سریال زندگی در بهشت | قسمت ١43 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد گل ام

سلام مریم نازنین ام

سلام دوستای خوب ام 🙋💖

چقدر حال خوبی دارم که کنارتونم و چقدر خوبه میتونم بیام اینجا و کلی حرف بزنم و هزاران مطالب مفید یاد بگیرم.

دوستای ماه من خیلی دلم میخواد قبل از اینکه درباره نکات مهمی که این فایل برام داشت و بنویسم از تصمیم این چند روزه ام بگم که با نکات یا بهتره بگم درسی که این فایل برام داشت، بی ربط نیست. می‌دونم قطعا مطالب ام زیاد میشه اما کجا بهتر از اینجا بگم، کجا بهتر از اینجا دارم که کسایی مطالب ام رو میخونن که خودشون با تمام وجود حرفام و میفهمند🌸🌼 دوستون دارم و خدا رو شکر که اینجام

بچه ها الان چند روزه که روند خودم و حال و هوای دلم و بعد از عضو شدنم تو این سایت و استفاده از فایل ها رو زیر نظر گرفتم و دیدم خیلی چیزها برام تغییر کرده اما به نسبت دو ماه اول، هم حال و هوای دلم یکم افت کرده و هم اینکه یه جورایی مثل اون اوایل تعهدم به تمرکز لیزری به اهدافم، نکات مثبت و …. کمتر شده. به خودم گفتم: بفرما نگار خانوم !!!! باز روز از نو روزی از نو، دیدی باز یه مدت گذشت پشتت باد خورد، چی شد اون همه انرژی و وعده هایی که به خودت دادی؟؟؟؟ که دیگه تو این مسیری که استاد بهت نشون داده با پشتکار عمل میکنی تا مثل استاد باورهای درست بسازی و بشه سبک زندگیت🤨😠

به خودم اومدم دیدم این همه حرفی که خودم به خودم گفتم، در عرض چند ثانیه بود و چه با سرعت زیادی حال بدی تو دلم، تو ذهنم آورد که من خرابکارم، من تنبلم و … جالب بود همین الان هم که داشتم حرف های منفی ذهنم و می‌نویسم و شما دارید می‌خونید زمان بیشتری می‌بره در مقابل مدتی که این حرف ها عین برق نیاد تو ذهن ما و سریع اثر منفی میگذاره اگر جلوش و نگیریم، چقدر می‌تونه عمیق حال آدم و بگیره چرا؟ چون چندین ساله داره تکرار میشه و از استاد یاد گرفتم لازمه با تکرار هم ریشه کن بشه🤗

به خودم گفتم نه وایسا، ادامه نده به حرف زدن… بهت اجازه نمیدم که بخوای همت من و زیر سوال ببری!!! من تو مسیر جدیدی اومدم، تازه کارم، می‌دونم ضعف دارم، استاد گفت قانون تکامل پس حق دارم یه جاهایی افت کنم اما نمیزارم عقب برم، حواسم باشه مدارم پایین نره، زحمت کشیدم که اینجام ….پس به جای اینکه اجازه بدم سرکوب ام کنی باید ببینم چی شده که افت کردم. همونجا توجه به همین سرعت نجواهای موذی و منفی و قدرت تأثیر تو حال خوبم شد کلید و راه حل برام….. و تصمیم گرفتم از این به بعد عین یک شکارچی هوشیار و با هوش خودم و زیر نظر داشته باشم ببینم کجاها، تو چه شرایطی، با دیدن چه کسایی یا چه رفتارهایی یهو این حرف ها زده میشه، فورا شکارش کنم 🧐 و بشینم عمیقاً تجزیه تحلیل کنم با خودم که به ریشه اصلی برسم و با مهربونی و مهر به خودم، بیام باور درستی جایگزین کنم😁😉🙃

