تاثیر رسانه ها در شکل گیری باورها - صفحه 11 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیزم، مریم جان و دوستان نازنین

استاد چند دقیقه اول فایل رو که گوش دادم دلم خواست بیام از تجربه خودم بنویسم

طبق صحبتی که شما کردید من به وضوح خاطرم هست در دوران مدرسه ما هر روز صبحگاهمون رو با مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسراییل شروع میکردیم، خاطرم هست تو صف به ما می‌گفتند یجوری داد بزنید و بگید مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسراییل که به گوششون برسه و من چه زودباور میکردم و از ته وجودم داد میزدم مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسراییل، یجوری که واقعا گلوم می‌گرفت و از این کار هم احساس غرور میکردم، یعنی یجوری به ذهنمون رسوخ کرده بودند که انگار داشتم بهترین کار دنیارو میکردم و یک بچه ی دبستانی که لوح سفیده و داره تازه یاد میگیره با این شنیده ها و مرگ بر کسانی که اصلا نمی‌دونست کین داشت بزرگ میشد تا به یجایی رسید که وقتی رسیدم به دبیرستان و یکم بیشتر عقلم می‌رسید میگفتم هرچی بدبختی داریم ما تقصیر آمریکاست و یجورایی قشنگ متنفر بودم از این کشور بدون اینکه خودم دیده باشم یا حتی تو تلویزیونی غیر از خودمون چیزی دیده باشم و یا از کسی که اونجا زندگی کرده شنیده باشم، فقط با اون شنیده هایی که از دوران ابتدایی تا دبیرستان شنیده بودم این تخم نفرت و خشم تو دلم کاشته شده بود، تا اینکه یادمه من 18 سالم بود که پسرعموی من از یک دانشگاه در آمریکا پذیرش گرفت و قرار شد برای تحصیل و زندگی بره آمریکا و خیلییی هم خوشحال بود از این بابت، یادمه روزی که برای گودبای پارتی پسرعموم رفته بودم من همش با خودم میگفتم این چرا خوشحاله که داره می‌ره آمریکا؟، آمریکا که دشمن ماست، می‌ره اونجا بدبخت میشه و کلی تو ذهنم قضاوتش میکردم و اون موقع هم من خیلی مذهبی بودم و رفتار و شمایل مذهبی هم داشتم و به زعم خودم اون اصلا داشت گناه میکرد!!!!! (خدایا شکرت که اون تعصب بیجا و مذهب کورکورانه رو تونستم تا حد خوبی از بین ببرم و چقدر تغییر بزرگ و دوست داشتنی برام هست)

خلاصه یادمه که کلی تو دلم نگرانش بودم و میگفتم خدا بهش رحم کنه و این رفت اونجا و بی ایمان و کافر شد و این حرف ها، این تفکر تا سال های بعدش هم ادامه داشت اما به مرور که یکم خودم آگاه تر شدم و برام سوال ایجاد شد که اصلا این آمریکا چیکار کرده که فقط ما داریم بهش میگیم مرگ بر آمریکا در حالیکه که بقیه کشورها خیلی هم باهاش اوکین، چرا ما فقط سر جنگ باهاش داریم و دیگه از وقتی وارد دانشگاه شدم و طرز فکر آدم های دیگه رو میشنیدم و جهان ببینیم بیشتر شد دیگه دوست نداشتم بگم مرگ بر آمریکا و میگفتم یعنی چی خب اصلا شاید دولتشون خوب نباشه چه ربطی به مردمشون داره(البته یادمه که از دوران بچگیم میگفتم چرا باید بگیم مرگ بر یه کشور، یعنی مرگ بر مردم اون کشور؟چرا مگه چه گناهی کردن؟ بعد خودم با خودم جواب میدادم و توجیح میکردم که نه ما داریم بر دولت ستمگرشون مرگ می‌فرستیم!!!)

