نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 15 - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

«إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا» 30 أسراء

سلام و درود فراوان به استاد عباس منش عزیز و خانم شایسته بزرگوار و همچنین دوستان عزیزم در این سایت و درود و خداقوت به آقا رضا.

خدا رو صد هزار مرتبه شکر بخاطر این آموزه ها و این فایلها و این تجربیات. خدا رو صد هزار مرتبه شکر بخاطر تک تک نتایج دوستان و همینطور نتایج استاد عباس منش که دائماً باور «میشود» رو بیادمون میاره.

دیشب داشتم جلسه چهارم قدم پنجم رو کار میکردم. استاد این جلسه رو با توضیح و بررسی آیه 216 بقره شروع میکنن، «عسی أن تکرهوا…» و در ادامه مباحث بسیار عالی رو مطرح می‌کنه. اگه من بخوام خلاصه همه اون جلسه رو براتون بنویسم این میشه که «وقتی روی خودت کار می‌کنی ، و احساست خوبه ، هر اتفاقی برات بیافته خیر و برکت و رشد و پیشرفت برات داره، حتی اگه ظاهرش برات قشنگ نباشه، اینجا با هر توانی که داری باید تلاش کنی احساست رو مثبت نگه داری. چون منفی شدن احساس یعنی خراب شدن نتیجه». از کفور بودن و فراموشکار بودن انسان ناسپاس همین رو بگم که بازم یادش میره که خداوندِ که میلیون ها و میلیارد ها بار دستشو گرفته و نجاتش داده ولی بازم کفور میشه و به درگاه خداوند چرت و پرت میگه… آخه ای انسان تو از خودت چه چیزی داری که اعتمادت به خدا رو قربانی اون چیز می‌کنی؟؟ کی بود از یه بند ناف تو رو رزق داد؟ کی بود که هنوز بدنیا نیومده بودی از قبل برات شیر آماده کرد؟ کی بود که هنوز نمیتونستی کار انجام بدی و یا راه بری ولی پیشاپیش بهت دست و پا داد؟

علیم و خبیر و بصیر و نعیم و وهاب و رزاق صفت کیه ؟؟ خداوند یا ذهن نجواگرِ خطاکار؟

منِ انسانِ کفورِ ناسپاس میام تکیه میکنم بر هوش و ذکاوت و استعداد و نبوغ ذهن خودم … بزرگوار یه لحظه وایسا تند نرو… تو تنهایی نمیتونی دماغتو بالا بکشی، عطسه ات میگیره اگه دستمال کاغذی دم دستت نباشه آبروت میره. مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ چی تو رو به درگاه خداوند مغرور کرده؟ کدوم توانایی؟ کدوم نبوغ؟ کدوم ذهن؟

همونی که 99 درصد پیش بینی هاش غلطه؟ همونی که عامل خطای انسانی در حوادث میشه؟

«إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا» (یقیناً پروردگارت رزق را برای هر که بخواهد وسعت می دهد، و تنگ می گیرد؛ زیرا او به بندگانش آگاه و بیناست.)

حافظ میگه «راز درون پرده ز رندان مست پرس ؛ کاین حال نیست زاهد عالی مقام را »

زاهد عالی مقام کسی هست که کل عمرش رو در راه درس و کتاب و فلسفه و منطق و تجربه سپری کرده ولی هنوز از اسرار عالم هستی بی خبره. رند مست کیه؟ یه شخص دانای گمنام و از خود بی خود. چرا حافظ اسمشو گذاشته رند ، چون اونقدری عاقل هست که می‌دونه اصل چیه. نشانه ها چیه. توجهش به زیبایی هاست، هدایت ها رو دریافت می‌کنه. چرا بهش میگه مست ؟ چون اونقدر مجذوب هدایت و جلوه های رب العالمین شده که از خود بی خوده و به قدرت ذهن خودش تکیه نمیکنه. می‌دونه اصل و اساس توحیده، می‌دونه پاسخ سوالات رو از خداوند باید بگیره، و بر حسب اتفاق هیچ ادعایی هم نداره، گمنامه. شاید از کنارت رد بشه و تو یه آدم معمولی ببینیش ولی در درون قلبش غوغایی برپا باشه. ( رند مست و زاهد عالی مقام الزاماً دو تا شخصیت انسانی نیستند ، یکی می‌تونه نماد قلبی باشه که جایگاه خداست و دیگری نماد ذهن منطقی و نجواگر انسانه که بالا و توی مغز قرار داره، بخاطر همین بهش میگه عالی مقام، این عالی مقام هم کنایه است واقعاً از سر احترام نیست؛ بی دلیل نیست به حافظ میگن لسان‌الغیب)

باز این بچه پررو شروع کرد به سخنرانی(الهی العفو)

آقا وام چیز خوبیه ، ولی نه برای ما.