مثلاً چند روز پیش رفتم محل کارم، کاری که دقیقا شرایط اش طوری هست که همیشه دلم میخواست داشته باشم و همین چند وقت پیش تو خونه تجسم اش کرده بودم و تو دلم لذت بردم از اینکه دارم این فرکانس و می‌فرستم….. اون روز جلسه ای بود که برای توجیه کار برامون گذاشته بودند. تو کل مسیر با خودم نکات مثبت ام رو مرور میکردم و سعی میکردم حال خوب ام رو حفظ کنم، با اینکه با مترو رفتم اما سعی میکردم به جای تمرکز به اینکه وای شلوغه نکنه به خاطر این بیماری مریض بشم، هر بار که صدای این حرف بیاد به خودم بگم نگارم ماسک زدی و اگر هم کسی باشه که ناقل باشه بدنت قوی هست و اگرم بگیری باید از پس مریضی بر بیاد🤗 قانون تکامل داروین «بقا با نسل قوی» منم قوی ام پس ول کن این حرف ها رو …… و برای اینکه تو ذهنم واقعی تر باشه حرف های استاد و اینکه درباره دمپایی پا کردن و مقاوم شدن پاهاشون در برابر مورچه های گاز گازی پارادایس🤪 یا عفونت گوش شون، که چطور سپری کردند رو با خودم مرور کردم و دنبال چیزهای مثبت اطراف ام بودم … توجه نکنم به ناله های دست فروش …. به این فکر کنم چقدر خوبه خانوم ها مثل قبل خانه نشین نیستند و فرصت کار ساختند و …‌ به سقف نداشتن فضای متروی ولی عصر توجه کنم، حرف های بامزه و جالب پسری که دم مترو تبلیغ کیف میکرد و …. و به خودم میگفتم نگار مهم ترین قدم برای اعتماد به نفس اینه نترسی متفاوت باشی اگر حرفی دلت خواست بزن و فکر نکن بقیه چی میگن حتی اشتباه، جزو اکثریت نباش تو نگاری پس توجه کن به الهامات، الهامات مال آدم ترسو نیست🤗😉 وقتی رسیدم رفتم تو اتاق جلسه دختری اونجا نشسته بود بسیار توانمند در حرف زدن، رها و شاد. طوری رفتار میکرد که فکر کردم از افراد مهم مرکز هست. باورتون میشه در هزارم ثانیه حالم افت کرد و از اونجایی که بقیه هم اومدن وقت نداشتم با تمرکز خودم و کنکاش کنم اما میدونستم همین ویژگی های خوب اش یکم قلقلکم داده، تصمیم گرفتم هوشیارانه ببینم چه نجواهایی میاد و می‌ره که حالم و بد می‌کنه و اینکه تو دامشون نیوفتم که حالم خراب بشه، فقط ثبت کنم که قشنگ سر وقت مناسب مثل زمان برگشت به خونه، حسابی خودم و حلاجی کنم. مهم تر اینکه علاوه بر این تلاش میکردم همون‌جوری که استاد ماه ام، مریم مهربونم و ابراهیم عزیز گفتند حواسم به الهامات خوبی که بهم میشه باشه تا اگر لازمه تو جلسه حرفی بزنم یا پیشنهادی بدم. چرا که استاد گل ام بهم یاد دادید حواسم به الهامات خدا باشه. همینجور که می‌گذشت حالم بهتر شد و به خودم اومدم دیدم چند ثانیه است همون خانوم با کنجکاوی به حرف هام، حرکاتم و پیشنهاداتم نگاه می‌کنه و هر بار صحبت می‌کرد به من نگاه میکرد ببینه منم تایید میکنم یا نه 😁 توی راه به این نتیجه رسیدم که همون اول وقتی اون خانوم و دیدم دقیقا ویژگی های رفتاری رو دیدم که برای من ایده آل است و دلم میخواد داشته باشم ….

پس اولین شکار: اعتماد به نفس ام تو این قسمت که و قیاس بدی میکنم….احساس کردم اون بهتر از منه و توانمندی من کمه… اون بهتر از منه. درسته اعتماد به نفس ریشه تغییرات هست اما لازمه دونه دونه روی قطعات سازنده پیکره اعتماد به نفس کار بشه پس لازمه زیر ذره بین برم.

