علائم احساس عدم لیاقت | قسمت 1 - صفحه 9

به نام خداوند هدایتگر

سلام به استاد عزیزم و خانوم شایسته دوست داشتی

سلام به همه ی دوستان ارزشمندم

خدایا ازت سپاسگزارم که لایق دریافت این آگاهی های ارزشمند هستم

استاد ازتون سپاسگزارم که سخاوتمندانه این آگاهی های ناب رو در اختیارمون میزارین

استاد دقیقا تمام مواردی گه گفتین از نشانه های عدم لیاقت در روابط و من داشتم و هنوزم دارم

ولی دارم رو خودم کار میکنم و دوره عشق و مودت خیلی بهم کمک کرد تا بیشتر با خودم به صلح برسم

استاد یه مشکل بزرگی که داشتم این بود که اگه همسرم حالش خوب بود منم خوب بودم و اگه به هر دلیلی احساس خوبی نداشت منم حالم بد میشد

و به شدت حال خوبم رو گره زده بودم به حال خوب همسرم و به شدت تلاش میکردم حالش و خوب کنم

یا اصلا ایشون به یه دلایل دیگه ای ذهنش درگیر یه موضوع دیگه ای بود ولی من هزار بار ازش میپرسیدم آیا من کاری کردم ؟ آیا از دست من ناراحتی

بعد تلاش میکردم یه کاری کنم حالش خوب بشه غافل از اینکه بابا اون اصلا به خاطر یه مسئله دیگه ای ذهنش درگیره و اصلا هم به من مربوط نمیشه

انقدر بهش اصرار میکردم که بگو چرا بگو چی شده بگو من چی کار کردم که آخر بحث و دعوا میشد

ولی الان به همسرم فرصت میدم که با خودش تنها باشه

الان بهش فرصت میدم که با خودش به صلح برسه و اصلا هم دخالتی نمیکنم

چقدر الان آرامش جفتمون بیشتر شده

دیدم من با این کارهام نه برای خودم ارزش قائل هستم نه برای همسرم

من داشتم آزادیش رو میگرفتم انقدر که همیشه دنبالش بودم و همیشه بهش وابسته بودم

استاد دوره عشق و مودت خیلی بهم کمک کرد انشالا دوره احساس لیاقت هم میخرم که بیشتر رشد کنم

الان واقعا زندگی برام لذت بخش شده واقعا رابطه مون عالی شده

از وقتی من با خودم به صلح رسیدم همه چیز تغییر کرد تو زندگیم

استاد دقیقا میگفتین چقدر این رفتارها براتون آشناست ؟ آره برای من خیلی آشنا بود این حرفها

مورد بعدی که گفتین طرف به شدت نیاز داره به لمس فیزیکی

بازم چقدر این احساس در من شدید بود

واقعا احساس میکردم اینکه وقتی میریم بیرون حتما دستم رو بگیره این یعنی عشق

بعد دیدم بابا آدم دوست داره اصلا آزاد باشه راحت راه بره و من با این کارهام دارم مزاحمت برای همسرم ایجاد میکنم

امکان نداشت بزارم همسرم تنهایی جایی بره

همیشه من باید همه جا همراهش بودم و احساس میکردم اگه تنهایی بره یعنی من و دوست نداره

یا با دوستای خودش نمیزاشتم بیرون بره میگفتم حتما باید با من باشه حتما باید برای من وقت بزاره

نه خودم با دوستام تنهایی جایی میرفتم نه میزاشتم همسرم بره

استاد دقیقا همیشه میگین این ما هستیم که داریم با افکارمون و با کانون توجهمون اتفاقات زندگی مون رو رقم میزنیم

دقیقا من بودم که با افکار بیماری زا که داشتم همیشه باعث بحث و ناراحتی و دعوا میشدم

بعد اصلا فکر نمیکردم من مقصرم

فکر میکردم همسرم مقصره و چقدر احساس قربانی بودن داشتم همیشه

استاد حتی این مورد که گفتم رو یه تجربه دیگه ای هم دارم ازش در مورد یکی از دوستان خودم تو دوران دبیرستان

یعنی منظورم اینه با اینکه اون دوستم هم دختر بود اصلا رابطه عاطفی هم نبود

ولی انقدر ما دو تا بهم وابسته شده بودیم که همیشه با هم بودیم و هیچ کدوم از ما حق نداشت بره یه دوست جدید پیدا کنه

