درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1 - صفحه 5

سلام به استاد عزیزم

باز داشتم نکات این جلسرو واسه خودم مینوشتم که دیدم شد یه کامنت خیلی خوب و تصمیم گرفتم بقیه هم ازش استفاده کنن.

خدایا شکرت واقعا

عجیب جمله ای بود.

گفتی وقتی تو احساست بد میشه جهان به طرز عجیبی اتفاقاتی در دنیای اطراف تو رقم میزنه که حال تورو بدتر کنه.

مثلا وقتی تو بازی پینگ پونگ تو عصبی میشی واسه اینکه یه امتیازو از دست دادی به طرز عجیبی توپ حریف جایی برخورد میکنه که دفعه برات ممکن نیست یا ضربه تو دقیقا به بدترین جا اصابت میکنه.

که دقیقا حالت بدتر بشه.

یعنی فارق ازینکه تو چقدر توانایی و استعداد و مهارت داری جواب جهان برای تو که احساست بده ،با توجه به کانون توجهت جوابی بدتر خواهد بود‌

اصلا هم مهم نیست تو چه دلیل محکمی برای حال بدت داری .قانون جهان اینه.

حال بد اتفاقات بد.

خدایا واقعا شکرت.

کنترل ذهن ،بالاترین مهارت و مهم ترین مهارت اصل برای رسیدن ما به خوشبختیست.

اصلا مهم نیست چند امتیاز عقب هستی،اگر بتونی با کنترل ذهن احساستو خوب کنی فارق ازینکه چقدر ظاهرا همه‌ چیز به ضرر توئه نتیحه بازی برمیگرده.

و به طرز معجزه آسایی نتیجه به نفع تو میشه.

برعکس وقتی کنترل ذهن نداری ،مهم نیست چقدر توانایی داری ،نتیجه کاملا به ضررت تموم میشه.

وقتی اوضاع خیلی خیلی ناجالبه فقط کافیه تو به شرایط فعلی نگاه نکنی.

بلکه بیشترین مهارتتو در کنترل ذهن بخرج بدی.

و خواهی دید که اوضاع به نفع تو چرخش میکنه.

.اگه تو شرایط خیلی بد بتونی ذهنتون کنترل کنی و به خودت بگی من فقط همین یک روز حال خودمو خوب نگه میدارم و باز فردا بتونی دقیقا همینو به خودت بگی و اینو تکرار کنی خواهی دید که به طرز معجزه آسایی شرایط به نفع تو برمیگرده.

خدایا عجب تکنیکی عجب کمکی عجب نکته مهمی.

ذهن هی میخاد بگه تا کی میخای کنترل ذهن کنی پس کو نتیجه؟

تو فقط باید بهش بگی همین امروزو انجام بده نتایج برمیگرده. و فقط کافیه چند روز اینکارو انجام بدی.

اونوقت معجزه ها از راه میرسه.

و دیگه خود بخود با ورود نتایج زندگیت تغییر میکنه و کنترل ذهن با وجود نتایج حدید و صد در صد دلخواهت خیلیییی آسون تر میشه.

خدایا از همین الان داری قدم بعدیو بهم میگی

واقعا ازت سپاسگزارم

دمت گرم خدا.

میگی از همین الان خودتو آماده کن برای ثروت برای رسیدن به تک تک آرزوهات اونهم خیلی سریع‌.فقط احساس لیاقتتو افزایش بده که نکنه با عدم احساس لیاقت اون نعمت‌ها رو از دست بدی.

نکنه نگاهت تغییر کنه. نکنه نتونی اون حجم از خوشبختیو قبول کنی‌

خدایا شکرت.

——————–

همین الان در بحث ثروت از همین لحظه من باید خودمو لایق لایق لایق بدونم.

مثلا نگم به این راحتی حقم نیست که یکدفعه ایییییینهمه ثروت وارد زندگیم بشه.

خدایا عجب تلنگری عجب نکته ای.ممنونتم

سپاسگزارتم.

دقیقا من باید هر روز بخودم یادآوری کنم که اصلا به من چه بقیه تو چه وضعی هستند. من دارم روی خودم افکارم باورهام احساسم و کنترل ذهنم کار میکنم.

اینها باعث میشه خودمو لایق بدونم.

کاملا حقمه که هر آنچه میخام سریع و آسان و نققققد وارد زندگیم بشه.

