سریال زندگی در بهشت | قسمت 198 - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

سلام خدمت استاد عزیز، سرکار خانم شایسته عزیز و همه همسفران عباس منشی عزیز

چقدر زیبایی بود تو این قسمت سریال زندگی در بهشت، واقعا خدارو صدهزارمرتبه شکر بابت حضور استاد عزیز و سرکار خانم شایسته عزیز تو زندگی تک تک ما عباس منشی ها، چقدر چهره مهربان و خندان استاد چشم نوازه و چه قدر صدای زیبای سرکار خانم شایسته گوشنواز هست و چه اگاهی های نابی رو هربار و هربار تو این فایلهای رایگان تو صحبت های استاد عزیز و سرکار خانم شایسته عزیز میشه دریافت کرد و در کنارش این منظره رویایی بهشت استاد رو دید که بینهایت زیباست، چقدر زیباست الله اکبر به سرسبزی این فضا به اسمون ابی اش با ابرهای پنبه ایش به تمیزی آبش و ارامشی که این فضا داره 🍃 🌳🌤☁️🌊

موضوع خیلی جالبی رو سرکار خانم شایسته عزیز مطرح کردند و بعدش توضییحات استاد در موردش من رو یاد ترسم از پرواز و سفر با هواپیما انداخت که این ترس باعث شد من خیلی از مسافرت هایی که میتونستم برم رو نرم و به نوعی همیشه خودم رو‌ توجیح کنم و لذت دیدن خیلی از جاهای مختلف رو از دست بدم، من کلن همیشه از کودکی ترس از ارتفاع داشتم وقتی مشغول به کار شدم به خاطر کارم یک وقتهایی باید با هواپیما سفر میکردم و از یک جایی به بعد ترسم از پرواز خیلی بیشتر و بیشتر شد جوری که تا اونجایی که میتونستم همیشه سعی میکردم یا با قطار یا با اتوبوس برم و کلی سختی به جون میخریدم که با هواپیما نرم و مواقعی هم که با هواپیما مجبور بودم برم همیشه چک میکردم که زمان پروازم از ۲ ساعت بیشتر نباشه و همیشه شب قبل از پرواز استرس داشتم و بیخوابی و وقتی که میرفتم فرودگاه اقا رنگم میپرید و استرس شدید تا وقتی سوار هواپیما میشدم و در طول پرواز که دیگه نگو هر وقت هواپیما تو چاله های هوایی می افتاد من همش میخواستم بپرم بغل کسی که کنارم نشسته بود و از شدت ترس یک فشار عصبی بالایی بهم وارد میشد و‌ باز دوباره تو پرواز برگشت همین داستان بود و شب قبلش از شدت ترس و اضطراب از پرواز نمیتونستم بخوابم و وقتی میرسیدم فرودگاه پاهام اصلن شل میشد و باز یک فشار عصبی و استرسی که واقعا عذابم میداد، به خاطر همین هم خیلی جاهایی که دوست داشتم سفر برم رو نمیرفتم به خاطر ساعت زیاد پرواز و از خیرش میگذشتم و همیشه وقتی خواهر کوچیک ترم رو میدیدم که چطوری به جاهای دور سفر میکنه، خودم رو توجیح میکردم که نه من فقط دوست دارم جاهای نزدیک برم و یا میگفتم من دلم میخواد از طریق کروز و راه دریایی به سفرهای دور برم و سفر هوایی اصلن تو مسافت طولانی چیزی نیست که من بخوام تجربه اش کنم اما خوب وقتی دیدم چه فرصتهایی رو دارم از دست میدم تصمیم گرفتم که برم تو دلش و کم کم زمان سفرم رو زیاد کنم، اولش برام سخت بود اما رنج سفر نرفتن به جاهای زیبا این انگیزه رو در من ایجاد کرد که اگر تا الان سالی یک بار فقط با هواپیما سفر میرفتی اونم مسافتی کمتر از ۲ ساعت، حالا بیا سالی ۲ تا ۳ بار برو و مسافتی که ۲ ساعت و نیم باشه، خلاصه من دل رو به دریا زدم و در سال ۲۰۱۹ چند تا سفر هوایی رفتم که بین ۲ تا ۲ ساعت و نیم پرواز بود البته بگم که هنوز ترس دارم اما سعی میکنم کنترلش کنم و هنوز باید تکاملم رو طی کنم چون واقعیتش هنوز هم میترسم اما الان با ایمان خیلی قویتری خودم رو به خدا میسپارم و میرم تو دلش با اینکه بازم ترسها به سراغم میاد اما خوب امیدوارم همینطوری ادامه بدم و به امید خدا بر این ترسم غلبه کنم به صورت کامل، جوری که بتونم به هرجای دنیا بدون ترس از پرواز برم و ایشالا بعد از این داستان پندمیک برای خودم یک هدف گذاشتم که یک سفری که ساعت پروازش بین ۴ تا ۵ ساعت باشه برم تا این ترس تو وجودم هی کمتر و‌کمتر بشه و توکل و ایمانم به خدا بیشتر و بیشتر تا جوری خودم رو به خدا بسپارم از این به بعد که اب تو دلم تکون نخوره 😁

در پایان باز دوست دارم از استاد عزیز و سرکار خانم شایسته عزیز سپاسگزاری کنم برای به اشتراک گذاشتن اینهمه زیبایی از بهشت برینشون در کنار این اگاهی های ناب و میلیون دلاری برای همه ما همسفران عباس منشی، همگی در پناه الله یکتا شاد، سالم، سلامت، خوشبخت و ثروتمند در دنیا و اخرت باشید.