سریال زندگی در بهشت | قسمت ۵۴ - صفحه 1

استاد عزیز و روشنگرم،به شما و زوج بی نظیرتون سلام و درودی سرشار از عشق و تحسین می‌فرستم و امیدوارم که در این نوشتار بتونم آنچه ندای قلبم میگه رو مکتوب کنم…. لطفاً لطفاً لطفاً این دیدگاه رو کامل بخونید… هیچ ایده ای برای نوشتن ندارم…خداوندا بگو تا بنویسم تا به وضوح برسم تا متعهدتر بشم تا آزادتر و رهاتر بشم… نمیدانم… فقط حرف دلم را می‌نویسم … الان که دارم با انگشت اشاره دست راستم بر حروف میکوبم،فقط خدا میداند که در تک تک سلول های من چه غوغایی برپاست…. اونقدر جوش خروش است که دارم بخار میشوم…

فردی که در فضایی متشنج رشد کرد… اونقدر به تضاد برخورد و غرق بدبختی و مشکلات شد که دیگه آب از سرش گذشت و گفت دیگه بسه… در طی مسیر تغییرات و فراز نشیب های زندگیش، طی یک حادثه به این شهود میرسه که خدا داره بهش پیغام میده که تو رسالت بزرگی رو در پیش داری… «رسالتش» رو با تمام ریسک ها و سختی هاش به جون میخره و با تمام وجود از جان مایه میذاره برای دنباله روی کردن از ندای درون و هدایت خداوند… آنچنان تغییراتی در بند بند وجودش ایجاد کرد که خود خدا هم انتظار شو نداشت…عالم و آدم انگشت به دهان موندن که چطور ممکنه این حد از رشد و تغییر… از بی نهایت امتحان الهی(تضاد) عبور کرد و بزرگ و بزرگ تر شد… آنچنان که خیلی ها نمیخوان حتی باور کنن و بپذیرن که چطور این آدم این کارو کرد… رسالت بسیار سنگینی و دیوانه واری که هیچ کس به جز خودش از عهدش برنمی‌آمد… به راستی که خداوند هر آنچه را به دل بیندازد، توان و قدرت محقق شدنش را عطا میکند… فردی معمولی از قشر پایین جامعه،بدون داشتن هیچ الگویی حماسه می آفریند و تابو شکنی میکند… مرزهای سنت شکنی را جابجا می‌کند و به انقلاب بسیار عظیم در خود می‌پردازد …. آنچنان تغییر میکند که دیگران را هم شیفته تغییر میکند …. با تغییر خود هزاران هزار نفر را تحت تأثیر خود به مسیر تغییرات بنیادین می کشاند و جهان را به طرز وسیعی گسترش میدهد…. در حوزه خودش بهترین است ولی سیری ناپذیر می‌گوید هنوز جا داره بهتر و بهتر بشم که به حق بسیار باهوش است و خوب زبان و سازگار جهان هستی را میداند… به ایده کهکشانی اش جامه ی عمل می‌پوشاند و با اختلاف بهترین و توحیدی ترین و با کیفیت ترین و پر محتواترین و آگاهی بخش ترین و زیباترین سایت جهان را خلق میکند… خودش هم نمی‌داند که نامش در تاریخ جاودانه خواهد شد…. و نام و یادش، به انسانیت امید و قدرت می‌بخشد چرا که از جنس خود خود خداست… نه مشهور است نه سلبریتی نه رسانه ای نه اهل جلب توجه ولی با اختلاف دوست داشتنی ترین و محبوب ترین است… چکیده ناچیز و سطحی ای از زندگی سید حسین عباس منش… که از همون ابتدای مسیر زندگیش تا همین الان ، تک تک تجربیات و آگاهی های الهی اش برای منی که میخام پا در مسیر «رسالت» بسیار گرانبار و ثقیلی که خدا به دلم انداخته، قدم بردارم….

