live | باور به «امکان پذیری» - صفحه 56 (به ترتیب امتیاز)

گام چهارم

باور به امکان پذیر بودن

بنام خالق یکتا

سلام و درود بر پیامبر امروزمان استاد عباس منش و مریم بانوی کم نظیر و دوستان فوق العاده ی هم فرکانسی ام

من از این باور واقعا تجربیات زیادی دارم و اینکه نتایج های خوبی گرفتم.من روزانه شکرگزاری مکتوب دارم و یبار که توو سرمایه گزاری همسرم مبلغ بالایی نیاز داشت من شروع کردم به نوشتن شکرگزاری از خداوند ک خدایا شکرت ک با عزت و آسانی در صحت و سلامت (اون مبلغ مورد نظر ) رو برامون فرستادی.این شکرگزاری رو با شور و شوق و باور ب اینکه واقعا اون مبلغ رسیده به دستم مینوشتم.بعد از 45روز کل اون مبلغ بالا که تصورشم برام سخت بود جور شد و اون گره از مشکلمون باز شد.گرچه قبلنا فکر میکردم باید معجزه ای رخ بده و اون مبلغ بدون بازپرداخت از اسمون بیفتهاما الان ک دارم درس ب استادم پس میدم قانونها رو دارم درک میکنم و نتایج وارد زندگیم شده.استادم میگه سپاسگزاری ینی توجه ب نکات مثبت و نعمت های موجود در زندگیت.یکی دیگه از علت های آرامش نداشتن من همین بود ک تا قبل اشنایی بااستاد نمیدونستم.اینکه من فقط چشم میچرخوندم ببینم چی ندارم ک اونو طلب کنم از خدا.ببینم چی ندارم که بنالم از این قضیه.چی ندارم که حرفی برا گفتن داشته باشم توو جمع خانوادم.چی ندارم ک احساس ترحم بقیه رو بتونم جذب کنم.چی ندارم ک همه بدونن من دارم سختی میکشم.همه بدونن تحملم خیلی بالاس.فشارهای زندگیم خیلی زیاده.جالبتر اینکه میدیدم نگاه مردم ب زندگی من جوریه ک ینی من یه زندگی پرفکتی دارم ولی بازم تعجب میکردم چرا مردم نمیفهمن من اینقد تحت فشارم.چرا هیشکی درکم نمیکنه.چرا هیشکی سختی منو نمیبینه.چرا هیشکی نمیفهمه به شدت در رنجم.ینی الان ک با استاد عباس منش اشنا شدم.الان ک دارم دوره تکاملم رو میگذرونم.الان ک کم کم حرفهای استادم رو دارم گوش میدم و عملی میکنم میبینم من چه زندگی مرفه و قابل تحسینی دارم ولی من چون تمرکزم به نداشته ها بود.ناسپاسی میکردم.و نکته ی مقابل ناسپاسی همون نارضایتی و سرانجام نداشتن ارامش بود.چون همیشه به دنبال نشون دادن و ثابت کردن فشار و سختی زندگیم واسه خانوادم بودم.چقد عجیب من این خصلت نازیبا رو داشتمو خودم هم متوجهش نبودم.و الان ک دارم رو خودم کار میکنم یکی یکی نتایج وارد زندگیم شده و نقطه ضعف هامو دارم میبینم و برطرف میکنم.و در این گام بخودم تعهد میدم با تمام وجودم سعی کنم روزانه قدم ب قدم. تمام تمرکزم رو نعمت های امروزم باشه.تا اینجوری بقول استادم عادت های روزانه ی قدرتمند کننده بسازم تا اهداف به ظاهر بزرگ هم برام محقق شود.

پس دوست خوبم ک این کامنت منو میخونی الان توو دفترت بنویس چی رو دوس داری توی زندگیت تغییر بدی؟همونو به قدمهای ریز و کوچیکتری تبدیل کن تا اروم.اروم.بهش نزدیکتر بشی و کم کم دست یافتنی میشه برات.و مرتب سپاسگزار باش ک استادم میگه وقتی روند سپاسگزاری رو ادامه میدی وارد مدار نعمت های بیشتری میشوی

منم دقیقا نتایج ها رو دارم میبینم و از این مسیر واقعا لذت میبرم.الان دیگه در لحظه و در حضور بودن برام راحت تر شده.الان دیگه تا وارد ذهن میشم سریع میفهمم ک از درونم دارم فاصله میگیرم.و به دنیای ذهن ک همش وسوسه های شیطانی هستش دارم نزدیک میشم و سریع ذهنمو خاموش میکنم. اره الان یاد گرفتم ذهنمو خاموش کنم.الان خیلی بیشتر از قبل الهامات الهی رو میشنوم و این حس خیلی قشنگه

به امید دیدار با نتایج های بعدی

در پناه خالق یکتا