live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز - صفحه 28 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به استاد عباسمنش عزیزم، خانم شایسته عزیزم و همه اعضای خانواده عزیزم

نکات مهم و آگاهی های فایل نُهم از پروژه ی “گام به گام خانه تکانی ذهن”:

1_باورهای محدودکننده مثل علف های هرز توی مغز ما پُرن. اینا از یک سیستم تبعیت می کنن: این “علف های هرز” و این “باورهای محدودکننده”. خیلی باهم تشابه دارن.

2_موفقیت یعنی: انجام کارهایی که بایدانجام بدی. وقتی تموم میشه احساس ِ موفقیت ، احساس ِ توانایی ، احساس ِ اعتماد به نفس بهت کمک می کنه که قدم بعدی رو محکمتر برداری. باورات قوی تر میشه. به توانایی هات بیشتر ایمان میاری. مخصوصاً اگر یه کاری باشه که اولش خیلی برات سخت و ترسناک باشه …وقتی که انجام میشه خیلی خیلی “احساس قدرت” می کنی.

احساسی که آدم از انجام “کارهای جدید” ، از انجام کارهای “به ظاهرسخت” به دست میاره. اون اعتماد به نفسی که به دست میاره ، خیلی کمک می کنه که کارهای بعدی رو انجام بده.

3_ علف ها و درخت های هرز مثل “باورهای منفی”ان. همه به هم وصل میشن.

4_ موفقیت ، موفقیت میاره. ما همیشه باید از “دایره محدودیت هامون” یه ذرّه بریم بالاتر. یه قدم. بعد که اون یه قدمو رفتیم به خودمون بگیم که چقدر این کار امکان پذیر بود. چقدر می‌شد این کارو زودتر انجام بدیم. “چقدر اعتمادبه نفسمون میره بالا ! بعدش می ریم قدم بعدی رو محکم تر برمی‌داریم. یعنی به این شکل انسان پیشرفت می کنه. بعد قدم ِ بعدی محکم تر. بعد میگه بابا دیدی انجام شد؟؟ دیدی تونستم انجامش بدم؟؟ …بعد نتیجه رو که می بینه چقدرررر احساسش خوب میشه!

5_وقتی آدم یه کاری رو شروع می کنه: اولاً که نباید بیاد “کلّ پروژه” رو باهم بگه من میخوام شروع کنم. بیاد قطعه قطعه کنه کارو. اگه از همون اول بخوایم برای کلّ کار تصمیم بگیریم ، ممکنه انقدر وحشتناک بشه تو ذهنمون که بگیم بابا ول کن بیخیال! مگه میشه؟

ولی وقتی که قطعه قطعه می کنیم و با توکل به خدا قدم اول رو برمی‌داریم، یواش یواش می ریم جلو ، هی مراحل بعدی کار راحت تر میشه و سرعتش میره بالاتر. به همین دلیل هم ما میگیم موفقیت به صورت تصاعدی رشد می کنه. اینجوری نیست که با یک گام ِ یکسان موفقیت رشد کنه. اولش آهسته ست ، بعد که ادامه میدی ، بعد که “متعهّد” میشی ، بعد که قدمارو برمی‌داری ،بعد که حرکت می کنی ، هی سرعت رُشد بیشتر و بیشتر میشه.

وقتی قدم اول رو برمیداری: خیلی چیزها توی قدم های بعدی بهت گفته میشه. و توی قدم های بعدی قوی تر میشی. باورات هم قوی تر میشه. آدم توی هر قدم قوی تر میشه از هرلحاظ.

6_ نباید الآن ِ خودمونو مقایسه کنیم با کسانی که سالها یک مسیر خاص رو رفتن. به موفقیت هاش و ثروت هاش نگاه می کنیم می گیم من کجا، اون کجا ؟؟ نمی دونیم که بابا اونم یه روزی مثل الآن ِ ما بوده! فقط قدم هارو برداشته. با اشتیاق و ایمان وباوری که داشته حرکت کرده. اولشم نتایج خیلی بزرگی نگرفته. آروم آروم…الان بعد از بیست سال بعله نتایجش خیلی بزرگه.

ولی ما نباید خودمونو مقایسه کنیم با الآن ِ اون طرف. باید بدونی که اون یه مسیری رو طی کرده.

7_ یه سری از کارهارو آدم دوست داره خودش انجام بده. ربطی به پولدار بودن و نبودن نداره. آدم دوست داره حرکت کنه. و کلّی چیز یادبگیره و کلی آگاهی به دست بیاره.

خیلیا تو ذهنشون خوشبختی اینه که بیفتی یه جایی هیچ کاری نکنی!!….به خدا این خوشبختی نیست. هرکی اینجوری فکر می کنه هنوز به این موقعیت نرسیده. وقتی به این موقعیت برسی متوجه می شید که اصلاً حالتون از خودتون به هم می خوره بیفتید یه گوشه همینجوری در ودیوارو نگاه کنید!!

آدم دوس داره حرکت کنه. دوس داره مولّد باشه. دوس داره خلق کنه چیزی رو. اینا چیزاییه که آدمو رشد میده. اصلاً باعث زنده بودن ِ آدم میشه.

8_ آدم وقتی می خواد در مورد “نتیجه” صحبت کنه ، باید اجازه بده که “نتایج پایدار بشه”

خداجونم شکرت