استاد عزیز و دوست داشتنیم، از دیروز تا الان نخوابیدم از جوشش و بی‌قراری … نمی‌دونم چطور احساسمو منتقل کنم… مصصم بودم که با مکتوب کردن حرفای دلم خودمو رهاتر و آزادتر و قویتر کنم… مدتیه که میخام در موردش بنویسم و انگار باید بیشتر بیشتر خودمو تشویق و ترغیب کنم … باید کم کم تمرین کنم و اونقدر در موردش بنویسم تا ملکه ذهنم بشه…بارها و بارها توی در و دیوار خونه خودم یعنی باغ بهشتیمون (سایت) بنویسم و ثبت کنم تا افسار ذهنمو محکم تر در دست بگیرم…. خدا می‌دونه که با نوشتن همین کامنت چه ترمز بزرگی رو دارم برمیدارم، هر چه کردم نشد ترمز رو بکشم پایین تا اینکه با آهن و کلنگ افتادم به جون ترمز و از بیخ کندمش…. خیلی فشار و سختی روم بود و از پسش بر اومدم؛

++ استاد عزیزم، من نیاز دارم به سرعت و ضرب آهنگ قویتر من نیاز دارم به ثبت رد پا من نیاز دارم به تمرکز بسیار بالا … من به دل و جرات بسیار بسیار عظیمی نیاز دارم…. ایمان و اراده ای راسخ… عمل و حرکت…. سلف کنترل و تقوای مستحکم الهی… عزت نفس بسیار بسیار قوی و پولادین… از خود گذشتگی و سرسپردگی به هدایت رب… شجاعت و دیوانگی….ریسک های هولناک و بسیار بزرگ… تصمیم های حیاتی و شهودی جنون آفرین….

استاد عزیزم، از روزی که شما رو شناختم انگار همون کسی رو دیدم که سالها در آسمون ها دنبالش می گشتم … چون نمیخاستم باور کنم موفقیت ها و تغییرات شما رو ، به شما سخت حسادت می ورزیدم… تحمل دیدن این حجم از تغییرات و پیشرفت شما رو نداشتم چرا که انگار شما جای منو تنگ کرده باشید و خواسته ها و آرزوهای عالم خیالم توسط شما محقق شد نه من… حالا که بعد از طی کردن تکاملم قادر به درک و فهم عمیق مدار و زندگی شما هستم، میخام اینو زندگی من خیلی شبیه گذشته زندگی شماست، و چندین بار از مرگ نجات پیدا کردم ، در چنان محیط و خانواده پوکیده و متشنجی بزرگ شدم که هیچ آدمی تاب و دوام ادامه زندگی رو نداشت…. هنوز موندم که چطور خودمو ازون مخمصه ها و تضاد ها و فشارهای آدم پودر کن، خودمو سالم بیرون کشوندم و دوام آوردم…منی که اگه استقامت نمیورزیدم و به خدا پناه نمیبرم تا الان یا معتاد شده بودم یا فاسق و جنایتکار ….

همیشه وقتی از رویاها و خواسته هام حرف می‌زدم بلااستثنا همه گارد می‌گرفتن و سرکوب و ناامیدم میکردن… هیشکی نبود که بابت پیشرفت ها و خوبی هام حتی بهمون یه امید و آفرین بگه، حتی همون پدر مادری که اسمشون توی شناسنامه لعنتیم ثبت شده… کم کم که سنمون بالا رفت متوجه شدم که من قلبا متعلق به جای دیگه ای هستم من لیاقت بهترین ها رو دارم ، هیچوقت رویاها و اهدافمو نکشتم توی اون جو مسمومی که همه تحمل شنیدن حرفهای بزرگ و امیدبخشمو نداشتن…ذهن محدود و خیلی کوچیکشون ظرفیت حرفا و خواسته های منو نداشت… نمی‌دونم چطور خدا رو شکر بگم، باید با تمام وجود شکر عملی کنم و پا در مسیری بذارم که سال هاست توی گوشه دلمه….

+++ استاد عزیزم رفته رفته به این شهود و نتیجه رسیدم که: اگه میخام از اعماق وجودم از زندگی راضی باشم و سال ها بعد حسرتی از گذشته به دل نداشته باشم باید صاف مستقیم برم توی دل علایقم…

