاری انجام بدی. مثل فردی میمونی که عاشق فوتباله اما پا نداره که بازی کنه و به این شکل این کلاً حتی تصور اینکه بخواد فوتبال هم بازی کنه تو سرش نیست، یعنی دقیقاً همین اتفاق برای من و خیلی از دوستان دیگه افتاده. یه سری از باورها چنان در مغزمون رسوخ کرده که حتی تصور اینکه بخواهیم جور دیگه‌ای هم باشیم نمی‌کنیم. یعنی اگر فقط و فقط روی همین باور کار کنیم که ما لایق نعمت‌های الهی هستیم و خداوند برای اعطای نعمت‌ها به ما به سختی نمیفته و این یک روند طبیعیه چقدر با آرامش بیشتری زندگی می‌کنیم و همین آرامش بیشتر ما را در مدار لذت و احساس خوب بیشتری قرار میده و باعث میشه خواسته‌های بیشتری را تجربه کنیم.

این یک رمزه. احساس خوب داشتن بزرگ‌ترین رمز کائناته.

یه ویدئوی را چند روز پیش از کندال جنر میدم که درباره همین موضوع صحبت می‌کرد و می‌گفت که من مهم‌ترین کاری که هر روز انجام میدم اینکه به خودم قول میدم امروز یه ورژن بهتری از خودم در تمام ابعاد ارائه بدم و بقیه کارها را می‌سپارم به جهان تا برای من انجام بده.

استاد به تازگی یه احساس تازه‌ای درمورد این مسیر پیدا کردم و دیگه یه احساس مسئولیتی دارم درقبال این مسیر. یعنی قلبم بهم میگه این مسیریه که تغییرات خیلی زیادی در جهان به‌وجود میاره. تک تک کسانی که وارد این مسیر می‌شوند و به‌خصوص کسانی که با تعهد و جدیت بالا این آگاهی‌ها را دنبال و در عمل اجرا می‌کنند مهره‌های کلیدی در جهان خواهند بود.

سبک و دقت آموزه‌های شما بدون شک تحولات بزرگی در جهان به‌وجود خواهد آورد و من این را به خوبی دارم احساسش می‌کنم. اوایل فکر می‌کردم تحت تاثیر قرار گرفتم اما حالا بعد از هزار و اندی روز قاطعانه میگم که هر روز اعتماد و اعتقاد و البته عملگرایی من به این مسیر بیشتر میشه. هر روز دارم بیشتر یاد میگیرم که باید بیشتر روی خدا حساب کنم. قدرت اوست که همه چیز را به‌وجود میاره و این ساده‌ترین راه رسیدن به خواسته‌هاست.

چقدر زیبا خداوند خودش را استجابت‌کننده معرفی کرده. چقدر این استجابت‌کننده با اهدنا صراط المستقیم هماهنگی داره. مجیب در زبان عربی یعنی هموار کننده و این بدیم معناست که خداوند هموارکننده مسیر رسیدن به خواسته‌هاست، خواسته‌هایی که همین الان هستند و فقط کافیه که ما در اون مسیر قرار بگیریم.

اینجاست که متوجه میشی با خدا بودن چه معنی و امتیازی داره. وقتی خدا نباشه فکر میکنی خودت باید همه کارهارا انجام بدی و از اونجا که خودت را در خیلی از کارها ناتوان میبینی پریشان و ناامید میشی و مسیر را ادامه نمیدی. اما وقتی به این فکر میکنی که این هستی یه خالقی داره و اون خالق نعمت‌هایی را به‌وجود آورده و نقش خودش اینکه مسیر ما را برای رسیدن به نعمت‌ها هموار کنه همه چیز در زندگیت تغییر میکنه. برای همینه میگه هیچگاه از رحمت الله ناامید نشید. برای همینه میگه کسانی که خداوند را درک کرده باشند نه می‌ترسند و نه محزون می‌شوند. چون اون‌ها دنیا را مثل یک بازی می‌بینند. فکر نمی‌کنند که قراره در این بازی بازنده باشند اون‌ها می‌دونند که هدف بازی لذت بردنه پس سعی می‌کنند همین کار را انجام بدهند.

