live | باور به «امکان پذیری» - صفحه 62

سلام و درود فراوان به استاد عزیز و گرانقدرم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

ممنون و سپاس از توضیحات جامع و کامل استاد عزیز.

منم سالیان خیلی زیادیه که قبل از سال تحویل برای خودم برنامه و هدفهای زیادی میچینم.

تا چندین سال پیش، بیشترین تمرکزم روی بهبود شخصیتیم بود ولی چن سال اخیر هداف کوچیکیم برای خودم انتخاب می‌کنم که برای رسیدن بهشون در طی سال تلاش خودمو بکنم.

به قول استاد عزیز اوایل متوجه نبودم که چطور هدف گذاری کنم در واقع اولویتهام مشخص نبود . خیلی وقتا هدفهای زیادی انتخاب میکردم و در طی طول سال مثل آدمهای گنگ نمی‌دونستم و نمی‌فهمیدم چیکار کنم ؟!!!!.

حتی برای بهبود شخصیتیم از خودم توقع و انتظار داشتم که به یکباره تو این فرصتی که به خودم میدم تمامو بهبود ببخشم. بنابراین تقلای زیادی میز‌دم. به جای اینکه رشد و پیشرفتی در خودم ببینم، عقب گردی در خودم می‌دیدم . چون توانایی متمرکز شدن روی تمام شخصیتم رو نداشتم به همین جهت وقتی پذیرفتم که نمی‌تونم روی تمام شخصیتم و تمام افکار و باورهایی که به شخصیتم مرتبط هست تمرکز کنم اومدم و هر سال برای خودم چند مورد رو انتخاب کردم که به نظرم تو اون سالها نیاز داشتم اون تغییرات رو داشته باشم.

خیلی خوبه که بفهمیم در چ زمانی نیاز به چ تغییراتی داریم .

در مورد انتخاب اهداف هم ، به مرور متوجه شدم برای رسیدن به اهدافم باید به خودم فرصت بدم و در طی یک سال از خودم توقع زیادی نداشته باشم . آروم آروم ولی پیوسته ادامه بدم به همین جهت تو این چن سال اخیر متوجه شدم چطور هدف گذاری کنم . اول اینکه اهداف بزرگ و غیر قابل دسترسی انتخاب نکنم یعنی با توجه به موقعیت و شرایطی که دارم هدفهامو انتخاب کنم .

حالا این می‌تونه تو همه ی زمینه‌ها صدق کنه. چ تو زمینه مالی ، چ برای بهبود روابط با همسرم و چ در مورد روابط با دیگران و چ دنبال علایق رفتنم و هر چیز دیگه‌ای ، مثلاً منی که آرزوی داشتن خونه ی ویلایی 300 400 متری رو دارم نمی‌تونم به یکباره از جهان توقع چنین خونه ای داشته باشم اونم در حالی که مستاجر هستم . بنابراین پذیرفتم که در ابتدا به خونه ی 100 متری برم یا اینکه اگه ماشین خارجی مثل جی سون رو میخوام پله پله می‌تونیم ماشینمونو ارتقا بدیم تا به اون خواستم برسم که خب طبیعتاً لازمه ی همه ی اینها صبر هستش.

انتخاب هدف خیلی مهمه . اولویت‌بندی تو هدفها هم خیلی مهمه !

دقیقاً ذوق و شوق و تمایل و انگیزه برای تلاش و رسیدن به اون هدف خیلی مهمه !

تمرین و ممارست و ادامه دادن یعنی تداوم بخشیدن و صبوری کردن و با هدایت خداوند پیش رفتن هم از اهداف خیلی مهم برای رسیدن به اون هدف هستش.

چیزی که تجربه کردم اینه که بیشترین کارمون روی تغییرات ذهنیمون باشه یعنی تو این مسیر مدام باید افکار و باورهای درستی داشته باشیم هیچ لحظه‌ای ایمان به خداوند و اعتماد به قوانین جهان رو فراموش نکنیم و صد البته در کنار همه اینها از تلاش فیزیکی دست برنداریم. بنابراین همه ی مواردی که گفتم برای رسیدن به یک هدف موثر هستن. به هیچ وجه نباید عجله ای داشت و نباید فرصت رو از خود دریغ کرد هیچ مقایسه‌ای نباید صورت بگیره . یه جورایی باید تسلیم باشی و با توجه به اینکه داری سهم خودتو درست انجام میدی بقیشو رها کنی و بسپاری به خداوند . یعنی در حین تلاشت هیچ کنترلی صورت نگیره . اینکه وای چرا من به خودم قول دادم فلان زمان فلان اتفاق بیفته پس چرا نیفتاد ؟!!! و جملات این چنینی نباید بیان بشه .