استاد حقیقتش خیلی برام سخته اینا رو بگم؛ من آدم نرمالی نیستم… خودم هم گاهی مواقع از خودم میترسم…. استاد من به طرز عجیب و نادری به همه چیز و همه کار و همه شغل علاقه دارم و از عهده هر کاری برمیام…. توی هر شاخه کم بیش پتانسیل و استعداد دارم… انگار ربات غول پیکر همه کارم… این تنوع سلیقه این حد از علایق و استعداد ها منو خیلی تحت فشار و گمراه کرده بود… از دوران نوجوانی میخواستم به طور موازی و هم زمان توی چند شاخه در سطح جهانی پیشرفت کنم… علایق و استعدادهامو مثل بچه هام میدونستم و فرقی بینشون نمیذاشتم…. نمیتونستم از هیچ کدوم دل بکنم… همین کمال گرایی های نابخردانه نذاشت توی توی هیچ کدوم وارد شم و پیشرفت کنم و جوونیم رو تباه کرد… در واقع از بس دستم باز بود برای انتخاب، به نوعی همین پاشنه آشیلم شد و دستم رو بست….

++ استاد این روزها خیلی با خودم دارم کنجار میرم و تمام وجودمو دارم میذارم تا به شفافیت برسم که دقیقاً چی میخوام؛

++ استاد من از چند سال پیش رفته رفته متوجه نبوغ و خلاقیت و علاقه وحشتناکم به یه حرفه و فن بسیار خاص و پیچیده شدم که مردم عوام اصلا سمتش نمیرن… در طی گذشت زمان قدم به قدم با وارد شدن این صنعت و شغل به فضای ذهنم، دیگه روند زندگیم تغییر و غرق اون مدار شدم… ولی زندگی و جایگاه و محدودیت ها و مشکلات اجازه نمی‌داد که برم سمش و نمی‌دونستم چیکار کنم،، قشر خاص و متمول و بسیاری محدودی میتونن واردش بشن… منم که از طبقه….

+++ استاد عزیزم این رو با جسارت و اعتماد به نفس بسیار بالا میگم: فرم و نگرش من نسبت به این عرصه و صنعت به کل با بقیه اجزا و اعضای حاضر و شاغل در آن فرق می‌کنه… من هنوز باورم نمیشه که چطور این همه امکانات و ثروت در اختیار دارن ولی هنوز از قابلیت های نهفته در آن بهترین استفاده مفید ممکن نمیبرن ازش و به جهان خدمت و محصول سالم تر و مفید تر نمیدن… چقدر پتانسیل داره… چقدر جای پیشرفت داره هنوز و انگار جای من خالیه، انگار یه نفر مثل من باید بیاد تابو شکنی و سنت شکنی کنه و مرزهای گسترش و بهبود و توسعه رو روی اون حوضه جابجا کنه…

+++ استاد تاکید میکنم که ذهن من بسیار بسیار خلاق و مولده، و کافیه که روی چیزی کمی تمرکز کنم تا رگباری از ایده های نوین و جدید به ذهنم سرازیر شه… توی مغزم هیچ محدودیت فکری نیست و اصلا خبری از کمبود ایده نیست…

+++ می‌خواستم ابتدا توی مسیر تحصیل موفق شم بعد اینکه کمی رشد کردم و ثروت ساختم بزنم به جاده اصلی و تغییر مقصد بدم و برم سمت نبوغ و علاقه ام که شکوفا نشده…. پارسال بود که یه روز از اعماق وجودم از خدا ایده بکری خواستم که منو توی همین اوج جوانی به ثروت کلانی برسونه… یه چیزی میگم یه چیزی می‌شنوید باورتون نمیشه یه روز در حین نماز ایده ای بهم الهام شد که به عقل جن هم نمیرسید…دیوانه شدم رفت…. درست درکش نکرده بودم سریع دست به قلم شدم همین که شروع به نوشتن کردم،انگار خود خدا داشت با دستم برام مینوشتش؛ من موندم خدایا چقدر عجیب و حیرت آوره برام که چطور این همه آدم در معرض موقعیت شرایط و امکانات انجام این کار بودن ولی حتی به ذهنشون هم این ایده بکر من خطور نکرده… چقدر نفهمن…وقتشه که خودم دست به کار شم و یه حرکت بزرگ بزنم… نمی‌دونم اسمشو چی بذارم، استارتاپ…. کسب و کار… محصول… چی؟؟! عزممو جزم کردم که کاری رو انجام بدم که تا بحال هیچ کس توی ایران انجام نداده… و بالطبع پشت بند اون موفقیت بزرگ، با کمپانی مد نظرم وارد مذاکره و قرارداد بشم محصول شگفت انگیزی که ایده و محتواش رو دارم بسازم که شکی ندارم تحول عظیمی در گسترش و بهبود زندگی بسیاری از آدم ها داره و هم خودمو به ثروت میلیاردی میرسونه و هم وضعیت کمپانی بعد من ازین رو به اون رو میشه… و با گسترش و ادامه دادن میتونم شرکت و کسب و کارم رو خصوصی کنم و سایت منحصر به فرد خودمو راه بندازم….