چرا لایق نباشم؟

کاملا لیاقتشو دارم.

خدایا صد هزار بار شکرت.

مثلا به من چه که بقیه در فقر هستند؟ عملکرد دنیا کاملا منصفانه است.

مگه به من ربطی داره که بقیه دوست ندارند سلامتی داشته باشند؟

مگه به من ربطی داره که بقیه دوست ندارن حتی یک ثانیه برای خودشون برای اهدافشون برای آیندشون برای تغییر شرایطشون تلاش کنند؟

مگه شرایط سه سال پیش من انقدر بد نبود که من از همه خانوادم تو تمام ابعاد بدبخت تر و بیچاره بودم؟.من تلاش کردم

و سعی کردم لحظه لحظه با درگ همون زمانم حالمو خوب تر کنم به قوانین عمل کنم.

مگه همه جیز تغییر نکرد؟

مگه سلامتیم مگه زندگیم مگه روابطم مگه شرایطم مکه هنه جیز تغییر نکرد؟

مگه بقیه افراد خانواده به من و آزاده ( خواهرم که با هم دوره هارو استفاده میکنیم )نمی‌ خندیدن؟

به من چه که بقیه میخان چه نتیجه ای بگیرن.

مگه من جلوشونو گرفتم یا مثلا فرصت‌ها تو دست منه که بخام جلوشونو بگیرم؟

من دارم برای بهتر شدن وقت و زمان و انرژی هزینه و تمام وجودمو میزارم.

به ضعم خودم دارم هر چی توان دارم میزارم.

پس طبیعیه که لایق باشم.

من لایق نباشم کی لیاقت داره؟

کسایی که یک ثانیه برای خودشون و تغییرشون زمان نمیگزازن؟

مگه من به هدایت های خدا دسترسی نداشتم؟

مگه من در نقطه ای از منجلاب نبودم که هیچ کس یک صدم من هم بدبخت نبود؟ مگه در همون قعر منجلاب صدای خدا به گوش من نرسید؟

نمیگم این صدا و این هدایت واضح و رسا و پررنگ بود‌.چون من گوشم شنوا به این هدایت نبود.ولی حتی به اندازه یک اپسیلون اگه شنیدم عمل کردم.

شاید ظاهر این حرفها خیلی ظالمانه باشه.

ولی شرایط دیگران به من هیچ ربطی نداره که بخوام با دلسوزی واسه بقیه خودمو از یک زندگی زیبا و ایده آل دور کنم.

خدا همینقدر به همه نزدیکه.

پس چرا من بخاطر دیگران احساس گناه داشته باشم که مثلا نکنه من فلان نعمت و فلان ثروتو داشته باشم که بقیه ندارن.

خوب به من چه؟

من هم نداشتم.

زندگی من یه نمونه اکازیون و کمیاب از پکیجی به اسم بدبختی و گرفتاریها بود در همه ابعاد.

الان زندگی من هییییچ ربطی به سه سال پیش نداره.

آیا من امتیاز ویژه ای نسبت به بقیه داشتم؟ نه.

آیا خدا از بقیه به من نزدیکتر بود ؟ نه.

اصولا چرا من دلم برای کسی بسوزه که خودش دلش واسه خودش نمیسوزه.

مثلا نمونه واضحش بحث سلامتیه.

اصلا فرض میکنیم قوانین کیهانی و درکش واسه خیلی ها دور از ذهنه. و ذهنشون مقاومت داره.

همونطور که ذهن من هم مقاومت داشت.

اما دیگه موضوع قانون سلامتی که جیز عجیب و غریب و پیجیده ای نیست. اصلا بحث قوانین کیهانی نیست .اصلا مساله متافیزیکی نیست.

نتایجش هم که تو همون ده روز اول کاملا گویا و واضح بود.

حداقل خانواده من اطرافیانم و دوستانم که گذشته منو دیده بودن.

مگه این تغییرات واضح با اون سرعت به اون آسانی تونست دیگرانو تحت تاثیر قرار بده که بخوان از این قوانین تبعیت کنن؟

من همیشه گفتم ، من سرماخوردگیو نه ، بلکه دیابتو درمان کردم. من لاعلاج ترین بیماری قرنو به لطف خدا و به لطف درک استاد از قوانین سلامتی درمان کردم.