هربار که آیه ان شکرتم لازدینکم را می‌خوانم به خودم میگم خدایا ببین به خدا اصل همینه ها. تو فقط همین یه کار رو می‌خوای. همین یه اصل رو ما اگر تو زندگی اجرا کنیم به همه چیز میرسیم. نه اینکه برگردیم الکی بگیم خدایاشکرت. به‌خاطر اینکه وقتی به نعمت‌های زندگی نگاه کنیم بفهمیم که این قدرت خداست که این نعمت در زندگی ما هست، منتهی انقدر ما حساب کتابی شدیم که نمی‌تونیم درک کنیم چجوری خداوند این نعمت را در زندگی ما آورده. شما چجوری می‌خوای روی سلامتی قیمت بگذاری؟ کی حاضره درقبال 1 میلیارد دلار چشم‌هاش رو از دست بده؟ کی حاضره در قبال این پول نمیگم مرگ پدر مادر، گریشون رو ببینه؟ تو چجوری این‌ها رو با خدا حساب کردی؟

هنوزم که هنوزه خیلی از ماها فکر می‌کنیم خدا یه انسان دمدمی مزاج بدعنقه که فقط معطله تلافی بکنه اما یه بار به این فکر نکردیم که آقا این خدا خودش را رحمان رحیم معرفی کرده. یعنی اگه حس میکنی خدا تو زندگیت هست و خیلی توحیدی داری زندگی میکنی باید این وجه خدا را دیده باشی. به این فکر کن که این قدرت داره مهم‌ترین عنصره وجود خودش را به تو میبخشه. عنصره خلاقیت. بهت اجازه داده بسازی. بعد تو تو پله اول گیر کردی. میگی من؟ من رو چه به این حرفا.

استاد بهترین درسی که من از شما یاد گرفتم این بوده که ریشه تمام بدبختی‌های انسان این بوده که خدا را تو زندگیش باور نکرده و به عاملی غیر از خدا قدرت داده. این خدا این نعمت را بهش داده اما باور نکرده، چرا؟ چون فکر می‌کنه به اندازه کافی خوب نیست یا دیگران هم قدرت دارند.

هدایت من به سمت پیدا کردن این باور هم از برکات دوره شیوه حل مسائله. به خدا همین امروز داشتم بررسی می‌کردم یکی از فعالیت‌هام را به روش دوره شیوه حل مسائل و به دنبال راهکار بودم که رسیدم به این. تا این موضوع در زندگی من اصلاح نشه هیچ نتیجه‌ای پایدار نخواهد بود. به خدا همین امروز نشانه‌هاش اومد. این کامنت را نوشتم که یک تاکید و یادآوری محکم برای خودم باشه. که به‌یاد بیارم این خدا همیشه همراه من هست همیشه مراقب من هست. شاید من فراموش کنم اما اون فراموش نمیکنه. خدا خواسته‌های ما را فراموش نمیکنه. این رو نوشتم که یادم باشه به خدا بیشتر اعتماد داشته باشم.

خدایاشکرت که مرا انسان آفریدی و این قدرت را به من دادی تا داشته باشم هر آنچه می‌خواهم تا جهان گسترش یابد.

استاد جانم پررنگ‌ترین نقش را همیشه در جریان هدایت زندگی من داشتی. یعنی نشده تا حالا من یه چیزی بخوام یا درباره تصمیمی تردیدی داشته باشم بیام تو این سایت و از هدایتم مبهوت نشده باشم. یعنی با اینکه مطمئن هستم جواب میگیرم اما هربار شگفت‌زده میشم از این همه اعجازی که در این مسیر هست. واقعاً خدایا سپاس‌گزارم. اگر بخوام در طول روز فقط برای یک نعمت سپاس‌گزار باشم اون هم این مسیر هست.