توحید عملی | قسمت 7 - صفحه 8 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم..

روز پنجاه ونهم، روزشمارتوانایی تشخیص اصل از فرع…

اصلا نمی دونم چطور سپاسگزار خداوند وشما استاد مهربونم باشم، به خاطر اینکه بهم فرصتی داد تا قبل مردنم ورفتنم از این دنیا وتمام شدن فرصتم، بشناسمش ودرکش کنم و باهاش دوستی کنم و رابطم رو برپایه عشق و مودت بذارم باهاش..

بعد اونهمه سال نشناختنش، بعد اونهمه سال دوری وترس ازش،بعد اونهمه سال گله وشکایت کردن ازش، بعد اونهمه سال گریه وزاری والتماس کردن بهش، بعد اونهمه سال بی تفاوتی نسبت به عشق ومحبت و مهربانیش…

واینکه از زبان شیرین وگویای شما به طریقی سهل و ساده وراحت ودلنشین، کاری کرد که من بفهمم توحیدی زندگی کردن چه شکلی هست، اصلا توحید چی هست و چه کمکی به سعادتمند وخوشبخت زندگی کردن من میکنه…

استاد جاااانم، بی نهایت این نگاه توحیدی که از شما اموختم رو دوست دارم، اینکه بابت هر چیزی که عقل میفهمه ودرک میکنه،بایت هر آنچیزی که چشمها می بینن وگوشها می شنوند و قلبم احساسش میکنه، قدر دان وسپاسگزار خداوند باشم با علم بر اینکه خالق من فقط برای من خیر وخوشی میخواد، برای همین هر انچه که بهش نیاز داشتم ودارم رو برام قرار داده وفقط کافیه من بتونم اینو درک کنم وبفهممش…

که نه من ونه هیچکسی، در جهان غیر خداوند قدرت اینو نداشته ونداره که تا این حد از نیازهای من مطلع باشه و همونقدر دقیقا و بی نقص، منو بی نیاز کنه نسبت به هرچیزی که بهش محتاج ونیازمندم…

چقدر فرقه بین اینکه باور داشته باشی محکوم به زندگی سخت وطاقت فرسا و تقدیر وسرنوشت از پیش تعیین شده ای هستی …

تا اینکه باور داشته باشی خودت وفقط خودت خالق تمام اتفاقات زندگیت هستی ، حالا یا اگاهانه ویا ناآگاهانه چیزهایی رو به زندگیت دعوت میکنی که فقط وفقط از ذهن وقلب خودت گذشته و بازتاب توجهات پی درپی خودت هست این زندگی که الان درش هستی!

چقدر فرقه بین اینکه باورت این باشه که تا حالای عمرت و که باختی و در شکست و ناکامی گذشته مابقیشم بذاری باری به هرجهت بگذر فقط به خاطر اینکه باور کردی قدرت تغییر مسیر زندگیت رو نداری چون خالقت خواسته که تو جزء اون افراد نگون بخت وبدبخت جهان باشی …

تا اینکه باور داشته باشی اساس جهان بر خیرو خوشی هست، وخالقت برات فقط خیر میخواد وانقدر دوستت داره که هر لحظه منتظره تا تو تصمیم بگیری که اختیار زندگی واموراتت رو بدی دستش و تا اونم دستتو بگیره وراهیت کنه به مسیر پراز خیر وسعادت و خوشبختی…

من از شما یاد گرفتم که همه چیز رو لطف ونعمت خداوند ببینم، وهیچوقت هیچوقت حتی دقیقه ای، این اعتبار رو به خودم ندم که هر چه موفقییت وخیر وخوبی هست در زندگیم رو خودم با قدرت خودم وشم اقتصادی خودم ویا با عقل وهوش خودم ویا زرنگی خودم،بدست اوردم، بلکه سعی میکنم همیشه به یاد داشته باشم که هر چه دارم هرچه هستم از لطف و رحمت خداست، این خدا بوده که کمکم کرده تا بتونم این شخصییت واین زندگی دلخواه رو برای خودم بسازم، اینکه همیشه یادم باشه که حتی بدون اذن واراده اش نمی تونم قدم از قدم بردارم واگه به خودم وهرکس دیگه امید ببندم و تکیه کنم، با شدت تمام زمین میخورم، چون قدرت تنها در دستان رب العالمین هست وبس، واگه بهش ایمان قلبی داشته باشم اون قدرت رو به من میده وبه افرادیکه که به کمکم بیان، وعشق ومهربانی رو از سمت خداوند بهم هدیه کنند..

اینکه وقتی به خاطر دارم که هر چه دارم از خودشه، اینکه میدونم ویقین دارم این خودشه ، که جاری وساری میشه به شکل موقعییت های خوب، شرایط خوب، آدمهای خوب، سلامتی وتندرستی، به شکل پول ومال واموال و به شکل نام نیک و صداقت و عشق و محبت درونی وقلبی، به شکل ارامش و امنیت توی تک تک لحظات زندگیم…

من از شما یاد گرفتم که چطور از خداوند و چطور از آدمها و هر آنچه که میدونم نعمت هست وبرکت وخیر، توی زندگیم، تشکر وقدردانی کنم..