ولی حتی یک نفر ترغیب شد که بخواد به شیوه من و خواهرم که داریم به سبک دوره قانون سلامتی زندگی می‌کنیم عمل کنه؟ نه. حتی یککککککککک نفر.

این که دیگه بحث ذهن و متافیزیک و …. نبود.

یه قانون ساده و شفاف و کاملا آسون بود.

ولی کسی حاضر نشد واسه سلامتی خودش حتی یک قدم برداره.

وقتی کسی خودش برای سلامتی خودش دل نمیسوزونه چرا من دل بسوزونم؟

من لایقش هستم چون بها پرداخت کرددم بابتش .بهای پولی و مادی منظورم نیستها. بهای عملی پرداخت کردم.

و این موضوع در تمام ابعاد زندگی کاملا صادقه.

یعنی کسی که حاضر نیست خودش برای پیشرفت زندگیش و آینده و اهدافش کاری بکنه و قدمی برداره چرا من باید براش دل بسوزونه.

فارق ازینکه اون شخص چقدر به من نزدیکه و چقدر برام عزیزه.

ولی واقعا من هیچ توانایی ندارم که حتی اگه خودمو براش بکشم ، بتونم آینده و زندگی اونو تغییر بدم.

در مورد احساس قربانی شدن،

متاسفانه من تو مساعل زیادی بسیار ضربه خوردم و کمی دیر متوجه شدم.

به نظرم تمام این تجربیات همش از درک نادرست از قوانین و یا اعتماد صد در صد نداشتن به قوانین اتفاق میفته.

یعنی ذهن میاد با منطقی کاملا پررنگ فریاد میزنه ببین فلان جا تو که خیلی خوب عمل کردی ولی دیکه همه جیز که دست تو نیست. یه چیزایی از کنترل تو خارجه .پس الان تو با این که کاملا بی نقص عمل کردی ولی فلان ظلم در حقت شد فلان بازخورد بد تو روابط عاطفی گرفتی یا مثلا تو که داری روی خودت خیلی کار میکنی پس چرا نتایج تغییر نمیکنه.

یعنی تو رو میبره به سمت پذیرش تاثی عوامل بیرونی خارج از کنترل تو.

که تو هر جقدر هم خوب باشی بالاخره یه جیزایی شانسیه یه چیزایی اصلا دست تو نیست.

که گفتم همه اینها بخاطر اعتماد نکردن به قوانین بدون تغییر حاکم بر جهان هستیه.

درسته که تو داری کاملا سعی میکنی به قوانین عمل کنی ولی دلیل نمیشه بی‌نقص باشی.

این موضوع بوضوح در دوره حل مساعل برای من رخ داد.

من کاملا داشتم برای تغییر وقت و زمان و انرژی میزاشتم ولی چون دلیل و ریشه اصلی مسالمو نمیدونستم فقط زور میزدم و گاز میدادم ولی ماشین یه سانتی متر هم جلو نمی‌رفت.

مثلا انگار تو فکر میکنی ماشینت بنزین نداره که راه نمیره

ده لیتر بیست لیتر صد لیتر بنزین توش می‌ریزی ولی بازم راه نمیره.

و تو دیگه تسلیم شرایط میشی و با احساس قربانی شدن به خودت میگی آره دیگه من تلاشمو کردم ولی راهی نداره ماشین راه نمیره.

اما تو بجای زور زدن باید دلیل راه نرفتند پیدا میکردی.

آره درسته که تو بنزین تو باک ریختی ولی مساله اینه که بواسطه یک ایراد برقی اون بنزین اصلا وارد مدار نمیشه. راهش زور زدن نیست بلکه درست کردن مشکل برقی و رفع ایراد توی اون بخشه.

و چون اینو نمیدونی هر روز ناامید تر میشی و احساست بدتر میشه و دیگه اصلا به کل داستان شک میکنی.

این احساس قربانی شدن تو رو از اتفاقات خوب دور میکنه تو رو از راه حل دور میکنه و نتایج به سمت نزولی پیش میره.

استاد عزیزم من هنوز فایل ندیدم ولی توضیحات این فایل انقدر تاثیر گزار و تکان دهنده بود که نتونستم نوشتن کامنتو به تعویق بندازم.

براتون بهترینها رو آرزو میکنم.