live | مرور چند کلید برای هماهنگی با قانون - صفحه 26 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به شما آقا حسین عزیز وگرامی..

من همیشه یه عقیده دارم که تا الان هم توی زندگیم بهش پایبند بودم، اینکه تا چیزی رو خودم با تمام وجودم درکش نکردم از کسی نپذیرمش….

در مورد نماز ومذهب، من خیلی خیلی حساس بودم، مدام سالها از خدا میخواستم هدایتم کنه که بدونم ایا باید حتما نماز بخونم آیا باید حتما به این شکلی که همه ی مسلمانان( یعنی تسلیم شدگان ) در برابر خدا نماز میخونند، نماز بخونم؟؟؟

وقتی وارد سایت شدم وبا استاد عباسمنش اشنا شدم، اولین چیزی که ازشون یاد گرفتم این بود که احساس خوب =اتفاق خوب

دیدم ای دل غافل من هروقت میرم سراغ نماز با دلخون با گریه والتماس وگله وشکایت ویا اجبار وترس میرم، انگار اون سجاده پهن بود تا بشینم به زاری، آیا خدا از من چنین چیزی میخواست؟؟؟؟

نه هرگز….

استاد وقتی در مورد اعراض در قرآن گفتند وقشنگ آیه ها رو باز کردند وبا مثالهای قرآنی، توی جلسات 12 قدم یادآور شدند که خداوند همیشه بندگانش رو منع کرده از منفی بودن وغمگین بودن ، خیلی ذهنم باز شد خصوصا اونجا که استاد گفتند حتی در مورد ناراحتی ها ومنفی ها با خدا هم صحبت نکن، خب اینجا یه سوال پیش میاد اگر قراره پیش خدا هم گله نکنم پس کجا گله کنم واز دردهام بگم؟؟؟؟!!!!

من فقط اینو میخوام بگم، واین چیزی هست که بهش رسیدیم واکنون وحالا توی این دوران از زندگیم وتو این سن باور وعقیده من اینه، یعنی تجربه های من، هدایت خواستن از خداوند برای شناخت خودش وخودم وشناخت جهان هستی طی تکاملی چندین ساله منو به اینجا وبه این باور رسونده….

که اگر آدمی به این درک برسه که نماز وروزه و عبادت، اصلا داستان آدم وحوا وشیطان، وهر سبک وروش وشیوه ای که توی کتابهای دینی اومده فقط تمثیلی هستند نماد هساند تا با ذهن ومغز ودرک آدمی یه جورایی تطبیق داده بشه، یعنی ذهن آدم بتونه درکش کنه به این شکل اومده وگرنه اصل چیز دیگه ای هست..

اصل از نظر من اینه که من به خالق خودم وصل باشم، اونقدر وصل که خودم رو باهاش یکی ببینم، دیدید یه وقتایی انقدر حسمون خوبه انقدر به خدا نزدیکیم که حس می کنیم امنیت وآرامش شدیدی ما رو در بر گرفته که هیچکس وهیچ چیزی نمی تونسته غیر خدا اونو بهمون بده، منظورم دقیقا همونه….همون حس..

من فکر میکنم کسی مثل استاد عباسمنش، انقدر به درک بالا و نزدیکی وصمیمیت با خدا دست پیدا کردند که اصلا درکی فراتر از درک میلیونها انسان هست، اینکه تو دایم در حال صلاه باشی، (توجه باعشق همراه تسلیم بودن در برابر ربت) که ربت رو نه از سر برآورده شدن حاجاتت بلکه به خاطر نزدیکی ودوستی بهش بخوانی)….

چون به این درک رسیدی که قبل اینکه تورو به این دنیا بیاره همه چیز رو بهت داده، واین توبودی وهستی که با دوری ازش ، خودت رو از داشتن ولذت بردن از اون نعمت ها محروم کردی ومحروم میکنی!

چیزی که ما داریم توی مستند زندگی استاد می بینیم، مدام در حال سپاسگزاری هستند مدام دارند از خدا میگن ومیلیونها نفر رو به مسیر درست زندگی هدایت میکنند با همین ایمان وتوحید درونیشون و آموزه هاشون…

مگر خدا غیر این از بنده اش چی میخواد؟؟؟.

اینکه بنده اش در هر حالتی تسلیمش باشه، من خودم بعد چندسال یه مدته دارم نماز میخونم اونم نه مثل گذشته بلکه تا صدای اذان از گوشیم پخش میشه سریع سر سجاده ام با حال روحانی و شوق انگیز، اماااا چندوقت پیش مسافرت بودم یه جاهایی شرایط خوندن نماز به شکل مرسومش رو نداشتم ولی توی دلم شروع میکردم عبادت کردن و نماز خوندن تازه اونم با تمرکز روی معانی جمله ها وکلماتی که میخوندم زیر لب یا توی ذهنم..

