سریال زندگی در بهشت | قسمت 51 - صفحه 3 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد عزیزم و خانم شایسته عزیز دل

چندتا نکته رو بگم و بعد میرم سراغ تجربه خودم از موضوع فایل که در مورد سبک شخصی و حرف مردم و عزت نفسه

من دقت کردم به مدت کامنت گذاشتم از همون اول هر 15 روز یک بار کامنت گذاشتم و به هر هفته کشیده شد فک کنم بدون اینکه خودم متوجه بشما یا بگم خب الان خیلی وقته کامنت نزاشتم یکی بنویسم بد نیست.به نظرم اینجا میشه یه چیزی ازش متوجه شد اون اینه که حس میکنم خواسته استاد این بوده که مثلا خدایا سایت من هر روز کامنت داشته باشه تا من هر روز صبح و شب قبل خواب بتونم کامنت های پر از احساس خوب و آگاهی رو بخونم و اینجور شده که خدا همون انرژی ایی که همه مارو در بر گرفته با هماهنگی بی نقصش جوری تیکه های پازل چیده میشه که من مثلا در گپ های خالی کامنت میزارم نه تنها من بلکه همه تا خواسته استاد برآورده بشه.حس میکنم چنین چیزی میتونه باشه

اکثرا دلم می کشید به نوشتن و اوایل برای این بود که بقیه بخونن و حس خوب بگیرن و آگاهیشو استفاده کنن ولی رفته رفته این شد که من برای خودم مینویسم و خدا اونچیزی که باید مرور کنم تو ذهنم و آگاهیشو دربیارم رو اینجا با تمرکز بنویسم.

من تقریبا بدون اینکه آگاهانه متوجه بشم تا امروز ، از سریال زندگی در بهشت و سفر به دور امریکا تاثیر و آگاهی گرفتم و از اونجایی من خیلی تصویری ام یعنی مثلا سکانس یک فیلم چهره یک فرد یا درک مطلبی رو با تصویر بهتر تو خاطرم میمونه تا نوشته و اینا ، این تاثیر گرفتنه خیلی قوی تر بوده.

هر روز سعی میکنم یک قسمت ببینم از هر دو سریال

و اتفاقاتی که به صورت خیلی خیلی قشنگ و تکاملی ، اول روی طرز فکر و باور و عمل برای من افتاد و تجربه کردم

یادمه قشنگ اوایل هر روز تقریبا یک مسیری رو پیاده تو محلمون میرفتم و سعی میکردم زیبایی ها رو تحسین کنم و دنبال نکات مثبت بگردم ، بعد این مسیر بیشتر و بیشتر شد تا روزی که خدا دو سه روز نشونشو فرستاد برام شاید اگه مثل قبل فکر کنم به این موضوع یک ناخواسته بود ولی نه .خدای من یک فردی که خب دوست نداشتم زیاد باهاش ارتباط داشته باشم رو سه روز با من روبه رو میکرد و هی میگفت بیا که حالا بیرونیم بریم تا پارک جنگلی قدم بزنیم صحبت کنیم و اسرار میکرد و تازه من عزت نفسم نسبت به قبل خیلی بهتر شده و گفتم نه خیلی اسرار کرد گفتم نه داری اذیت میکنی ها.اصلا خودم کفم برید گفتم عه اینو من گفتم ایول.

منی که قبلا یا بار اول بدون هیچ اراده ای میگفتم باشه بریم و یا با دومین اسرار حتما میگفتم باشه ، محکم گفتم نه.اینو از استاد عزیزم با فایل های فوق العادشون ممنونم واقعا دارین میتراشین منو تا تبدیل به یک مجسمه خوشگل بشم.

( هی تو ذهنم باز شیطان میگه داری شرک میورزی اینا ولی ته قلبم میدونم که همه اینا کاره خداست اینو نوشتم تا ساکت شه و ول کنه منو خخخ )

و بالاخره گرفتم پیغام خدا رو و مسیر پیاده رویم شد تا پارک جنگلی .

اوایل با اسنپ تا ورودی جنگل ،یک دور کوچیک و برگشت پیاده.

یک روز هم مسیر رو اشتباه رفتم که باعث شد یک دور کامل اون مسیر رو برم که حدودا 2 کیلومتره و عجب اشتباه دل چسبی بود خدا میگفت بدو بدو بدو هی مگفت هی ذهنم میگفت نه مردم چی فکر میکنن ،میگن شل میزنه یا یکی بشناسه تو رو چی یا دلسوزی کنن ، کلی جرقه زده شد تا این انبار کاه آتیش گرفت و دویدم ( پای چپم یاری یکم نمیکنه منو ولی هم عاملشو فهمیدم هم دارم بهترش میکنم به لطف خدا ) بعد دیدم عه همین بود اصلا انگار یک تن بار از افکار پوچ در مورد مردم چی میگن ریخت و جالبیش اینه که دیگه اون صدا که میگفت بدو بدو روزهای بعدش نیومد فقط خدا میخواست بگه که همش توهم تو بود از حرف بقیه وگرنه نه تنها ترس نداشت تازه حالشم داد

یک روز رفتم لب رود ( سریال سفر به دور امریکا ) به دلم اومد که کفشتو در بیار پاتو بزن تو آب گفتم نه خیس میشه و اینا و جفت پام همون لحظه رفت تو آب ( خداروشکر زیاد خیس نشد ) بعد دیدم خدا بهونه اینا سرش نمیشه باید انجام بدم و اینکارو هم کردم چه لذتی داشت استاد دقیقا کاری که شما تو سفر به دور آمریکا کردین منم انجام دادم رو سنگ نشستم و پا تو آب ، بارون هم میبارید و فقط سعی میکردم صدای خدا رو بشنوم ، اون بو رو بشنوم.