من یادگرفتم که همیشه اول بخدا میگم خدای مهربونم عزیز دلم من واقفم به اینکه این آدم یا آدمها، این شرایط وموقعییت ها، و تک تک این امکاناتی که در اختیارم هست همه از جانب توست برای همین برای تک تکشون ازت سپاسگزارم…

و از ادمها هم تشکر میکنم و گاهی حتی به بعضی آدمهایی که واقعا میدونم عشق ولطف بی نهایتی بهم دارند میگم که ازت ممنونم که از که عشقی ومحبتی از جنس عشق ومحبت خداوند بهم داشتی، واتفاقا وقتایی که این حرفو میزنم طرف مقابل دلش میخواد که بیشتر در این حالت خداگونه بمونه و دست خداوند باشه برای پراکنده کردن عشق ومهر خداوند روی زمین…

قبلنا، قبل آشنایی با شما، یه نفهم نادان وجاهل بودم که نه تنها اونچه که در اختیارم بود رو نعمت نمی دیدم بلکه با ناسپاسی و نادیده گرفتن نعمتهای خداوند اونها رو به کفر وبدی تبدیلشون میکردم، جوریکه اون نعمت میشد باعث عذابم واینو من با تمام وجودم وقتی به گذشته ام نگاه میکنم میفهمم..

اگر سپاسگزاری هم بود چه از خداوند چه از بندگانش از روی ترس بود، ترس از دست دادن اون حمایتها، ترس اینکه اگه شکرگزاری نکنم از من میگیرتش، اینکه من نعمت وبرکتی رو از دست میدادم معنیش این نبود که خداوند اونو ازم گرفته معنیش این بود که من با ناشکرهای مکررم از مداری که توش پراز خیر وبرکت وخوشی ونعمت هست فاصله گرفتم ودور شدم…

انقدر این باور قدرتمند رو دوست دارم، اینکه کوچیکترین چیزهارو سعی میکنم ببینم و قدردانش باشم و اونهارو لطف خدا بدونم، وهمین باعث شده خیلی به یادش باشم، و وقتی بیادش هستم خدا هم به یاد منه، وقتی باعشق صداش میکنم وازش راضی هستم اونم باعشق جوابم رو میده و ازم راضیه، از کجا اینو میفهمم؟؟؟؟؟

از آرامشی که دارم، از احساس امنیت وشادی درونی که در وجودم در اکثرا ساعات شبانه روز هست…

به جای اونهمه ترس از دست دادن وترس عذاب و اونهمه گله وشکایت وگریه وزاری…

من به یقین رسیدم واین یقین در وجودم به شکلی هست که باور دارم وقتی من در مدار دریافت هستم نه تنها چیزی رو از دست نمیدم بلکه همیشه داره چیزهای خوبی نسیبم میشه که از قبلی بهتره، بیشتره، با ارزشتره…

اصلا به قول شما محاله کسی تو مسیر صداقت ودرستی وایمان و یکتاپرستی وتوحید باشه وجهان چیزی رو ازش بگیره و داشته هاشو از دست بده…

تازه شخص موحد و یکتاپرست با هر از دست دادنی باعشق وامید و شادی منتظره که چیزی بهتر وبیشتری بهش داده بشه…

هیچ ادایی ندارم در اینکه چقدر توحیدی دارم عمل می کنم و چقدر یکتاپرست والبته شاکر هستم، اما اینو به وضوح توی زندگیم می بینم که هر آنچه که به عنوان ارامش وامنیت وشادی و اسودگی خیال هست رو وراحتی در انجام امورات زندگی رو دارم مدتها تجربه میکنم به لطف الله مهربان…

به قول شما انگار چرخ دنده های زندگیم رو غن کاری شده و چرخ زندگیم شکر الله داره رون میره، صاف و راحت…

شکرگزاری وقدردانی، قلبی که باشه چه از خداوند، از چه خودت، چه از دیگران، مثل یه دونه گندمی میمونه که کاشتی تو دل خاک وازش صدها وصدها دونه گندم رشد میکنه…

اصلا شکرگزاری وقتی اتفاق میفته که به این درک برسی خالقت برای اینکه تو ، توی زندگیت سعادتمند باشی وراحت زندگی کنی چه کارایی برات کرده و روحتم خبر دار نشده…فقط برگردی ونگاهی پشت سرت بندازی وببینی که کی بوده که تمام گند کاریهاتو جمع کرده و پاک کرده و کجاها،نجاتت داده و به دادت رسیده و کجاها دستتو گرفته و آبروتو خریده و بالابردتت، در حالیکه تو، فکرشم نمیکردی، توانشم نداشتی، اصلا از پسش بر نمی اومدی و از دست هیچکس هم برات کاری بر نمی اومده ولی اون نیروی برترت، خدا برات انجامش داده…

وقتی اونها رو به یاد بیاری و درکشون کنی، دیگه بعدش کم کم میسپاری بهش وهی نتیجه مثبت میگیری و هی توکلت ایمانت بیشتر میشه و هی قدردانتر وسپاسگزارتر میشی…

چون میدونی فقط باشکرگزار بودنت بابت نعمتها واستفاده درست از اونها، می تونی خیلی راحت به خواسته های بیشتر وبزرگترت برسی….

99 درصد آدمها وقتی ازشون قدردانی میشه بیشتر اون کار خوبو تکرار میکنند…

حالا دیگه ببین خدا که صاحب همه ی خیر وخوشیهای دنیاست بعد شکرگزاری وسپاسگزاری هات برات چیکار میکنه…

الهی هزاران بار شکرت ای مهربانترین مهربانان بابت همه چیز…

استاد مهربونم استادقشنگم هر لحظه وهمیشه در پناه امن خداوند باشید در کنار مریم عزیزم…

که مارو از دره سقوط از جهل ونادانی به سمت اگاهی به سمت نور به سمت سعادت وخوشبختی ویکتاپرستی وتوحیدی زندگی کردن هدایت میکنید.