مگر خواست خداوند غیر از اینه که ما انقدر بهش نزدیک باشیم که بتونیم احساس ارامش وامنیت کنیم یعنی در کل راحت زندگی کنیم اونم توی این دو روز عمری که بهمون داده؟؟؟..

استاد بارها گفتند برید خودتون قرآن رو بخونید خودتون تحقیق کنید تا به عمل ودرکش برسید وبه سبک شخصی من کاری نداشته باشید، خود خدا تو کتابش میگه حتی وقتی قرآن میخونید در موردش تفکر کنید تا به درکش برسید یعنی همینطوری نیاین بگید چون خدا گفته انجامش بدم…

در کل از نظر من هیچ چیز وهیچ کس در این دنیا ملاک نیست یعنی مهمترین رابطه ی من باید رابطه ی من با خدام باشه، خیلی خوبه که آدم به تمام دستورات توی کتاب الله عمل کنه ولی خوبتر اونه که کسی بعد عمل کردن به اونها با خواست خودش ولطف خدا انقدر ارتقاء پیدا میکنه در توحید وموحد ویکتاپرست بودن، که به قول معروف خوابشم میشه عبادت، یعنی چی؟؟.

یعنی طرف چشم از خواب باز میکنه تا شب که بخوابه مدام در حال شکرگزاری قلبی وزبونی هست، هرلحظه سعی میکنه تسلیم خداوند باشه و بگه الخیر فی ما وقع، وقتی سعی میکنه خودش همواره در مسیر درست باشه و دیگران رو هم هدایت کنه به مسیر درستی وراستی، به نظر من بندگی رو در حق خودش وخداش تموم کرده…

من اگر الان دوباره شروع کردم به نماز خوندن دلیل دارم، چون میخوام اونطوری که یک عمر عبادت کردم به غلط رو اصلاح کنم، دلم میخواد تجربه کنم بدون توقع عبادت کردن رو بدون گله عبادت کردن رو بدون درخواست چیزی از خدا وفقط برای خودش وبه عشق خودش سجاده پهن کردن و رکوع وسجود گذاشتن رو، واین تمرینی هست برای من تا آرامشم بیشتر بشه…

وگرنه برای خدا عبادت من چه سودی داره؟؟؟

مگه خدا آدمه که مثل پادشاها بشینه وبخواد من جلوش رکوع وسجود وقیام به جا بیارم؟؟؟؟

نه نماز وسبک وروشش وحتی روزه و هر عبادت دیگه ای برای اینه که در طول شبانه روز وصل خودش باشی و زندگی واموراتت تو رو از یادش ونامش غافل و دور نکنه وبه بیادت بیاره که از کجا اومدی وهدفت خلقتت وسهم ونقشت چیه توی زندگی وبه کجا میخوای بری، یعنی ببرنت!!!

اگر کسی به این درجه برسه که سبک وروش زندگی وشخصیتش پر باشه از صداقت ودرستی وراستی وپاکی دل وایمان وتوکل و سپاسگزاری ویکتاپرستی وتسلیم بودن در برابر خالقش، اون شخص دائمل عبادته دیگه واین روش زندگیش هم باعث ارامش وحس خوشبختی وسعادت ورضای خودش هست وهم رضای خداوند..

به قول استاد عباسمنش نشانه ی ایمان چیه؟ حال خوب داشتن، ارامش داشتن وشاد بودن، مگه میشه کسی ناامید وترسان وگلمند و ناراضی و غمگین باشه ، کنارش نماز بخونه ،روزه بگیره عبادت بکنه ، بعد بگه من با ایمانم؟؟؟

اصلا کسی که الله یارشه، ونگهدارش، داره یه مسیر پراز عشق رو همراه ربش پیش میره در نهایت هماهنگی وعشق…در غیر اینصورت 70 سال عبادت ، پوچ وبی ارزشه….

نمیدونم تونستم قشنگ توضیح بدم درک وباور خودم رو یا نه ، اما دوست عزیز وگرامی من، شما فقط بشنو وببین آدمها رو، بعد برو خودت از خدا بخواه تا هدایتت کنه به بهترین مسیر، ویادتون باشه مهترین رابطه ی ما توی زندگی رابطه ی ما با خداست نه با هیچکس دیگه و نه با خدای هیچکس دیگه…

هرکسی خودش باید بهش برسه راه وروش عبادت کردن خالقش چه شکلی باشه…

نمادها وتمثیل ها( روزه، نماز و……) نوعی راه وروش برای نزدیک شدن به بندگی و پاکی ورستگاری هست، اگر کسی از اون هم فراتر بره، دیگه پادشاه بخت خودشه، یعنی هر لحظه به یاد خدا باشه .

ان شالله هممون در پناه امن خداوند به لطف خودش از طریق بهترین راه وروش هر لحظه جز یکتاپرستان ورستگاران وبندگان شایسته اش باشیم .آمین