دومین شکار: خیلی نامحسوس توجهم به قد کوتاه اون خانوم جلب شده بود یکم حال خوبی داشتم…. پس: من اینجور وقت ها عادت کردم به جای اینکه ریشه رو حل کنم و الگوبرداری کنم تا تلاش کنم به مهارت هایی که دلم میخواد برسم، برای دلداری دادن به خودم میام در صدم ثانیه به ظواهری دل خوش میکنم که از اون فرد بهتر دارم، که چی مثلا؟ قد من بلنده، دختر زیبایی هستم و …

شکار سوم: حس کردم آدم مهمی هست تو مرکز …. یعنی من مهم نیستم …. ریشه یابی کردم دیدم این برمیگرده به اینکه چون همیشه من مرکز توجه خونوادم بودم… عادت کردم همه جا اول باشم و تا یه جا یکی هم سن و سالم بهتر از من هست احساس حقارت میکنم….. میگم چرا اون بیشتر از من مورد توجه هست، جالبه حتی ناخودآگاه دیدم دوست داشتم کمتر حرف بزنه، چرا مدیر فامیلی من و یادش رفت اما مال اون و یادشده… این یعنی نیاز به تایید دارم، نیاز دارم من اولویت باشم… برای چی؟ احساس ارزش کنم. برای کی؟ برای دیگران…‌ پس من زمانی مهم هستم که از نظر دیگران مهم باشم …. پس احساس خود کم بینی دارم…

پس لازمه با تمرکز با تمرین رو خودم کار کنم و رفته رفته پیکره اعتماد به نفس ام شکل بگیره 🤠🥳 و لذت ببرم اطرافم کسایی هستند که ویژگی های دارند که من برای خودم دوست دارم محیط من پر بشه از افراد قدرتمند و شاد و رها نه اینکه احساس خطر کنم😂🤣😅 خنده داره به ظاهر اما واقعا همین ها حال خوب و میگیره

حالا برسیم به درس هایی که این فایل برام داشت که یکی اش ریشه اش میرسه به نقص اعتماد به نفس ام و یکی دیگه به مشکلی که اسمش و گذاشتم «اعتیاد فکر به نکنه خراب بشه» که اونم فکر کنم ریشه اش به باور کمبود میرسه.

منم مثل شما دوستای خوبم مشغول لذت بردن از زیبایی خونه تمیز، رهایی و صمیمیت دوستان و استاد خوشگل موشگل ام و مریم نازنین ام، زیبایی منظره و رنگ ناب آبی دریاچه، تمیزی محل و پنل های خورشیدی روی سقف خونه ها که چقدر کیف میکنم از دیدن شون، حس کردن باد خنکی که موقع اسکوتر سواری رو صورتم میخوره و تجسم اینکه چه کیفی میده برم تو برکه کنار ویلا شنا کنم و بیام بیرون با عشق آیس پک بخورم🥰😍🤩 و اینکه چقدر یاد بچگی هام افتادم که چقدر رها بازی میکردم فقط برای کیف کردن خونه دوستم میرفتم «سگا» بازی کنم و مدام مثل خیلی از زمان ها غرق این نبودم که چی ندارم و کی چی داره …. هرگز زوم نمی‌کردم اون «سگا» داره من ندارم بلکه اون «سگا» مال ما بود برای کیف کردن، همون رهایی همون لذت تو صورت استاد نازم موج میزد. به خودم گفتم ببین نگار جلو چشمت هست، ثبت کن این صحنه رو…. استاد همون کسی هست که چند سال پیش تو بندر عباس با اون شرایط بود الان اینجا روبروی دوستش، این کجا و آن کجا…. اما اینم یادت نره همون چشم براق همون شور و ذوق همون ایمان، تنها تفاوت اون فایل اتاق بندر عباس و این تو امکاناته همون باورها این دوتا دنیای متفاوت و زیبااااا رو ساخته🥰🥰🥰🥰 نگار دقت کن…. لمس کن ….حس کن… این حقیقت محض فرکانس و تعهد رو…. یه طوری حس کن که یه حس ذوقی برات بیاد که انگار سوار ترن شدی ….

