سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 18 - صفحه 28 (به ترتیب امتیاز)

سلام به دوستان عزیزم،سلام به استاد وخانم شایسته عزیز……سلام که سلامتی میاره……خداروشکر که این فایل زیبا رو دیدم،ممنونم از شما.

یه حس درونی میگفت بیام واینجا داستان هدایتم رو بنویسم.البته بی ربط به داستان هدایت شمابه واشنگتن نیست.

با توجه به شرایط پیش آمده در ایران عزیز،من وهمسرم تصمیم داشتیم برای دیدن پدر ومادرم از شیراز به یکی از شهرستانها سفر کنیم،واز آن جایی که پلاک ماشین ما بومی شیراز نبود،مساله در سفر کردن وممنوعیت رفت وآمد داشتیم.

من به این جمله بارها وبا رها معتقدم که در زمان مناسب در مکان مناسب هستم،مدام تکرار میکردم،واز خداوند هدایت میطلبیدم.

تا اینکه برنامه این بود که ما تصمیم داشتیم برای ۸شب بعد از اینکه کارهامون انجام شد سفر کنیم.

من مدام از خداوند هدایت میطلبیدم…

تا اینکه گوشی من زنگ خورد،خواهرم بود،گفت که راه بسته است،ومن این رو نشانه ای از طرف خداوند دیدم.البته ظهر بود.

باز هم در دل تکرار میکردم که من در زمان مناسب در مکان مناسب هستم.

من مشغول کارهام شدم وناهار خوردم واستراحت …….

تقریبا طرفای ساعت ۶دوباره گوشیم ز خورد،ودوباره خواهرم بود وگفت که راهها بازه#گویا کسی رفته بوده وسوال کرده#

وانگار کع ممنوعیتی نیست.

واز آن جایی که من همیشه در زمان درست ،دردر مکان درست هستم را باور دارم،این نشانه را دنبال کردم.وبع همراه همسرم به راه افتادیم.

به اولین پلیس راه که رسیدیم،صفی بود که اکثر ماشین ها رو برمیگردوندند،نوبت ما که شد،اون مامور عزیز که دستان خداوند بود،از قضا متولدشهری بود که با پلاک ماشین مایکی بود،وخیلی خوش برخورد،راه رو برای ما باز کرد،واستدلالش این بود که ما همشهری هم هستیم.واین قضیه من رو متوجه این کرد که حتی قوانین هم نمیتونه جلو خاسته هامون رو بگیره،وقتی توکلت به خدا،واعتماد به نیرویی که هر لحظه در حال هدایته ماست.

ممنونم استاد عزیز که ما رو با قوانین آشنا کردین.حس درونی من رو مصمم کرد تا این صحبت ها رو نوشتاری کنم.سپاسگزار پرودگارم.