+++ استاد من رسماً رد دادم…. دارم دیوانه بازی درمیارم…. دارم وارد یه فاز خطرناک و ریسک هولناکی میشم… توی همین بازه چند ماهه که خدا منو به سمت این باغ بهشتی مون هدایت کرده عجیب غریب عوض شدم و انگار بیشتر از همیشه صدای خدا رو درون می‌شنوم… نشونه ها و نداها و زمین و زمان و ندای محکم قلبم داره فریاد میزنه که میلاد نترس جسور باش مستقیم برو به سمت همون «رسالت» بزرگت که چند ساله بهت گفته میشه…. هر چی نگاه میکنم میبینم انگار راس میگه… باید تصمیمات حیاتی و شهودی بزرگی بگیرم… آدم جاه طلب و دیوانه ای مثل من هیچی به جز داشتن یک «رسالت» واحد و والا ارضاش نمیکنه..

مسیر رو میشه یه شبه عوض کرد ولی مقصد رو نه… تکامل و شفافیت کافی میخاد…

آرنولد شوراتزنگر راست می‌گفت : از پلن B متنفرم. خیلی خطرناکه وقتی به خودت شک میکنی چون اینطوری داری عملا میگی که اگه برنامه فعلیم به نتیجه نرسید یه نقشه دومی دارم هنوز، در این صورت ذهنت همیشه به نقشه های دوم و سوم فکر میکنه و دل خوشه، و نقشه دوم نمی‌ذاره که فکر و انرژی کافی برای هدف اصلیت بذاری… وقتی هیچ گزینه نجاتی نیست بهتر عمل میکنیم، چون نقشه دوم تبدیل به گزینه نجاتتون میشه و میگید اگه شکست بخورم میرم سراغ نقشه ی دوم، یه چیزی دارید که فکر میکنید ازتون محافظت میکنه، داشتن یه نقشه دوم خیلی خطرناکه، چون فرصت موفق شدن رو دور میکنید… بدبختی من تازه اینه که، من پلنA,B,C,Dو … داشتم … رفته رفته بعد چند سال چند گزینه رو حذف کردم و رسیدم به aوb… استاد من میگم باید یه حرفه ای به تمام معنا مثل آرنولد ها و عباس منش ها باشی تا بتونی با تمام ایمان و قاطعیت بری سراغ رسالتت…. چند نفر توی دنیا جرات کردن برن دنبال رسالتشون؟! اصلاً چند نفر درک میکنن رسالت چیه اصلا… خیلی از اعضای سایت هنوز نمیدونن علاقه شون چیه چه برسه به رسالت…. مردم و جامعه که دیگه هیچی….

هدف….کار…. شغل….«رسالت»….. بهترینش رسالته که هر کسی قادر به تشخیصش نیست…. استاد من هر چقدر که بدبخت و بدشانس بودم توی زندگی، ولی خیلی خوش شانسم که لااقل میدونم کی هستم و چی میخام و رسالتم چیه….

+++ استاد عزیزم، سید حسین عباس منش، خیلی سختمه ولی باید سعی خودمو کنم که بگم…. رسالت من خیلی خیلی خیلی بزرگه… یه چیزی تو مایه های رسالت شما وچه بسا جهانی تر و گسترده تر ولی توی یه حوزه دیگه، توی صنعتی که غول پول سازی و تاثیر گذاری بر جهانه…. ازین ایده میده خیالی ها و آب دوغ خیاری ها نه…. پکیجی از ایده های کیهانی غول آسا توی قلبمه که خدا بهم الهام می‌کنه … ایده اصلی و مادر و کاملا بکر، که گویا فقط بر قلب خودم نازل شده و نظیرشو تا به حال هیچ جای دنیا ندیدم اینو مطمئنم و فقط باید به دست خودم عملی شه و خودم پایه گذارش باشم…میتونم ثروت میلیون دلاری ازش بسازم.. و چه بسا….. اگه نرم دنبالش احساس میکنم که عمر خودمو تباه کردم و از فرصت و امر خدا سرپیچی کردم…. اونقدر حرف دارم که نمیدونم چطور بنویسمشون…. خیلی خیلی خیلی نیاز دارم به کمک… به هدایت…. به ایمان …. خیلی تحت فشارم…. نمیگم که توی شک و دودلی ام ولی یجورایی باید به وضوح و شفافیت برسم با خودم….

