سریال زندگی در بهشت | قسمت 28 - صفحه 6 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم.

خدایا با نام تو شروع می کنم روز تعهد ۲۸م رو.

سلام بر استاد ارجمندم و مریم بانوی عزیزم.

چقدر این خانواده رو دوست دارم. خانواده راسل.

چقدر این قسمت رو باهاش ارتباط قلبی قشنگی برقرار کردم. چقدر زیبا درون یک فرد درونگرا رو به تصویر کشیدید. چقدر احساس کردم که واقعا مشکلی نیست اگه درونگرا باشی. من هم به شدت آدم درونگرایی هستم. و حتی بیشتر و بیشتر هم به درون خودم برگشتم. من این قدر عاشق یادگیری بودم که خیلی زودتر زبان فارسی رو یاد گرفتم. من زبان مادریم فارسی نیست و شهری که زندگی می کنم ، افراد خیلی کمی فارسی صحبت میکنند و عملن فقط فارسی رو مدرسه و یا تلویزیون میتونیم یاد بگیریم. به هر حال نکته ی مد نظرم اینه که از بس که نگاه میکردم و کتاب میخوندم که خیلی زود فارسی یاد گرفتم، خوب صحبت میکردم،و درکم از اشعار و متون فارسی بسیار بالا بود. حتی دانشگاه بچه هایی که زبان مادریشون فارسی بود از من معنی اشعار فارسی رو میپرسیدن. عشق من به یاد گرفتن زبان فارسی، به خوندن کتاب خیلی خیلی زیاد بود. و یک چیز جالب در همان کودکی من داستان های پیامبران رو میخوندم، داستان سلیمان نبی از همه برام جالبتر بود و اون رو بارها خوندم. و همیشه میگفتم اه چقدر پیامبر ثروتمندی بوده. و تصور میکردم. بی خود نبوده که به سمت استاد عباسمنش هدایت شدم.

چقدر من هم عاشق ستاره و فضا بودم. چقدر آسمان شب رو دوست داشتم. چقدر لذت میبردم اینکه کسی کاری به کارم نداشته باشه و کتاب بخونم. من از پدر مادرم میخواستم کتاب بخرن برام. مادرم کم سواد بود و پدرم دیپلم اما هیچ ربطی نداشت و من بیشتر پولم رو میدادم کتاب.

چقدر Levi من رو یاد بچه گی خودم انداخت. خیلی سپاسگزارم خانم شایسته که این قسمت رو فیلم گرفتید و نشون دادید‌‌. چقدر اشتیاق و عشق این پسر ۱۱ ساله زیبا بود برای من. چه لطافت روحی داشت. هر وقت بچه ها رو می بینم، یاد این پسرها میفتم نا خوداگاه.

واقعا رابطه این خانواده بی نظیره از هر لحاظ، از پدر که این قدر رشد کرده و با حوصله و صبره تا تک تک پسرها، عشق و آرامش توی این خانواده موج میزنه. آرامش این نیست که کسی جیغ و هورا نکشه، ارامش اینه که من توی خودم و با محیطم در صلح باشم. و حالا اگر بقیه هم با این اوکی باشه که نور علی نوره. که البته طبق قوانینی که از استاد یاد گرفتم، این طبیعیه.

چهار برادر، چهار شخصیت متفاوت، با علایق متفاوت ، اما یک گروه هماهنگ و عاشق و همدل، یار و پشتیبان همدیگه. چقدر ترکیب این تضادها زیباست. چقدر خوبه این رو یاد بگیرم ، و به جای ایراد گرفتن های مکرر از همدیگه و تلاش برای تغییر دیگران که دوست داریم مثل ما عمل کنند، قبول کنیم اون رو و دنیا رو گاه گاه از دید اونها هم ببینیم. و یا حداقل بپذیریم. واقعا تحسین برانگیزه همچین خانواده ای.

چقدر خوب شما محیط و افراد رو با دید باز می بینید و observe رو می کنید. از بالا نگاه می کنید و بدون کمترین قضاوت. Bird view کردن شما رو خیلی دوست دارم خانم شایسته، از بالا می بینید و بعد ریز میشید falcon eyes .

تحسین تون می کنم برای این توانایی بی نظیرتون. چقدر خوب همه چیز سر جاشه و همه دارن از هم نشینی هم لذت می برند. چقدر دلم خواست اونجا می بودم.

لیوای عزیزم ، Levi the science guy

واقعا چقدر با عشق از ستاره ها حرف میزد. و چقدر هم ساده توضیح میداد و جوری که بتونیم تجسم کنیم. از کلمات دقیق تری استفاده می کرد. من عاشق این پسر شدم.