شما به هدایت الهی اعتماد کن که ثروت همه عالم به دست خودشه. استاد اینجا توی بوشهر و تقریباً توی همه جای ایران، الان این شکلی شده که شما هر سال که بخوای قرارداد خونه ات رو تمدید کنی باید یه وام 100 میلیونی بگیری و به پیش پرداخت سال قبلت اضافه کنی. و مبلغی هم به اجاره خونه ات. یه امر‌ عادی و روزمره و پذیرفته شده است. همین روزها موعد تمدید قرارداد خونه ام بود. و میدیدم که مبالغی که املاکی ها میگن حداقل دو برابر پول پیش منه. و ظاهر موضوع اینه که من باید برم وام بگیرم. ولی من توی این مدت هر چی پیشنهاد وام بهم شد رو رد کردم. و مطمئن بودم خداونده که دستانش رو به یاری من می‌رسونه. چطوری ؟! چطوریش به من ربطی نداره، کار من اعتماد کردنه. اعتراف میکنم به شدت نگران و مضطرب بودم، ولی ته ته قلبم مطمئن بودم خداوند منو تنها نمی‌ذاره. چیزی شبیه اون آتشی که موسی پیامبر توی تاریکی بیابان دید. برای اینکه این ذهن نجواگرم رو ساکت کنم، یه متن توی یادداشت گوشی برای خداوند نوشتم، گفتم خدایا هر چقدر من خودمو به زمین و زمان بزنم و تقلا کنم بی فایده است. خدای من، منم میدونم خودت هم میدونی، هیچ راه نجاتی جز خودت نیست و تمااااام. یه روز عصر رفتم طبیعت گردی، توی تنهایی خودم توی طبیعت خداوند یه جورایی بهم گفت چته، چرا اینقدر نگرانی؟ چند بار تنهات گذاشتم مگه؟ اینقدر روی زمین من جا برای زندگی هست که نگو… خلاصه اینکه فرداش یه خونه مناسب توی یه محله خوب و ساکت و امن پیدا شد با پیش پرداختی پایینتر از سال قبل و مبلغ کرایه مناسب و این تازه شروع ماجراست و مطمئنم هنوز موهبت های بیشتری برام داره. توی ذهن من تصویر اعتماد کردن به خدا مثل باز کردن یه دره که نمیدونی پشتش چیه، ولی مطمئنی خیلی بهتر از شرایط فعلی در انتظارت هست و از اونجایی که تکاملیه، نمیتونی همین ابتدای کار همه ویژگی های مثبتش رو بگی، چون هنوز بهتر و بهترش در راهه.

بعد از توضیحات استاد عباس منش در مورد تمرکز متوجه شدم که خداییش پاشنه آشیل خودم هم هست و استقبال میکنم اگر استاد یه محصول تهیه کنه در مورد تمرکز. قبلاً یادمه استاد مثال ذره بین رو زدن که برای سوزوندن یه تکه چوب اگه ذره بین رو یه نقطه نگه داریم میتونیم چوب رو بسوزونیم ولی اگه ذره بین رو بین دو نقطه حرکت بدیم هیچوقت چوب مشتعل نمیشه. تمرکز دو نقطه ای نمیشه 50-50 . میشه 8-8 و مابقی اتلاف انرژی. در ادامه یه جایی استاد در مورد ایلان ماسک و شکایت کارمند شهرداری سانفرانسیسکو گفتن. خدا وکیلی خنده ام گرفته بود. مثل اینه که تو مسیر یه هواپیمای بوئینگ پوست موز بندازی روی باند فرودگاه. البته از جهتی بهش حق میدم. اون کارمند بدبخت، که کل عمرش رو برای یکی دیگه کار کرده الان میخواد توی‌ دهه هفتم عمرش جلب توجه کنه تا بالاخره دیده بشه و با پرت کردن پوست موز احساس مفید بودن کنه. قطعاً ایلان ماسک این مسئله رو با یه پوزخند حل می‌کنه. کاری نداره براش، میره نزدیک ترین ساختمون مسکونی رو یه جا خریداری میکنه. هر چند فکر کنم ایلان ماسک به یه تراک کمپر اکتفا کنه. چند بار کنجکاو شدم برم ماجرا رو سرچ کنم ولی گفتم این کارمند شهرداری اون سر دنیا اونقدر چیز مهمی نیست. فقط میخواد ادای قهرمان ها رو دربیاره. برای ایلان ماسک حکایت همون پوست موزه ولی برای اون شخص احساس یه گلادیاتور رو داره که یه تنه میخواد با یه ارتش بجنگه.

ماجرای اون بنده خدایی هم که از وام نگرفتن احساس متضرر بودن میکرد هم جالب بود. مطمئنم یا وام بهش ندادن، یا اصلا حوصله اش نشده بره بانک سوال بپرسه. گفته خب حالا چیکار کنیم. بهتره یه منتی هم سر استاد عباس منش بذارم. از همین تریبون بهش بگم دوست من بهترین زمان وام گرفتن دی و بهمن هر ساله، چون بانکها میخوان کمبود نقدینگی شون رو پنهان کنن، جلوی بانک رد بشی با کارمندش سلام کنی بهت میگه بفرمایید داخل یه وام دور هم باشیم. «اگه بخوایم دیگران رو مقصر عدم موفقیت های خودمون بدونیم، صدای بوق یه ماشین هم می‌تونه تمرکز ما رو بهم بزنه، اگه اون راننده بوق نمی‌زد من تمرکزم از آموزش برداشته نمیشد و الان کلی موفقیت مالی داشتم». مرکز جهان هستی خودتی دوست من. تو به خدا وصل بشی همه چیز حل میشه.

و در ادامه بیاد این موضوع افتادم که وام یا نزول تفاوتی نداره. هر دوشون ربا هستن. در مورد ربا توی قرآن گفته شده فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ تشبیه شده به جنگ با خدا و پیامبر . حالا آیا بازم کسی هست که بخاطر دشمنی با خدا بخواد بره گردن خم کنه جلوی بنده اش؟

«صوفی بیا که آینه صافیست جام را ؛ تا بنگری صفای می لعل‌فام را» «راز درون پرده ز رندان مست پرس ؛ کاین حال نیست زاهد عالی‌مقام را» «در بزم دور، یک‌ دو قدح درکش و برو ؛ یعنی طمع مدار وصال دوام را»