خلاصه دیگه یکم ذهنم بازتر شده بود اما همچنان رفتن به آمریکا در نظرم کار اشتباهی بود و میگفتم اونا با ما دشمنی دارن و اگر بریم اونجا با ما بد رفتاری میکنن، تا جایی که یبار که داشتیم به مهاجرت فکر میکردیم و می‌خواستیم کارامونو بکنیم میگفتم هرجایی میام غیر آمریکا ، یعنی آمریکا رو اصلا تو بلک لیستم گذاشته بودم، یجوری که وقتی می‌دیدم اطرافیانم برای لاتاری ثبت‌نام میکردن میگفتم من اگه خودشون هم درخواست کنم و بهم بگن بیا عمرا نمی‌رم اونوقت شما میرید لاتاری ثبت‌نام میکنید که برید اونجا ، تا گذشت و گذشت و آدم های بیشتری از دور و بریام مهاجرت کردن به آمریکا و من می‌دیدم خب اینا اگه بد بود آمریکا که اونجا نمیموندن، بعد دوباره به خودم گفتم نه اینا مجبورن دیگه، بیان اینجا دست از پا درازتر چی بگن، خجالت هم می‌کشن از حرف مردم پس به اجبار اونجا موندن!!! ، بعد گذشت یبار پسر عموم اومد ایران می‌گفت ببین اونجا کسی به کسی کاری نداره هرکسی سرش تو کار خودشه، تو دانشگاه یکی با تاپ شلوارک میاد یکی هم با پوشش کامل و سجاده ش رو پهن می‌کنه و نماز میخونه وسط چمن های دانشگاه و هیچکی حتی نگاهش هم نمیکنه چه برسه که بهش کار داشته باشن، ولی من باور نمی‌کردم میگفتم اینارو میگه که بگه اونجا خوبه و کلی بحث میکردم که نه اینطور نیست، حالا من که اصلا ندیده بودم اونجا رو ، اون بنده خدا سال ها اونجا زندگی کرده بود و داشت چیزی رو که دیده بود و تجربه کرده بود رو میگفت اما ذهن من بایاس شده بود رو اینکه اونا بهت کار دارن و حتی اگه روسری سرت باشه از سرت می‌کشن، بهت اجازه تحصیل و کار و اینا نمی‌دن و بد نگاهت میکنن،به زبون میگن آزادی ولی فقط به نفع خودشون آزادی می‌خوان اگه خلاف خودشون باشی اصلا هم آزادی ندارن، حالا یکی نبود بگه دختر خوب تو که اصلا یه ثانیه هم اونجا زندگی نکردی این اطلاعات رو از کجا داری؟ ولی من دیگه بر اساس اونهمه سال شنیده ها باور کرده بودم اینطوریه و حتی صبحت کسی که اونجا زندگی میکرد هم تو کتم نمیرفت

خلاصه من این طرز فکر رو داشتم تا اینکه با شما و مجموعه سریال های سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت آشنا شدم، اینو قبلش بگم که حتی خاطرم هست اولین باری که یک فایلی از شما تو اینستاگرام دیدم و متوجه شدم آمریکا زندگی میکنید یه گاردی گرفته بودم نسبت بهتون که شما هم دین و ایمون ندارید رفتید آمریکا و قضاوتتون کردم(استاد واقعا منو ببخشید، چه کوته فکر بودم)

اما به مرور که به لطف خدا گاردهای ذهنی من و تعصباتم ریخت و وارد سایت شما شدم و بیشتر و بیشتر با مطالب شما مخصوصا مطالب توحیدیتون آشنا شدم دیدم اووووو من چه پرتم از مسیر و کم کم گاردهام ریخت و وقتی سریال سفر به دور آمریکا یا زندگی در بهشت یا توجه به نکات مثبت رو می‌دیدم لذت میبرم (اولش اصلا لذت نمی‌بردم و دنبال یه چیزی توش می‌گشتم که بگه نه آمریکا خوب نیست یا اصلا باورم نمیشد، اما به مرور زمان دیگه با لذت و عشق نگاه میکردم و توجهم به نکات مثبتش که سراسر فایل به نظرم نکات مثبت بود جلب میشد)

خلاصه استاد من تازه یکم فهمیدم که آمریکا کجاست و چطوره، فهمیدم نه اونجا جنگه نه همه با اسلحه دارن تو خیابون راه میرن( این در حالیه که من تو دوران نوجوونیم فکر میکردم تو آمریکا مخصوصا تگزاس آدم ها با اسلحه راه میرن و هرکی میخواد می‌تونه به راحتی بزنه یکی رو بکشه حتی!!!!، که وقتی دخترعموم مهاجرت کرد به آمریکا و رفت شهر تگزاس یادمه گفتم وای خدای من چرا رفته تگزاس؟ اونجا آدم ها آزادن اسلحه حمل کنند و حتی آزادن شلیک کنن!!!!، حالا این اطلاعات رو از کجا آورده بودم خدا می‌دونه)