یک نکته خیلی خیلی خیلی جالب. گفتش که معلم علوم سال چهار علوم بهترین معلمش بوده، خیلی سخت گیر بوده اما این سخت گیری کمکش کرده که بتونه درس علوم رو خیلی بهتر کار کنه و حتی بعد از اون اصلن به یک لول دیگه ای رسیده. این دید یک بچه ی ۱۱ ساله، محشره. من در کل هیچ وقت با معلم های سخت گیر مشکلی نداشتم و الان هم ندارم. چون معمولا این اشخاص با اگاه تر و با معلومات ترن و تمرکزشون روی کارشون هست، و این پسر گلمون اینرو درک کرده و از این فرصت استفاده کرده و کلی مطالعه کرده و حتی قبلن که فکر میکرده به ریاضی علاقه داشته دیده نه بابا علوم اصلن براش یک چیز دیگه است. عزیزم چقدر درک بالایی داره.

چقدر خوبه و عالی و البته استاد همیشه تاکید کردن، توی حوزه ی کاریمون مطالعه و تحقیق کنیم، اطلاعات و مهارت مون رو ببریم بالا. اینه که باعث میشه که یک پسره ۱۱ ساله یک کتاب قطور رو مطالعه کنه و عشقش رو پیدا کنه وحتی تلسکوپ بخره. و در مسیر علایقش حرکت کنه.

من واقعا به این قسمت، خدا رو شکر، عمل می کنم. خدایا شکرت.

عزت نفس رو بنازم Levi جان. تو محشری، بلی هستم. چقدر پذیرای تحسین هستند.

چقدر قایق سواری و ماهی گیری شما رو دوست داشتم. چقدر این منظره زیبا بود و یه لحظه صدای اون پرنده چقدر آرامش بخش بود.

مریم جان از هوشمندی ماهی ها گفتند، بعد دو روز احساس خطر کردن و خودشون رو مخفی کردن.

و شما هم مصمم برای ماهی گرفتن، از هر ایده ای حال ممکن یا غیر ممکن، عاقلانه و یا ناعاقلانه. هر جایی رو تست کردید، ، اینه تسلیم نشدن. حتی جاهایی که مطمئن بودید ماهی نیست رو گشتید. امید و لذت بردن از پروسه و آرامش کلید دستیابی به هر چیزی.

خدا شما رو هر لحظه به زیبایی بیشتری هدایت کنه مریم جانم و استاد عزیزم.

بلاخره ماهی گرفتید، چه ماهی زیبایی بود. و خیلی جالب بود چون شما جواب سوال ذهنی من رو دادید. بلی شما اونها رو قبلن خوردید و خیلی هم خوشمزه بودند. 😊😊😇😇🥰

چقدر زیبا از لحظاتتون در کنار این عزیزان استفاده کردید. چقدر باز و پذیرا بودید، برای ورود تجربه های تازه. امروز از دیشب به خودم قول دادم کمی بهتر و کمی نرم تر با بچه ها برخورد کنم، و واقعا امروز آرومتر ومهربانتر بودم. من در کل همه میگن شخص خیلی مهربونی هستی اما دوست نداشتم بچه ها دورو برم باشند. اما میخوام این رو عوض کنم.

خیلی ممنونم از درس عالی تون مریم جان، تجربه کردن یک چیزی خیلی بهتره از خوندن اون و یا مشاهده اون عمل توسط فرد دیگه ای. چراچون عمق میده به زندگی ودرکت به زندگی ، چرا چون بر ترس هات حتی ترس های کوچکت غلبه می کنی و هربار اعتماد به نفست بالا میره . و این روند باعث رشد ما میشه. نگاه شما چقدر زیباست به زندگی.

و عاشق تونم استاد که با تمرکز و در تنهایی کامنت های ما رو میخونید. چقدر عاشق کارتون هستید و چقدر برای کارتون ارزش قایل هستید و چقدر برای بقیه هم ارزش قایل هستید. در کمال آرامش در یکجای زیبا داشتید کامنت میخوندید. چقدر ایجاد خلوت خودمان و دادن حریم خصوصی به بقیه حتی اگر در خانه ما مهمان باشند، عالیه.

سپاسگزارم از این همه اگاهی و اموزش. از اینکه یاد میدید با دید بازتری به دنیا نگاه کنیم و اجازه بدیم یاد بگیریم از همه چیز و همه کس.

سپاسگزارم، سپاسگزارم

لیلا، جمعه، ۱۵ بهمن ۱۴۰۰

۴ فوریه ۲۰۲۲