به غیر از زیبایی توجهم به دمپایی پا نکردن جلب شد، دیده بودم قبلاً استاد رها و آزاد هستند، اما یاد با این فایل یهو یاد خودم افتادم. من عاشق حس کردن زمین ام و خیلی وقت ها میرفتم پارک جمشیدیه یه وقتایی پا برهنه راه میرفتم، عاشق حس کردن زمین ام با پاهام…

تا اینکه ازدواج کردم و چندین بار وقتی رفتم خونه مادر همسرم برام صندل آورد که پات کن، فکر میکرد من ندارم یا اینکه جزیی از شلختگی یک زن به حساب میاد که تو خونه چیزی پاش نباشه، بارها و بارها گفتم نه ممنون من دوست دارم اما باز میاورد و منم یه بار میپوشیدم ده بار نمی‌پوشیدم. تا اینکه یکبار جایی مهمونی رفتیم و متناسب با لباس ام، با خودم کفش دیگه ای بردم چون برای صاخبخونه مهم بود با کفش بیرون وارد نشیم، تا وارد سالن شدم مادر همسرم زودتر از ما رسیده بود و بهم جلو بقیه گفت: واااا باریک الله دیگ دمر کردی کفش پوشیدی!!! خیلی بهم برخورد که چرا بلند میگی …. اصلا چرا باید آنقدر ریز بشی رو کارها و لباس من ….الان میفهمم که فرکانس خودم بوده چون اعتماد به نفس کمی داشتم، ترس از تایید نشدن داشتم که جذب میکردم، تاثیر این حرف ها و متلک ها بود که منم سبک راحتی ام و عوض کردم و خیلی وقته پا برهنه نیستم چون نیازمند تایید بودم. واسه اینکه قضاوت نشم خودم و شبیه بقیه کردم، درسته این یه صندل هست اما وقتی ریز میشیم، میبینیم برای تک تکتون به تعداد لحظاتی که باور غلط داشتیم، هزاران چیز هست که موذیانه و نامحسوس بخاطر این ضعف اعتماد به نفس وارد زندگیمون کردیم و همش میبینیم مثل بچگی سرحال نیستیم، خوب همین چیزها روی هم تلنبار شده که نیاز هست الک کنیم و بازسازی کنیم.

و اما درس دوم این فایل….. همینجور که از فضا و بازی پینگ پنگ لذت میبردم و تو ذهنم داشتم ویلای خوشگل ام و می‌دیدم و ایده میگرفتم که یهو تلویزیون و دیدم…. در صدم ثانیه این فکر به ذهنم رسید نکنه اونجا رطوبت زیاده تلویزیون خراب بشه……. به این نتیجه رسیدم که باید اول از همه رو نکات مثبت توجه کنم نه اینکه اگه اگه اگه…‌ دوم خوب اگر باور به فراوانی و نعمت و تقویت کنم اولا این فکر نمیاد دوما حتما ایده ای هست که بهش هدایت میشم که بفهمم فکری برایش شده که اونجا گذاشتند و اینکه ذهنم عادت کرده به دوام نداشتن نعمت، انگار وقتی نعمتی باشه مثل گذاشتن تلویزیون بیرون خونه، حتما باید مراقب بود که یه چیزی نباشه که خرابش کنه…

دوستای گل اااااام

کلی حرف زدم و بیشتر از اون چقدر کیف کردم 🥰🥰🥰🥰🥰 استاد گل خودم مریم مهربونم دوستون دارم

بچه ها دوستون دارم خوشحالم کنارتونم😎

راستی یه تمرین دیگه هم اینه به این فکر نکنم که چه جوری با چه لحنی با چه جملاتی بیام دیدگاه ام رو بنویسم، دغدغه ام این نباشه که کی میخونه، کی چه نظری میده مهم اینه دلم میخواد بنویسم، دوست دارم مثل قبل ام بشم …. رها… لذت ببرم… بخندم …. به سبک خودم ….. کلی انرژی بگیرم و انرژی بدم، هی ننویسم و پاک کنم….. رهاااا بنویسم و کیف کنم😊 دوستوووون دارم.