بعدش رفتم تو نم بارون باز جنگل و باز هم به خاطر دیدن سفر به دور آمریکا دوست داشتم رو چمن دارز بکشم و آسمون بی انتها رو ببینم و همینم شد رفتم به یک فضای باز تو جنگل و دراز کشیدم و هی ذهنم میگفت که الان یکی میاد اذیت میکنت یا مسخرت میکنن و من میگفتم وقتی خدا همه چیه و من فرکانسم خوبه ، این حرف اصلا معنی نداره امکان نداره من با اون اتفاق برخورد کنم چون تو مدار من نیست.

هندزفری تو گوشم بود صداش ولی کم داشتم حرف های استاد رو گوش میدادم و خدا شاهده اینا رو شنیدم که یک چندتا جوون داشتن رد میشدن و میگفتن سکه هم نداریم پرت کنم سمتش.بعد من گفتم ببین اگه من تو مدار بدی بودم مگه کار داشت پیدا کردن سنگ یا گل کوچیک تو جنگل و میزد به من و اذیت میکرد این قانونه خداست معجزه به همین سادگی رخ میده قوانین همینه.

دو سه بار این تجربه ادامه پیدا کرد تا به دلم باز اومد پیاز چال مریم جان رو درست کن

کلی فکر کردم تا اینکه خودمو راضی کردم وسایلم رو جمع کردم روز قبلش رفتم فویل خریدم و رفتم تو جنگل جاهای دنج رو پیدا میکردم ( البته میگفتم خدا خودت بگو کجا خوبه میرم همون وری ) و پیاز چال درست میکردما یعنی عالی عالی واقعا دمت گرم مریم جان عزیزم خواهر عزیز من که این رسپی رو ازت یاد گرفتم و طعم شیرینی کم ، بین پخته و زنده بودن پیاز و آب دار بودنش . عالی بود عالی.

که بعد خدا هدایتم میکرد غذا های جدید امتحان کنم.

از همین پیاز چال هم میشه آگاهی کشید بیرون ، اینکه تو فقط اقدام کن مواد اولیه فراهم کن آتیش کن و بزار رو زغال من برات میپزم و بهت میگم کی برش داری ( خدا ) ، بدون اینکه هی بالاسرش باشی هی هم بزنی.

(اوایل نمیدونستم کی وقت مناسبشه)

تازه بار اول هم یکم سوخت با اجازه شما و خدا غذا و نعمتشو قبلش رسوند بهم ( توسط یک زوج عزیز )( تازه اونم کباب جیگر و با کوکو ) انگار میدونست که قراره بسوزه.

اینارو تجربه کردم بدون اینکه فکر کنم بقیه چی میگن اومدن میومد ولی توجه نمیکردم ، گفتم هرچی میخوان بگن بگن ، تازه این ذهن منه که داره اینا رو میسازه وگرنه من باشم خودمو از بیرون ببینم یا فکری نمیکنم یا ایول بهش میگم.

بعد هم الان یک روزیه که رفتم جنگل برای تمرین حرفه ایی چون قبلش تو خونه تمرین کردم حسابی تکامل ام رو طی کردم و اون روزی که رفتم کش تمرینی رو بردم و خدا شاهده تو ذهنم اومد که باحال میشه یه بدنساز بیاد بگه اینجور بزن درست تره و داشتم یک حرکتی میزدم که تو ذهنم بود و یه چیزایی یادم بود ازش و همون موقع گوشه چشمم دیدم یک داشت میرفت ولی واستاد داره منو نگاه میکنه و اومد جلو یک مرد هیکلی با صدای بمه قشنگ گفت نه اینجور اینجور اینجور انجام بده و اینقدر کیف کردم اینقدر کیف کردم ازش تشکر کردم و رفت.

اینقدر تو زندگیم داره اتفاقات قشنگ کوچولو پشت هم رخ میده که اصلا …

دوست دارم استاد دوست دارم مریم جان

در مورد سپاس گذاری از دیگران دارم این باور رو ایجاد میکنم که وقتی همه پاره ای از خدا هستیم پس وقتی من دارم از مادرم تشکر میکنم در واقع دارم از خدای خودم تشکر میکنم.

ازت ممنونم استاد عزیزم که حرف های خدا رو به زبون میاری و تلاشتو میکنی که همیشه بهش کانکت باشی.

هدف بعدیم مربوط به عزت نفسمه که یک چند روزیه یک دختر خانوم زیبارویی رو میبینم میشینه کنار پیاده رو یا مینوازه یا داره کالاهای دست سازشو میفروشه.دوست دارم برم و ازش سوال کنم چندتا فروخته و تو ذهنش چه افکاری داره و…

تو ذهنم که خیلی تمرین کردم و از خدا هدایت میخوام که تو زمان درست مثل همیشه push کنه منو و انجامش بدم.

ممنونم ازت استاد عزیزیم برای تک تک الگو هایی که ازت گرفتم و اینکه اگه یک جایی تو سایت باشه که بچه ها از معجزات روزانشون بنویسن عالی میشه چون من تو دفتر حسم نمیاد بنویسم این معجزاتو ولی تو سایت یک حس و حال خاصی داره برام و همیشه یک سلسله اتفاقات خوب رو با هم میام هدایتی روی یک فایل مینویسم.

دوستون دارم همیشه لذت ببرین از زندگیتون