live | کنترل ورودی های ذهن - صفحه 16 (به ترتیب امتیاز)

سلام و درود خدمت استاد و دوستان عزیز

الان تقریبا 3/5 ساله که تو این مسیرم و دارم سعی میکنم با گوش کردن فایل ها روی خودم کار کنم و یکسری چیزها رو عمل کنم، البته اینو بگم که منم با اکانت همسرم میومدم تو سایت و همسرم کامت میزاشت ولی من دوست داشتم کامنت بزارم ولی انگار میگفتم من چی بزارم، من که موفقیت ندارم و یه دلیل دیگه اینکه از قضاوت دیگران میترسیدم، ولی تصمیم گرفتم که از الان به بعد با اکانت خودم کامنت بزارم چون میبینم که خیلی خیلی دستاورد و موفقت های عالی دارم ولی چون بقول استاد خواسته ها هی بزرگتر میشه آدم فکر میکنه که به موفقیت نرسیده.

تو این شرایط حساس کنونی از همون اولش ما سه نفرمون ماسک نزدیم (فقط جاهایی که اداری بود و کار داشتیم) چون باور سلامتی مون از همه زودتر اصلاح شد و مسیر دکتر هایی که قبلا میرفتیم کامل فراموش شد.

من شغلم با ماشین شخصی بود و شهرهای دیگه برای پخش محصولم میرفتم ولی گاهی ورودی های استان ها رو میبستن و پلاک های استان های دیگه نمیتونستن به شهرهای دیگه برن و اگر هم میرفتن جریمه بالا داشت، ولی من امید به الله میرفتم و میگفتم هیچی نمیشه و چیزی هم نمیشد، تازه مغازه دارها تعجب میکردند، که جریمه نشدی؟ جاده بسته نبود؟ تو چه جوری امدی! واقعا هیچ جوابی نداشتم به اونها بدم چون نمیتونستن قبول کنن…

سعی کردیم آگاهانه توجه مون رو از بیماری ها و منفی ها برداریم.

ما تو خونه مون تلویزیون نداریم (تو این مسیر امدیم آگاهانه فروختیم) و الان چند ساله که فقط داریم با سایت و سریال هاش مشغولیم و به لطف خدا برای پسر 8 ساله ام خیلی مهم نیست چون اونم درک کرده که تلویزیون فایده نداره و فقط منفی. با گوشی بازی میکنه و کارتون میبینه…

و ما هم مثل استاد تو پذیرایی مون میز تنیس داریم و با عشق و لذت با همسرم و پسرم بازی میکنیم و از اونجایی که فعلا دسته معمولی داریم و یه بار فقط با دسته مون رفتیم تو پارک با یه بنده خدایی بازی کردیم و اون دسته حرفه ای داشت و وقتی دسته منو گرفت خندید گفت که تو با این تخته خیلی عالی داری بازی میکنی و هر جور من پرتاب میکنم تو میگیری تو اگه دسته خوب داشته باشی چیکار میکنی. 😄😄😄

جالب که وقتی شهرستان خونه پدر و مادر مون میریم بابام که اخبارها رو گوش میده ولی موقعی که چند روز ما پیششون هستیم مادرم به پدرم میگه اون تلویزیون رو خاموش کن بچه ها پیش ما هستن.

و جالب تر از همه ی اینها وقتی تو این مسیر امدیم آرام آرام و آگاهانه با همسرم تصمیم گرفتیم که رفت و آمدها رو با فامیل ها و حتی برادر و خواهر ها هم قطع کنیم و یکسری ها که خیلی با هم در رفت و امد بودیم به طور معجزه وار دور شدند، چون خیلی فاصله ی فرکانسی با هم داشتیم، گفتیم الان بریم توی اون جمع ها بشینیم فقط باید از قضاوت وانتقاد و منفی ها بشنویم، البته من خیلی بیشتر مقاومت داشتم ولی با حرفهای همسرم و تغییرات خودمون فهمیدم که واقعا نباید با هر کسی در رفت و امد باشیم.

خیلی حسم خوبه که پا گذاشتم روی ترسهام و اولین کامنت خودم رو با عشق گذاشتم و امیدوارم دوستان لذت ببرن😊🌹