بعد تو فایل های شما دیدم نه بابا این کشور چقدرررررر زیباست، چقدر مردمش شادن، چقدر فراوانی و آزادی به انواع مختلف وجود داره، چقدر کسی به کسی کاری نداره و حتی به هم نگاه هم نمیکنن حتی اگه پوشش خاصی نداشته باشی کسی بهت نگاه هم نمیکنه چه برسه به تعرض، چقدر خانواده اونجا معنی درستی داره و همه اکثرا چندین و چند بچه دارن و کسی به کسی خیانت نمیکنه و اتفاقا روابط بر اساس احترام و اعتماد متقابله خیلی زیاده و چقدر روابطشون خوبه، اینو مثلا از اون قسمت هایی دیدم که شما مهمانی آمریکایی داشتید که چهار تا پسر داشتند و با پدرشون اومده بودن خونه شما و مادرشون بخاطر کارش نیومده بود و چند روز بعد ملحق شد، چقدرررررر روابط بین بچه ها باهم، روابط بچه ها با پدرشون، روابط بچه ها با مادرشون و روابط اون زن و شوهر باهم فوق العاده بود، یعنی واقعا برام باور نکردنی بود اون روابط زیبا و فارغ از وابستگی که هرکسی کار خودش رو میکرد و در نهایت احترام با هم تعامل داشتند و کسی اصلا به کار کسی کاری نداشت، پسرها چقدر باهم تعامل خوبی داشتند و با پدرشون مثل یه رفیق بودند و بازی میکردند و شادی میکردند و بکن نکنی این بین نبود، این در حالی بود که مادر خانواده بخاطر کارش نیومده بود و این کاملا اوکی بود، چیزی که من اینجا تو اطرافیانم حداقل ندیده بودم، رابطه مادر با بچه ها چقدر قشنگ بود و برای هر کدوم ویژه وقت می‌گذاشت در کمال صلح و آرامش و شادی و خوش میگذروندن باهم، هرکی سرش تو کار خودش بود

چقدر بی تعارف بودن و من چقدر لذت می‌بردم و همونجا به خودم میگفتم من دوست دارم همچین دوست هایی داشته باشم که نه تعارف داشته باشیم باهم نه کسی به کار کسی کار داشته باشه و رااااحت در کنار هم شادی کنیم و بازی کنیم و خوش بگذرونیم، چقدرررررر پوششون ساده بود، اصلا من باورم نمیشد، یادمه شما می‌گفتید اینجا اصلا چیزی به اسم لباس مهمونی معنی ندارد وقتی می‌خوایم بریم خونه همدیگه، با هرچی راحتیم میریم، مثلا یه تیشرت شلوارک می‌پوشیم و میریم مهمونی و اصلا کسی تو قید و بند لباس مهمونی نیست، وای اصلا باورم نمیشد که یجایی باشه که برای مهمونی رفتن کسی تو قید و بند لباس نباشه چیزی که تو ایران خیلی مرسومه و من خودم هم دچارش بودم و هستم، یا در مورد غذا درست کردن چقدر ساده بود همه چی، اصلا شما اون خونه رو در اختیارشون قرار داده بودید که راحت باشن و شما و مریم جان در قید و بند اینکه صبحونه چی بذارم ناهار چیکار کنم شام چی باشه نبودید، تو ذهن من اینا ندارد بود چون تو اینجا فقط این قید و بندها رو دیده بودم و دیدم بطوریکه وقتی مهمون داری از چند روز قبل تا چند روز بعد ذهن و جسمت درگیره مهمونی و حاشیه هاشه و تهش هم لذتی نمی‌بری و خستگی میمونه برای تو یا میزبان و در نهایت میگی ولش کن اصلا کمتر رفت و آمد کنیم بهتره، هی پذیرایی کنی هی تعارف کنی که زشت نباشه!

استاد من از شما و مریم جان یاد گرفتم درست مهمون داری کردن چطوریه و پا گذاشتم رو عادات اشتباه گذشتم و برخلاف تمام خانواده ام الان دارم تقریبا به سبک شما مهمون داری میکنم و چقدرررر کیف میکنم و بهم خوش میگذره و به بقیه هم خوش میگذره، گفتم وقتی یجای دنیا یجور دیگه دارن مهمون داری میکنن و فقط شادی و بازی میکنن باهم، چرا من باید خودمو اذیت کنم و همش تو آشپزخونه باشم و لذت هم نبرم و تهش بجای اینکه پر بشم از تعامل با اطرافیانم خستگی بمونه برام، استاد یجوری تغییر کردم که دیروز که خونه مامانم بودم مامانم گفت به مریم که نمیشه کار سپرد انقدر بیخیاله که میذاره مهمون بیاد بعد تازه میره میوه میشوره چایی می‌ذاره، منم تو دلم گفتم خب چه اشکالی داره مگه و اتفاقا از حرف مامانم خوشحال شدم و گفتم چه خوب که انقدر تغییر کردم و بسیار بسیار بسیار راضیم از الان خودم و نحوه تعامل با دوستان و آشنایانم

این هارو من از فایل های زندگی در بهشت یاد گرفتم، از نحوه ی تعامل شما با مهمون هاتون