انتخاب با خودمه:

یا توی همین مسیری که یکساله محکم قدم گذاشتم ادامه میدم و با اجرایی کردن گام به گام ایده ام به ثروت میلیارد تومانی میرسم و ته تهش یه زندگی مرفه می‌سازم

یا خیلی زودتر ازین راه منصرف میشم و صاف میرم سر اصل مطلب دنبال رسالتم که تمام زندگیمه و حاظرم حتی بارها جونمو بذارم وسط

استاد جان خدا قلب و ذهنم را به طرز عجیبی داره هماهنگ میکنه….

«احتمالا» بزودی از دانشگاه انصراف میدم و قید تحصیلات رو برای همیشه میزنم…. خیلی وضعیتم پیچیده شده… استاد خودتو بذار جای من …. یه جوون که داره جوونیش حیف میشه ، بالاخره آدمم دیگه خیلی خیلی برام سخته که از مسیر تحصیلات و اجرای ایده پولسازم ازش(چندین میلیارد تومان) دل بکنم چون یک سال اخییر رو روش تمرکز و کار کردم….

ببین استاد تنها الگوی بزرگ و الهام بخشم خودتی و بس….میخام جا پای شما بذارم و با درس گرفتن از شما تصمیم و ریسک بزرگی بگیرم و قدم به قدم خودمو ازین مسیری که الان یکساله توش رفتم خارج بکنم و صاف برم سراغ رسالت بزرگی خدا از سالها پیش به قلبم انداخته….. از صفر که چه عرض کنم از منفی منفی هستم میخام شروع کنم…. خدا خودش دل و جرات شو داره بهم میده همون‌طور که به عباس منش ها ، ایلان ماسک ها، استیو جابز ها ، مارک زاکربرگ ها، تونی رابینز ها داده …. دارم با خدا معامله میکنم…

بیش از همه نیاز دارم که بی وقفه روی خودم کارم کنم، باید تمام وجودمو توی این هفته های آینده بذارم تا روی عزت نفس و باور فراوانی خودم متمرکز کار کنم، بی وقفه …. تمام وقت تمام انرژی خودمو بذارم…. زمان منتظر من نمی‌مونه، این منم که باید خودمو در مفهوم زمان مدیریت کنم….. استاد عزیزم هنوز هیچی نگفتم هیچی هیچی …. باید اونقدر راجع این موضوع بنویسم تا به ذهنم جهت بدم و افسارشو در دست بگیرم…. بارها و بارها توی سایت تکرار کنم برای خودم و هر بار توضیح بیشتری بدم تا به شهود، شفافیت، ایمان، باور و تعهد پولادین تری برسم…. خیلی خیلی خیلی به کمک نیاز دارم خدا…. توی زندگی هیچ کسی رو به جز خدا و هیج جای امنی رو بجز این سایت و اعضای بینظیرش ندارم….. استاد من نمیگم که امید دارم میبینمتون، من یقین دارم که میبینمتون و از شما و ذهن خلاق مریم جان بی نهایت کمک میگیرم در آینده…. نمی‌دونم کی …در زمان و مکان مناسب…… هوففففففففف…. نفسم برید….. فکر کنم دیگه ازین کامنت به بعد وارد فاز و مرحله جدیدی میشم….. الهی به امید تو

برم که قسمت ۵۴ سریال بینظیرمون رو ببینم….

راستی استاد خیلی برام احساس دلگرمی داشت وقتی فهمیدم که اصالتا لر کهگیلویه و بویر احمد هستی اونم همین شهر خودمون دهدشت…. اینم منو امیدوارتر می‌کنه که میلاد ببین ببین اینم نشونه. هرچند که اصلاً برام مهم نیست که از چه قوم یا کشوری باشم و گیر غیرت و تعصب قومیتی و ملیتی نیستم ابداً…

عاشق شما «میلا»💞💗💜💜💖💙