منی که خودمو متعهد کردم، هدفمو انتخاب کردم و ذوق و شوق خودمو دارم و دارم تلاشمم می‌کنم دیگه نباید به بقیش فکر کنم. اجازه بدم با هدایت خداوند پیش برم باور داشته باشم که هر چیزی در وقت و زمان مقرر خودش اتفاق میفته. البته که این باورو وقتی دارم که تلاش خودم رو میکنم .

اینو برای کسانی که تنبلی روشون کار می‌کنه و کار خاصی انجام نمیدن نگفتم .

تو این مسیر و در راستای اهداف حرکت کردن برخورد با تضادها و نگرانی‌ها و ترسهای خودشو داره در چنین وقتایی فقط باید با ایمان و توکل به خداوند پیش رفت و به هیچ وجه یاس و ناامیدی رو نباید پذیرفت.

خدا رو شکر می‌کنم که هر سال توی دفتر سر رسیدم اهدافی رو که انتخاب می‌کنم بهشون توجه می‌کنم و برای هر کدومشون اقدام و حرکت لازم رو انجام میدم .استاد جونم من از اون شاگردایی هستم که می‌نویسم . می‌نویسم چون آخر سال میرم به نوشته‌هام نگاه می‌کنم و خودمو با سالی که می‌خواست شروع بشه مقایسه می‌کنم. وقتی رشد و پیشرفت خودمو می‌بینم هم خوشحال میشم هم خیلی امیدوار میشم، هم مصمم‌تر به ادامه ی راه میشم .بنابراین نوشتن خیلی خوبه اینکه تو اثری رو به جا میزاری و در آخر بعد از تلاشت ، میای از موفقیت‌ها و تغییرات مثبتت میگی .

که تو تقویت باورها و ایمان به خدای قدرتمندمون و اعتماد به قوانین جهان تاثیرات مثبت فوق العاده‌ای دریافت می‌کنی.

البته که همه ی این برنامه‌های قشنگ رو مدیون استاد عزیزم هستم. اول از همه از گوش کردن فایل‌ها و تمام دوره‌های استاد انگیزه می‌گیرم و بعد اقدام می‌کنم .

برای امسالم در نظر گرفته بودم تو رشته ی کامپیوتر که هیچ سر رشته‌ای نداشتم رشد کنم .

تلاش خودمو کردم و خدا رو شکر به نسبت چن ماه پیش ، خیلی از خودم راضی هستم . حدود 6 ماه وقت خودم رو صرف این آموزش کردم و الانم دارم نتیجشو می‌بینم. منی که حتی کنترل درست گرفتن موس رو نداشتم الان خیلی راحت سر از برنامه‌های وورد و پاورپوینت و اکسل در میارم . از این بابت از خداوند بی‌نهایت سپاسگزارم که همت و اراده ی رفتن و اومدن و وقت گذاشتن و صدمه به زندگی نزدن رو بهم داد .

وقتی به توانمندیهام نگاه می‌کنم می‌بینم هر کدومو تو هر برهه از زندگیم یاد گرفتم.

آموزش و یادگیری هر چیزی و انتخاب هر هدفی ربطی به سن و سال نداره .

یادمه موقعه ای که مدرسه می‌رفتیم وقتی معلما می‌گفتن « ز گهواره تا گور دانش بجوی » مسخرشون می‌کردیم الان می‌فهمم چ جمله ی طلایی و قشنگی گفته میشد . به نظرم اکثر شاگردهای استاد عزیز از اون دسته افرادی هستن که تا لحظه‌ای که زنده هستن، دنبال آموزش و یادگیری هستن.

بهبود بخشیدن شخصیتمون از اهداف بسیار بزرگ و مهم زندگیمون هستش که تا زنده هستیم باید برای بودن در مدار درست و راه راستی که خداوند ازمون درخواست کرده تلاش کنیم . و این اتفاق نمیفته مگر اینکه تا زنده هستیم دست از تلاش پیوستمون برنداریم.

در تمام شرایط زندگیمون حتی وقتی به اکثر اهدافمون رسیدیم نیاز به آموزش و یادآوری و یادگیری تغییر شخصیتی داریم.

هیچ وقت نمی‌تونیم بگیم ما انسان کاملی شدیم و دیگه نیاز به تغییر نداریم چون هر بار با چالش و تضادهایی روبرو میشیم که هر کدوم درسهای بزرگی بهمون میدن پس باید آگاهانه به این موضوعات توجه کرد و راه راست را پیش گرفت.

استاد جونم مرسی.

ممنون و سپاس از وجودت.

الهی که باشی همیشه.