توحید عملی | قسمت ۶ - صفحه 19 (به ترتیب امتیاز)

سلام خدا،ظهر بخیر،امروز هم با بند بند وجودم تسلیمتم…

سلام به استادم و دیگر هم مداریام،

ادامه کارم به جایی رسید که وقتی با مادرم تماس گرفتم،از اونجا که همه چیز و خیر میدونه مخالفتی نکرد،و ما ساعت 7 رفتیم ،وقتی رسیدیم به نگهبان دمه در گفتم آقای فلانی(مدیر عامل کل)آدم مثبتیه؟!

اونم با خنده گفت اگه این آقا نباشه اینجا هیچکس درست کار انجام نمیده،تو دلم گفتم خدایا خودت درستش کن،ولی اون ترسه هی بهم نهیب میزد خیلی خوش خیالی!

پشت دفترش که رسیدم منشیش سوال کرد با کی کار دارین؟ جواب دادم ما مشکل وام داریم،قسط پرداخت نکردیم،میخواهیم با ریئس صحبت کنیم چون شعبه رفتیم، ولی رئیس شعبه جوابمون کرده،منشی دستش و به علامت اینکه بفرمایید اتاق مدیر کل و نشون داد، من و مامانمم از همه جا بی خبر وارد شدیم و با تعارف رئیس نشستیم و منشی پرونده مارو اورد، رئیس یه نگاه به ما کرد یه کوچولو به اندازه چند ثانیه پرونده 7 ساله وام مارو که قطور شده بود از معوقه و دادگاه و…خوند و رو کرد به مادرم گفت،حاج خانم چرا نگرانی؟!

مادرم گفت خوب ما خونمون گرو بانک و دخترم پول وام و تو یه کار تولیدی از دست داده و بخاطر معذوراتی که داشته به ما نگفته که حداقل تا کمتر بوده ما خونه رو بفروشیم و پول بیشتری دستمون و بگیره،جز این خونه و ماشینی که همسرم باهاش امرار معاش میکنه چیز دیگری نداریم،میتونید استعلام بگیرید،اومدم ازتون درخواست کنم برام قسط بندی کنید،اگرم نمیشه مهلت بیشتر بدید خودم خونه رو بفروشم که حراج نشه،

خدا که اونروز نقش رئیس بانک و اجرا میکرد و روبروی ما نشسته بود منشی و احضار کرد و توی پرونده ما به اندازه یک خط نوشت و رو کرد به مادرم و گفت نگران نباش خانم من از تبصره بانک استفاده کردم و شما 30 میلیون پرداخت کن و سند و بانک میزنه به نامتون،و اگر همین مقدارم ندارید دستور وام براتون میدم که مشکلتون حل شه!!!!

تمام خون بدنم انگار جمع شده بود تو صورتم و چشام انگار نمیدید ،حس میکردم توهمه،خدایا داره چی میگه رئیس!

داره شوخی میکنه یا جدیه!

قدرت نداشتم حتی بهش بگم ممنونم ،از جام بلند نمیشدم،به خودم اومدم دیدم مامانم داره به رئیس میگه من صادقانه حرف زدم و شما با خدا معامله کردی،

حالا دیگه اون نجوا که میگفت نرو صداش نمی اومد،فقط درونم میگفت این نتیجه اعتماد به الهام درون توست، رئیس خیلی ساده گفت من کاری نکردم این قانون بانک ماست،

مگه میشه قانون باشه، مگه دهها بار خودم برادرو و ….به عناوین مختلف تقاضا نکرده بودیم،پس چرا نشده بود، ما که توقع داشتیم 170 تومن قسط بندی شه از اول،یا لطف کنن بذارن خونه رو خودمون بفروشیم(چون 4دونگ در رهن بانک بود)

تمام دنیا بعد 7 سال که شبانه روز به خدا میگفتم خدایا تو بگو چیکار کنم؟ برام شد یه علامت تعجب بزرگ، که خدایا تو کی هستی؟!

از در اتاق رئیس که اومدیم بیرون دیدیم چند تا خانم دارن به منشی میگن ما وقت گرفتیم 1 ماه پیش از بندرعباس اومدیم رئیس و ببینیم، و منشی به اونا میگفت رئیس نمیتونه شمارو ببینه یه وقت دیگه باید بگیرید،تازه اونجا ما متوجه شدیم باید از قبل وقت ملاقات میگرفتیم!! وای این چه قدرتی بود که مارو صبح کشوند دفتر رئیس که حتی وقت ملاقاتم نداشتیم!!

جز خود خدا کی میتونه؟

تو راه برگشت من و مادرم فقط به هم نگاه میکردیم،خواهر و برادرم مات و مبهوت شدن، توقع داشتن هر چیزی جز این خبر و از ما بشنون، از ما همش میپرسیدن آخه توضیح بدید چی شد،چی گفتین، ما چی داشتیم بگیم جز اینکه خودمونم نمیدونیم، مادرم چون آدم معتقدیه بهش گفتم چه ملاقاتی بود با خدا، اونم گفت آره چه مختصر و بی حاشیه و خالص بود، پیش خودم از اون روز به بعد همش فکر میکنم به حس اونروزم،که بتونم تکرارش کنم، و نزدیک و نزدیک تر بشم و به خودم بیام…

به قول همای: گفتم ببینمت شاید که از سرم دیوانگی رود،زان دم که دیدمت دیوانه تر شدم،گفتم ببینمت تا بی قراری از جانم به در رود،هم بیقرار و هم شوریده سر شدم،دیوانه تر شدم.

دوستدار همتون بنده خوب خدا انسیه.