اینکه فقط از مهمونی شما خوش گذرانی و لذت رو میخواین و به هر نحوی کاری میکنید که بیشتر و بیشتر لذت ببرید، حتی من یه سری دوستان مهمونم بودن و می‌خواستم بخاطر خیلی مصرف نشدن ظروف یکبار مصرف لیوان یکبار مصرف نذارم، بجاش رفتم ماژیک و چسب کاغذی آوردم گفتم بچه ها لطفا رو لیوان هاتون اسم بنویسید که هرکس بدونه لیوان خودش کدومه که نخوایم هی بریم بشوریم و تو همون آب و چایی و اینا بخوریم، یکی از دوستام تعجب کرد بعد من گفتم آخه ببین اینطوری هی باید بریم لیوان بشوریم کمتر در کنار همیم اونم گفت اخه من خوشم نمیاد خودم لیوان خودم رو می‌شورم و بعد چیز دیگه ای توش میخورم منم با عشق گفتم باشه اگه خودت میشوری که اوکیه و اصلااااا خجالت نکشیدم، حتی به فامیلامون هم که تو قید و بند اینگونه رفتارها هستند از قبل گفتم آقا من جدیدا به شیوه راحتتری مهمون داری میکنم بذارید از الان بگم اومدید خونه ی ما اینطوریه اونطوریه که شکه نشید اونام کلی تعجب کردن و بعد همسرم به شوخی گفت خب میخوای بگی یعنی اینطوریه که اصلا نیان خونمون؟ منم گفتم نه اصلا، اتفاقا می‌خوام بگم این مدل منه که بدونن و ناراحت نشن و راحت باشیم در کنار هم و باهم لذت ببریم و همونجا زن داییم گفت مریم خیلی مدلش اروپایی شده دقیقا خارجی ها هم همینطورین و من کلی خوشحال شدم گفتم آره دیگه دیدم اونا کار درست رو میکنن گفتم چه خوب منم یاد گرفتم.

یه مورد دیگه استاد که خاطرم اومد اینه که شما یکبار تعریف میکردید که با پسرتون رفته بودید بانک و گویا رییس بانک اسراییلی بوده و شما نمیدونستید و ایشون با شما رفتار بسیار گرم و خوبی داشته در حالیکه که شما می‌گفتید اگه من میدونستم اسراییلیه ذهنم طبق شنیده های قبلیم یه گاردی می‌گرفت ولی وقتی نمی‌دونستم و اون رفتار بسیار گرم و مهربون و درست اون فرد رو دیدم چقدر بهتر بود و حتی وقتی اون فرد فهمید شما ایرانی هستید کلی از ایران و خوبی هاش گفت شما تعجب کردید و به خودتون گفتید چه چیزهای نادرستی ما از این مردم شریف شنیده بودیم، استاد من تا اونجا هم فکر میکردم اسراییلی ها غاصبن و دشمن ایرانی ها هستند اما همونجا این باور اشتباه در من ریخت و گفتم مریم ببین چقدر اشتباه فکر میکردی و این تاثیر شنیده هات بود و به این شنیده ها اعتماد نکن،باورشون نکن و بیا از این به بعد با ذهنی باز و فارغ از قضاوت و نگاه دینی، مذهبی، قومیتی نگاه کن، با نگاهی صاف و پاک به آدم ها و کشورها نگاه کن، با صلح، با عشق، نگاهی که خدا به بنده هاش و جهان داره فارغ از هر ملیت و قومیتی و هر قید و بندی

و الان بسیار بسیار بسیار با آدم های اطرافم ، با دوستانم، با کسایی که حتی با من تفاوت های فاحشی در مسایل مختلف دارن رفیق تز و در صلح ترم، با دنیا بیشتر در صلحم و روابطم بسیار بهتر و محترمانه تر و صمیمانه تر و از سر عشق بیشتری شده

این نگاهم حتی نسبت به تمام کشورهای دیگه هم تغییر کرده و الان انگار با همه جا و همه کس در صلحم تا جایی که استاد الان انتخاب اولم برای مهاجرت آمریکاست و عاشقانه دوست دارم به این کشور زیبا و پر از فراوانی و پر از آدم های خوب و درجه یک مهاجرت کنم و تمام این تجربیات رو خودم داشته باشم و مطمینم که این خواسته ی من در بهترین زمان و به بهترین شکلش رقم میخوره و من این تجربیات رو خواهم داشت و بیشتر و بیشتر این باور در من شکل میگیره که همه چی به نگاه من بستگی داره و هیچ خوب و بد و درست و غلطی وجود نداره

به امید دیدارتون در آمریکای زیبا استاد عزیزم