اگه هرکدوم میرفتیم یه دوست جدید پیدا کنیم اون یکی ناراحت میشد

حتما باید وقت مون رو برای هم میزاشتیم

یه رابطه با وابستگی شدید که اسمش هم این بود که چقدر ما باهم صمیمی هستیم

و آخرش هم چی شد یه روز یه دعوای وحشتناک باهم کردیم که هیچ کس باورش نمیشد که عه این دو تا انقدر برای هم دو تا دوست خوب بودن چرا پس باهم قهر کردن

و دیگه از زندگی هم کلا محو شدیم

استاد الانم تو اطرافیانم خیلی از این موارد میبینم

یه مورد دیگه هم که دوست دارم بگم اینه که

استاد من یه خواهر زاده دارم که 4 سالشه

این بچه از وقتی به دنیا اومد من هرروز میرفتم دیدنش و هرروز بدون استثنا براش هدیه میخریدم

مخصوصا وقتی یه کم بزرگتر شد میخواستم وقتی میرم خوشحال بشه که براش هدیه خریدم

حتی گه هدیه نبود ولی یه خوراکی باید براش میخریدم و امکان نداشت دست خالی برم

توجیهم هم این بود که بچه است دیگه خوشحال میشه

استاد این روند تا همین چند وقت پیش بود یعنی من اون بچه رو عادت دادم به اینکه وقتی میرم پیشش براش هدیه ببرم

و همیشه کلی بغلم میکرد و بوسم میکرد و میگفت فقط خاله مونا رو دوست دارم

یه روز همسرم بهم گفت مونا اینکه آدم واسه عزیزانش هدیه بخره خیلی خوبه ولی به نظرم تو بیش از حد داری اینکار و انجام میدی و اون بچه عادت کرده به اینکه تو حتما براش هدیه بخری

بزار اون بچه تو رو واسه وجود خودت دوست داشته باشه نه به خاطر اون کادویی که میخری

منم دیدم آره من دیگه بیش از حد دارم این کار و میکنم

تصمیم گرفتم چند بار که میرفتم پیشش چیزی نخرم

بعد از چند بار که چیزی نخریدم اون بچه با اون سن کمش به خواهرم گفته بود من دیگه خاله مونا رو دوست ندارم چون دیگه برام چیزی نمیخره

من فهمیدم من یه کاری کردم که وجود خودم برای اون بچه هیچ ارزشی نداره بلکه اون کادو هست که ارزش ایجاد کرده

اگه من کادو بخرم دوست داشته میشم و اگه نخرم دوست داشتنی نیستم

و از اون به بعد سعی کردم بیام طوری رفتار کنم که دیگران من و به خاطر خودم بخوان

نه به خاطر کاری که براشون انجام میدم یا به خاطر هدیه ای که میخرم

نه فقط در رابطه با خواهر زادم بلکه در رابطه با همه آدم های زندگیم

و مدتها دیگه براش هدیه ای نگرفتم و اومدم رو خودم کار کردم که این وجود منه که ارزشمند هست

و اتفاقا الان هربار که میبینمش کلی بغلم میکنه و میگه خیلی دوست دارم با اینکه هدیه ای هم براش نگرفتم

استاد چقدر دنبال تایید و تحسین دیگران بودم

چقدر از خودم میکندم میدادم به دیگران تا اینطوری ارزشمند باشم

مخصوصا در رابطه با خانواده همسرم فکر میکردم خودم و به آب و آتیش بزنم خودم و فدا کنم تا دوست داشته بشم

خودم و به سختی مینداختم خودم و اذیت میکردم که اونا راضی باشن

درسته اونا راضی بودن اونا دوستم داشتن ولی این دوست داشتن به خاطر اون کارهایی بود که انجام میدادم و به خاطر خودم نبود

احساس لیاقت هم باید درونی باشه اگه رو عوامل بیرونی سوار بشه با یه تق فرو میریزه و تو نابود میشی

استاد ازتون بینهایت سپاسگزارم برای این آگاهی های ارزشمند

هیچ وقت نفهمیده بودم این کارهای من ایراد هست تازه بهشون افتخار هم میکردم

شما بهم یاد دادین که آگاهانه زندگی کردن یعنی چی

این تغییرات شخصیتم برام بزرگترین ثروت دنیاست

استاد عزیزم عاشقتونم